เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1276
เมื่อสะบัดมือ เกราะปรากฏออกมาปกคลุมร่างกายเขาไว้
เกราะเฟิงอวี้ คือเกราะที่เขาเลือกมาจากคลังบู๊
สือเฉินเห็นว่าหลินหย่าไม่มีท่าทีจะพูดอะไรมาก จึงปล่อยพลังปราณของตัวเองออกมา
เกราะปราณปรากฏบนตัวเป็นชั้นๆ คนตระกูลสือใช้การป้องกันมาโจมตีศัตรูโดยตลอด! แต่วันนี้สือเฉินรู้สึกว่าตัวเองต้องลงมือก่อน!
สือเฉินเคาะโล่เสวียนเจวี๋ยที่อยู่ข้างหน้าอย่างแรง
ทันใดนั้นมิติข้างหน้าหลินหย่าแตกร้าวเป็นแถบ ส่วนหลินหย่าเสื้อผ้าปลิวไปมา
หลินหย่ายังยืนกอดกระบี่อยู่ที่เดิม ไม่พูดอะไรสักคำ!
สือเฉินเห็นว่ากระบวนท่าแรกของตัวเองไม่ได้ผลอะไรเลย เขาอดตกใจไม่ได้
สือเฉินเดินเข้ามาหนึ่งก้าว แล้วเคาะโล่เสวียนเจวี๋ยอีกครั้ง
พลังกระเพื่อมเป็นคลื่น ทำให้หินที่ลอยอยู่ใต้เท้าหลินหย่าแตกกระจาย อากาศเวิ้งว้างรอบๆ หมุนวน
ส่วนหลินหย่ายังไม่ขยับ ลอยอยู่กลางอากาศเวิ้งว้าง แต่ประกายนัยน์ตาลึกล้ำขึ้น
เหมือนนักบู๊ในสนามไม่รู้ว่าหลินหย่าประมาทแบบนี้เพราะอะไร
มีเพียงลู่ฝานที่พอมองออก เขารู้สึกว่าปราณชี่ในตัวพลุ่งพล่านจะพุ่งออกมา
พลังวิญญาณบนตัวหลินหย่าเพิ่มขึ้นอย่างน่ากลัว!
นี่คือสัญญาณที่เขาจะใช้วิชาชิงวิญญาณ!
สือเฉินก้าวหนักๆ ออกมาข้างหน้าสองก้าว จนมาถึงหน้าหลินหย่า
ถือโล่เสวียนเจวี๋ยในมือ วิชาชี่เต่างูดำบนตัวรวมตัวจนแน่น สือเฉินตัดสินใจเอาโล่เสวียนเจวี๋ยชนเข้ากับตัวหลินหย่า
ตัวหลินหย่าสั่นอย่างแรง เสียงอึกทึกดังสนั่น
มีเลือดออกตรงมุมปาก แต่หลินหย่ายังไม่ถอยแม้แต่ก้าวเดียว นัยน์ตาเต็มไปด้วยประกายบ้าคลั่ง!
เกราะเฟิงอวี้ต้านทานพลังโจมตีเอาไว้ไม่น้อย ลมแรงปรากฏขึ้นบนเกราะ
ลู่ฝานยืนขึ้นมา เขาเห็นพลังวิญญาณที่รวมตัวเป็นค่ายกลนัยน์ตาหลินหย่า
กระบี่จงเทียนในมือหลินหย่า ส่งพลังสีขาวดำออกมาเป็นเส้นละเอียด เข้าไปในตัวหลินหย่า
ครั้งนี้ลู่ฝานเห็นอย่างชัดเจน พลังขาวดำพวกนี้ เป็นพลังที่หลินหย่าพยายามดูดออกมาจากกระบี่จงเทียน
ตอนนี้เส้นลมปราณและกระดูกในตัวหลินหย่า พังทลายลงมาทั้งหมด พลังที่พังพินาศทะลักเข้าไปนัยน์ตาหลินหย่า
สือเฉินเห็นหลินหย่าไม่ยอมถอยสักนิด เขาอดโมโหขึ้นมาไม่ได้
วางโล่เสวียนเจวี๋ยไว้ข้างหน้าอย่างแรง ฝ่ามือของสือเฉินมีนวมปรากฏออกมาหนึ่งคู่
เหมือนจะเป็นทองแต่ก็ไม่ใช่ เหมือนจะเป็นหยกแต่ก็ไม่ใช่
เขียนคำว่าเบิกฟ้าเอาไว้ด้านบน เป็นนวมเบิกภูผาที่ได้มาจากคลังบู๊!
เมื่อโจมตีด้วยหมัด ความแข็งแกร่งยังไม่ทันถึง พลังก็มีผลเป็นวงกว้างหลายสิบเมตร คลื่นดินทรงพลัง!
ตัวของหลินหย่ายุบลงไปเพราะโดนสายลมจากหมัด
แต่ขณะนั้นเอง ในที่สุดหลินหย่าเคลื่อนไหวแล้ว เห็นนัยน์ตาทั้งสองข้างของเขามีแสงสีขาวปรากฏขึ้น โดนสือเฉินเต็มๆ
ทันใดนั้น การเคลื่อนไหวของสือเฉินช้าลง
กระบี่จงเทียนในมือหลินหย่าโจมตีออกไปแล้ว กระบี่กลายเป็นยันต์หยินหยางสีขาวดำ!
เมื่อกระบี่โจมตีออกมา เกิดเสียงฟ้าร้องน่ากลัว!
กระบี่คะนองเทพปากว้า!
ตัวของหลินหย่าผ่านข้างตัวสือเฉินเหมือนผี!
เมื่อกระบี่และยันต์หยินหยางหายไป ตัวของสือเฉินชะงักอยู่ที่เดิม!
คิดไม่ถึงว่าตัวของสือเฉินเริ่มกลายเป็นหินอย่างรวดเร็ว แข็งทื่อ ลักษณะไม่ต่างจากถานไถเก๋อที่แพ้รอบที่แล้วสักเท่าไร แต่ดูสาหัสกว่าถานไถเก๋อ!
หลินหย่าค่อยๆ ลุกขึ้น เก็บกระบี่จงเทียนไว้ที่เอว แสงสีขาวดำที่กระบี่หักหายไป
หลินหย่าพูดอย่างราบเรียบว่า “ตระกูลสือก็ไม่เท่าไร!”
เมื่อพูดจบ หลินหย่ากระทืบเท้าเบาๆ สือเฉินล้มลงกับพื้นจนเกิดเสียงดัง!