ตอนที่ 914: การโจมตีจากฝูงสัตว์อสูร
จอมยุทธทั้งร้อยหกสิบคนทั้งหมดรวมกันอยู่ในโถงศักดิ์สิทธิ์ของแผ่นดินทั้งแปด พวกเขายืนอยู่รอบ ๆ เป็นกลุ่มและสังเกตไปรอบ ๆ อย่างระมัดระวัง พวกเขาทั้งหมดระแวงกันและกัน
เจี้ยนเฉิน นูบิส ซี่หวัง และอีกทั้งสี่คนมารวมตัวกัน พวกเขายืนอยู่ที่มุมอย่างไม่ได้โดดเด่นอะไรและสังเกตคนอื่นรอบ ๆ อย่างระมัดระวัง ในเวลาเดียวกัน พวกเขาก็ตรวจสอบไปรอบ ๆ ผ่านหางตาของพวกเขา
พวกเขากำลังยืนอยู่ในโถงที่กว้างมาก มันเป็นรูปทรงกลม ในขณะที่ถ้ำรอบ ๆ นำทางไปทั่วทุกทิศทาง มันมีถ้ำทั้งหมดรวม 16 ถ้ำและแต่ละถ้ำก็สูงมากกว่า 30 เมตร ไม่มีใครรู้ว่าถ้ำนำทางไปที่ไหน
“โมจื่อ เจ้ามีแผนที่ของสถานที่นี้อยู่กับเจ้าหรือไม่ ? ” เจี้ยนเฉินส่งข้อความทางจิตใจไปถึงอีกทั้งสี่คน ชิ้นส่วนแผนที่เป็นแค่กุญแจเข้าไปสู่โถงศักดิ์สิทธิ์เท่านั้นและไม่ใช่แผนที่ข้างในโถง นอกเหนือไปจากนั้น ชิ้นส่วนก็ได้หายไปแล้วหลังจากที่พวกเขาเข้ามาที่นี่
โมจื่อส่ายหน้าเบา ๆ “ว่ากันว่าจักรพรรดิของแผ่นดินทั้งแปดอยู่ตัวคนเดียวตลอดชีวิตของเขาและมีสหายเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ตอนที่เขาสร้างโถงศักดิ์สิทธิ์หลังจากที่ได้กลายเป็นจักรพรรดิแล้ว ไม่มีใครนอกจากเขาที่เขาที่เข้ามาที่นี่หลังจากนั้นเลย มันไม่เคยมีแผนที่ของสถานที่นี้อยู่เลย”
“มันเป็นการทดสอบโชคของพวกเราในการเดินทางที่กำลังจะมาถึงนี้ ข้าหวังว่าพวกเราจะหาเส้นทางที่ถูกต้องเจอ” ชายหนุ่มชุดดำตอบกลับ เขาเป็นจอมยุทธจากเผ่าใหญ่และชื่อของเขาคือต้าซิน เขาเป็นหนึ่งในสี่คนที่เข้าร่วมกับเจี้ยนเฉิน
กลุ่มเล็กบางกลุ่มรอบ ๆ เริ่มที่จะเคลื่อนไหวแล้วในตอนนี้ พวกเขาทั้งหมดเลือกหนึ่งในสิบหกถ้ำและเข้าไปโดยที่พวกเขาเลือกกันเอง
ทันใดนั้นเอง เสียงอื้ออึงก็ดังออกมาจากรอบ ๆ มันดังเป็นชุด ๆ หนาแน่นเหมือนเสียงฝนที่ตกอย่างต่อเนื่อง มันดังมาจากถ้ำทั้งสิบหกถ้ำ
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันนี้ได้ทำให้ทุกคนระมัดระวังจนถึงขีดสุด พวกเขาทั้งหมดเตรียมตัวที่จะต่อสู้และแม้แต่คนที่กำลังจะเข้าไปที่ถ้ำก็ยังกลับมารวมกันที่โถงอีกครั้ง
เสียงคำรามของสัตว์อสูรดังออกมาเป็นชุด ๆ จากถ้ำทั้งสิบหก สัตว์อสูรตัวใหญ่ทั้งหมดออกมาจากถ้ำ แต่ละตัวพุ่งเข้ามาที่ผู้คนอย่างดุร้าย
