อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่ 998 พายุเชือดเฉือนที่น่ากลัว
กู้ชูหน่วนวิ่งได้รวดเร็วมาก แต่คนที่ตามไล่ล่าไวยิ่งกว่า
ไม่รู้ว่าคนที่ตามไล่ล่าห่างจากพวกเขาไกลแค่ไหน แรงกดดันอันทรงพลังทำให้กู้ชูหน่วนเหงื่อกาฬไหลพรู
นางกัดฟันวิ่งไปอย่างบ้าคลั่ง ไม่กล้าหยุดแม้เพียงวินาทีเดียว ยิ่งไม่กล้าหันไปมองข้างหลัง นางกลัวว่าเมื่อหันไปมองแล้วจะส่งผลกระทบต่อความรวดเร็วของตนเอง
“เซียวหยู่เซวียน เจ้าหนีไม่พ้นแล้ว ยอมให้จับเสียโดยดีเถอะ พวกเรายังจะสามารถให้เจ้าได้เป็นศพอย่างครบสมบูรณ์”
น้ำเสียงที่เยือกเย็นดังผ่านป่าหนาทึบ ผ่านเข้าหูพวกกู้ชูหน่วนอย่างชัดเจน
กู้ชูหน่วนกวาดสายตามองดูรอบๆ แล้วก็มุ่งหน้าไปทางตะวันออกเฉียงใต้อย่างเด็ดขาด
นางวิ่งไปด้วยถามไปด้วยว่า “เจ้าไปผิดใจกับคนอะไรมา ทำไมถึงมีนักฆ่ายอดฝีมือระดับห้ามากมายขนาดนี้ไล่ล่าเจ้า?”
“ไม่รู้”
ในแผ่นดินนี้เขาไม่น่าที่จะมีศัตรูถึงจะถูก
นอกเสียจาก…..
ที่นี่มีพรรคพวกของเผ่าเทียนเฟิ่น
แต่เผ่าเทียนเฟิ่นได้หายสาบสูญไปตั้งแต่การต่อสู้ในครั้งนั้นแล้ว แม้แต่เวินเส้าหยีก็หายสาบสูญไปอย่างไร้ร่องรอย ต่อให้เวินเส้าหยีมาแผ่นดินนี้ ลูกน้องก็ไม่น่าที่จะมียอดฝีมือระดับห้ามากมายขนาดนี้
“พวกเขาจะตามมาทันแล้ว เจ้าปล่อยข้าลง แล้วรีบหนีไป”
พลังที่สั่นสะเทือนถึงคนยิ่งอยู่ก็ยิ่งกระชั้นชิด
กู้ชูหน่วนกระอักออกมาเป็นเลือด
นี่เป็นแรงกดดันจากผู้แข็งแกร่ง
ตัวพวกเขายังมาไม่ถึง ใช้พลังอันแข็งแกร่งกดดันทำให้กู้ชูหน่วนบาดเจ็บสาหัสจนกระอักเลือด
หากยังปล่อยให้พลังกดดันต่อไป เกรงว่าชีวิตของนางก็คงจะรักษาไว้ไม่ได้แล้ว
“ไม่ไป ตายก็ไม่ไป”
วิ่งต่อไปอีกหลายเรื่อง ข้างหน้าปรากฏประตูหัวกะโหลกแห่งหนึ่ง
ข้างในประตูหัวกะโหลกเต็มไปด้วยหยินชี่ ฟุ้งไปด้วยกลิ่นอายแห่งความตาย
กู้ชูหน่วนไม่แม้แต่จะคิด พุ่งตรงเข้าไป
เซียวหยู่เซวียนหายใจติดขัด พร้อมพูดขึ้นว่า “ข้างในเป็นซากปรักหักพังโบราณ อันตรายอย่างมาก ห้าม…ห้ามเข้าไป”
“ไม่เข้าไปแล้วจะรอให้พวกเขามาถลกหนังหรือ? สถานที่ยิ่งอันตรายก็ยิ่งปลอดภัย”
ซี๊ด…..
