หยูจุนโม่เงยหน้าหัวเราะ “ฮ่าๆ ไอ้แก่เอ๊ย แกคิดว่าที่นี่เป็นบ้านของแกเหรอ? อยากมาก็มา อยากไปก็ไป ในเมื่อแกแพ้แล้ว ก็ทิ้งชีวิตไว้ที่นี่เถอะ！”
เฉินเยว่เห็นหยูจุนโม่ที่มีเจตนาจะฆ่าคน ก็รีบดึงตัวเฉินกั๋วเหลียงที่เฉื่อยชาเล็กน้อยไปทันที ปากอย่างพูดอย่างรีบร้อน “คุณปู่รอง รีบไปกันเถอะ！”
เฉินกั๋วเหลียงตอบสนองช้าเล็กน้อย อย่างไรก็ตามก็เข้าใจสถานการณ์ตรงหน้าแล้ว รู้ว่าหยูจุนโม่อยากจะฆ่าเขา
ในขณะนั้น เฉินกั๋วเหลียงไม่กล้าชะล่าใจ พลิกมาเป็นฝ่ายพาเฉินเยว่หนีไปในทันที
ขณะที่หนี คุณท่านเฉินยังบ่นไปด้วย “ไอ้พวกคนของโลกบู๊โบราณช่างเกินไปจริงๆ ฉันไม่ได้ฆ่าพวกเขาเลยแม้แต่คนเดียว เขากลับคิดจะฆ่าฉัน ช่างไร้เหตุผลสิ่งดี！”
เฉินเยว่ที่ฟังอยู่ขาก็ซวนเซ หัวเกือบทิ่มไปกับพื้น เฉินเยว่ได้ตัดสินใจแล้ว หลังจากที่กลับไปแล้วไม่ว่ายังไงเธอก็จะอธิบายทัศนคติของโลกบู๊โบราณให้คุณท่านเฉินเข้าใจ
หยูจุนโม่ไล่ตามมาสักพัก แต่เฉินกั๋วเหลียงยังคงมีพลังที่จะต่อสู้ ระหว่างที่ไล่ตามเขาได้โจมตีโดนเฉินกั๋วเหลียงไปหนึ่งหมัด แต่เฉินกั๋วเหลียงก็ยังคงหนีไปได้
หยูจุนโม่ไม่ได้ไล่ตามอีกต่อไป เขากลัวว่าเฉินกั๋วเหลียงจะมีคนช่วยเหลือ
มองเฉินกั๋วเหลียงทั้งสองที่โกยแน่บ สีหน้าของหยูจุนโม่เต็มไปด้วยความไม่พอใจ “ถ้าหากไม่ใช่เพราะพวกผู้อาวุโสกลับไปส่งข่าว วันนี้พวกแกไม่มีทางหนีไปได้อย่างแน่นอน！”
เฉินกั๋วเหลียงที่หนีกลับมาที่ตระกูลเฉิน กระอักเลือกตรงหน้าประตูโดยตรง
เฉินเยว่ที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความประหม่าพยุงเฉินกั๋วเหลียงเอาไว้ ถามอย่างตกใจ “คุณปู่รองเป็นไรมากหรือเปล่า？”
เฉินกั๋วเหลียงโบกมือ แล้วพูด “ปู่ไม่เป็นไร ก็แค่ถูกไอ้หนุ่มนั่นชกไปหนึ่งที ลมปราณเลยแปรปรวนเล็กน้อย บวกกับที่เราวิ่งหนีมาตลอดทาง กระอักเลือกออกมากลับรู้สึกดีขึ้นมาหน่อย”
“เออ ไอ้หนุ่มนั้นไม่ได้ตามมาใช่มั้ย?”
เฉินเยว่กล่าว “คุณปู่รองวางใจเถอะ เขาไม่ได้ตามมา!”
