บทที่ 3017 กลซ้อนกล / บทที่ 3018 สลับตัวรัชทายาท

ลำนำบุปผาพิษ

บท​ที่​ ​3017​ ​กล​ซ้อนกล

​กู้​ซีจิ​่ว​เข้าใจ​ใน​ทันใด

​ตน​ถูก​ยึด​ร่าง​แล้ว

​จิต​มาร​ตน​นั้น​ฉวยโอกาส​ตอนที่​จิตใจ​เธอ​ปั่นป่วน​กระแทก​ดวงวิญญาณ​ของ​เธอ​ออก​ไป​ ​จากนั้น​ก็​ยึดครอง​ร่างกาย​ของ​เธอ​…

​ถึงอย่างไร​กู้​ซีจิ​่​วก​็​เป็น​ซ่าง​เสิน​ ​ต่อให้​เป็น​ดวงวิญญาณ​ก็​สามารถ​ควบ​รวม​เป็นรูปเป็นร่าง​ได้​ ​ขณะที่​เธอ​ร่าย​อาคม​หมาย​จะ​ทำ​บางสิ่ง​ ​นิ้วมือ​ของ​จิต​มาร​ตน​นั้น​พลัน​ขยับ​กรีดกราย​ ​จู่ๆ​ ​ข้าง​ตัว​ของ​กู้​ซีจิ​่​วก​็​ปรากฏ​โพรง​ใหญ่​ที่​บิดเบี้ยว​โพรง​หนึ่ง​ขึ้น​ ​โพรง​ใหญ่​นี้​มี​แรงดึงดูด​มหาศาล​ยิ่ง​ ​ดูดดึง​ดวงวิญญาณ​ของ​กู้​ซีจิ​่ว​เข้าไป​ทันที

​เบื้องหน้า​กู้​ซีจิ​่ว​พร่า​เลือน​ไป​แวบ​หนึ่ง​ ​ก็​พบ​ว่า​ตก​อยู่​ใน​คุก​โปร่งใส​ห้อง​หนึ่ง​แล้ว

​เหตุผล​ที่​บอกว่า​โปร่งใส​ ​เป็น​เพราะ​ภายใน​ห้องขัง​นี้​เธอ​สามารถ​มองเห็น​ทุกอย่าง​ภายใน​ทะเลทราย​นั้น​ได้​ ​ราวกับว่า​ระหว่าง​เธอ​กับ​ทะเลทราย​แห่ง​นั้น​มี​เยื่อ​ใส​ๆ​ ​ชั้นหนึ่ง​คั่น​ไว้​ ​ถึงขั้น​ที่​เธอ​ได้ยิน​เสียง​ของ​จิต​มาร​ตน​นั้น​ด้วย

​จิต​มาร​ตน​นั้น​เอ่ย​อย่าง​ผยอง​ภาคภูมิ​ยิ่ง​ ​“​เขา​สามารถ​แยกแยะ​ร่าง​อวตาร​ของ​เปิ่น​จุน​ออก​ได้​ ​ทว่า​ตอนนี้​เปิ่น​จุน​ยึดครอง​สังขาร​เจ้า​แล้ว​ ​ไม่เชื่อ​หรอก​ว่า​เขา​จะ​ยัง​แยกแยะ​ได้​อีก​!​ ​ยัง​ลง​ดาบ​กับ​เปิ่น​จุน​ได้​อีก​!​ ​ซีจิ​่ว​ ​เดิมที​เปิ่น​จุน​นึก​เดียดฉันท์​ว่า​ร่าง​นี้​ของ​เจ้า​ไร้ประโยชน์​เกินไป​ ​ไม่ต้องการ​ยึดครอง​ ​แต่​ตอนนี้​เพื่อฝู​อี​แล้ว​ ​เปิ่น​จุน​ก็​ทำได้​เพียง​ฝืนใจ​ทำ​ใน​สิ่ง​ที่​ยากลำบาก​ ​ใช้​สังขาร​นี้​ของ​เจ้า​ร่วม​ครอง​คู่​โบยบิน​กับ​เขา​อย่างแท้จริง​”