เพิ่งก้าวเข้าไป ก็มีลมพายุพัดมาอย่างรุนแรง กู้ชูหน่วนถูกลมพัดปลิว เซียวหยู่เซวียนก็ร่วงตกลงพื้นอย่างแรง
ลมหยินเต็มไปด้วยพายุเชือดเฉือน
ร่างกายกู้ชูหน่วนกับเซียวหยู่เซวียน ตรงที่ลมพัดผ่านเหมือนดั่งโดนมีดพันเล่มบาด โดนบาดจนเป็นแผลแล้วแผลเล่า
เลือดสีแดงสด ค่อยๆไหลลงมาตามเสื้อผ้าของพวกเขา
กู้ชูหน่วนเห็นแล้วก็ขวางอยู่ด้านหน้าเซียวหยู่เซวียนอย่างไม่ครุ่นคิด รับพายุเชือดเฉือนที่พัดผ่านมาพวกนั้นให้กับเขา
ในใจเซียวหยู่เซวียน จะบอกว่าไม่สะเทือนนั้นไม่เป็นความจริง
“เจ้าบ้าไปแล้วหรือ? หลีกไป….”
“ไม่หลีก”
กู้ชูหน่วนรวบรวมพลัง อยากใช้กำลังภายในรับพายุเชือดเฉือนพวกนั้นไว้
แต่นางคิดไม่ถึงเลยว่า หลังจากที่นางเข้ามาในนี้แล้ว พลังภายในก็หายสาบสูญจนหมด ไม่ว่านางจะรวบรวมยังไง ก็ไม่สามารถทำได้
ความรู้สึกแบบนี้เหมือนอย่างตอนที่อยู่บนภูเขาเจียงเจ๋อ
ที่นี่ไม่มีสถานที่หลบลมพายุ พลังภายในก็ใช้ไม่ได้ กู้ชูหน่วนจึงกอดเซียวหยู่เซวียนไว้ ใช้เนื้อหนังของตัวเองปกป้องเขาให้ปลอดภัย
มีดหนึ่งเล่ม มีดสองเล่ม มีดสามเล่ม มีดร้อยเล่ม มีดหนึ่งพันเล่ม…
กู้ชูหน่วนกระอักเลือกออกมา แต่แววตาของนางมุ่งมั่น ไม่ว่าจะเจ็บแค่ไหน ยังไงก็ไม่ยอมปล่อย
หัวใจเซียวหยู่เซวียนเต้นเร็วขึ้นมา
ดวงตาคู่สวยคู่นั้นก็แดง
“ยัยโง่ เจ้าจะตายนะ”
“ตายในอ้อมอกหนุ่มหล่อ กลายเป็นผีก็สง่างาม”
กู้ชูหน่วนเจ็บปวดจนกัดฟันกรอด คิ้วคู่งามขมวดแน่น
เจ็บปวดอย่างมาก
หากไม่ใช่เพื่อเซียวหยู่เซวียน ใครจะยอมถูกมีดปาดอยู่ที่นี่
พัฟๆ…
เงาของคนทั้งห้าปรากฏ
คนพวกนี้แต่ละคนปกปิดใบหน้า บนร่างกายเผยให้เห็นถึงความสูงศักดิ์
พวกเขามาถึงก็คิดจะฆ่าเซียวหยู่เซวียน แต่ถูกพายุเชือดเฉือนขวางไว้
พายุเชือดเฉือนแข็งแกร่งมาก คนชุดดำทั้งห้าจำต้องรับมือกับพายุเชือดเฉือนก่อน
สิ่งที่ไม่คาดคิดก็คือ วิทยายุทธของพวกเขาก็สูญหายเหมือนอย่างกู้ชูหน่วน ไม่มีพลังภายในเลยสักนิด
ในขณะที่พวกเขาเผลอ คนชุดดำทั้งห้าต่างถูกพายุเชือดเฉือนทำร้ายจนบาดเจ็บสาหัส เลือดไหลเป็นทาง