เมื่อเผชิญหน้ากับความก้าวร้าวของอู่ส่วย ผู้อมตะของสองสวรรค์ก็ต้องก้มศีรษะลงพวกเขาไม่กล้ามองหน้าอี้ส่วยโดยตรง
จักรพรรดิผลึกน้ำแข็งเห็นสิ่งนี้และลอบโห่ร้องอยู่ภายใน การกระทําของอู่ส่วยจะทําให้เขาสูญเสียการสนับสนุนจากทุกคน
หลังจากเงียบไปชั่วครู่ จักรพรรดิผลึกน้ำแข็งก็ก้าวออกมาในเวลาที่เหมาะสม “ท่านผู้นําสิ่งสําคัญที่สุดตอนนี้คือการไล่ล่าสมาชิกตระกูลเซียที่เหลือผู้อมตะของตระกูลเซียส่วนใหญ่หนีไปโดยเรือตกปลาวาฬหากเราไม่ไล่ล่าตอนนี้มันจะสายเกินไป”
“ถูกต้อง” กลุ่มผู้อมตะพยักหน้าและเริ่มพูดคุยถึงประเด็นนี้
หลายคนมองจักรพรรดิผล็กน้ำแข็งด้วยสายตาซาบซึ้ง คํากล่าวของเขาทําให้คนอื่นๆสามารถหลบหนีจากความอับอาย
“ฮ่าฮ่าฮ่า” อู่ส่วยหัวเราะเสียงดัง “ไล่ล่างั้นหรือ? เหตุใดเราต้องไล่ล่าพวกเขา?”
อู่ส่วยกล่าวต่อ “เราสามารถยึดฐานทัพใหญ่ของตระกูลเซี่ยเพราะการลงมืออย่างกะทันหันจากนี้ไปมันจะเป็นเรื่องยากหากเราต้องการขยายอาณาเขตกองกําลังของทะเลตะวันตกทั้งหมดหรืออาจทั้งห้าภูมิภาคจะระวังตัวมากขึ้น”
“แต่หากเราปล่อยให้ผู้อมตะของตระกูลเซียหลบหนี พวกเขาจะขอความช่วยเหลือจากสมาชิกฝ่ายธรรมะของทะเลตะวันออกและพยายามกอบกู้ดินแดนของพวกเขา”
“ด้วยวิธีนี้ สมาชิกฝ่ายธรรมะของทะเลตะวันออกจะต้องออกจากฐานทัพของพวกเขาและมาที่นี่เพื่อแสวงหาความตาย”
กลุ่มผู้อมตะตกตะลึง พวกเขาพยักหน้าพร้อมกันและต้องยอมรับว่าการวิเคราะห์ของอู่ส่วยถูกต้อง
“ท่านผู้นําฉลาดและมองการณ์ไกล พวกเราไม่สามารถเปรียบเทียบกับพวกเขาจริงๆ” จักรพรรดิผลึกน้ำแข็งไม่พอใจ
แต่อู่ส่วยกลับแสดงออกอย่างเคร่งขรึม “ข้าไม่สนใจกองกําลังของทะเลตะวันออก มีเพียงผู้เดียวที่ต้องระวังนั้นคือบรรพชนทะเลปราณ!”
“ตาแก่ผู้นี้สามารถต่อสู้กับราชันมังกรได้อย่างเท่าเทียม เขาเคยจัดงานเลี้ยงทะเลปราณ เขาไม่ได้ช่วยฟางหยวนหรือวังสวรรค์ในสงครามชะตากรรมท่าทีของเขาสําคัญมากในเวลานี้!”
