เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1247
มือจี้ฉวนอานกำลังสั่น คู่ต่อสู้ด้านหน้าทำให้เขาอดหวาดผวาขึ้นในใจไม่ได้
ตอนแรกที่เขาเห็นรายชื่อแข่งขัน ยังแอบคิดว่าตัวเองโชคดีที่ไม่เจอยอดฝีมือที่มีชื่อเสียงโด่งดัง
แต่ใครจะไปคิดล่ะว่าเสอหลิงที่ไม่มีอะไรสะดุดตา กลับเป็นคนของเผ่ายันต์
คิดไม่ถึงว่าวันนี้เผ่าที่ไม่รู้สูญหายไปนานเท่าไรจะมาสู้กับเขา ดูเหมือนวันนี้ไม่ว่าเขาจะชนะหรือแพ้ ก็คงเป็นที่รู้จักไปทั่วใต้หล้าแล้ว
จี้ฉวนอานไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจดี!
สูดหายใจลึก จี้ฉวนอานปรับสภาวะร่างกายตัวเองเรียบร้อย
เอาอาวุธของตัวเองออกมา เป็นหอกยาวสองอันที่มีเปลวเพลิง
เดิมทีจี้ฉวนอานก็เป็น 20 อันดับแรกในรายชื่อประเทศ คนเรียกกันว่าหอกมังกรเพลิง!
เสอหลิงมองจี้ฉวนอานด้วยรอยยิ้ม จากนั้นพูดเสียงดังว่า “วันนี้ฉันอารมณ์ดี ไม่อยากฆ่าคน ถ้านายยอมแพ้ตอนนี้ยังทันนะ!”
พูดจบ เสอหลิงแลบลิ้นที่แยกเป็นสองแฉกเหมือนงูออกมาเลียริมฝีปากของตัวเอง
แม้ในใจจี้ฉวนอานมีความหวาดกลัว แต่ในใจก็ยังมีความห้าวหาญของนักบู๊ จึงพูดเสียงดังว่า “ยังไม่แน่ว่าใครจะเป็นคนยอมแพ้!”
เสอหลิงหัวเราะไม่น่าฟังออกมาอีกครั้ง มองจี้ฉวนอานแล้วพูดว่า “ฉันชอบคนไม่รู้ที่เป็นที่ตายอย่างนาย!”
พูดจบ อักษรยันต์บนตัวเสอหลิงเริ่มสว่างขึ้น
มันสว่างขึ้นทีละอันทีละอัน ใบหน้าเสอหลิงที่น่าเกลียดมากเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เริ่มมีหมอกควันบางๆ ลอยขึ้นมา
เมื่อหมอกควันพวกนี้ปรากฏขึ้น ใบหน้าเสอหลิงเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว
จมูกเป็นสันปรากฏออกมาเป็นอันดับแรก ตามมาด้วยคิ้วดาบดวงตาเป็นประกาย ผิวละเอียดชุ่มชื้น
ไม่นาน เขากลายเป็นคนหนุ่มหน้าตาหล่อเหลา
ใบหน้าสมบูรณ์แบบไร้ที่ติ สาวมากมายเห็นแล้วถึงกับกรีดร้อง
แม้ทุกคนรู้ว่านี่คือใบหน้าปลอมที่สร้างมาจากพลังปราณ แต่พูดตามตรงว่าใบหน้านี้ดูดีและหล่อมาก!
มีแสงอยู่บนตัว เสอหลิงเหมือนเทวดาลงมายังโลกมนุษย์
เสอหลิงยื่นมือออกมาชี้จี้ฉวนอานแล้วพูดว่า “ลงมือเถอะ อีกเดี๋ยวนายก็ไม่มีโอกาสได้ลงมือแล้ว!”
โดนเสอหลิงดูหมิ่นขนาดนี้ จี้ฉวนอานเริ่มโมโหขึ้นมาแล้ว
พลังธาตุทองปกคลุมหอกยาวสองอันในมือเขา พลังสีทองกลายเป็นแสงอาวุธที่เหมือนของจริง
“แทง!”
จี้ฉวนอานเด้งตัวขึ้น พุ่งเข้าไปฆ่าเสอหลิง
หอกยาวสองอันชี้ไปที่ตาของเสอหลิงพร้อมกัน หอกยังไม่ทันถึงตัว พลังธาตุทองแหลมคมเป็นอย่างมาก พื้นรอบตัวเสอหลิงเริ่มแตกเป็นเสี่ยงๆ
ตอนนี้รอยยิ้มตรงมุมปากเสอหลิงก็ยังไม่หายไป เขายื่นนิ้วไปทางจี้ฉวนอานแล้วแตะลงเบาๆ
“ทำลาย!”
พูดออกมาเพียงเบาๆ เท่านั้น
วินาทีต่อมา ระลอกคลื่นแผ่ออกมาจากปลายนิ้วของเสอหลิง
สีหน้าของจี้ฉวนอานที่พุ่งมาข้างหน้าเปลี่ยนไปทันที พลังปราณบนตัวเริ่มพังทลายลงอย่างรวดเร็ว
ลู่ฝานเบิกตาโตมองภาพนี้
ในการมองเห็นของเขา ไม่ได้เห็นจี้ฉวนอานที่กำลังพังทลาย แต่เห็นการแตะของเสอหลิง ทำให้พลังฟ้าดินทั้งหมดรวมตัวแล้วหมุนวน
เป็นเพียงแค่พลังเพียงเล็กน้อยแท้ๆ แต่กลับทำให้ฟ้าดินหดตัวอย่างรวดเร็ว
ลู่ฝานเห็นพลังบางอย่างภายในการแตะของเสอหลิง
ทำไมแตะเพียงเบาๆ ฟ้าดินถึงหดตัวหลังจากนั้นก็พังทลาย
จู่ๆ มีคำผุดขึ้นมาในหัวลู่ฝาน!
สะพานฟ้าดิน!
ภาพหนึ่งแวบขึ้นในหัวของลู่ฝาน นั่นเป็นตอนที่เขาเข้าไปในเจดีย์ยาครั้งแรก เขาเห็นรูปปั้นของฉี่หมิงเทียนจุนในเจดีย์ยา
ตอนนั้นลู่ฝานจะใช้วิธีแบบในรูปปั้น ทำให้ปราณชี่ในร่างกายตัวเองหมุนวนด้วยตัวมันเอง กลายเป็นฟ้าดินขนาดเล็ก