บทที่ 1897 โกรธจนจะร้องไห้แล้ว!
เยี่ยหวันหวั่นไม่ได้เสนอราคาทันที หลักๆ เพราะน่าอับอาย ถ้าเป็นคนอื่น รับรองว่าเธอต้องเสนอราคาเป็นคนแรกและใช้ราคาต่ำสุดมาเอาชนะเป็นแน่ แต่อีกฝ่ายคือจี้ซิวหร่าน จี้ซิวหร่านช่วยเธอหลายครั้ง ยังไงเธอก็ต้องไว้หน้าเขาสักหน่อย จะทำเกินเลยไปไม่ได้
ดังนั้นเยี่ยหวันหวั่นจึงเล็งจังหวะเวลา รอจนทุกคนดันราคาขึ้นอีกนิดหน่อย ขอแค่เสนอราคาก่อนที่คุณหนูสามตระกูลเสิ่นจะดันจนราคาสูงโด่งก็พอ
เยี่ยหวันหวั่นเหลือบตาเห็นคุณหนูสามตระกูลเสิ่นเตรียมจะชูป้ายอย่างตาแหลมคม
ตอนนี้แหละ!
เยี่ยหวันหวั่นเอ่ย “ยี่สิบเอ็ดล้าน!”
เมื่อมองเห็นป้ายหมายเลขแปดของเยี่ยหวันหวั่นชูขึ้น งานที่กำลังคึกคักก็พลันเงียบเป็นเป่าสาก
มือของคุณหนูสามตระกูลเสิ่นที่มีสีหน้ามั่นใจเต็มประดาก็พลันหยุดนิ่งไม่ได้ชูป้ายขึ้นราวกับถูกคนสับขาดก็ไม่ปาน ดวงหน้าเล็กๆ ซีดเผือด จ้องไปยังทิศทางของไป๋เฟิงด้วยความตกตะลึง เห็นได้ชัดว่านึกไม่ถึงว่าแบดเจอร์จะประมูลแหวนวงนี้
สมควรตาย! เป็นไป๋เฟิง…
ทำไมไป๋เฟิงประมูลแหวนของจี้หวงกัน
แขกผู้มีเกียรติทุกคนในงาน ไม่ว่าใครก็สู้กับเธอ แต่เธอก็ไม่มองในสายตา ยังไงเสียการประมูลเรื่องอย่างนี้ก็ล้วนเป็นการแข่งขันที่ยุติธรรมเปิดเผย คนที่มีเงินมากที่สุดก็จะได้ไป
แต่ว่าดันเป็นแบดเจอร์!
ไม่ได้ เธอต้องเอาแหวนวงนี้มาให้ได้!
คุณหนูสามตระกูลเสิ่นคิดจะชูป้ายขึ้นด้วยมือที่สั่นเทา
“คุณหนูสาม อย่านะคะ! กรุณาคิดดูดีๆ ก่อนค่ะ!” ผู้ช่วยที่อยู่ด้านข้างกดมือคุณหนูของตัวเองไว้ด้วยวิญญาณแตกซ่าน รีบร้อนพูดโน้มน้าว “คุณหนูสาม นั่นคือแบดเจอร์ไป๋เฟิงนะคะ…ใครๆ ก็รู้ว่าพอเธอคลั่งขึ้นมาจะทำอะไรได้บ้าง…
คนอย่างนี้ ต่อให้เป็นนายท่านก็ไม่อยากยั่วยุ คุณหนูอย่าบุ่มบ่ามเด็ดขาดนะคะ แค่แหวนวงเดียวเท่านั้นเอง…”
“แต่แหวนวงนี้ควรเป็นของฉันแท้ๆ!” คุณหนูสามตระกูลเสิ่นเอ่ยด้วยความโกรธ เธอเตรียมไว้แล้วสองร้อยล้าน แต่ผลคือกลับแพ้ให้ยี่สิบเอ็ดล้านเนี่ยนะ
ผู้ช่วยมีสีหน้าลนลาน “ฉันรู้ค่ะๆ แต่ในเมื่อไป๋เฟิงยกมือ ก็เท่ากับบอกทุกคนว่าเธอจะเอาแหวนวงนี้ ถ้าคุณหนูยื้อแย่งกับเธอต่อหน้าทุกคนก็จะทำลายภาพลักษณ์ของตัวเองกับเธอ…ล่วงเกินสุภาพบุรุษยังดีกว่าล่วงเกินคนทรามนะคะ!”