​กู้​ซีจิ​่​วร​้​อง​ด่า​ ​“​วิปริต​!​”

​จิต​มาร​เม้มปาก​ยิ้ม​ ​“​วิปริต​รึ​?​ ​เปิ่น​จุน​ยัง​มีเรื่อง​วิปริต​อีก​มาย​ที่จะ​ให้​เจ้า​ได้​ชม​!​ ​คุก​วารี​ระโหย​นี้​เปิ่น​จุน​ออกแบบ​ขึ้น​เพื่อ​เจ้า​โดยเฉพาะ​เลย​นะ​ ​เจ้า​อยู่​ใน​นั้น​จะ​ได้​ลิ้มรส​ของ​วารี​อัคคี​สลับ​สับเปลี่ยน​กัน​ไป​ ​เจ้า​ขัง​เปิ่น​จุน​เอาไว้​ใน​ทะเลทราย​แห่ง​นี้​มา​หลาย​แสน​ปี​ ​เปิ่น​จุน​จะ​ขัง​เจ้า​ไว้​ใน​คุก​วารี​ระโหย​นี้​เป็น​ล้าน​ปี​!​”

​ระหว่าง​ที่นาง​เอ่ย​วาจา​ ​ใน​คุก​ที่​กู้​ซีจิ​่​วอ​ยู่​ก็​มี​วารี​ทมิฬ​ผุด​ออกมา​แล้ว​…

​วารี​ทมิฬ​นี้​ค่อยๆ​ ​ผุด​จาก​ปลายเท้า​ของ​กู้​ซีจิ​่ว​ ​เอ่อ​นอง​พ้น​ขา​ของ​เธอ​ไป​ ​ท่วม​เอว​เธอ​แล้ว​…

​เห็นได้ชัด​ว่าวา​รี​ทมิฬ​นี้​ไม่ใช่​วารี​ธรรมดา​ ​ไม่ว่า​สิ่งใด​ก็​ไม่​อาจ​ลอย​อยู่​ใน​น้ำ​ได้​ ​กู้​ซีจิ​่​วก​็​ลอยตัว​ไม่ได้​เช่นกัน​ ​ได้​แต่​เบิกตา​มอง​วารี​ทมิฬ​นอง​ขึ้น​มาถึง​อก​ตน​ ​ลำคอ​ตน​ ​ปลาย​คาง​…​ถึงขั้น​ที่​ท่วม​มิด​ร่าง​คน​แล้ว​…

​ว่า​กันตา​มเห​ตุ​ผล​แล้ว​ ​ตอนนี้​กู้​ซีจิ​่ว​เป็น​ร่าง​จิต​ ​ไม่ต้อง​หายใจ​ ​ไม่​กลัว​การ​จมน้ำ

​แต่​หลังจาก​ร่างกาย​เธอ​จม​ลง​ไป​แล้ว​ ​รู้สึก​เหมือน​จม​อยู่​ใน​น้ำมนต์​ ​แสบ​ร้อน​อย่างยิ่ง​ ​ผิวหนัง​คล้าย​จะ​ถูก​ลวก​ก็​มิ​ปาน​!

​และ​ตัว​เธอ​ก็​เกิด​ความต้องการ​จะ​หายใจ​ขึ้น​มา​ ​เพียงแต่​ไม่​อาจ​หายใจ​ได้​เลย​ ​หลังจาก​ถูก​ท่วม​อยู่​ครู่หนึ่ง​ ​เบื้องหน้า​ของ​เธอ​ก็​มืดมิด​ไป​แล้ว​…

​ขณะที่​เธอ​รู้สึก​ว่า​ตัวเอง​กำลังจะ​สลบ​แล้ว​ ​วารี​ทมิฬ​ก็​ลด​ถดถอย​ลง​ไป​ส่วนหนึ่ง​ ​ทำให้​ศีรษะ​ของ​เธอ​โผล่​ออกมา

