คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1482
”นี่มัน…” เวลานั้นฟลอเรียนทั้งตกตะลึงและมองดูโอสถเล่นแร่แปรธาตุสีทองนั้นอย่างใกล้ชิด เขารู้สึกอารมณ์ท่วมท้นเสียจนหมดคำพูด “นี่… นี่มันโอสถเล่นแร่แปรธาตุสีทองของราชาหมาป่าวิญญาณแห่งวายุไม่ใช่เหรอ?”
ฟลอเรียนไม่สามารถปิดบังความรู้สึกตื่นตะลึงเอาไว้ได้ เขามองไปรอบ ๆ และพูดว่า “ทุกท่าน ฝ่าบาททรงรับสั่งว่า ใครก็ตามที่สามารถเก็บเกี่ยวโอสถเล่นแร่แปรธาตุสีทองของราชาหมาป่าวิญญาณแห่งวายุมาได้ จะถือว่ามันเทียบเท่ากับโอสถเล่นแร่แปรธาตุ 800 อัน”
“โอสถเล่นแร่แปรธาตุสีทองมีค่าเท่ากับแบบธรรมดาถึง 800 อันเลยเหรอ?!” ทุกคนต่างก็ตะลึงไปเมื่อได้ยินดังนั้น พวกเขาทุกคนต่างก็มองไปที่แดร์ริล อย่างสงสัยและหลากหลายอารมณ์ปนเปในแววตา
ราชาหมาป่าวิญญาณแห่งวายุนั้นแข็งแกร่งมาก ส่วนแดร์ริลนั้นอยู่เพียงขั้นปราชญ์ยุทธเท่านั้น จะสามารถเอาโอสถเล่นแร่แปรธาตุของราชาหมาป่าวายุมาได้อย่างไรกัน?
ฟลอเรียนจัดเรียงตารางของผู้มีคุณสมบัติอีกครั้งแล้วประกาศว่า “โอสถเล่นแร่แปรธาตุสีทองของลูก้า เมื่อนำมารวมกับโอสถเล่นแร่แปรธาตุธรรมดาอีก 30 อัน ก็นับได้เป็น 830 อัน ตอนนี้เขาอยู่ลำดับที่ห้าและมีคุณสมบัติที่จะผ่านเข้ารอบต่อไปในฐานะของหนึ่งในสิบอันดับ”
ฟลอเรียนมองโจฮันเนสซึ่งยังคงตะลึงอึ้งอยู่ “โจฮันเนส ผู้ที่อยู่อันดับที่สิบตอนนี้กลายเป็นอันดับที่สิบเอ็ดและต้องตกรอบไป”
ได้ยินดังนั้น ร่างกายของโจฮันเนสก็สั่นเทา เขาผงะถอยหลังไปสองสามก้าว สีหน้าเปลี่ยนเป็นเขียวคล้ำบิดเบี้ยว ราวกับว่าเพิ่งกลืนไข่เน่าเข้าไป
‘ฉันมีคุณสมบัติเพียงพอนะ ฉันตกรอบได้ยังไงกัน?’
‘นี่มันเกิดอะไรขึ้น?’ มัตเตโอขมวดคื้วแน่น สีหน้าดูไม่ดี
‘ให้ตาย ฉันลืมไปเลยว่าเจ้าลูก้านั่นยังมีโอสถเล่นแร่แปรธาตุของราชาหมาป่าอยู่ ถึงนายจะมีคุณสมบัติเข้ารอบไปได้ก็อย่าเพิ่งรีบดีใจไป ฉันจะไม่ออมมือให้แน่ ๆ ในรอบต่อไปของการแข่งขัน’ เขาคิดขณะที่มองเขม็งไปที่แดร์ริล
ตอนนั้นทุกคนมองไปที่แดร์ริลด้วยสายตาว่างเปล่า ต่างก็ไม่สามารถรวบรวมสติได้
สถานการณ์มันเปลี่ยนรวดเร็วเกินไป จนแทบคาดเดาไม่ได้ ชายที่อยู่เพียงระดับปราชญ์ยุทธสามารถผ่านเข้ารอบรองชนะเลิศไปได้แถมยังได้อันดับที่ห้าอีกด้วย
ใครจะไปคิดว่าจะเห็นเรื่องแบบนี้ด้วยตาของตัวเอง
แอชเชอร์ยิ้มเมื่อเขาได้เห็นว่าเกิดอะไรขึ้นพร้อมถอนใจหนักหน่วง
‘นายท่านลูก้ามีคุณสมบัติผ่านเข้ารอบต่อไป แถมฉันยังไม่ต้องถอนตัวจากการแข่งขันด้วย’ พร้อมกันนั้นแอชเชอร์ก็รู้สึกนับถือแดร์ริลจากใจ นี่คือสิ่งที่ราชวงศ์โลกใต้เมฆีสามารถทำได้… การเปลี่ยนสถานการณ์ในเวลาวิกฤติเช่นนี้ มันเป็นเรื่องที่น่าตื่นตาและน่านับถือเสียจริง ๆ
แดร์ริลยกกำปั้นขึ้นพร้อมโค้งคำนับฟลอเรียน “ขอบคุณท่าน ที่ตัดสินการแข่งขันได้อย่างเป็นธรรม”
ที่จริงแดร์ริลลังเลที่จะเอ่ยคำพูดหวานหูกับฟลอเรียน แต่เขาจำต้องแกล้งทำเป็นดีเพื่อที่จะเข้าร่วมการแข่งต่อไปได้
“ไม่ต้องขอบคุณฉผมหรอก” ฟลอเรียนดูสูงส่งขณะที่เขาตอบอย่างสงบนิ่ง “คุณควรต้องขอบพระทัยฝ่าบาท คุณคงตกรอบหากว่าฝ่าบาทไม่ได้ได้บอกไว้ว่าโอสถเล่นแร่แปรธาตุของราชาหมาป่าวิญญาณแห่งวายุนั้นสามารถนับรวมได้”
โอกาสนี้เขาได้มาเพราะโชคช่วยแท้ ๆ แต่ถึงอย่างไรเขาก็คงไม่สามารถใช้เพียงแค่โชคมาคว้าอันดับหนึ่งได้
ไม่ว่าอย่างไร ในการแข่งขันรอบต่อไปจะยิ่งรุนแรงมากขึ้น ฟลอเรียนไม่ได้พูดอะไรต่อ เขาเพียงยกมือขึ้น “เอาล่ะ รายชื่อของผู้ชนะทั้งสิบอันดับออกมาแล้ว ทุกคนจงกลับไปพักผ่อน ผมจะกลับไปรายงานต่อฝ่าบาท”
เมื่อพูดจบฟลอเรียนก็นำทหารรักษาพระองค์มุ่งหน้ากลับเข้าเมืองไปอย่างรวดเร็ว
ตอนนั้นเองที่พระราชวังแห่งโลกใหม่ อีเวตต์นั่งอยู่ข้างหน้าต่างห้องนอน เธอเหม่อมองไปยังท้องฟ้ายามค่ำคืน แม้ว่าเธอนั้นจะงดงามเกินบรรยายแต่ดวงหน้าก็มีแววเศร้าสร้อย