คุณหนูสามตระกูลเสิ่นยังไม่ยอมตัดใจ แต่เวลานี้กลับสบเข้ากับสายตาตักเตือนของบิดาเข้าแล้ว
อย่างที่คิด แม้แต่พ่อก็ไม่อยากยั่วยุไป๋เฟิง
คุณหนูสามตระกูลเสิ่นจนปัญญา ได้แต่กัดฟันและวางป้ายลงไป
พิธีกรสังเกตความเคลื่อนไหวทางฝั่งของคุณหนูสามโดยตลอด จากนั้นก็พบว่าคุณหนูสามวางป้ายลงด้วยใบหน้าซีดเผือดอย่างที่คาด
คุณหนูสามเสิ่นไม่กล้าชูป้ายแล้ว ภายในงานยังจะมีใครกล้าแข่งราคากับผู้นำของพันธมิตรอู๋เว่ยอย่างไม่รักชีวิตอีก?
ย่อมไม่มี…
เยี่ยหวันหวั่นเผยสีหน้าอย่างที่คาดคิดไว้แล้ว นั่งใจเย็นอยู่ตรงนั้น และเมื่อเห็นว่าคุณหนูสามตระกูลเสิ่นวางป้ายลงก็ยังพยักหน้ายิ้มให้กับเธอ ขอบคุณมาก!
เมื่อคุณหนูสามตระกูลเสิ่นเห็นสายตาของไป๋เฟิงก็โกรธจนจะร้องไห้แล้ว!
แย่งกันแบบนี้ได้ไง! ไม่ยุติธรรม!
จี้ซิวหร่านเห็นเยี่ยหวันหวั่นแทรกขึ้นกลางคัน ใบหน้ายังคงสวมรอยยิ้มน้อยๆ ตามเคย เหมือนไม่ใส่ใจเท่าไรนัก แต่สายตากลับตกลงบนแหวนบนเวทีนั้น ท่าทางน่ากลัวเล็กน้อย ราวกับตกอยู่ในห้วงความทรงจำบางอย่าง…
เสิ่นเทียนเฉินก็มีสีหน้าน้อยใจ “เทพธิดา คุณประมูลแหวนของจี้หวง แต่ไม่ประมูลของของผมเลย…”
เมื่อเห็นไม่มีคนเสนอราคาอีก พิธีกรก็ได้แต่เริ่มนับถอยหลัง “ผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ยไป๋เฟิงยี่สิบเอ็ดล้านครั้งที่หนึ่ง!”
งานประมูลเงียบกริบชนิดที่ว่าเข็มตกก็ได้ยิน
เห็นเรื่องมาถึงตรงนี้ ชีซิงก็ได้แต่ถอนหายใจอย่างยอมรับชะตากรรม
ตอนนี้มีคนเริ่มกระซิบกระซาบคาดเดาแล้ว “เชี่ย แบดเจอร์ประมูลแหวนของจี้หวงหมายความว่ายังไงกันนะ”
——————————————————-
บทที่ 1898 แบดเจอร์จะก่อเรื่องแล้ว
“ได้ยินว่าแบดเจอร์คลั่งไคล้คนงาม เกรงว่าคงจะถูกใจจี้หวงเข้าแล้วละมั้ง”
“เชี่ย! เป็นไปได้นะ!”
“เวรกรรม ถูกอันธพาลตอแย จี้หวงนั่นจะไม่อันตรายแล้วเหรอ”
…
“ผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ยไป๋เฟิงยี่สิบเอ็ดล้านครั้งที่สอง!” ระหว่างที่สนทนากัน พิธีกรก็นับครั้งที่สอง
“ผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ยไป๋เฟิงยี่สิบเอ็ดล้านครั้งที่สาม…”
พิธีกรเอ่ยปากไปพลาง ลงค้อนในมือไปพลาง เยี่ยหวันหวั่นมีสีหน้าตื่นเต้น ดีมากๆ คะแนนเกียรติยศถึงมือแล้ว
ทว่าในจังหวะที่พิธีกรประมูลเคาะค้อนประกาศผู้ชนะนั้นเอง กลุ่มคนที่เงียบกริบด้านล่างเวทีก็พลันมีเสียงไม่ช้าไม่เร็วเสียงหนึ่งดังขึ้น “สามสิบล้าน”
ฟึ่บๆๆ—
ทุกคนหันมองไปยังทิศทางของเสียงโดยไม่รู้ตัว อยากดูว่าใครกันแน่ที่ช่างหาญกล้า กล้าแย่งของของแบดเจอร์!
จากนั้นก็เห็นว่าคนที่ชูป้ายกลับเป็น…หมายเลขเก้า นายแห่งอาชูร่า!
เวรเอ๊ย!
นายแห่งอาชูร่า?
มะ…มิน่าล่ะ…
ทั้งงานเลี้ยง คนที่กล้าแย่งของของพันธมิตรอู๋เว่ย เกรงว่าก็มีแค่นายแห่งอาชูร่าแล้ว
อย่าว่าแต่เหล่าแขกผู้มีเกียรติของงานที่ตกใจเลย ลูกตาของเยี่ยหวันหวั่นก็แทบจะถลนใส่หน้าชายที่อยู่ด้านข้างแล้ว
เชี่ย!