“มีความเป็นไปได้ที่ฝ่ายธรรมะจะโน้มน้าวให้เขาออกมาต่อสู้กับพวกเรา แต่ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกหากเขาเลือกที่จะอยู่อย่างสันโดษและไม่เผชิญหน้ากับเรา”
“ข้าปล่อยสมาชิกตระกูลเซียไปเพราะข้าต้องการตรวจสอบทัศนคติของบรรพชนทะเลปราณ”
กลุ่มผู้อมตะของสองสวรรค์พยักหน้าเห็นด้วย
จักรพรรดิผลึกน้ำแข็งชําเลืองมองอู่ส่วยและคิด อู่ส่วยก็คืออู่ส่วย เราไม่สามารถดูแคลนเขา เขามีทั้งสติปัญญาและทักษะทางการเมืองเขาอาจคิดว่าตนเองไม่จําเป็นต้องใช้กลอุบายกับพวกเรา”
เขาคิดต่อ ทัศนคติของบรรพชนทะเลปราณคลุมเครือมาก เขาเคยทํางานร่วมกับฟางหยวนและต่อต้านราชันมังกร ต่อมาทั้งสองกลับคืนดีกันนอกจากนี้เขายังจัดงานเลี้ยงทะเลปราณ เขายินดีต้อนรับจวินเฉินกวงของวังสวรรค์และปล่อยให้ปีศาจอมตะขายวิญญาณอมตะในที่สาธารณะ
“อย่ากังวล” อู่ส่วยโบกมือ “เมื่อเราขับไล่ตระกูลเซียออกไปแล้ว มันก็ถึงเวลาแบ่งสมบัติ”
บรรยากาศเปลี่ยนไปทันที ทุกคนรู้สึกตื่นเต้น
ทะเลตะวันออกร่ำรวยที่สุดในห้าภูมิภาค ในฐานะกองกําลังใหญ่ของทะเลตะวันออกตระกูลเซียครอบครองแหล่งทรัพยากรมากมายคลังสมบัติของพวกเขาก็เต็มไปด้วยสมบัติและสินค้าค่า
ทรัพย์สินของตระกูลเซียถูกแบ่งปันให้กับกลุ่มผู้อมตะ ทุกคนได้รับสมบัติจํานวนมหาศาลและรู้สึกมีความสุขมาก
“ห้าภูมิภาคช่างร่ารวยนัก!”
“นี่คือรากฐานของกองกําลังใหญ่แห่งทะเลตะวันออกงั้นหรือ? มันมากเกินไปแล้ว!”
“ตระกูลเซี่ยช่างไร้ประโยชน์นัก! หากถ้ําสวรรค์ของข้ามีทรัพยากรเช่นนี้ พวกเราจะแข็งแกร่งกว่านี้มาก!”
สิ่งที่ทําให้กลุ่มผู้อมตะรู้สึกประหลาดใจก็คืออู่ส่วยได้รับส่วนแบ่งน้อยมาก
จักรพรรดิผลึกน้ำแข็งเปลี่ยนความคิด เขารีบกล่าวกับผู้อมตะที่อยู่รอบๆ “ทุกคนฟังข้าเราได้รับสมบัติมากมายจากท่านผู้นํา เขาเป็นคนนําทางพวกเราสู่ชัยชนะหากปราศจากข้อมูลและแผนการของท่านผู้นําเราจะโค่นล้มตระกูลเซียอย่างง่ายดายได้อย่างไรแต่ตอนนี้ท่านผู้นําได้รับส่วนแบ่งเพียงเล็กน้อยนี่ไม่ยุติธรรมสําหรับเขา”
กลุ่มผู้อมตะตกตะลึง พวกเขามองไปทางจักรพรรดิผลึกน้ำแข็ง
อู่ส่วยมองจักรพรรดิผลึกน้ำแข็งเช่นกัน “ข้าอยู่เพียงลําพัง ข้าไม่ต้องการทรัพยากรมากนักและทรัพยากรเหล่านี้ก็ไม่เหมาะสมกับข้า หากข้าต้องการบางสิ่งในอนาคตข้าจะเก็บมันไว้อย่างแน่นอน เนื่องจากข้าได้แจกจ่ายสมบัติไปแล้วข้าจะไม่นํามันกลับมาแต่คํากล่าวของจักรพรรดิผลึกน้ำแข็งทําให้ข้านึกถึงบางสิ่ง
“จักรพรรดิผลึกน้ำแข็ง” อู่ส่วยเรียก
“ผู้ใต้บังคับบัญชาอยู่ที่นี่” จักรพรรดิผลึกน้ำแข็งป้องหมัดกล่าว
อู่ส่วยยิ้ม “ครั้งนี้เจ้าทํางานได้ดี
จักรพรรดิผลึกน้ำแข็งโค้งคํานับ “ได้รับคําชมจากท่านผู้นําถือเป็นพรอันยิ่งใหญ่ของข้า!”
