เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1259
ประตูใหญ่เปิดออก ทั้งแปดคนรีบเดินตามผู้อาวุโสเข้าไปในโกดังบู๊ กลุ่มองครักษ์เกราะทองยืนอยู่ข้างนอก
เพิ่งเดินเข้ามา ลู่ฝานและคนอื่นถึงกับสูดหายใจเฮือก ภาพที่ปรากฏอยู่ข้างหน้าทำให้คนตกตะลึงจริงๆ
ดาบกระบี่วางเรียงราย อาวุธต่างๆ นานาลอยอยู่กลางอากาศ มังกรเพลิงและอสูรวิเศษที่นับไม่ถ้วนเลื้อยวนเวียนอยู่ตามอาวุธ
เมื่อมองออกไป อาวุธวิเศษมากมาย อสูรวิเศษนานาชนิด
แสงกะพริบเหมือนเมฆที่มีแสงเรืองรอง เสียงคำรามดังเข้าหูเป็นระยะ
ด้านนอกอาวุธทุกเล่มมีแร่ใสปกคลุมอยู่ ด้านบนแร่ใสเป็นตัวอักษรเขียนแนะนำเอาไว้
ตัวอักษรที่เคลื่อนไหวอยู่ยังมีแสงกะพริบด้วย อธิบายที่มา การใช้งาน ขนาดและน้ำหนักของอาวุธแต่ละชนิดไว้อย่างชัดเจน เรียกได้ว่าละเอียดเป็นอย่างมาก
ตรงกลางคลังบู๊มีเสาแสงขนาดใหญ่เหมือนต้นไม้ใหญ่สูงเสียดฟ้าต้นหนึ่ง ยื่นกิ่งก้านที่เป็นแสงออกมา ยาวเหยียดไปทั่วทุกมุมคลังบู๊
ผู้อาวุโสพาพวกเขาทั้งแปดคนมาใต้ต้นไม้ต้นใหญ่ แล้วพูดเสียงดังว่า “ตอนนี้พวกนายชมดูได้อย่างเต็มที่ ฉันรอพวกนายอยู่ที่นี่ หลังจากดูเรียบร้อยแล้ว มาบอกชื่ออาวุธกับฉัน”
พูดจบ ผู้อาวุโสก็ยืนนิ่งไม่ขยับเหมือนรูปปั้น
ทั้งแปดคนรีบแยกย้ายไปรอบๆ
ขณะนั้นเอง จู่ๆ มีเสียงหนึ่งดังขึ้นข้างหูลู่ฝาน
“กระบี่เฮ่าหราน!”
ลู่ฝานตกใจ รีบมองไปรอบๆ ทันใดนั้นสายตาหยุดลงที่ผู้อาวุโส
เสียงนี้เป็นเสียงของผู้อาวุโสชัดๆ เขาพูดกับตัวเองว่า “กระบี่เฮ่าหราน” เพราะอะไรกัน
ลู่ฝานไม่เข้าใจ ผู้อาวุโสกลับขยับนิ้วเบาๆ เรียกความสนใจจากเขา
“ฝ่าบาท!”
ลู่ฝานเห็นอย่างชัดเจนว่าผู้อาวุโสเขียนอะไร เขาอุทานเบาๆ ในใจ
เขาเข้าใจทันที นี่คงเป็นอาวุธที่ฝ่าบาทเลือกให้เขาสินะ กระบี่เฮ่าหราน ฟังดูทรงพลังเป็นอย่างมาก
นิ้วของผู้อาวุโสขยับอีกครั้ง ชี้ไปทางด้านขวา
ลู่ฝานเด้งตัวไปทางที่ผู้อาวุโสชี้ มาอยู่บนกิ่งของต้นไม้แสง
เดินไปด้านหน้าไม่กี่ก้าว จู่ๆ เขาเห็นกระบี่ขนาดใหญ่ลอยเรียงรายอยู่กลางอากาศ
“กระบี่เฮ่าหราน อาวุธของเซียนบู๊เฮ่าหราน ยาวสามเมตร กว้างห้าฟุต ตัวกระบี่หลอมจากเหล็กอุกกาบาตเขาเทียนซาน สลักวิชากระบี่เฮ่าหรานไว้ตรงด้ามกระบี่ หนักห้าร้อยกิโลกรัม เมื่อเคลื่อนไหวมีพลานุภาพมหาศาล ใช้พลานุภาพยิ่งใหญ่บังคับมัน ทำลายได้ทุกสิ่งทุกอย่าง!”
ลู่ฝานอ่านคำอธิบาย รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้า
ฝ่าบาทตั้งใจจริงๆ รู้ว่าเขาใช้กระบี่หนัก จึงตั้งใจเลือกกระบี่หนักให้เขาโดยเฉพาะ ด้านบนยังมีวิชากระบี่ที่เซียนบู๊หลงเหลือไว้ด้วย
กระบี่เล่มนี้เรียกได้ว่าเป็นอาวุธวิเศษจริงๆ แสงกะพริบระยิบระยับ ทรงพลังยิ่งใหญ่ โดยเฉพาะชื่อนี้ กระบี่เฮ่าหราน แค่ได้ยินก็มีพลานุภาพแล้ว ถ้าเอากระบี่เล่มนี้กลับไปให้ปู่เขาได้ก็ดีสิ ปู่เขาชื่อเฮ่าหรานพอดีเลย คู่กับกระบี่เฮ่าหรานเล่มนี้ ถือว่าไม่เลวเป็นอย่างมาก เมื่อคิดได้เช่นนี้ ลู่ฝานหัวเราะออกมา หัวเราะไปส่ายหน้าไป
น่าเสียดายที่เขาไม่ได้ขาดแคลนกระบี่ กระบี่หนักไร้คมในมือตัวเองก็เพียงพอแล้ว ถึงได้กระบี่เฮ่าหรานมา เขาก็ใช้ไม่เป็นอยู่ดี
ฝ่าบาทคงเห็นว่ากระบี่หนักไร้คมในมือเขาดูธรรมดาทั่วไป เข้าใจว่ากระบี่ของเขาไม่ใช่ของล้ำค่าชั้นดีอะไร จึงเลือกกระบี่ดีให้เขา
แต่ฝ่าบาทจะรู้ได้อย่างไรว่ากระบี่หนักไร้คมในมือเขาแข็งแกร่งกว่ากระบี่พวกนี้มาก
เรื่องอื่นไม่กล้าพูด อย่างน้อยก็สามารถเทียบกับอาวุธวิเศษของสิบตระกูลใหญ่ได้ ไม่แน่อาจแข็งแกร่งกว่าด้วยซ้ำ เพราะไม่ว่ายังไงกระบี่หนักไร้คมของเขาก็เป็นกระบี่ที่จักรพรรดิอู่ใช้ในตอนนั้น
ลู่ฝานมองดูไม่กี่ครั้งก็เดินออกมา