ท่าไม้ตายอมตะกงล้อห้าธาตุ!
ปรมาจารย์ห้าธาตุตะโกนด้วยความโกรธและผลักฝ่ามือส่งกงล้อแสงห้าส์ออกไป
กงล้อแสงห้าสีลอยขึ้นสู่ท้องฟ้าและดูดซับท่าไม้ตายทุกชนิดรวมถึงสัตว์อสูรเข้าไปทั้งหมด
แนวป้องกันของวังสวรรค์ตกสู่ความโกลาหล
“บุก!” ผู้อมตะภาคใต้ฉวยโอกาสนี้นําวิหารห้วงมิติพุ่งผ่านช่องว่าง
อวจจอของวังสวรรค์กัดฟันแน่น เขาชี้นิ้วไปที่วิหารหัวงมิติและตะโกน “ไป!”
ไข่มุกหยกจํานวนนับไม่ถ้วนพุ่งเข้าโจมตีวิหารห้วงมิติและระเบิดตัวเอง
“บึ้ม บึ้ม บึ้ม บึ้ม!”
การระเบิดตัวเองของไข่มุกหยกทําให้ความเร็วในการเคลื่อนที่ของวิหารห้วงมิติช้าลงหลายเท่า
สมาชิกวงสวรรค์เร่งเข้ามาสนับสนุนและบังคับให้วิหารห้วงมิติล่าถอยออกไป
อย่างไรก็ตามรูหยงเคลื่อนไหวอยู่อีกด้านหนึ่ง
ท่าไม้ตายอมตะมังกรวายุ!
ท่าไม้ตายอมตะดานวายุคลั่ง!
วูหยงสะบัดมือส่งมังกรวายุพุ่งเข้าโจมตีแนวป้องกันของวังสวรรค์
ดวงตาของวุหยงส่องประกายด้วยแสงสีเขียว จากนั้นมังกรวายุก็คํารามและระเบิดดาบวายุจํานวนนับไม่ถ้วนออกไปทุกหนทุกแห่ง
ดาบวายุตัดทุกสิ่งที่ขวางหน้า กองกําลังหลักของวังสวรรค์ ทําได้เพียงกัดฟันและเผชิญหน้ากับมันเท่านั้น
วหยงฉวยโอกาสแทรกซึมเข้าสู่แนวป้องกันของวังสวรรค์
“อย่าแม้แต่จะคิด!” เสียงของหญิงสาวดังขึ้นพร้อมกับกลีบดอกไม้ที่โปรยปรายลงมาจากท้องฟ้า
มันคือหว่านซื้อหง นางให้ความระวังวุหยงมาตลอดและสามารถเข้าเต็มเต็มช่องว่างได้อย่างรวดเร็ว
วูหยงถอนหายใจและทําได้เพียงล้มเลิกแผนการ
ผู้อมตะภาคใต้ที่อยู่ในบ้านไม้ไผ่สายลมตะโกนไปทางผู้อมตะของทะเลตะวันออกฮัวช่ายหยุน “เข้าไปเร็ว!”
ก่อนหน้านี้หว่านซื่อหงต่อสู้กับฮัวช่ายหยุนและชิงอวอน ตอนนี้เมื่อหว่านชื่อหงเข้าไปเต็มเติมช่องว่างของแนวป้องกัน ฮัวช่ายหยุนและชิงอวอันจึงได้รับอิสระ
ฮัวช่ายหยุดและชิงอว์อันชําเลืองมองหน้ากัน และตระหนักว่าอีกฝ่ายไม่มีความคิดที่จะบุกเข้าไป ดังนั้นพวกเขาจึงเลือกที่จะต่อสู้อยู่ในตําแหน่งเดิม
เจตจํานงของมนุษย์ส่งอิทธิพลต่อจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ของผู้อมตะเหล่านี้ แต่อิทธิพลนี้มีขีดจํากัด ฮัวช่ายหยุนและชิงอว์อันไม่เต็มใจที่จะเสียสละตนเอง
มีเพียงคนโง่เท่านั้นที่จะทําตัวเป็นเหยื่อสังเวชบุกเข้าไปในแนวป้องกันของฝ่ายตรงข้าม พวกเขาไม่ยินดีเป็นผู้เสียสละ