​วารี​ทมิฬ​ดำ​ทมิฬ​จริงๆ​ ​ตอนที่​เธอ​จม​อยู่​ใต้​น้ำ​มองไม่เห็น​ทิวทัศน์​ด้านนอก​เลย​ ​ตอนนี้​พอ​วารี​ทมิฬ​ลดลง​ไป​ ​ในที่สุด​เธอ​ก็​มองเห็น​ด้านนอก​แล้ว​ ​จากนั้น​หัวใจ​ก็​ดิ่ง​วาบ

​ด้านนอก​มิใช่​ทะเลทราย​แล้ว​ ​แต่​เป็น​เนิน​หินตะกอน​แห่งหนึ​่ง​ ​บน​เนิน​หินตะกอน​มี​ก้อนหิน​สีดำ​เล็ก​บ้าง​ใหญ่​บ้าง

​และ​บน​เนิน​หินตะกอน​นี้​มี​คน​ยืน​อยู่​สาม​คน

​ตี้ฝู​อี​ ​ตี้​เฮ่า​ ​ร่วม​ถึง​ ​‘​กู้​ซีจิ​่ว​’​ ​ที่​ถูก​ยึด​สังขาร​ไป​แล้ว

​….

​หลังจาก​ห้วง​มายา​ดง​ท้อนั​้​นพัง​ทลาย​ลง​จน​หมด​ ​ตี้ฝู​อี​ถึง​ร่วงหล่น​ออกมา​จาก​ด้านใน​ได้​ ​ร่วง​ลง​สู่​เนิน​หินตะกอน​แห่ง​นี้

​เนิน​หินตะกอน​แห่ง​นี้​กว้างใหญ่​ยิ่ง​ ​ที่​โอบล้อม​อยู่​ด้านนอก​คือ​ทะเลทราย​อัน​กว้างไกล​ไร้​ขอบเขต​ ​ทันทีที่​เขา​ร่อน​ถึง​พื้น​ก็​คล้าย​จะ​สัมผัส​ถึง​อะไร​ได้​ ​พลัน​หมุน​กาย​ ​มอง​ไป​ยัง​พวก​ ​‘​กู้​ซีจิ​่ว​’​ ​สอง​แม่​ลูก​ที่​ยืน​อยู่​ไม่​ไกล

​‘​กู้​ซีจิ​่ว​’​ ​คล้าย​จะ​บาดเจ็บสาหัส​ ​สีหน้า​ซีด​ขาว​ ​มุม​ปาก​มี​โลหิต​ ​แต่​นาง​กลับ​ไม่สน​ใจ​ร่างกาย​ตัวเอง​เลย​ ​กำลัง​ค้อม​กาย​กึ่ง​ๆ​ ​นั่ง​ย่อ​รักษา​บาดแผล​ให้​ตี้​เฮ่า​อยู่​…

​อาภรณ์​ช่วง​อก​ของ​ตี้​เฮ่า​ถูก​โลหิต​สดๆ​ ​อาบ​ย้อม​จน​แดงฉาน​เป็น​วง​ใหญ่​ ​เห็นได้ชัด​ว่า​บาดเจ็บสาหัส​เช่นกัน​ ​หลับตา​เข้าสู่​สภาวะ​นิทรา​แล้ว

​คล้าย​ว่า​จะ​ได้ยิน​เสียง​เคลื่อนไหว​ ​‘​กู้​ซีจิ​่ว​’​ ​จึง​สะดุ้งโหยง​ขึ้น​มา​ ​ชัก​กระบี่​ออกมา​ ​“​ผู้ใด​…​”

​วินาที​ที่​มองเห็น​ตี้ฝู​อี​ ​นาง​นิ่ง​ไป​แวบ​หนึ่ง​ ​ยืน​อยู่​ตรงนั้น​ ​สีหน้า​เต็มไปด้วย​ความ​ไม่​อยาก​จะ​เชื่อ​ ​“ฝู​…ฝู​อี​?​”​ ​เสียงสั่น​พร่า​นิดๆ

​….

