เอียนชิงเฉิงกล่าว “ศิษย์พี่ เราไปด้วยกัน！”
เฉินซงจื่อขมวดคิ้วกล่าว “เธอบาดเจ็บอยู่ อยู่ตรงนี้แหละ！”
เอียนชิงเฉิงหัวเราะลั่น “ศิษย์พี่ ความหวังดีของศิษย์พี่ฉันรับไว้แล้ว ถ้าหากศิษย์พี่ขวางพวกเขาไม่อยู่ เมื่อพวกเขามาถึงที่นี่ ฉันก็ต้องตายเหมือนกัน！”
“ดังนั้น ไม่สู้พวกเราร่วมมือกันต่อสู้จนวินาทีสุดท้ายจะดีกว่า！”
เฉินซงจื่อรู้ว่าที่เอียนชิงเฉิงพูดนั้นเป็นความจริง จึงพยักหน้าพูด “ได้!”
ทั้งสองคนกลับไปยืนอยู่ตรงหน้าประตูคฤหาสน์อีกครั้ง เหมือนเทพองครักษ์สององค์ มองหลินว่านเหนียนและคนอื่นๆด้วยสายตาจะสละชีวิตอย่างแน่วแน่
ขณะนี้หลินว่านเหนียนยังคงเคลื่อนตัวไปยังทางสมาชิกหน่วยมังกร แม้ว่าหน่วยมังกรจะเตรียมพร้อมอย่างเต็มที่ และมีลูกกระสุนปืนใหญ่ที่ทรงอานุภาพ แต่กระสุนก็หมดลงได้เสมอ
อีกอย่างคู่ต่อสู้คือผู้แข็งแกร่งแดนเทพ ในไม่ช้า ลูกกระสุนปืนใหญ่ไม่สามารถที่จะขัดขวางการบุกของหลินว่านเหนียนและคนอื่นๆแล้ว
มังกรเอกตัดสนใจอย่างเด็ดขาด สั่งการอย่างดุดัน “แยกย้าย แล้วทำตาแผน!”
“ครับ!”
สมาชิกหน่วยมังกรหลายสิบคน กระจัดกระจายออกจากกัน แยกกันโจมตีพวกนักบู๊
หลินว่านเหนียนอึ้งไปครู่หนึ่ง เดิมนึกว่าคนพวกนี้จะหนีเอาตัวรอด คิดไม่ถึงว่าพวกเขาไม่เพียงแต่ไม่หนี กลับโจมตีพวกนักบู๊ที่ความสามารถด้อยกว่า
สิ่งนี้ทำให้หลินว่านเหนียนและคนอื่นโกรธมาก นี่มันจงใจที่จะถอนรากถอนโคนโลกบู๊โบราณของพวกเขาแล้ว!
“หาที่ตายชัดๆ!”
หลินว่านเหนียนและคนอื่นๆไม่สงวนท่าทีอีกต่อไป และเริ่มไล่ล่าฆ่าสมาชิกของหน่วยมังกร
ต่อหน้าปรมาจารย์แดนเทพ ไม่มีใครสามารถต้านพลังได้เลย ผู้แข็งแกร่งแดนเทพสิบกว่าคนลงมือ แค่กระบวนท่าเดียวสมาชิกหน่วยมังกรก็เสียชีวิตอย่างน่าอนาถสิบกว่าคน
มังกรเอกมองสมาชิกหน่วยมังกรถูกสังหารอย่างเงียบๆ ใบหน้าเย็นชา แต่ในใจกำลังหลั่งไปด้วยเลือด
มองเฉินซงจื่อและเอียนชิงเฉิงที่ยืนอยู่หน้าประตูคฤหาสน์ มังกรเอกคำราม “ยังไม่รีบไปอีก พวกคุณอยากให้พี่น้องของเราเสียชีวิตไปอย่างเปล่าประโยชน์เหรอ?”
เฉินซงจื่อกับเอียนชิงเฉิงมีสีหน้าที่หนักใจ พวกเขามีความลำบากใจที่พูดไม่ออก เป็นเพราะเฉินโม่ให้พวกเขาอดทนอีกครึ่งชั่วยาม พวกเขาก็จนปัญญา ถึงขั้นไม่สามารถให้คำตอบใดๆกับมังกรเอก
เมื่อเห็นเฉินซงจื่อทั้งสองคนยังไม่ขยับตัวเลย และไม่มีความคิดที่หนีจะไปเลย มังกรเอกบุกเข้ามาอย่างรวดเร็ว จับคอเสื้อชุดนักพรตของเฉินซงจื่อ แล้วตะคอกถาม “ทำไมยังไม่ไป ถ้าพี่น้องในหน่วยของฉันตายจนหมด ก็จะถึงคิวของพวกคุณแล้ว！”
เฉินซงจื่อกระซิบพูด “ขอโทษด้วย อาจารย์ให้เราอดทนอีกครึ่งชั่วยาม！”
มังกรเอกตกตะลึงไปครู่หนึ่ง มองเฉินซงจื่ออย่างหมดเรี่ยวแรง
“อะไรนะ！”
“มาถึงตอนนี้แล้ว เขายังคิดอยากจะทำอะไรอีก? ถ้าหากเขาฟังคำพูดของโส่วจ่าง ยอมหลบเลี่ยงไปสักพัก พี่น้องของฉันก็คงไม่ต้องมาตายเพราะเขา！”
“ถ้าหากเขาตาย พี่น้องของฉันไม่ตายฟรีเหรอ！ ไม่ได้ ไม่ว่าจะยังไง เขาก็ต้องไป！” มังกรเอกคำรามเสียงดัง
พูดจบ ก็จะบุกเข้าไปในคฤหาสน์โดยตรง
แต่ว่ากลับถูกเฉินซงจื่อขวางเอาไว้
เฉินซงจื่อมองมังกรเอก พูดอย่างจริงจัง “ฉันเชื่ออาจารย์！”
ในแววตาของเฉินซงจื่อเต็มไปด้วยความแน่วแน่ มันคือความเชื่อมั่นในเฉินโม่ สูงกว่าฟ้า ลึกว่าทะเล
มังกรเอกที่จ้องเขาอยู่ จากนั้นถูกสายตาของเขาทำให้ต้องเชื่อตาม
“ได้ ฉันเชื่อคุณ หวังว่าพวกเราจะไม่ตายฟรี！”
พูดจบ มังกรเอกหันหลัง บินไปยังหลินว่านเหนียน
หลังจากที่เสียความได้เปรียบอย่างลูกระเบิดแล้ว สมาชิกหน่วยมังกรที่อยู่ต่อหน้าผู้แข็งแกร่งแดนเทพ ต้านไม่ได้แม้แต่กระบวนท่าเดียว
หลายนาทีผ่านไป สมาชิกของหน่วยมังกรรวมทั้งมังกรเอก ต่างล้มอยู่บนพื้น
หลินว่านเหนียนยังไม่คลายความโกรธ หันหลังมองไปทางเฉินซงจื่อกับเอียนชิงเฉิง กล่าวอย่างเย็นชา “พวกเธอยังไม่ฉวยโอกาสหนีไปอีกเหรอ? ดี งั้นก็ไปตายซะ！”
พูดจบ หลินว่านเหนียนก็ก้าวไปข้างหน้า ได้ไปถึงตรงหน้าเขาสองคนที่ห่างกันระยะห้าเมตร แล้วฟันกระบี่ลงไป
“เปิดขุนเขา！” เฉินซงจื่อชกหมัดสามท่าเทียนเสวียนออกไปโดยที่ไม่ลังเลเลย