เนื่องจากหว่านซื่อหงตระหนักถึงความคิดของสองผู้อมตะจากทะเลตะวันออก ดังนั้นนางจึงกล้าที่จะจากไปเพื่อปิดกั้นรูหยง
“ธรรมชาติของผู้อมตะทะเลตะวันออกเป็นเช่นนี้” ดวงตาของหว่านซื่อหงส่องประกายขึ้นด้วยความเย้ยหยัน
แต่ในเวลาต่อมาซื้อเบี้ยวกลับพุ่งเข้าสู่แนวป้องกันของวังสวรรค์โดยไม่คาดคิด
เขาเป็นผู้อมตะของทะเลตะวันออกเช่นกัน กองกําลังหลักของวังสวรรค์มักเปิดช่องว่างด้านหน้าผู้อมตะของทะเลตะวันออกเสมอเพราะไม่คิดว่าพวกเขาจะกล้าบุกเข้าไป แต่พวกเขาไม่เคยคิดว่าซื้อเดี๋ยวจะตกเป็นทาสของวังมังกรและกลายเป็นแม่ทัพมังกรที่ไม่เกรงกลัวต่อความตาย
กองกําลังหลักของวังสวรรค์มีนงงและปล่อยให้ซื้อเดี๋ยวพุ่งเข้ามา แต่ก่อนที่ซื้อเดี๋ยวจะเข้าไปในหอคอยดวงตาสวรรค์ ร่างหนึ่งกลับปรากฏขึ้นด้านหน้าเขา
มันคือราชันมังกร
“ฝันไปเถอะ!” ราชันมังกรตะโกนเสียงดัง
ซื้อเดี๋ยวใช้ท่าไม้ตายอมตะสายป้องกันของเขาแล้ว ผิวของเขากลายเป็นชั้นหิน แต่มันยังไม่สามารถต่อต้านมือของราชันมังกร
ราชันมังกรคว้าลําคอของซื้อเดี๋ยวเอาไว้ ขณะที่ชั้นหินที่ลําคอของเขาเริ่มแตกร้าวอย่างต่อเนื่อง
“ทรงพลังนัก!” ซื้อเดี๋ยวตกใจมาก เขาพยายามดิ้นรนแต่ยังไร้ประโยชน์
ขณะที่ล่าคอของเขากําลังจะหัก ดาบแสงก็พุ่งเข้ามา
ราชันมังกรหลบแต่ดาบแสงยังพุ่งผ่านเอวของเขาและเคลื่อนที่ต่อไปด้านหลัง
ร่างกายของราชันมังกรเกือบถูกตัดออกเป็นสองส่วนจากดาบแสงเล่มนี้
ดาบแสงยังพุ่งต่อไปและโจมตีหอคอยดวงตาสวรรค์ โชคดีที่หอคอยดวงตาสวรรค์เตรียมการป้องกันไว้แล้ว แสงสีขาวส่องประกายขึ้นรอบหอคอยดวงตาสวรรค์และหยุดดาบแสงลงในที่สุด
“ฟางหยวน!” ราชันมังกรหันหน้าไปทางต้นกําเนิดของดาบแสงและพบฟางหยวนในร่างมังกรดาบแรกกําเนิดอยู่ที่นั่น
กรงเล็บมังกรคาบแรกกําเนิดกําแน่น มันคือท่าไม้ตายอมตะดาบห้าดัชนี
นี่เป็นท่าไม้ตายที่ทรงพลังมาก ราชันมังกรไม่สามารถนิ่งเฉยและปล่อยให้ฟางหยวนโจมตี เขาเล็กสนใจซื้อเดี๋ยวและเร่งกระตุ้นใช้ประตูมังกรเพื่อเดินทางไปหาฟางหยวนโดยตรง
แต่ในจังหวะนี้ซื้อเดี๋ยวกลับเผยรอยยิ้มแปลกประหลาด ร่างกายของเขาหลอมละลายและกลีนกินร่างของราชันมังกรเข้าไปอย่างรวดเร็ว
การเปลี่ยนแปลงนี้ทําให้ราชันมังกรหยุดชะงักขณะที่ฟางหยวนมีโอกาสใช้ดาบห้าดัชนีอีกครั้ง
ดาบที่สอง
ดาบที่สาม!
ดาบที่สี่!