มีสัตว์อสูรหลายตัวและไม่มีตัวไหนที่อ่อนแอเลย พวกมันแข็งแกร่งเท่ากับเซียนสวรรค์และบางตัวยังเป็นถึงเซียนผู้คุมกฎ
“พวกนี้เป็นสัตว์อสูรที่ดุร้าย บ้าเอ้ย ทำไมพวกมันถึงได้มากมายขนาดนี้และทำไมพวกมันทั้งหมดถึงได้แข็งแกร่งถึงระดับนี้…”
“จักรพรรดิของแผ่นดินทั้งแปดได้เลี้ยงสัตว์อสูรที่คุร้ายขึ้นมาฝูงหนึ่งในโถงศักดิ์สิทธิ์ของเขา แล้วมันก็เป็นปัญหาแล้วในตอนนี้ พวกมันโตที่โถงนี้ พวกมันอาจจะไม่ฉลาดเท่าไหร่แต่มันก็แข็งแกร่งมากกว่าสัตว์อสูรที่ดุร้ายทั่วไปมาก ข้าหวังว่าพวกเราจะไม่ไปเจอกับตัวที่แข็งแกร่งมากจนเกินไป…”
“พวกมันมีมากเกินไป พวกเราจำเป็นต้องร่วมมือกันและฆ่าพวกมันทั้งหมด…”
ความสงบในโถงได้ถูกทำลายลง และเซียนผู้คุมกฎบางคนก็ตะโกนออกมาอย่างเคร่งเครียด
เจี้ยนเฉินและนูบิสทั้งคู่เคร่งเครียด มือของนูบิสกลายเป็นสีทองและเขาเตรียมพร้อมในการต่อสู้ เขาคำรามออกมา “ข้าสัมผัสได้ถึงพลังแห่งการมีอยู่ของสัตว์อสูรระดับ 8 หลายตัว มีสัตว์อสูรระดับ 8 อยู่ในฝูงนั้นจริงจริง”
สายพลังบรรพกาลพวยพุ่งออกมาจากปราณของเจี้ยนเฉิน และเพิ่มพลังป้องกันของร่างบรรพกาลของเขาไปจนถึงขีดสุด หลังจากนั้น เขาก็เอายุทธภัณฑ์ราชาออกมาจากแหวนมิติของเขา เขาขยายพลังแห่งการรับรู้ออกเต็มที่แต่มันก็ถูกจำกัดไว้โดยโถงศักดิ์สิทธิ์ เขาสามารถขยายมันได้มากสุดเพียงแค่หลายพันเมตรเท่านั้นและมันไม่สามารถขยายผ่านสิ่งก่อสร้างออกไปได้
“มีสัตว์อสูรระดับ 8 ทั้งหมด 4 ตัว สองตัวในนั้นเป็นชั้นสวรรค์ที่ 2 ตัวที่สามเป็นชั้นสวรรค์ที่ 3 ในขณะที่ตัวสุดท้ายเป็นชั้นสวรรค์ที่ 5” เจี้ยนเฉินพูดออกมาเสียงแหบห้าว เขาสัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งที่แน่นอนของสัตว์อสูรผ่านทางพลังแห่งการรับรู้ของเขา ในเวลาเดียวกันนี้ เขาพบว่าภายในของโถงนั้นใหญ่โตมาก ไม่เหมือนว่ามันสูงและยาวสองสามพันเมตรเหมือนที่เห็นจากด้านนอก ขนาดของโถงที่เห็นจากด้านนอกไม่ใช่ขนาดที่แท้จริง
สัตว์อสูรพุ่งออกมาจากถ้ำทั้งสิบหกเหมือนน้ำท่วมและปะทะเข้ากับเซียนผู้คุมกฎทั้งหนึ่งร้อยหกสิบคนอย่างรวดเร็ว การต่อสู้อย่างรุนแรงเกิดขึ้นระหว่างทั้งสองฝ่ายและคลื่นพลังงานที่รุนแรงก็เติมเต็มไปทั่วทั้งบริเวณ อย่างไรก็ตาม มันก็ไม่ได้ทำลายอะไรไปเลย
