เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1220
สีหน้าของหลินหย่าเคร่งขรึม เขาพึมพำว่า “คิดไม่ถึงว่าซ่อนเอาไว้ไม่ได้อีกแล้ว!”
พูดพลาง กระบี่ในมือหลินหย่าสว่างขึ้น
สนิมหายไปจนหมด คิดไม่ถึงว่ากระบี่หักจะส่องแสงสว่างเป็นอย่างมาก
ค่ายกลหยินหยางปากว้าปรากฏด้านล่างเท้า มนตร์ 16 อักษรรวมตัวเป็นเกราะปกคลุมตัวหลินหย่าโดยอัตโนมัติ!
ครั้งนี้ไม่ใช่แค่ฉินซางต้าตี้และพวกที่ดูออก เทียนชิงหยางและพวกที่กำลังดูการแข่งขันก็ดูออกเหมือนกัน!
อาวุธวิเศษของตระกูลฉู่ กระบี่จงเทียน!
“ทำลาย!”
หลินหย่าสะบัดกระบี่หัก เมฆสายฟ้าแยกออกเป็นสอง
มังกรสายฟ้าที่พุ่งมาด้านหน้าโดนหลินหย่าต้านทานเอาไว้ได้ ค่ายกลหยินหยางที่หมุนวนอยู่บนกระบี่จงเทียน เริ่มกลืนกินมังกรสายฟ้า
ชั่วพริบตาเดียว มังกรสายฟ้าขนาดใหญ่โดนกระบี่จงเทียนกลืนกินไปจนหมดทันที
เหลยเสี่ยวหย่งเห็นแล้วอึ้ง แต่หลินหย่าไม่คิดจะให้โอกาสเหลยเสี่ยวหย่งได้โจมตีอีก
กระบี่จงเทียนปักลงบนพื้น กระบี่หักเข้าไปในหินลึกจนถึงด้ามกระบี่!
เกิดแสงสว่างจ้าไปทั่วสนามต่อสู้ หลังจากนั้นเสาสายฟ้าโผล่ขึ้นมาจากดิน!
ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!
สายฟ้าโผล่ขึ้นด้านล่างเท้าเหลยเสี่ยวหย่งอย่างต่อเนื่อง ถึงเป็นเหลยเสี่ยวหย่งก็ไม่กล้าเผชิญหน้ากับเสาสายฟ้าที่แหลมคมเหมือนมีดแบบนี้!
แต่สายฟ้าที่โผล่ขึ้นมาเยอะเกินไปจริงๆ หลังจากหลบเสาแสงได้สิบกว่าต้น เหลยเสี่ยวหย่งก็โดนเสาแสงต้นหนึ่งโจมตี เพียงชั่วพริบตาเดียว พลังปราณบนตัวเขาแตกกระจายเป็นจุดแสงเล็กๆ
ทั้งตัวตั้งแต่หัวจรดเท้าไม่มีตรงไหนที่ไม่บาดเจ็บ สายฟ้าผ่ากล้ามเนื้อและกระดูกของเขาจนแตกออกเป็นเสี่ยงๆ!
นี่คือวิชาสายฟ้าฟาดห้าธาตุที่เขาฝึกมานาน มีผลต้านทานสายฟ้าที่แน่นอน
ถ้าเป็นนักบู๊คนอื่น คงตายคากระบวนท่านี้ไปแล้ว!
เหลยเสี่ยวหย่งร่วงลงมาบนพื้น มีควันดำออกมาจากปากไม่หยุด แล้วก็สลบไป
หลินหย่าค่อยๆ ดึงกระบี่จงเทียนออกมา แล้วเดินออกไปอย่างสุขุม
ไม่มีการกระทำที่มากเกินไป แล้วก็ไม่มีคำพูดที่มากเกินความจำเป็น เหมือนเขามาทำภารกิจให้สำเร็จอย่างไรอย่างนั้น เมื่อเสร็จภารกิจก็หันหลังเดินออกไป ไม่มีความอาลัยอาวรณ์อะไรทั้งนั้น
“หลินหย่าเขตเจียงชนะ!”
หัวหน้าองครักษ์เกราะทองพูดเสียงดัง
“การแข่งขันวันนี้สิ้นสุดลงเพียงเท่านี้!”
เมื่อพูดจบ ฉินซางต้าตี้ลุกขึ้นปรบมือ แล้วเดินออกไปเป็นคนแรก
ผู้ชมเอ่ยชมแล้วเดินออกไป คุยกันว่ายังดีที่ไม่ได้จากไป ไม่งั้นคงไม่เห็นการแข่งขันที่ยอดเยี่ยมแบบนี้
หลินหย่าเป็นใครมาจากไหน คิดไม่ถึงว่าจะเอาชนะเหลยเสี่ยวหย่ง หนึ่งในสิบยอดฝีมือได้
แม้ในสิบยอดฝีมือ อันดับของเหลยเสี่ยวหย่งไม่สูงเท่าไร แต่เขากลับเป็นคนแรกที่โดนคัดออก
วันนี้ชื่อของหลินหย่าคงดังไปทั่วเมืองหลวง
กระบี่จงเทียนในมือเขา ทำให้คนที่รู้เรื่องราวรู้สึกสะเทือนขวัญเป็นอย่างมาก
ลู่ฝานพูดพึมพำว่า “หลินหย่า หลินหย่า รวมกันแล้วมันคือตัวอักษรฉู่นี่นา”
หานเยียนที่อยู่ข้างๆ อึ้งไปครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “จริงด้วย คนคนนี้ตั้งชื่อแล้วยังต้องให้คนเดาอีก น่าสนใจแฮะ แต่กระบี่ของเขาไม่เลวจริงๆ แม้จะมีแค่ครึ่งเดียวเท่านั้น”
ลู่ฝานลุกขึ้นปัดก้น แล้วพูดว่า “คุณหานเยียนพูดว่าเป็นแค่อาวุธธรรมดาๆ ของเซียนบู๊ไม่ใช่เหรอ”
หานเยียนมองบนแล้วพูดว่า “อาวุธของเซียนบู๊ สำหรับฉันเป็นแค่เรื่องธรรมดา ไม่ควรค่าให้พูดถึง แต่สำหรับนายคงไม่ใช่สินะ ไม่ทราบว่าคุณชายลู่ฝานมีอาวุธของเซียนบู๊หรือเปล่า”
ลู่ฝานครุ่นคิดแล้วพูดว่า “ไม่มีหรอก!”
หานเยียนหัวเราะพรืด แล้วพูดว่า “ว่าแล้ว โอเค ไว้เจอกันนะคุณชายลู่ฝาน”
พูดจบ หานเยียนเดินเชิดหน้าออกไป
ลู่ฝานพูดพึมพำว่า “ฉันไม่มีอาวุธของเซียนบู๊ก็จริง ฉันมีแค่อาวุธของจักรพรรดิอู่ขุนพลังสุดเหนือฟ้า กระบี่หนักไร้คมของฉัน น่าจะเรียกว่าเป็นอาวุธวิเศษได้!”