ดาบแสงพุ่งผ่านร่างกายของราชันมังกรก่อนจะปะทะหอคอยดวงตาสวรรค์ และทําให้มันเกิดการสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง
“ท่านราชันมังกร!” สถานการณ์ที่ไม่คาดฝันทําให้ผู้อมตะของวังสวรรค์หน้าซีดด้วยความตกใจ
ราชันมังกรไม่เคยคาดหวังว่าซื้อเดี๋ยวจะยอมสละชีวิตเพื่อหยุดเขา
ดาบห้าดัชนีของฟางหยวนพุ่งมาที่ราชันมังกรแต่ซื้อเมียวก็ถูกโจมตีเช่นกัน
บาดแผลขนาดใหญ่สามรอยปรากฏอยู่บนร่างของราชันมังกรแต่เขายังมีลมหายใจเหลืออยู่
อย่างไรก็ตามซื้อเดี๋ยวไม่สามารถตายได้มากกว่านี้ ร่างของเขาถูกตัดขาดแต่เขาเสียชีวิตด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
“ราชันมังกร ชีวิตของเจ้าจะจบลงที่นี่!” ฟางหยวนกล่าวเบาๆก่อนจะส่งดาบที่ห้าออกไป
ดาบแสงราวกับสามารถทะลุผ่านห้วงมิติและกาลเวลา ไม่มีผู้ใดสามารถหยุดมัน
ผู้อมตะของวังสวรรค์ทําได้เพียงเฝ้ามองดาบแสงพุ่งเข้าโจมตีราชันมังกรด้วยความหวาดกลัว
ในช่วงเวลาแห่งชีวิตและความตาย ดวงตาของราชันมังกรสูญเสียความสว่างไสว ขณะที่เขาจมลงสู่ห่วงแห่งความทรงจําวัยเด็ก
ราชันมังกรนอนอยู่บนเตียงและร้องไห้ “ท่านพ่อ ท่านแม่ อย่าตาย อย่าทิ้งข้าไว้คนเดียว!”
“บุตรของข้า” พ่อของราชันมังกรลูบศีรษะบุตรชายด้วยรอยยิ้มไร้กังวลขณะที่ความตายกําลังใกล้เข้ามา “อย่าร้องไห้และอย่าเสียใจ เราได้รับบาดแผลเหล่านี้จากการหยุด็จางเฉิง นี่เป็นความรับผิดชอบของเราในฐานะสมาชิกของวังสวรรค์ มันเป็นสิ่งที่เราเต็มใจ”
“ควมตายคือจุดหมายปลายทางสุดท้ายของชีวิต สิ่งสําคัญคือเราตายอย่างสมควรหรือไม่?
“เจ้าจะเข้าใจสิ่งนี้เมื่อเจ้าโตขึ้น” แม่ของราชันมังกรกล่าว “เจ้าจะเข้าใจว่าการเสียสละของพวกเราหมายถึงสิ่งใด แม้สิ่งนี้จะนําเราสู่การพลัดพราก แต่มันก็เป็นเกียรติและหน้าที่ของเราในการปกป้องมนุษยชาติ เมื่อเจ้าโตขึ้น เจ้าจะเดินตามเส้นทางของเรา เราจะตั้งตารอดูการเติบโตของเจ้าจากอีกโลกหนึ่ง เจ้าต้องทํางานหนักและพากเพียร”
วัยรุ่น
ราชันมังกรถูกหุ่นกระบอกโจมตีและล้มลงบนพื้น
ผู้ใช้วิญญาณหัวเราะเสียงดัง “เสี่ยวหลง เจ้ายอดเยี่ยมมาก ลุกขึ้นและพักผ่อนสักครู่
“ไม่ ข้ายังต่อสู้ได้!” ราชันมังกรใช้กําลังทั้งหมดบังคับให้ตนเองยืนขึ้น “ข้าจะพยายามมากขึ้นเป็นสองเท่า ข้าจะทํางานหนักและแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ หุ่นกระบอกเหล่านี้จะกลายเป็นไร้ค่าต่อหน้าข้า วันหนึ่งข้าจะกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญที่ยิ่งใหญ่เช่นเดียวกับท่านพ่อท่านแม่ของข้า ข้าจะกลายเป็นผู้อมตะของวังสวรรค์และเดินบนเส้นทางเดียวกับพวกเขา!”
