คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1500
จักรพรรดิแห่งโลกใหม่ชะงักงันและนิ่งเงียบในขณะที่เขาได้ยินการสนทนาของฝูงชน เขาไม่อาจตัดสินใจได้
‘ลูก้าซ่อนความสามารถที่แท้จริงของเขาไว้ เรื่องนี้ถือเป็นความผิดครั้งใหญ่ แต่ในทางกลับกัน เขาทั้งฉลาดและกล้าหาญ ถือเป็นพรสวรรค์ที่หายากยิ่ง ถ้าข้าตัดสินว่าเขาหลอกลวงเบื้องสูง เขาจะถูกตัดสิทธิ์ แต่นั่นก็ไม่ได้ก่อให้เกิดประโยชน์อะไรเลย”
ด้วยความคิดนั้น จักรพรรดิแห่งโลกใหม่จึงมองไปที่ฟลอเรียน “รัฐมนตรีฟลอเรียน เจ้าคิดว่าข้าควรทำอย่างไร?”
“กระหม่อม…” ฟลอเรียนตกตะลึงและเริ่มพึมพำ “กระหม่อม… กระหม่อมไม่แน่ใจพะยะค่ะ”
“กระหม่อมรู้แต่เพียงวิธีปรนนิบัติพระองค์เท่านั้น กระหม่อมไม่รู้จะจัดการกับเรื่องใหญ่โตเช่นนี้อย่างไร”
อีเว็ตต์ที่เงียบมาตลอดอดไม่ได้ที่จะเสนอความเห็นว่า “เสด็จพ่อ! ลูก้าซ่อนความสามารถที่แท้จริงของเขาและหลอกลวงเบื้องสูง เขาไม่เคารพราชวงศ์ของเราเลย ไม่ใช่แค่ควรจะถูกตัดสิทธิ์ในการแข่งขันเท่านั้น แต่เขาควรถูกประหารชีวิตต่อหน้าสาธารณชนด้วย!”
อีเวตต์จับจ้องไปที่แดร์ริลอย่างเอาเรื่อง
เพราะการตายของแดร์ริลทำให้อีเวตต์ไม่ยินดียินร้ายกับอะไร ความโกรธในใจของเธอระเบิดออกทันทีที่เห็นว่าลูก้าซ่อนความสามารถที่แท้จริงของเขาในการเข้าร่วมประลองยุทธ์
การประลองยุทธ์มีขึ้นก็เพื่อคัดเลือกพระสวามีของเจ้าหญิง การที่ลูก้าซ่อนพลังที่แท้จริงของเขาถือเป็นการไม่เคารพพระนางเลย
‘บัดซบ!’ แดร์ริลตัวสั่นและเกือบจะลงไปกองกับพื้นเขามองไปที่อีเวตต์อย่างนึกอยากจะร้องไห้ ‘อีเวตต์ ฉันเอง แดร์ริลไง! ทำไมถึงอยากที่จะประหารชีวิตฉัน?’
ในขณะนั้นแดร์ริลอยากจะเข้าไปหาอีเวตต์และบอกถึงตัวตนที่แท้จริงของเขาให้เธอฟังดัง ๆ แต่เขายังคงควบคุมตัวเองไว้เนื่องจากเห็นว่าจักรพรรดิแห่งโลกใหม่ยังไม่มีท่าทีอะไรออกมา
ในขณะนั้น ทั้งสถานที่เกิดความสับสนอลหม่าน
“โอ้ ไม่นะลูก้า…”
“เจ้าหญิงตรัสแล้ว ลูก้าไม่เพียงแต่ไม่อาจแข่งขันต่อไปได้ แต่ฉันยังกลัวว่าเขาจะต้องจบชีวิตลงด้วย”
“แย่จริง คิดว่าทำไมเขาต้องซ่อนพลังที่แท้จริงของเขาเอาไว้ด้วย?”
จักรพรรดิแห่งโลกใหม่ลุกขึ้นอย่างช้า ๆ ท่ามกลางเสียงซุบซิบของผู้คน เขากวาดสายตามองไปรอบ ๆ พื้นที่แล้วยกมือขึ้นปราม!
ทั้งอาณาบริเวณเงียบลงในทันที
วินาทีถัดมา จักรพรรดิแห่งโลกใหม่มองดูแดร์ริล และพูดขึ้นอย่างช้า ๆ ว่า “อีเวตต์พูดถูก เจ้าซ่อนพลังที่แท้จริงของตัวเองและวางเฉยต่อกติกาของราชวงศ์ เห็นสมควรแล้วที่เจ้าจะถูกตัดสิทธิ์จากการแข่งขันและถูกส่งตัวไปประหาร!”
หลังจากที่เขาพูดอย่างนั้น ราชองครักษ์สองสามคนก็เดินเข้ามาทันที
“ช้าก่อนพะยะค่ะ!” แดร์ริลตะโกนใส่จักรพรรดิแห่งโลกใหม่ด้วยความหวาดหวั่น “ฝ่าบาท กฎและกติกาการแข่งขันไม่ได้ระบุว่าห้ามไม่ให้ผู้เข้าแข่งขันเก็บงำพลังที่แท้จริงของตัวเองไว้ สิ่งที่กระหม่อมทำเป็นเพียงกลยุทธ์ทางใจที่มีไว้เพื่อให้คู่ต่อสู้ประเมินกระหม่อมต่ำลง อีกอย่างกระหม่อมก็ไม่ได้ซ่อนพลังที่แท้จริงของตัวเองไว้จนสิ้นสุดการแข่งขัน แบบนี้จะถือว่าหลอกลวงราชวงศ์ได้อย่างไรพะยะค่ะ? ฝ่าบาทโปรดทรงวนิจฉัยอีกครั้งเถิดพะยะค่ะ”
คำพูดของเขาเป็นความจริงและมีน้ำหนัก!