นูบิสห่างจากเซียนราชาเพียงนิดเดียวเท่านั้น รวมกับเรื่องที่เขาเป็นสัตว์อสูรโบราณด้วย เขาไม่ได้อ่อนแอไปกว่าเซียนราชาธรรมดาเลย เขาพุ่งเข้าไปที่ฝูงสัตว์อสูรด้วยตัวของเขาเอง และแทงพวกมันทีละคนด้วยมือของเขา เขาฉีกร่างกายที่ใหญ่โตของสัตว์อสูรเป็นชิ้น ๆ และอากาศก็เต็มไปด้วยเลือดและพื้นดินก็ถูกย้อมไปด้วยสีแดง
เจี้ยนเฉินก็พุ่งเข้าไปที่ฝูงสัตว์อสูรด้วยยุทธภัณฑ์ราชาในมือของเขา กระบี่กลายเป็นภาพติดตาหลายภาพและเต็มไปทั่วทั้งมิติตรงหน้าของเขา เขาฟันไปที่สัตว์อสูรทีละตัว หัวของสัตว์อสูรนับไม่ถ้วนกระเด็นหลุดขึ้นไปสูงในอากาศ และย้อมท้องฟ้าไปด้วยเลือด
เจี้ยนเฉินเก็บแกนอสูรในขณะที่เขาสังหารพวกมันไปด้วย และเขาได้สังหารสัตว์อสูรไปหลายสิบตัวในเวลาอันสั้น
เขาเก็บแกนอสูรระดับ 6 และ 7 ได้หลายสิบอัน
คนอื่น ๆ ก็แสดงความสามารถด้วยเช่นกัน และสังหารสัตว์อสูรที่ดุร้ายระดับ 6 และระดับ 7 ไปหลายตัว ศพนับไม่ถ้วนกองอยู่เกลื่อนกลาดบนพื้นของโถง
ในขณะที่จำนวนของสัตว์อสูรลดลง ศพที่กองอยู่บนพื้นก็เพิ่มขึ้น ในขณะเดียวกัน คนทั้งร้อยหกสิบคนก็ออกมาได้อย่างไม่มีรอยขีดข่วนและไม่ได้รับบาดเจ็บเลย
โฮ้ก ! ในตอนนี้เอง เสียงคำรามเสียดหูก็ดังออกมา สัตว์อสูรระดับ 8 สี่ตัวทั้งหมดโจมตีและพุ่งเข้าไปที่คนทั้งหมดเหมือนภาพพร่ามัว
เซียนผู้คุมกฎมากกว่าสิบคนถูกทำให้ลอยกระเด็นไปจากการโจมตีของสัตว์อสูรทั้งสี่ตัวนี้ พวกเขาทั้งหมดหน้าซีดและได้รับบาดเจ็บ
“พวกมันเป็นสัตว์อสูร 15 ดาวที่ดุร้าย ! พวกเรามาโจมตีพวกมันพร้อมกัน!” เสียงดังขึ้นมาจากฝูงคนและเซียนผู้คุมกฎมากกว่ายี่สิบคนก็พุ่งเข้าไปหาสัตว์อสูรระดับ 8 ชั้นสวรรค์ที่ 2 เป็นกลุ่มแรกพร้อม ๆ กันและรุมโจมตีมัน
ในตอนนี้เอง ทุกคนทุ่มเทให้กับการต่อสู้ สัตว์อสูรที่ทรงพลังจำเป็นต้องถูกกำจัดให้หมดก่อนในขณะที่ยังเหลือพวกมันอยู่อีกมาก นอกจากนั้น มันคงจะเป็นการยากที่พวกเขาจะรอดไปได้ถ้าพวกเขาต้องผ่านสัตว์อสูรไปด้วยตัวของตัวเอง นี่เป็นเหตุผลที่เซียนผู้คุมกฎทั้งร้อยหกสิบคนร่วมมือกันอย่างดีแม้ว่าจะมาจากต่างที่กัน
เจี้ยนเฉิน ซี่หวัง และอีกที่เหลือทั้งสี่คนในกลุ่มกำลังวุ่นวายอยู่กับสัตว์อสูรระดับ 8 ชั้นสวรรค์ที่ 3 ในขณะที่นูบิสกำลังสู้กับสัตว์อสูรที่ดุร้ายชั้นสวรรค์ที่ 5 พร้อมกับจอมยุทธอีกสามสิบกว่าคน การต่อสู้รุนแรงมาก