“ฮ่าฮ่าฮ่า ข้าจะตั้งตารอดูอนาคตของเจ้า” ผู้ใช้วิญญาณยกย่องอย่างจริงใจ
วัยผู้ใหญ่
“นี่คือความรู้สึกของผู้อมตะงันหรือ?” ราชันมังกรก้าวเข้าสู่ขอบเขตอมตะและกลายเป็นผู้อมตะระดับหก
“น่าทึ่งมาก เจ้าหนู เจ้ากลายเป็นผู้อมตะได้ตั้งแต่อายุยังน้อย ย้อนกลับไปเมื่อข้าอายุเท่าเจ้า ข้ายังหมกหมุ่นอยู่กับความรัก ฮ่าฮ่าฮ่า” ผู้อมตะของวังสวรรค์หัวเราะ
“ขอบคุณที่คอยดูแลข้าในช่วงเวลาที่ผ่านมา” ราชันมังกรโค้งคํานับผู้อมตะ
ผู้อมตะของวังสวรรค์โบกมือ “เจ้าควรตระหนักได้แล้วว่าตนเองเป็นคนพิเศษ เจ้าคือผู้พิทักษ์เต๋าของเทพอมตะในอนาคต ดังนั้นเส้นทางการบ่มเพาะของเจ้าจึงราบรื่น แม้เจ้าจะพบความพ่ายแพ้บ้าง แต่มันก็เป็นการบ่งบอกว่าเจ้าต้องเก็บเกี่ยวประสบการณ์ให้มากขึ้น”
“วังสวรรค์ต้องการเจ้า เทพอมตะในอนาคตต้องการเจ้า มนุษยชาติต้องการเจ้า เด็กน้อย การเป็นผู้อมตะไม่ใช่จุดสิ้นสุดของเจ้า มันเป็นเพียงจุดเริ่มต้น เจ้าไม่สามารถนิ่งนอนใจ เจ้าไม่สามารถหยุดเดินหน้า เราทุกคนต้องการเจ้า”
“ทราบแล้ว ข้าจะอดทนจนกว่าข้าจะตาย ข้าจะทุ่มเทพลัง เลือดเนื้อ และหยาดเหงื่อเพื่อวังสวรรค์ เพื่อมนุษยชาติ เพื่ออนาคต!” ราชันมังกรสาบาน
วัยกลางคน
“การบ่มเพาะระดับแปด เจ้าทําได้ด้วยอายุเท่านี้จริงๆ” ราชันตงกล่าวด้วยอารมณ์ความรู้สึก
“สมกับเป็นผู้พิทักษ์เต๋ ฮ่าฮ่าฮ่า ด้วยการคงอยู่ของเจ้า วังสวรรค์จะยิ่งใหญ่ขึ้นไปอีก!” ราชันเหม่ยหัวเราะ
“ขอบคุณผู้อาวุโส” ราชันมังกรกล่าวอย่างสุภาพ
ราชันเหม่ยและราชนตงมองหน้ากันก่อนที่ฝ่ายหลังจะเปิดปากกล่าว “เจ้าพิจารณาข้อเสนอของเราหรือยัง? มาเป็นหนึ่งในพวกเรา นําวงสวรรค์ และนําทางเมล็ดพันธุ์อมตะในอนาคต”
ราชันมังกรพยักหน้า “ตกลง ข้าพร้อมแล้ว”
“ฮ่าฮ่าฮ่า ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปเจ้าคือราชันมังกร!”
“ในฐานะหนึ่งในสามราชันของวังสวรรค์ เจ้าต้องแบกรับความทะเยอทะยานของวังสวรรค์เอาไว้บนบ่า!”
ราชันมังกรพยักหน้าและกล่าวอย่างจริงจัง “นี่คือเส้นทางที่ข้าใฝ่หา นี่คือความคาดหวังของท่านพ่อท่านแม่และทุกคนอีกนับไม่ถ้วน ข้า ราชันมังกร จะแบกรับมันไว้โดยไม่ลังเล!”
วัยชรา
“กลับมาเถอะ หงถึง เจ้ายังสามารถหันหลังกลับ!” ราชันมังกรกล่าว
“ท่านอาจารย์ ข้าทําลายความคาดหวังของท่าน ข้าขอโทษ แต่ข้าต้องการชุบชีวิตพวกเขา!” เทพปีศาจบัวแดงหันหลังกลับและหายตัวไปท่ามกลางความมืด
ราชันมังกรปิดเปลือกตาลงด้วยความเจ็บปวด ศิษย์ที่เขาสั่งสอนมาหลายปีเลือกที่จะเดินทางเข้าไป
“ข้าทําให้เทพอมตะกลายเป็นเทพปีศาจ ข้าทําบาปไปแล้ว!” ราชันมังกรคุกเข่าลงต่อหน้าราซันตงและราชันเหม่ย
“ลุกขึ้นเถอะ” ราชันตงและราชันเหม่ยจับแขนราชันมังกรและปลอบโยน
“เจ้าต้องมีศรัทรา ราชันมังกร เรายังมีความหวัง”
“มันไม่ใช่ความผิดของเจ้า ทุกคนเห็นความพยายามของเจ้าแล้ว หงถึงเป็นคนที่ทําให้เราผิดหวัง มันไม่ใช่เจ้า”
“ไม่!” ราชันมังกรสะบัดมือทั้งสองออกและกล่าวด้วยท่าทางเคร่งขรึม “เขาเป็นศิษย์ของข้า เขาเดินทางผิด มันเป็นความผิดของข้า มันเป็นบาปของข้า ข้าต้องรับผิดชอบ ข้าจะทุ่มเทกําลังทั้งหมดเพื่อชดใช้ความผิดนี้! เพื่อวังสวรรค์ เพื่อมนุษยชาติ ต่อให้ข้าต้องสละทุกสิ่ง ข้าก็จะนําบัวแดงกลับคืนสู่ฝ่ายธรรมะ!”