อู่ส่วยพยักหน้า “นั่นเป็นเรื่องจริง สําหรับเจ้า ในฐานะรองผู้นําของกองกําลังพันธมิตรเจ้าไม่ควรได้รับสมบัติเท่ากับคนอื่นข้าตัดสินใจแล้ว ทะเลตกปลาจะเป็นของเจ้า”
“ท่านผู้นํา!?” จักรพรรดิผลึกน้ำแข็งเงยหน้าขึ้นด้วยความตกใจ
อู่ส่วยหัวเราะ “ข้าบอกว่ามันเป็นของเจ้า ไปรับมัน อย่ากังวล ข้าจะอยู่ที่นี่เพื่อสนับสนุนเจ้าหากผู้ใดกล้าสร้างปัญหาให้เจ้าข้าจะดูแลพวกเขาด้วยตนเอง!”
อส่วยกวาดตามองไปรอบๆ ดวงตามังกรของเขาก้าวร้าวมาก กลุ่มผู้อมตะไม่กล้าสบตาเขา
จักรพรรดิผลึกน้ำแข็งได้รับแหล่งทรัพยากรขนาดยักษ์แต่เขากลับไม่มีความสุข
เขามองอู่ส่วย เมื่อเห็นใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสของฝ่ายตรงข้าม ช่วยไม่ได้ที่เขาจะรู้สึกหนาวเย็นอยู่ในหัวใจ
“สมกับเป็นมนุษย์มังกรที่เคยปกครองเผ่าพันธุ์ของเขา ข้าประเมินเขาต่าเกินไป!” แผ่นหลังของจักรพรรดิผลึกน้ำแข็งเต็มไปด้วยเหงื่ออันเย็นเยียบ
เขาต้องการทําให้อู่ส่วยสูญเสียการสนับสนุนจากคนอื่นๆ แต่อู่ส่วยไม่ได้ทําตามความต้องการของเขา ตรงข้ามอิส่วยกลับทําให้คนอื่นๆรู้สึกไม่พอใจจักรพรรดิผลึกน้ำแข็งที่ได้รับผลประโยชน์ มากกว่าทุกคน
“หือ? จักรพรรดิผลึกน้ำแข็ง เจ้ายังไม่ขอบคุณข้าอีกงั้นหรือ?” อู่ส่วยมองจักรพรรดิผลึกน้ำแข็งและเผยรอยยิ้มที่มีความหมาย
หัวใจของจักรพรรดิผลึกน้ำแข็งสั่นสะท้านขึ้น เขากล่าวด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง “ผู้ใต้บังคับบัญชาผู้นี้ขอบคุณท่านผู้นํา”
เมื่อเห็นจักรพรรดิผลึกน้ำแข็งยอมจํานน อู่ส่วยไม่รู้สึกมีความสุขใดๆ แท้จริงแล้วเขาค่อนข้างผิดหวัง
ผู้อมตะของสองสวรรค์อยู่อย่างสันโดษมานานเกินไป ดังนั้นพวกเขาจึงไม่กล้าเคลื่อนไหวหรือแข่งขันกันเอง
หากไม่มีการแข่งขัน พวกเขาจะไม่ถูกขัดเกลา แม้เจตจํานงสวรรค์จะช่วยเหลือพวกเขาแต่พวกเขาจะไม่สามารถหล่อเลี้ยงชนชั้นสูง
ท่ามกลางกลุ่มผู้อมตะของสองสวรรค์ จักรพรรดิผลึกน้ำแข็งเป็นคนเดียวที่มีพลังการต่อสู้และทัศนคติของชนชั้นสูง สําหรับคนอื่นๆ พวกเขาเป็นเพียงความอัปยศของผู้อมตะระดับแปดเท่านั้น
ฟางหยวนไม่แปลกใจเลยที่คนเหล่านี้ไม่สามารถสร้างความโกลาหลใดๆในชีวิตก่อนหน้าของเขา