————————————————————————————-

บท​ที่​ ​3018​ ​สลับ​ตัว​รัชทายาท

​นาง​เหมือน​จะ​อยาก​โผ​เข้ามา​ ​แต่​ก็​ไม่กล้า​ ​นิ้วมือ​ยังคง​กุม​กระบี่​ไว้​แน่น​ ​“​เจ้า​…​เจ้า​เป็น​ไอ้​สารเลว​ตัว​นั้น​สวมรอย​มา​อีกแล้ว​ใช่ไหม​?​ ​อย่า​หมาย​จะ​ทำร้าย​เฮ่า​เอ๋อร​์​ของ​ข้า​ได้​!​”

​ดูเหมือน​นาง​จะ​ถึงขั้น​ที่​จนตรอก​แล้ว​ ​ผมเผ้า​สยาย​รุงรัง​ ​อาภรณ์​ยุ่งเหยิง​ ​บน​ดวง​หน้า​เฉิดฉัน​ถึงขั้น​ที่​สกปรก​อยู่​บ้าง​ ​มี​เพียง​ดวงตา​เท่านั้น​ที่​ยัง​ส่อง​สกาว​ดุจดา​รา

​นี่​คือ​นาง​!​ ​มิใช่​สิ่งใด​ที่​แอบอ้าง​สวมรอย

​ตี้ฝู​อี​โล่งอก​ ​กางแขน​ไป​ทาง​นาง​ ​แสดงท่าทาง​วางใจ​ไร้​การป้องกัน​อย่าง​สมบูรณ์​ ​“​เด็กน้อย​ ​เจ้า​คิด​ว่า​ผู้อื่น​จะ​สามารถ​สวมรอย​เป็น​ข้า​ได้​หรือ​?​”

​คล้าย​ว่า​ในที่สุด​ ​‘​กู้​ซีจิ​่ว​’​ ​ก็​มอง​เขา​ออก​แล้ว​ ​น้ำตาไหล​ลงมา​จาก​ดวงตา​ ​โผ​เข้าไป​ใน​อ้อมอก​เขา​ทันที​ ​“ฝู​อี​ ​ในที่สุด​เจ้า​ก็​มา​แล้ว​!​”

​ฝีเท้า​ตี้ฝู​อี​ชะงัก​ไป​แวบ​หนึ่ง​ ​หลุบ​ตาม​อง​นาง​ที่อยู่​ใน​อ้อมแขน​ ​ยื่นมือ​ไป​เกลี่ย​จอน​ผม​ที่​รุ่ยร่าย​ไป​ทัด​ไว้​หลัง​หู​นาง​ ​สายตา​กวาด​ผ่าน​หลัง​ใบ​หู​ซ้าย​ของ​นาง​อย่างเงียบเชียบ​ ​จุด​นั้น​มี​รอยแผล​เป็น​ที่​เล็ก​จิ๋ว​ยิ่งนัก​อยู่​รอย​หนึ่ง​ ​ถ้า​ไม่​สังเกต​ให้​ละเอียด​จะ​มองไม่เห็น​เลย

​ลักษณะเฉพาะ​นี้​เนื่องจาก​ลึกลับ​ยิ่ง​ ​แม้แต่​ตัว​กู้​ซีจิ​่ว​เอง​ก็​ยัง​ไม่รู้​เลย​ ​แต่​ตี้ฝู​อี​แนบชิด​ร่วม​เรียง​กับ​นาง​มามาก​มาย​นับไม่ถ้วน​แล้ว​ ​ทุก​จุด​บน​ร่างกาย​นาง​ล้วน​สลัก​ลึก​อยู่​ใน​สมอง​ของ​เขา​ ​จะ​ลักษณะเฉพาะ​น้อย​นิด​อัน​ใด​เขา​ล้วน​จดจำ​ได้​ทั้งสิ้น

