เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1226
ไอ้อ้วนตงถือไหเหล้าเดินเข้ามา วางลงบนโต๊ะของลู่ฝานแล้วพูดว่า “ไอ้เด็กลู่ฝาน เหล้าไหนี้แรง ลองดูสิ”
ลู่ฝานยิ้มแล้วเทให้ตัวเองชามหนึ่ง จากนั้นลองดื่มอึกหนึ่ง จู่ๆ เขารู้สึกเร่าร้อนไปทั้งตัว พูดด้วยรอยยิ้มว่า “แรงจริงๆ เหล้าดี!”
ถานไถเก๋อมองลู่ฝานอย่างเหม่อลอย จนกระทั่งลู่ฝานใกล้ดื่มเหล้าไหนี้จนหมด ถานไถเก๋อก็ยังตั้งสติไม่ได้
ตอนนี้กลับเป็นถานไถชิงหยุนที่วางไหเหล้าและเงิน คารวะทุกคนแล้วพูดว่า “ดื่มไม่เก่ง ขอตัวกลับก่อน!”
พูดจบ ถานไถชิงหยุนก้าวออกไปข้างนอก
เสียงหัวเราะดังขึ้นด้านหลังไม่หยุด ไอ้อ้วนตงพูดเสียงเบาว่า “ไอ้แก่ถานไถ เอายัยหนูตระกูลนายกลับไปด้วยสิ เป็นผู้หญิงมาดื่มเหล้าในร้านเล็กๆ สกปรกแบบนี้ได้ยังไงล่ะ ต่อไปให้เธออยู่แต่ในบ้านเถอะ”
ถานไถชิงหยุนสั่นไปทั้งตัว เขาแอบกัดฟันแล้วดึงถานไถเก๋อขึ้นมา “กลับกันเถอะ”
ถานไถเก๋อตั้งสติได้ ขณะกำลังจะพูดอะไร กลับโดนถานไถชิงหยุนดึงออกไปข้างนอก
ลู่ฝานหันมาโบกมือให้ถานไถเก๋อแล้วพูดว่า “คุณหนูถานไถ ดูเหมือนคงต้องเลี้ยงเหล้าเธอครั้งหน้าแล้วล่ะ!”
ไอ้อ้วนตงเดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้ม นั่งลงด้านหน้าลู่ฝานแล้วพูดว่า “ไอ้เด็กเลว พาสาวตระกูลเขามาดื่มเหล้าที่นี่ นายนี่ไม่ละอายเลยจริงๆ!”
ลู่ฝานพูดว่า “ที่นี่ดื่มเหล้าฟรีไม่ใช่เหรอ”
กลุ่มคนหัวเราะร่า
เถ้าแก่อ้วนชี้หน้าลู่ฝานแล้วพูดว่า “นายนี่ไร้ยางอายจริงๆ คล้ายฉันในตอนนั้นมาก รีบดื่มสิ ดื่มเสร็จแล้วไปหาอาจารย์นายซะ”
ลู่ฝานวางชามเหล้าลงแล้วพูดว่า “นายรู้เหรอว่าอาจารย์ฉันเป็นใคร เขาอยู่ไหนเหรอ”
เถ้าแก่อ้วนพูดด้วยรอยยิ้มว่า “รู้อยู่แล้ว ลุงเฒ่าหวูใช่ไหมล่ะ อาจารย์นายเป็นเพื่อนสนิทฉัน แน่นอนว่าเขาไม่มีทางยอมรับเรื่องนี้”
ลู่ฝานพูดอย่างตกใจว่า “เถ้าแก่เป็นเพื่อนกับอาจารย์ฉันจริงเหรอ”
เถ้าแก่อ้วนพูดว่า “จะโกหกได้เหรอ ทักษะการหมักเหล้าของอาจารย์นาย เรียนมาจากฉันทั้งนั้น”
ลู่ฝานอ้าปากค้าง สีหน้าเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ
ลู่ฝานรีบถามว่า “งั้นตอนนี้อาจารย์ฉันอยู่ไหน”
เถ้าแก่อ้วนพูดว่า “เจดีย์ยาไง จะอยู่ไหนได้อีกล่ะ แน่นอนว่าเขามาดื่มเหล้าที่นี่บางครั้ง”
ลู่ฝานลุกขึ้นเดินไปด้านนอก แต่เพิ่งเดินได้สองก้าว ลู่ฝานชะงักฝีเท้าลงแล้วพูดว่า “ไม่ใช่สิ ในเมื่ออาจารย์มาเมืองหลวงแล้ว แล้วทำไมเขาไม่มาเจอฉันล่ะ”
เถ้าแก่อ้วนพูดด้วยรอยยิ้ม “นายทำให้เขาขายหน้าหรือเปล่า ผู้ฝึกชี่สูงส่งยิ่งใหญ่ สอนศิษย์ที่เป็นนักบู๊ เขาคงไม่เต็มใจมาเจอนายมั้ง”
ลู่ฝานเดินกลับมา นั่งลงแล้วดื่มเหล้าต่อ “ไม่ อาจารย์น่าจะกำลังยุ่งเรื่องของตัวเองอยู่ ในเมื่อเขายุ่งมาก งั้นฉันรอต่อดีกว่า จะรบกวนเรื่องของอาจารย์ไม่ได้”
เถ้าแก่อ้วนพูดอย่างประหลาดใจ “โอ้ว เด็กอย่างนายเคารพอาจารย์มากเลยนะ ฉันอยากรับนายเป็นศิษย์ขึ้นมาแล้วสิ ช่างเถอะ ฉันไม่ล้อนายเล่นแล้ว อาจารย์นายกำลังยุ่งอยู่จริงๆ นายไม่ไปรบกวนเขาน่ะถูกแล้ว เดี๋ยวเขาเสร็จธุระแล้วคงมาหานายแน่นอน ดื่มเหล้าโดยไม่ต้องกังวลเถอะ วันนี้อาจารย์นายดูการแข่งขันของนายด้วยนะ ยิ้มบานแฉ่งเหมือนดอกไม้เลยล่ะ เขามีความสุขมาก”
ลู่ฝานยิ้มแล้วพยักหน้า จากนั้นดื่มเหล้าต่อ มีประกายประหลาดวูบไหวอยู่นัยน์ตา
อาจารย์นะอาจารย์ ที่แท้ตามดูฉันอยู่ตลอดเวลา!
ใบหน้าของอาจารย์หวูเฉินผุดขึ้นมาในหัวลู่ฝาน
ลู่ฝานลูบแหวนตัวเองเบาๆ
ในนั้นยังมียาวิเศษอยู่อีกหนึ่งต้น เป็นของขวัญที่เขาตั้งใจซื้อให้อาจารย์!……
ข้างนอก ถานไถชิงหยุนลากถานไถเก๋อออกจากมุมถนน แล้วปล่อยมือออก