ช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิต
ราชันมังกรนั่งอยู่ในห้องโถง ศีรษะของเขาก้มลง เส้นผมยุ่งเหยิง
น้ําตาไหลออกมาจากดวงตาทั้งสองข้างของเขาอย่างเงียบๆ
บนพื้นด้านหน้าเขาเต็มไปด้วยซากศพมนุษย์มังกร
ความเจ็บปวดพุ่งเข้าโจมตีหัวใจของเขา
ในช่วงเช้าเขายังมีความสุขอยู่กับครอบครัวและเครือญาติ แต่ผู้ใดจะคิดว่าเขาต้องแบกรับความเจ็บปวดต่อสิ่งนี้ในช่วงพลบค่ํา สิ่งที่น่าเศร้าที่สุดก็คือเขาเป็นคนฆ่าบุตรหลานทั้งหมดด้วยตัวเขาเอง
นี่คือโศกนาฏกรรมที่เขาสร้างขึ้น
“มันเป็นความรับผิดชอบของข้า…” เสียงของราชันมังกรเต็มไปด้วยอารมณ์ความรู้สึก เขาค่อยๆเงยศีรษะขึ้นและมองกองซากศพที่อยู่ตรงหน้า ฉากที่สนุนสนานและเสียงหัวเราะของบุตรหลานผุดขึ้นในใจของเขาอีกครั้ง
“มันไม่ใช่ความผิดของพวกเจ้า มันเป็นความผิดของข้า!” ราชันมังกรกัมหน้าลงและใช้หมัดอันไร้พลังทุบหน้าอกของตนเอง
“ข้าละเลยพวกเจ้า ข้าไม่สามารถสั่งสอนพวกเจ้าและทําให้พวกเจ้าเดินทางผิด ข้าผิดเอง ข้าไม่ใช่อาจารย์ที่ดี ข้าไม่ใช่บรรพชนที่ดี แต่เพื่อความรุ่งโรจน์ของมนุษยชาติ เพื่อวังสวรรค์ ข้าต้องเสียสละพวกเจ้า”
“เชื่อข้าเถอะ ข้าไม่เคยต้องการผลลัพธ์นี้แต่ข้าไม่มีทางเลือก ข้าอาจเป็นมนุษย์มังกรแต่หัวใจของข้าเป็นมนุษย์มาตลอด ข้าจะปล่อยให้พวกเจ้าขัดขวางมนุษย์ไม่ได้ นอกจากนี้รากฐานของพวกเขาก็มาจากมนุษย์เช่นกัน!”
“หากจะกล่าวโทษก็จงโทษข้า ข้าขอโทษไม่ได้เช่นกัน ข้าไม่กล้าทําเช่นนั้น ปล่อยให้ข้าแบกรับบาปกรรมทั้งหมด ข้าจะชดใช้มันเอง!”
“บุตรหลานของข้า เราจะไม่แยกจากกัน พวกเจ้าจะรวมเป็นหนึ่งเดียวกับข้า เราจะไม่มีวันแยกจากกัน! ในฐานะบรรพชนของพวกเจ้า ข้าไม่สามารถมอบชีวิตที่ดีและสภาพแวดล้อมที่มั่นคงให้กับพวกเจ้า แต่นี่คือทั้งหมดที่ขาทําได้”
“ข้า ราชันมังกร เป็นเพียงคนแก่ที่กําลังจะตาย”
ปัจจุบัน
ดาบเล่มที่ห้าพุ่งเข้าหาราชันมังกรด้วยความเร็วสูง
ศีรษะของราชันมังกรค่อยๆแยกออกจากล่าคอ
เลือดไหลออกมาอย่างช้าๆก่อนจะพุ่งออกมาราวกับน้ําพุ
เขาถูกตัดหัวในครั้งเดียว!