ด้วยยุทธภัณฑ์ราชา เจี้ยนเฉินนั้นแข็งแกร่งเท่ากับเซียนราชาชั้นสวรรค์ที่ 3 กระบี่ของเขาแทงเข้าไปที่คอของสัตว์อสูรด้วยความเร็วดุจสายฟ้า ทำให้มันร้องโหยหวนออกมาอย่างเจ็บปวด
คนอื่นอื่นที่สู้อยู่กับสัตว์อสูรกับเขาได้โจมตีออกไปอย่างรุนแรงที่สุดเท่าที่จะทำได้การโจมตีที่ทรงพลังก็กระหน่ำไปที่สัตว์อสูร มันทำให้สัตว์อสูรเต็มไปด้วยบาดแผล
อย่างไรก็ตาม การป้องกันของสัตว์อสูรนั้นยอดเยี่ยมมาก การโจมตีทำได้เพียงแค่ขีดข่วนผิวของมันเท่านั้นและไม่ได้ทำให้มันได้รับบาดเจ็บมาก
ดวงตาของเจี้ยนเฉินทอประกายเย็นชา และปราณกระบี่ที่สูงส่งก็เปล่งประกายออกมาจากเขาทันที เขาดูเหมือนจะกลายเป็นกระบี่ที่ศักดิ์สิทธิ์มากในตอนนี้ เขาลอยอยู่กลางอากาศในขณะที่เริ่มที่จะหมุนตัว ยุทธภัณฑ์ราชาที่ฝังอยู่ในคอของสัตว์อสูรเริ่มที่จะหมุนด้วยความเร็วสูงตามการเคลื่อนไหวของร่างกายของเจี้ยนเฉิน และทำให้บาดแผลของสัตว์อสูรขยายออกเหมือนเครื่องบดเนื้อ ในตอนสุดท้าย เจี้ยนเฉินก็พุ่งผ่านบาดแผลไปพร้อมกับกระบี่ของเขา
สัตว์อสูรร้องโหยหวนออกมาอย่างไร้พลัง รูขนาดกว่าสามสิบเซนติเมตรได้ปรากฏขึ้นในคอที่ไม่ค่อยหนาของมัน และเหลือส่วนเนื้อที่ยังติดกับตัวอยู่หนึ่งในสี่ส่วน
ในตอนนี้ ลำแสงอีกลำแสงจากดาบก็ปรากฏขึ้นมา เซียนผู้คุมกฎวัฏจักรที่ 9 ฟันคอส่วนที่เหลืออยู่ของมันด้วยมีดพร้า และทำให้หัวของมันแยกออกมาจากตัวจนหมดและมันก็ลอยไปในอากาศในขณะที่เลือดของมันก็พุ่งกระจายออกมา
ทันใดนั้นเอง พลังงานที่รุนแรงก็พุ่งออกมาจากมือของเซียนผู้คุมกฎมากกว่าสิบคน และโจมตีไปที่หัวที่กระเด็นอยู่กลางอากาศและทำให้มันระเบิดเสียงดังออกมา หัวระเบิดกระจายออกมาในขณะที่แกนสัตว์อสูรที่อาบไปด้วยเลือดก็ลอยออกมา
เซียนผู้คุมกฎหลายคนพยายามที่จะเอามันมาเป็นของพวกเขา แต่ก็มีร่างหนึ่งที่ไปถึงข้างหน้าแกนอสูรด้วยความเร็วสูง เขาพุ่งไปคว้ามัน นั่นคือร่างของเจี้ยนเฉิน
สายตาของเซียนผู้คุมกฎหลายคนเป็นประกายเย็นชาทันทีแต่เมื่อพวกเขาเห็นว่าคนผู้นั้นคือเจี้ยนเฉิน พวกเขาก็หุบปากลงทันที ผู้คุมกฎของเผ่าเต่าเป็นคนที่ขโมยของจากฉิงยี่หยวนซึ่งเป็นหนึ่งในแปดสุดยอดจอมยุทธมนุษย์และเขายังทำสำเร็จอีกด้วย ไม่มีคนธรรมดาที่ไหนที่จะเทียบความกล้าหาญและความแข็งแกร่งของเขาได้ พวกเขาไม่ต้องการที่จะให้เจี้ยนเฉินโกรธเพียงแค่เรื่องเล็กน้อยอย่างแกนอสูรระดับ 8