“ดี พยุงปู่เข้าไปเถอะ และเธอรีบส่งข่าวให้เสี่ยวโม่ ให้เขามาช่วย คนพวกนั้นโหดเหี้ยมเกินไปแล้ว” เฉินกั๋วเหลียงยังคงไม่สามารถทำใจยอมรับได้กับการกระทำของคนในโลกบู๊โบราณที่แค่พูดไม่ถูกใจก็ฆ่ากันแล้ว
“คิดถึงว่าหัวเซี่ยของเราที่มีอารยธรรมและมารยาท ทำไมจึงมีกลุ่มคนบ้าๆแบบนี้ด้วย เฮ้อ……” เฉินกั๋วเหลียงถอนหายใจในใจ
เรื่องที่เกิดขึ้นในตระกูลเฉิน เฉินโม่ไม่รู้เรื่องเลย ดังนั้น เมื่อเฉินโม่ได้รับสายของลุงใหญ่เฉินตงซุ่น ได้ยินว่าเฉินกั๋วเหลียงถูกคนทำร้ายจนบาดเจ็บ ความรู้สึกแรกก็คือคนของโลกบู๊โบราณจะเริ่มลงมือกับคนในครอบครัวของเขาแล้ว
แรงสังหารที่เย็นยะเยือกราวกับน้ำแข็งนรกขุมเก้า ทำให้สิ่งของที่อยู่รอบตัวของเขาถูกครอบไปด้วยชั้นน้ำแข็ง
“โลก บู๊ โบราณ!”
เฉินโม่กัดฟัน และพูดมันออกมาทีละคำ
“ท่านลุงสบายใจได้เลย ผมจะกลับไปที่ตระกูลเฉินเดี๋ยวนี้!” เฉินโม่กำชับกับลุงใหญ่เฉินตงซุ่นอย่าทำอะไรบุ่มบ่าม ทุกอย่างให้เราเขากลับไปถึงตระกูลเฉินค่อยว่ากันอีกที
เฉินโม่เรียกเอียนชิงเฉิงมา แล้วสั่งการ “ฉันกลั่นยาได้หลายเม็ดแล้ว และได้แยกมันใส่ในขวดหลายขวด รอให้เฉินซงจื่อและคนของหน่วยมังกรฟื้นแล้ว ก็จัดให้พวกเขากิน”
เอียนชิงเฉิงโค้งคำนับกล่าว “ค่ะ!”
“ช่วงเวลาที่ฉันไม่อยู่ เธออยู่ที่นี่ไปก่อน ค่ายกลคงรากฉันได้ซ่อมมันกลับคืนมาแล้ว ต่อให้มีคนบุกมาอีกครั้ง ก็ไม่สามารถทำลายค่ายกลนี้ได้ง่ายๆอีก”
“อีกอย่างจากการต่อสู้ครั้งนี้ มันกลับเป็นเรื่องดีต่อพลังบำเพ็ญของพวกเธอ ตอนนี้เธอกับเฉินซงจื่อล้วนได้ถึงแดนเทพแล้ว ตอนนี้ฉันจะถ่ายทอดวิชาอีกฉบับให้เธอ ยังมีของเฉินซงจื่ออีกฉบับ เมื่อเขาฟื้นแล้วก็ส่งมอบให้เขา”
พูดจบ เฉินโม่ก็ชี้ไปยังหน้าที่ผ่องใสของเอียนชิงเฉิง
วิชาพลังบำเพ็ญที่แท้จริงสองฉบับ ก็เข้าไปสู่สมองของเอียนชิงเฉิง
เหมือนจะรับรู้ได้ถึงพลังที่แข็งแกร่งของวิชาที่เฉินโม่เพิ่งถ่ายทอดให้เมื่อกี้ เอียนชิงเฉิงตื่นเต้นอย่างมาก “คุกเข่าคำนับเฉินโม่ ขอบคุณอาจารย์！”
“ไม่เป็นไร มันเป็นสิ่งที่พวกเธอสมควรได้รับ” เฉินโม่พูดอย่างปราบปลื้มใจ