คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1470
ปาร์คเกอร์จ้องมองแดร์ริลอย่างสับสน
‘ลูก้าบอกว่าเขาไม่รู้เรื่องการจัดรูปแบบทางการทหารไม่ใช่เหรอ?’ ปาร์คเกอร์ครุ่นคิด
ใบหน้าของแดร์ริลมีรอยยิ้มที่ดูผ่อนคลาย รูปแบบที่เขาใช้นั้น เป็นรูปแบบที่ค่อนข้างเรียบง่าย อย่างไรก็ตาม รูปแบบนั้นก็มีพลังมากพอที่จะจัดการกับควินตันและคนอื่น ๆ ได้
ถ้าหากไม่ใช่เพราะว่าแดร์ริลไม่ต้องการดึงดูดความสนใจของจักรพรรดิแห่งโลกใหม่ และไม่ต้องการให้ตัวตนของเขาถูกเปิดเผย เขาจะไม่รอให้ปาร์คเกอร์เป็นคนตัดสินใจ เพราะว่าแดร์ริลจะสามารถเอาชนะควินตันและคนอื่น ๆได้ตั้งแต่การแข่งขันเริ่มต้นขึ้น
‘นี่… เป็นไปได้ยังไง!’ ควินตันและคนอื่น ๆ ทั้งโกรธและตกตะลึงในเวลาเดียวกัน
พวกเขาได้เปรียบตรงที่พวกเขามีจำนวนคนมากกว่า มันคงจะเป็นความอัปยศอดสูถ้าหากพวกเขาพ่ายแพ้
“ควินตัน ไททัส บุกเข้าไปกำจัดพวกเขาเลย” เจฟฟ์ตะโกนขึ้นจากกลุ่มฝูงชน
‘ฉันจะต้องแก้แค้น! ลูก้าจะต้องพ่ายแพ้!’
“บุก!” ควินตันและคนอื่น ๆ กัดฟันแน่นขณะที่พวกเขาออกคำสั่งกับทหารของพวกเขา
แต่ไม่ว่าพวกเขาจะโจมตีอย่างไร พวกเขาก็ไม่สามารถฝ่าด่านของปาร์คเกอร์และแดร์ริลเข้าไปได้ เมื่อเห็นว่าพวกเขาหมดเรี่ยวแรง แดร์ริลก็บอกให้ปาร์คเกอร์นำทหารบุกโจมตีพวกเขาอย่างไร้ความปรานี จนพวกเขาสามารถกำจัดควินตันและคนอื่น ๆ ได้ในที่สุด!
สายตาของทุกคนต่างก็จับจ้องมองไปที่ปาร์คเกอร์ด้วยความชื่นชม
“เหลือเชื่อ!”
“ฉันคิดว่าพวกเขาจะแพ้เสียอีก!”
“ใช่แล้ว!”
ปาร์คเกอร์ตกตะลึงเมื่อได้ยินเสียงเชียร์ของฝูงชน
มีเพียงปาร์คเกอร์เท่านั้นที่รู้ว่า ผู้ที่ชนะตัวจริงในการแข่งขันในครั้งนี้คือแดร์ริลไม่ใช่เธอ ถ้าหากไม่มีเขา การสร้างรูปแบบของเธอก็คงจะพังทลายลง และเธอก็จะไม่สามารถอยู่รอดจนมาถึงตอนนี้ได้
“บัดซบ!” เจฟฟ์กำลังจะเป็นบ้า
“ลูก้า นายโชคดีไป! แต่เราจะได้เห็นดีกัน!” เจฟฟ์พึมพำกับตัวเองขณะยืนขึ้นและออกจากสถานที่จัดการแข่งขันไปอย่างนั้นโกรธเกรี้ยว
เช่นเดียวกับทุกคน เจฟฟ์เองก็คิดว่าเป็นเพราะปาร์คเกอร์ที่ทำให้ลูก้าชนะในรอบนี้
“ปาร์คเกอร์ โยฮัน และลูก้า มูนไลท์ผ่านเข้าสู่รอบต่อไป!”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ปาร์คเกอร์ก็กลับมามีสติจากนั้น เธอก็โค้งคำนับจักรพรรดิแห่งโลกใหม่และเดินออกจากพื้นที่การแข่งขันไป
แดร์ริลเดินตามหลังปาร์คเกอร์ไป
หลังจากที่พวกเขาออกมาจากพื้นที่การแข่งขัน ผู้คนจำนวนมากต่างก็กล่าวแสดงความยินดีกับปาร์คเกอร์
“คุณโยฮัน คุณทำได้ยังไง?”
“นั่นเป็นกลยุทธ์การทำสงครามที่ยอดเยี่ยมมาก! มันน่าตื่นเต้นจริง ๆ”
ปาร์คเกอร์ตอบรับคำชมของพวกเขาด้วยใบหน้าที่มีรอยยิ้ม จากนั้น เธอก็ออกจากลานการแข่งขันไปพร้อมกับแดร์ริลทันที
เมื่อพวกเขาออกจากสถานที่ไปแล้ว ปาร์คเกอร์ก็กวาดสายตามองไปรอบ ๆ เมื่อเห็นว่าไม่มีผู้คนอยู่ใกล้ ๆ เธอก็ถามขึ้นอย่างอยากรู้อยากเห็นว่า “รูปแบบที่คุณสร้างคือรูปแบบอะไรเหรอ?”
เช่นเดียวกับคนอื่น ๆ ปาร์คเกอร์เองก็อยากรู้อยากเห็นด้วยเช่นกัน ในเวลานั้นเธอตระหนักได้ว่า ลูก้าที่อยู่ตรงหน้าของเธอไม่ใช่คนเดิมที่เธอเคยรู้จัก เพราะเขาเป็นคนที่คาดเดาไม่ได้
“รูปแบบอะไร?”แดร์ริลแสร้งทำเป็นสับสน เมื่อได้ยินคำถามของปาร์คเกอร์