เห็นคะแนนเกียรติยศกำลังจะถึงมือ แต่กลับถูกตัดฉับเสียอย่างนั้น…
“เชี่ย! คุณหมายความว่ายังไง!” ภายใต้อารมณ์อันพลุ่งพล่าน เยี่ยหวันหวั่นก็หลุดปากถามออกไปโดยตรง
ส่วนชายหนุ่มที่อยู่ด้านข้างก็มีสีหน้าเย็นชา ใบหน้าไร้อารมณ์เหมือนเคย ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น “ประมูลไง”
“คุณ…” ประมูลกับผีน่ะสิ! นี่เขาอยากทำให้เธอโกรธจนตายทั้งเป็นเลยใช่ไหม!
เยี่ยหวันหวั่นขบกราม “สามสิบเอ็ดล้าน!”
งบของเธอมีแค่ยี่สิบกว่าล้าน สูงกว่านี้ก็ไม่มีเงินมากขนาดนั้นแล้ว แต่ตอนนี้กลับทำได้แค่พอฝืนๆ
ชายหนุ่มที่อยู่ด้านข้างเอ่ยตามมาติดๆ “สี่สิบล้าน”
เยี่ยหวันหวั่นสำลัก “ห้าสิบล้าน”
เยี่ยหวันหวั่นพลันตกใจ เยี่ยหวันหวั่นใกล้จะกระอักเลือดแล้ว! แต่ไม่ได้ เธอจะยอมไม่ได้!
เมินชีซิงที่พยายามตักเตือนสุดชีวิตอยู่ด้านหลัง เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยต่อ “ห้าสิบเอ็ดล้าน!”
นายแห่งอาชูร่ามองหญิงสาวสู้เสนอราคากับเขาตลอดอย่างไม่ยอมตัดใจ แววตาก็ยิ่งทวีความเยียบเย็น “หนึ่งร้อยล้าน”
เยี่ยหวันหวั่นพูดไม่ออก
พิธีกรเหมือนสังเกตเห็นบรรยากาศชักดาบง้างธนูแล้ว จึงเอ่ยอย่างตะกุกตะกัก “นายแห่งอาชูร่าเปิดราคาหนึ่งร้อยล้าน ยะ…ยังมีคนเสนอราคาไหมครับ”
เยี่ยหวันหวั่นนิ่งเงียบ
เธอจะสู้กับเขาสักยกที่นี่!
ไม่! เธอจะต้องสู้กับเขาที่นี่สักยกให้ได้!
เยี่ยหวันหวั่นคิดแบบนี้แล้วก็จะทำเช่นนี้จริงๆ เธอลุกพรวดขึ้น พลางจ้องไปยังชายหนุ่มที่อยู่ด้านข้างอย่างดุร้าย “คุณจงใจใช่ไหม!”
ทุกคนในงานต่างถอยพรืดไปรอบนอกโดยสัญชาตญาณ จบเห่ แบดเจอร์กำลังจะก่อเรื่องแล้ว!
“ผู้นำไป๋หมายความว่ายังไง” ชายหนุ่มช้อนสายตามองหญิงสาวน้อยๆ จากมุมสูงนี้ ขนตาของชายหนุ่มดูเหมือนปีกผีเสื้อที่ทั้งดำทั้งยาวก็ไม่ปาน ดวงตาก็ยิ่งดูน่ามองเป็นพิเศษ
แม่แก! เยี่ยหวันหวั่น! เวลาอย่างนี้เธอยังจะมองอะไร!
เยี่ยหวันหวั่นสลับไปเป็นท่าทางกรุ่นโกรธในชั่วพริบตา “คนแซ่ซือ! วันนี้ฉันจะ…!”
ในจังหวะวิกฤตนั้นเอง เงาร่างสองร่างก็พุ่งมาจากข้างหลังอย่างว่องไว คนหนึ่งดึงเยี่ยหวันหวั่นไว้ด้านหนึ่ง
เป่ยโต่วเอ่ย “พี่เฟิง ใจเย็นๆ!”
ชีซิงก็เอ่ย “พี่เฟิง ไม่ได้นะ”
“พี่เฟิง ถึงแม้พวกเราพันธมิตรอู๋เว่ยจะไม่เกรงกลัวใคร ตะ…แต่ว่าคนคนนี้…ไม่ได้จริงๆ …ยะ…ยังกลัวสักหน่อยดีกว่า…พวกเรากลัวสักหน่อยดีกว่านะ?” เป่ยโต่วเอ่ยเสียงตะกุกตะกัก
เยี่ยหวันหวั่นพูดไม่ออก
กลัวกับผีน่ะสิ เธอใกล้จะถูกหมอนี่ทำให้โกรธจะตายแล้ว!
………………………………………..