บทที่552
เย่เฉินยิ้มพูดว่า:”นี่ก็คือข้อแลกเปลี่ยนในการทำร้ายคน”
“อื้ม!”ซ่งหวั่นถิงพยักหน้าแรงๆ แล้วพูดว่า:”คนพวกนี้หาเรื่องใส่ตัวทั้งนั้น”
ในระหว่างที่พูด ซ่งหวั่นถิงก็ขับรถเข้าคฤหาสน์ตระกูลซ่ง
ในลานกว้างคฤหาสน์ ลุงหวัง เฉินกาง ท่านหงห้า เว่ยเลี่ยงรวมทั้งหวังตงเสวี่ยนรอที่นี่ตั้งนานแล้ว เย่เฉินทางนี้เพิ่งจอดรถ พวกเขาก็ล้อมเข้ามาทันที
ซ่งหวั่นถิงรีบจอดรถ พูดกับเย่เฉินว่า:”อาจารย์เย่คุณนั่งดีๆ ฉันจะไปเปิดประตูให้คุณ”
เย่เฉินรีบพูดว่า:”ไม่ต้องสุภาพขนาดนั้น ผมลงไปเองก็ได้”
ซ่งหวั่นถิงรีบพูดว่า:’ไม่ได้ๆ! อาจารย์เย่ คุณคือแขกสำคัญในวันนี้ มารยาทที่ควรมีต้องทำ ไม่งั้นปู่จะดุฉัน! ”
เมื่อพูดอย่างนั้น เธอก็รีบผลักประตูรถ เดินอ้อมไปประตูข้างคนขับ แล้วเปิดประตูรถ
เย่เฉินยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ จากนั้นก็ลงจากรถ
เขารู้สึกว่าซ่งหวั่นถิงทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่เกินไป และจริงจังเกินไป แต่ซ่งหวั่นถิงกลับคิดว่า มารยาทเหล่านี้ล้วนมีความจำเป็น ใครให้คุณปู่ของเธอให้ความสำคัญกับอาจารย์เย่มากล่ะ
ในเวลาเดียวกัน!
บนระเบียงบนชั้นสองของคฤหาสน์ อู๋ซินสามารถมองเห็นภายในลาน และการแสดงทั้งหมดของซ่งหวั่นถิงและเย่เฉิอยู่มาในสายตาของเขา
นับตั้งแต่ที่ซ่งหวั่นถิงขับรถออกไปเขาก็มารอที่นี่ โดยหวังว่าจะได้รอแขกรับเชิญที่ซ่งหวั่นถิงพูดไว้
นอกจากนี้เขายังหวังว่าแขกผู้มีเกียรติที่ซ่งหวั่นถิงนับมาเอง จะเป็นชายชรา แต่ให้ดีที่สุดต้องเป็นคนแก่ผู้หญิง เพื่อที่มีความเป็นไปได้ของคู่แข่งรักจะถูกกำจัดโดยสิ้นเชิง
แต่ไม่นึกเลยว่า ซ่งหวั่นถิงกลับไปรับ ชายหนุ่มที่อายุใกล้เคียงกับเธอจริงๆ!
ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจยิ่งกว่านั้นก็คือ ซ่งหวั่นถิงจะลงจากรถแล้วเปิดประตูให้ชายหนุ่ม!
อู๋ซินอดสงสัยไม่ได้ ว่าซ่งหวั่นถิงต้องให้ความสำคัญกับอีกฝ่ายแค่ไหน ถึงได้ยกย่องขนาดนี้ ไปเปิดประตูรถให้ชายหนุ่มวัยเดียวกันเป็นส่วนตัวเหรอ?
หรือว่า นี่ก็คือผู้ชายที่ซ่งหวั่นถิงชอบ?
นี่ก็คือหลานเขยดีเด่นที่คุณท่านซ่งนึกถึงมากๆสินะ
ดูเหมือนว่า จะเป็นเขาจริงๆ!
คิดเช่นนี้ สีหน้าของอู๋ซินบึ้งมาก โมโหมาก
เขาจ้องเย่เฉิน มองตัวของผู้ชายแปลกหน้าคนนี้
แม้ว่าเย่เฉินจะดูหล่อเหลาเล็กน้อย ดูเรียบร้อยและเก๋ไก๋ จากมุมมองของเสื้อผ้าของเขา เขาก็เป็นคนธรรมดาที่ไม่สามารถธรรมดาไปกว่านี้ได้
อู๋ซินประเมินว่า เสื้อผ้าและรองเท้าของเย่เฉิน มีมูลค่ารวมกันเพียงไม่กี่พันหยวน
เงินไม่กี่พันก็เทียบกับถุงเท้าของตนแล้ว
คนแบบนี้ดูเหมือนผู้ชายธรรมดาจากข้างถนน ทำไมซ่งหวั่นถิงถึงให้ความสำคัญกับเขาขนาดนี้ !
ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อเห็นท่าทางที่บิดตัวและเขินอายของซ่งหวั่นถิง ไม่ต้องเดาก็รู้ว่า เธอต้องหลงเสน่ห์ผู้ชายธรรมดานี้แล้ว!
อู้ซินกำหมัดแน่น และใช้แรงมากเกินไป ทำให้ข้อนิ้วเป็นสีขาวเล็กน้อย!
ทันใดนั้น เขารู้สึกว่าไม่มีที่ให้ระบายความโกรธในท้อง เขาจึงต่อยกำปั้นลงบนราวบันไดและคำรามลั่น:”แม่ง! คนธรรมดาจากไหนกัน กล้ามาแย่งผู้หญิงของกู หาเรื่องตายจริงๆ!”