“นี่…”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น จักรพรรดิแห่งโลกใหม่ก็เงียบลงอีกครั้ง
‘ลูก้าพูดถูก สิ่งที่เขาทำก็เพียงเพื่อให้เขาชนะการแข่งขัน การจะตัดสินว่าเรื่องนี้เป็นความผิดฐานหลอกลวงราชวงศ์ก็ดูเหมือนจะกว้างเกินไปหน่อย อีกทั้งที่นี่มีคนที่แข็งแกร่งมากมาย หากข้าประหารเขาจริง ๆ จะทำให้เกิดข้อกังขาเอาได้’
จักรพรรดิแห่งโลกใหม่สูดหายใจเข้า ขณะที่เขามองไปที่แดร์ริล “ในเมื่อเจ้ารู้สึกว่าเจ้าไม่ได้กระทำความผิด เช่นนั้นข้าขอถามเจ้าสักหน่อย ตอนที่เจ้าสมัครเข้าร่วมการประลอง ทำไมเจ้าถึงบอกเพียงแค่ว่าตัวเองมาจากทวีปตะวันออกอันยิ่งใหญ่ แต่ไม่ยอมเปิดเผยว่าตัวเองมาจากสำนักใด”
“กระหม่อม…” ความคิดของแดร์ริลโลดแล่นอย่างรวดเร็วขณะที่เขาตอบด้วยท่าทีสบาย ๆ ว่า “กระหม่อมไม่ได้อยู่ในสำนักใด นายท่านของกระหม่อมเป็นผู้อาวุโสที่อยู่อย่างสันโดษ เขาหันหลังให้กับความวุ่นวายของสังคม กระหม่อมได้ให้สัญญากับเขาไว้ว่า กระหม่อมจะไม่เปิดเผยชื่อของเขาให้กับผู้อื่น ฝ่าบาทโปรดทรงยกโทษให้กระหม่อมด้วยเถิดพะยะค่ะ”
ในขณะที่แดร์ริลพูดเช่นนั้นเขาดูมีท่าทีสงบเสงี่ยม แต่แต่ภายในกำลังควบคุมความโกรธที่ประทุอยู่ในใจ
นายท่านที่แดร์ริลกล่าวถึงก็คือ มารกระบี่ฟอร์ด เซาธ์ ซึ่งความจริงก็คือนับตั้งแต่ที่แดร์ริลกลายเป็นผู้ฝึกยุทธ ฟอร์ดนั้นเป็นท่านอาจารย์เพียงคนเดียวของเขา
เหตุผลเป็นเช่นนั้น!
จักรพรรดิแห่งโลกใหม่ดูสงบลงเมื่อได้ยินเช่นนั้น เขาพยักหน้าและพูดว่า “ไม่เป็นไร ครั้งนี้ข้าจะยกโทษให้เจ้าและปล่อยให้เจ้าได้แข่งขันต่อไป!”
ปรมาจารย์หลายคนใช้ชีวิตอย่างสันโดษและไม่ชอบเปิดเผยตัวตนที่แท้จริง นั่นถือเป็นเรื่องปกติ
“เสด็จพ่อ!” อีเวตต์กระทืบเท้าไม่พอใจ “ทำไมเสด็จพ่อถึงทรงอภัยให้เขา?”
เพราะว่าเมื่อเห็นพระพักตร์เคร่งเครียดขององค์จักรพรรดิ อีเว็ตต์ก็ไม่ได้พูดอะไรอีก
สโลนรู้สึกสับสน เธอเอนกายไปถามองค์หญิงอย่างแผ่วเบาว่า “องค์หญิงเพคะ! หม่อมฉันรู้สึกว่าลูก้านั้นไม่เลวเลย การซ่อนพลังที่แท้จริงของเขาแสดงให้เห็นว่าเขาเป็นคนฉลาดแค่ไหน ทำไมองค์หญิงถึงทรงกริ้วเขานักล่ะเพคะ”
มีบางสิ่งที่สโลนไม่ได้พูดออกมา พฤติกรรมของลูก้าคล้ายกับแดร์ริลมาก
“ฉันก็แค่ไม่ถูกชะตากับเขา!” อีเว็ตต์ตอบอย่างเย็นชา
ว่ากันตามตรง ความฉลาดของลูก้าทำให้อีเวตต์นึกถึงแดร์ริลมากเกินไป ซึ่งทำให้เธอรู้สึกรำคาญเขา
ไม่ว่าอย่างไรแดร์ริลก็จะเป็นบุรุษคนเดียวที่จะได้ครอบครองหัวใจของเธอ
แดร์ริลถอนหายใจเฮือกใหญ่เมื่อได้ยินองค์จักรพรรดิถอนรับสั่ง จากนั้นเขาก็ชูกำปั้นขึ้นและคำนับจักรพรรดิแห่งโลกใหม่ “ขอบพระทัยสำหรับในพระกรุณาของฝ่าบาทพะยะค่ะ!”
หลังจากกล่าวคำนั้น แดร์ริลออกจากเวทีประลองอย่างรวดเร็วและรีบกลับไปที่พื้นสำหรับพักผ่อน