มหายุทธ์ สะท้านภพ บทที่ 825
ทุกชิ้นส่วนของมารโลหิตกลายเป็นมารโลหิตขนาดเล็ก และมารโลหิตแต่ละตัวก็ส่งเสียงกรีดร้องออกมา มันกลับหลุดออกจากการกักขังในโซนทันที และควบแน่นร่างของมันอย่างรวดเร็ว
สีหน้าของ จู่ฉิวเคร่งขรึม มุมตามองเห็นการเคลื่อนไหวด้านล่าง พบว่าคนที่มาพร้อมกับเขาไม่ได้ใช้โอกาสนี้ในการเก็บผลหวูเชิ่ง
ในเวลานี้ ผลหวูเชิ่งยังคงเติบโตอยู่กลางทะเลสาบที่แห้งแล้ง
“ผู้เพื่อนยุทธ์ซิวหลัว ข้าต่อสู้กับมารโลหิต เจ้าช่วยข้าไปเอาผลหวูเชิ่งได้หรือไม่?”
จู่ฉิวกัดฟันแน่น ตัดสินใจเดิมพันครั้งหนึ่ง และพูดกับหลัวซิวผ่านการสำนึกส่งเสียง
ในความเป็นจริง หลัวซิวก็มีความคิดนี้เช่นกัน แต่เนื่องจากประสบการณ์ก่อนหน้านี้ในถ้ำอัสนีเพลิง เขาไม่ต้องการให้คนอื่นเกิดความสงสัยด้วยเหตุผลเช่นนี้ ดังนั้นเขาจึงไม่พูดอะไร
เมื่อ จู่ฉิวพูดแล้ว เขาพยักหน้าทันที กลายเป็นเงาและคว้าผลหวูเชิ่งในทะเลสาบ
“อ๊าก!”
การกระทำเช่นนี้ของหลัวซิว ดึงดูดความสนใจของมารโลหิต มันกรีดร้องและหยุดต่อสู้กับ จู่ฉิวทันที กลายเป็นสายฟ้าสีเลือดแล้วพุ่งไปที่หลัวซิว
“ระวัง!”
จู่ฉิวตะโกนและพลังของกฎปริภูมิสกัดกั้น แต่ก็ถูกมารโลหิตหลีกเลี่ยงอย่างชาญฉลาด
ในวินาทีที่มือของหลัวซิวคว้าผลหวูเชิ่ง ไว้ได้ มารโลหิตก็พุ่งลงมา ร่างกายกระจายออกและกลายเป็นบึงเลือดขนาดใหญ่ ทำให้หลัวซิวและผลหวูเชิ่งจมอยู่ในนั้นพร้อมกัน
“ผู้เพื่อนยุทธ์ซิวหลัว!”
จู่ฉิวหน้าซีดด้วยความตกใจ มารโลหิตเชี่ยวชาญในการกลืนกินโลหิตของสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ ในการดำรงชีวิต หากจมอยู่ในบึงโลหิตที่เกิดจากร่างของมารโลหิตที่กลายร่าง แม้แต่เขาก็เป็นเรื่องยากที่จะหลบหนี
“อ๊าก!”
เสียงกรีดร้องดังออกมาจากทะเลสาบโลหิต ในเสียงมีความหวาดกลัวลึกๆ
น้ำในทะเลสาบสีแดงเข้มเดือดอย่างรุนแรง มารโลหิตกรีดร้องด้วยความทรมานอย่างต่อเนื่อง ออร่าที่ร้อนมากได้แผ่ออกมาจากน้ำในทะเลสาบ
“ทำลายมันลงซะ!”
ทันใดนั้น เสียงของหลัวซิวก็ดังขึ้นมาจากทะเลสาบโลหิต แสงสีทองก็เบ่งบานในทะเลสาบโลหิต เขาถูกห่อหุ้มด้วยเปลวเพลิงสีทอง บุกทะลุด่านต่างๆที่หนักหน่วงของทะเลสาบโลหิตและเดินออกมา
ทันทีที่น้ำในทะเลสาบในทะเลสาบโลหิตสัมผัสกับเปลวไฟสีทอง ก็จะถูกเผาและกลายเป็นไอพร้อมสลายไปอย่างไร้ร่องรอย
น้ำในทะเลสาบสีแดงเข้มหดตัวอย่างรวดเร็ว แสดงให้เห็นมารโลหิตร่างมนุษย์ มันกรีดร้องและหนีไปอย่างรวดเร็ว
“จะไปที่ไหน?”
หลัวซิวตะคอกอย่างเย็นชา เปลวไฟสีทองรอบกายของเขาก็เปลี่ยนไปทันที โดยมีเขาเป็นศูนย์กลางได้ก่อตัวเป็นอาณาจักรที่ปกคลุมไปด้วยเปลวไฟสีดำ
อาณาจักรกฎความตาย!
เดิมทีมารโลหิตที่กำลังจะหลบหนีไปนั้นก็ถูกปกคลุมอยู่ในอาณาจักรกฎความตาย การเคลื่อนไหวก็หยุดนิ่งไปครู่หนึ่ง และแม้แต่ออร่าของมารโลหิตก็ลดลงเกือบครึ่งหนึ่ง
หลังจากหลัวซิวยื่นมือออกไปจับ มกุฎอัคคีนภาเหลืองสีทองก็พันกันกลายเป็นมือขนาดใหญ่ แล้วเขาก็จับมารโลหิตไว้ในฝ่ามือของเขา ภายใต้การแผดเผาของ มกุฎอัคคีนภาเหลือง มารโลหิตก็กรีดร้องไม่หยุด ราวกับว่าหนูที่ถูกแมวจับอยู่ในอุ้งเท้า
“เจ้ากลัวภูตอัคคีนี่เอง” หลัวซิวพบจุดอ่อนของมารโลหิต และดูเหมือนถูกกดทับโดยภูตอัคคีและกลัวมาก
หลังจากนั้นไม่นาน มารโลหิตก็หายไปอย่างสมบูรณ์ ตัวสำนึกและความฉลาดของมันก็ถูกทำลายโดยมกุฎอัคคีนภาเหลืองไปด้วย เหลือเพียงหยดเลือดที่ใสราวกับอำพันและเพชร
เลือดหยดนี้มีขนาดเท่ากับอินทผลัมสีแดง ถูกหลัวซิวถือมันไว้ในฝ่ามือ ยังสามารถเปลี่ยนรูปร่างได้ด้วยแต่ข้นมาก และไม่มีร่องรอยว่าจะสลายไป
“เลือดของเทพมาร!” หลังจากที่จิตวิญญาณของมารโลหิตได้ถูกเผาผลาญหายไป เลือดเทพมารได้กลับคืนสู่รูปแบบเดิมและมีพลังที่แข็งแกร่งซ่อนอยู่
“ผู้เพื่อนยุทธ์ซิวหลัวสามารถฆ่ามารโลหิตได้อย่างง่ายดาย ข้านับถือจริงๆ” จู่ฉิวเดินมาและรู้สึกทึ่งมากเมื่อเห็นภาพที่หลัวซิวเผาผลาญมารโลหิต