เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1253
“ผู้ดูแลลู่งั้นเหรอ”
เจ้าบ้านตระกูลถานไถตกใจเล็กน้อย ใบหน้าผู้อาวุโสอีกสองสามคนเต็มไปด้วยความประหลาดใจ พวกเขารู้ว่าคำว่าผู้ดูแลลู่ที่ออกจากปากผู้อาวุโสโม่หมายถึงอะไร
ผู้อาวุโสโม่เป็นผู้อาวุโสของเจดีย์ยา ผู้ดูแลที่เขาพูดถึงก็คงต้องเป็นผู้ดูแลเจดีย์ยา ไม่มีทางเป็นอย่างอื่นได้อีก
อย่าบอกนะว่าลู่ฝานที่อยู่ข้างหน้าคือผู้ดูแลเจดีย์ยา
จู่ๆ เจ้าบ้านตระกูลถานไถนึกอะไรขึ้นได้
ช่วงก่อนหน้านี้มีนักบู๊คนหนึ่งเป็นผู้ดูแลเจดีย์ยา อีกทั้งยังสร้างความโกลาหลด้วย เรื่องนี้เขาเคยได้ยินมาบ้าง
ที่แท้คนคนนี้คือลู่ฝานนี่เอง!
ลู่ฝานค่อยๆ เดินเข้ามา มองผู้อาวุโสโม่แล้วพูดว่า “ผู้อาวุโสโม่ ฉันโดนยึดป้ายจัดการดูแลไปแล้ว ไม่ใช่ผู้ดูแลอีกแล้ว ไม่ต้องเรียกฉันว่าผู้ดูแลลู่หรอก”
ผู้อาวุโสโม่หัวเราะร่าแล้วพูดว่า “ลู่ฝาน นายอาจยังไม่รู้ อริยปราชญ์ดวงดาวให้นายเป็นผู้ดูแลเหมือนเดิมแล้ว นายไปเจดีย์ยาตอนไหน ก็จะคืนป้ายจัดการดูแลให้นายตอนนั้น นายมาเป็นแขกของตระกูลถานไถเหรอ”
ลู่ฝานพูดว่า “ฉันมาเยี่ยมคุณถานไถเก๋อ”
ผู้อาวุโสโม่พูดด้วยตาเป็นประกายว่า “ดีเลย นายมีความสามารถทางด้านยา ไม่แน่นายอาจมีวิธีก็ได้”
พูดพลาง ผู้อาวุโสโม่ดึงลู่ฝานเดินไปข้างหน้า
เจ้าบ้านตระกูลถานไถเห็นท่าไม่ดี จึงรั้งทั้งสองคนเอาไว้แล้วพูดว่า “เดี๋ยว ผู้อาวุโสโม่คิดว่าลู่ฝานจะช่วยได้จริงเหรอ”
ผู้อาวุโสอีกสองสามคนก็เดินเข้ามาล้อมไว้ มองผู้อาวุโสโม่อย่างอึ้งๆ แล้วพูดว่า “รักษาอาการบาดเจ็บไม่ใช่เรื่องเล่นๆ นะ”
“ผู้อาวุโสโม่คงไม่ได้เอาเรื่องนี้มาล้อเล่นใช่ไหม!”
ผู้อาวุโสมองคนพวกนี้แล้วหัวเราะร่า “ดูเหมือนพวกนายยังไม่รู้ความสามารถของคุณชายลู่ฝานสินะ คิดว่าพวกนายคงรู้เรื่องก่อนหน้านี้ที่เจดีย์ยามีผู้ดูแลเป็นนักบู๊ นั่นคือลู่ฝาน ทำไมเขาถึงได้เป็นผู้ดูแลน่ะเหรอ อย่างแรกคืออสูรวิเศษของเขา แค่กๆ เรื่องนี้ขอไม่พูดแล้วกัน ฉันยังโดนอริยปราชญ์ดวงดาวด่ายกใหญ่ อย่างที่สองคือเขารู้เรื่องยาดีกว่าพวกปรมาจารย์บำเพ็ญชี่เสียอีก เขาเคยเป็นเภสัชกรที่เจดีย์ยา เคยให้คำแนะนำคนกลั่นยาจำนวนไม่น้อยเลย!”
เจ้าบ้านตระกูลถานไถอ้าปากค้างจนคางจะหล่นลงมาแล้ว
นักบู๊ให้คำแนะนำผู้ฝึกชี่กลั่นยา มีเรื่องแปลกแบบนี้ด้วย
นี่มันคนตาบอดชี้ทางให้คนขับรถม้า ช่างตีเหล็กสอนคนงานหญิงปักผ้าชัดๆ
ผู้อาวุโสสองสามคนมองหน้ากัน สีหน้าเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ
ผู้อาวุโสโม่ยิ้มแล้วพูดว่า “วางใจเถอะ ถึงคุณชายลู่ช่วยไม่ได้ก็ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงหรอก ยังไงก็มีฉันอยู่ไม่ใช่หรือไง”
เจ้าบ้านตระกูลถานไถเก็บอารมณ์ประหลาดใจของตัวเองแล้วกระแอมเบาๆ สองครั้ง
เขาก็รู้สึกว่าตัวเองขายหน้าเล็กน้อย จึงพูดช้าๆ ว่า “ฉันเชื่อว่าคุณชายลู่ไม่ทำเรื่องที่เป็นอันตรายต่อเก๋อเอ๋อร์หรอก ในเมื่อผู้อาวุโสโม่พูดแบบนี้แล้ว งั้นเชิญคุณชายลู่!”
ลู่ฝานพยักหน้าเบาๆ แล้วรีบเดินไปข้างหน้า
เดินผ่านภูเขาและน้ำตกจำลอง ห้องสไตล์โบราณปรากฏอยู่ในสายตา มีสาวใช้สองสามคนคุกเข่าอยู่ข้างนอก โค้งคำนับแล้วพูดว่า “สวัสดีค่ะเจ้าบ้าน!”
เจ้าบ้านตระกูลถานไถพาพวกลู่ฝานเข้าไปในห้อง
กลิ่นยาตีจมูก ลู่ฝานขมวดคิ้วเล็กน้อย หลังจากนั้นเห็นถานไถเก๋อนอนแข็งทื่ออยู่บนเตียง
ลู่ฝานยิ้มบางๆ แล้วเดินเข้ามาข้างถานไถเก๋อ
เจ้าบ้านตระกูลถานไถและคนอื่นนั่งอยู่ข้างๆ มองการกระทำของลู่ฝานอย่างเงียบๆ
ผู้อาวุโสโม่ยืนข้างลู่ฝานแล้วพูดว่า “ผู้ดูแลลู่ ตอนนี้วิญญาณของเธอได้รับความเสียหาย วิทยายุทธทั้งตัวโดนควบคุมเอาไว้ เส้นลมปราณและกระดูกทั้งตัวแข็งทื่อ เลือดลมไหลเวียนไม่คล่อง นายลองดูว่ามีวิธีไหม”