​ตอนนี้​รอยแผล​เป็น​นี้​ยังอยู่​ ​พิสูจน์​แล้ว​ว่านาง​ที่อยู่​ใน​อ้อมแขน​เขา​คือ​นาง​ตัวจริง​ ​อย่างน้อย​ร่างกาย​นี้​ก็​มิใช่​ของปลอม

​หาก​จะ​บอกว่า​เป็นตัว​นาง​ ​แต่​ท่าทาง​โอบกอด​ตาม​ความเคยชิน​ของ​นาง​กลับ​ไม่​ถูกต้อง​นัก​…

​ทุกครั้งที่​กู้​ซีจิ​่ว​โผเข้าหา​อ้อมแขน​เขา​ ​จะ​ชอบ​กอด​เอว​เขา​ไว้​โดยตรง​เสมอ​ ​บอกว่า​เอว​ผอม​ๆ​ ​ของ​เขา​กอด​แล้ว​รู้สึก​ดี​ ​รู้สึก​ปลอดภัย

​แต่​ตอนนี้​ ​ยาม​ที่นาง​โผ​เข้า​อ้อมแขน​เขา​ ​สอง​แขน​กลับ​โอบรอบ​แผ่น​หลัง​ของ​เขา

​เป็นความ​แตกต่าง​ที่​น้อย​นิด​ยิ่ง​ ​อย่าง​อื่น​ล้วน​ไม่มี​ความผิดปกติ​อะไร

​‘​กู้​ซีจิ​่ว​’​ ​ระงับอารมณ์​ได้​อย่างรวดเร็ว​ ​จูงมือ​ตี้ฝู​อี​เดิน​ไปหา​ตี้​เฮ่า​ที่อยู่​ตรงนั้น​ ​“​ท่าน​มาดู​เฮ่า​เอ๋อร​์​เถอะ​ ​เขา​บาดเจ็บสาหัส​เลย​…​”

​ตี้​เฮ่า​สลบ​ไป​แล้ว​ ​บาดแผล​ตรง​ทรวงอก​ ​‘​กู้​ซีจิ​่ว​’​ ​ได้​จัดการ​ไป​ครึ่งหนึ่ง​แล้ว

​ตี้ฝู​อี​มอง​แวบเดียว​ก็​ทราบ​แล้ว​ว่า​บาดแผล​นี้​อันตราย​อย่างยิ่ง​ ​ถ้า​ล่าช้า​ไป​อีก​แม้​เพียง​เค​่อ​เดียว​ก็​สามารถ​คร่าชีวิต​คน​ได้​แล้ว

​เขา​ย่อ​กาย​ลง​ตรวจสอบ​บาดแผล​ของ​บุตรชาย​เล็กน้อย​ ​ปาก​แผล​ทายา​เอาไว้​แล้ว​ ​แต่​ไม่ได้​เย็บ​ติดกัน​ ​ยัง​มี​โลหิต​ผุด​ซึม​ออกมา​เป็นระยะๆ

​“​ซีจิ​่ว​ ​ข้า​รู้สึก​ว่า​ควร​เย็บ​แผล​ให้​เฮ่า​เอ๋อร​์​สักหน่อย​ถึง​จะ​หาย​ดี​เร็ว​ขึ้น​นะ​”​ ​ตี้ฝู​อี​เสนอ​ความเห็น

​‘​กู้​ซีจิ​่ว​’​ ​ชะงัก​ไป​เล็กน้อย​ ​เอ่ย​ว่า​ ​“​ได้​ ฝู​อี​ ​เจ้า​มา​เย็บ​แผล​ให้​เขา​เถอะ​”