สัตว์อสูรที่ดุร้ายระดับ 8 ชั้นสวรรค์ที่ 3 ได้ตายด้วยน้ำมือของเซียนผู้คุมกฎกลุ่มนี้ แต่คนที่ได้ประโยชน์จากเรื่องนี้มากที่สุดคงก็คงเป็นเจี้ยนเฉินที่ได้แกนอสูรระดับ 8 ไปซึ่งมันหาได้ยากมากบนทวีปเทียนหยวน
ด้วยการตายของสัตว์อสูรตัวนี้ สัตว์อสูรระดับ 8 ที่ดุร้ายที่เหลืออีก 3 ตัวก็ยังติดพันอยู่ในการต่อสู้กับคนอื่นอยู่ สัตว์อสูรชั้นสวรรค์ที่ 2 อีก 2 ตัวปกคลุมไปด้วยเลือดในขณะที่มีแผลเต็มไปทั่วร่าง พวกมันคงอยู่ได้อีกไม่นาน
สัตว์อสูรชั้นสวรรค์ที่ 5 ตัวสุดท้ายยังคงอยู่ปกติเหมือนเดิม มันมีบาดแผลเพียงเล็กน้อยบนร่างของมัน ในขณะที่การโจมตีธรรมดาจากเซียนผู้คุมกฎยากที่จะผ่านทะลุผิวหนังของมันได้ มีเพียงนูบิสเท่านั้นที่สามารถสร้างบาดแผลลึกให้กับมันได้
ปัง! ปัง! ปัง…
เสียงดังขึ้นมาต่อเนื่อง เซียนผู้คุมกฎหลายคนถูกกระแทกกระเด็นไปในอากาศโดยสัตว์อสูรที่ดุร้ายนั้น พวกเขากระอักเลือดออกมาและได้รับบาดเจ็บหนัก พวกเขาใช้เวลาสักพักก่อนที่จะลุกขึ้นมาได้หลังจากที่ถูกกระแทกกระเด็นไป พวกเขาดึงเอายาออกมาจากแหวนมิติออกมาทันทีเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บของพวกเขาและไม่ได้เข้าไปต่อสู้ต่อ
ปัง ! เสียงดังอื้ออึงขึ้นมาอีกเสียง นูบิสถูกกระแทกลอยกระเด็นไปจากการเตะของสัตว์อสูร เขาหน้าซีดทันที
เจี้ยนเฉินใช้ทักษะมายาพริบตาและพุ่งไปหานูบิสเหมือนภาพเบลอ เขาจับนูบิสที่อยู่กลางอากาศเอาไว้และถามอย่างห่วงใย “เจ้าสบายดีหรือไม่ ? “
ซี่โครงหลายซี่ของนูบิสหัก เขาค่อนข้างได้รับบาดเจ็บ เขาทนความเจ็บปวดที่ทุกข์ทรมานในขณะที่เขายืนขึ้นและพูด “สัตว์อสูรนั่นทรงพลังเกินไป ไม่เพียงแต่ผิวหนังหนาของมันเท่านั้นที่ยากที่จะจัดการ แต่ความแข็งแกร่งของมันก็ยังยอดเยี่ยมอีกด้วงย เจี้ยนเฉิน เจ้ามียาเม็ดจิตวิญญาณธาตุแสงอีกหรือไม่ ? เอามาให้ข้าหน่อย”
เจี้ยนเฉินดึงเอากล่องไม้ออกมาและส่งไปให้นูบิสอย่างไม่ลังเล “ข้าไม่จำเป็นต้องใช้มันแล้ว เจ้าน่าจะเก็บมันเอาไว้ ถ้าข้าไม่ได้อยู่กับเจ้า ใช้ยาพวกนี้เพื่อรักษาบาดแผลของเจ้า”
นูบิสเก็บกล่องไม้เข้าไปในแหวนมิติอย่างไม่ลังเล
“รักษาอาการบาดเจ็บของเจ้าที่นี่ก่อน ข้าจะไปจัดการกับสัตว์อสูรที่อ่อนแอกว่า 2 ตัวนั้นก่อน ข้าอยากได้แกนอสูรของพวกมันมาก” เจี้ยนเฉินพุ่งเข้าไปที่สัตว์อสูรชั้นสวรรค์ที่ 2 หลังจากที่พูดแบบนั้น