​ตี้ฝู​อี​มอง​ไป​ที่นา​งด​้ว​ยสาย​ตา​สงสัย​ ​“​ซีจิ​่ว​ ​ถ้า​พูดถึง​วิชา​เย็บ​แผล​แล้ว​ ​สามี​สู้​เจ้า​ไม่ได้​หรอก​”

​‘​กู้​ซีจิ​่ว​’​ ​เม้ม​ริมฝีปาก​ ​“​เรื่อง​นี้​…​ข้า​ย่อม​ทราบ​ดี​ ​แต่ว่า​…​แต่ว่า​ข้า​ก็​บาดเจ็บ​เหมือนกัน​ ​ท.​..​ทรมาน​ยิ่งนัก​ ​เกรง​ว่า​จะ​ตั้งสมาธิ​รักษา​ให้​เฮ่า​เอ๋อร​์​ไม่ได้​ ​มิเช่นนั้น​ข้า​คง​เย็บ​แผล​ให้​เฮ่า​เอ๋อร​์​ไป​นาน​แล้ว​”

​ตี้ฝู​อี​คว้า​จับมือ​ของ​นาง​ทันที​ ​“​เจ้า​บาดเจ็บ​หรือ​?​ ​บาดเจ็บ​ตรงไหน​?​ ​มา​ ​ให้​ข้า​ดู​หน่อย​!​”​ ​หมาย​จะ​จับชีพจร​ให้​นาง

​‘​กู้​ซีจิ​่ว​’​รีบ​สลัด​มือ​ของ​เขา​ออก​ ​“​อาการ​บาดเจ็บ​ของ​ข้า​ไม่​เร่งด่วน​ ​ข้า​รักษา​ด้วยตัวเอง​ได้​ ​ท่าน​รักษา​ให้​เฮ่า​เอ๋อร​์​ก่อน​ดี​ไหม​?​ ​ข้า​กลัว​ว่า​เขา​จะ​รอ​ไม่ไหว​แล้ว​ ​ลูก​สำคัญ​กว่า​!​”

​ตี้ฝู​อี​มอง​นาง​แวบ​หนึ่ง​ ​ยังคง​ไม่​วางใจ​ ​“​ไม่เป็นไร​ ​ให้​ข้า​ดู​เจ้า​ก่อน​ ​ก็​เสียเวลา​ไป​ไม่เท่าไหร่​หรอก​”

​ยื่นมือ​ฉุด​ดึง​ ​รั้ง​นาง​เข้าสู่​อ้อมอก​ ​ร่างกาย​ ​‘​กู้​ซีจิ​่ว​’​ ​พลัน​แข็งทื่อ​ ​สีหน้า​แปรเปลี่ยน​นิดๆ

​ท่าทาง​เช่นนี้​ ​คล้าย​กับ​ตอนที่​ตี้ฝู​อี​โอบกอด​ร่าง​อวตาร​นั้น​ของ​นาง​อยู่​ใน​ภาพลวงตา​ ​แล้ว​ลงมือ​สังหาร​ใน​กระบวน​ท่าเดียว​!

​นาง​ผลัก​เขา​ออก​อย่างรวดเร็ว​ ​ดิ้นรน​ออกจาก​อ้อมกอด​เขา​ ​ถอยหลัง​ไป​สอง​ก้าว​ตาม​สัญชาตญาณ​ ​พลัน​เงยหน้า​ ​เห็น​ตี้ฝู​อีกำ​ลัง​มอง​นาง​อยู่​ ​หัวใจ​นาง​เต้น​แรง​แวบ​หนึ่ง​ ​กระทืบเท้า​ร้อง​ว่า​ ​“​ลูก​อยู่​ใน​ความ​เป็นความ​ตาย​ ​เจ้า​ยัง​ไม่​รีบ​ไป​ช่วยเหลือ​เขา​อีก​ ​จะ​ลาก​ข้า​เข้าไป​ทำ​อะไร​?​ ​รีบ​ไปรั​กษา​ให้​เขา​เถอะ​”

————————————————————————————-