บทที่ 567
ในสายตาของอู๋ซิน ถังหวง《ภาพพระจันทร์บนน้ำแร่》วางไว้ตรงนี้ เย่เฉินเขาก็แค่ลูกเขยแต่งเข้าบ้านตัวเล็กๆ จะเอาอะไรมาเทียบกับตัวเอง?！
ดังนั้น เขารู้สึกว่าครั้งนี้ แน่นอนว่าจะกดหัวเย่เฉินให้จมไปเลย กลายเป็นคนที่อยู่ในงาน ที่ทำให้แขกที่อยู่ในงานตกตะลึง และทำให้คุณท่านซ่งชอบที่สุดในงาน
ถึงอย่างไร ในสายตาของอู๋ซิน เย่เฉินก็แค่ลูกเขยที่แต่งเข้าบ้าน สวะจนๆ ไม่สามารถหาของขวัญอะไรแบบนี้ได้แน่นอน
ดังนั้น ไม่ว่าเขาจะให้ของขวัญอะไร ไม่สามารถเทียบได้กับ《ภาพพระจันทร์บนน้ำแร่》ที่ตัวเองให้แน่！
ดังนั้นเขาจงใจพูดประชดออกมาว่า： “คุณปู่ซ่ง ฉันได้ยินมาว่าอาจารย์เย่อยู่ในแวดวงการหลอกลวงเรื่องความลึกลับของฮวงจุ้ยมาหลายปี ช่วงเวลาที่ผ่านมาจะต้องหลอกลวงของดีมาไม่น้อย ของขวัญที่มอบให้คุณ น่าจะมีมูลค่ากว่าหลายร้อยล้าน จนกระทั่งกว่าหลายพันล้านเลยใช่ไหม？”
พูดแล้ว อู๋ซินหัวเราะเยาะเย่เฉินอีกครั้ง: “ของขวัญของฉัน มูลค่าเพียงสามหรือสี่พันล้าน เชื่อว่าของขวัญของอาจารย์เย่จะต้องมีค่ามากกว่าของฉันแน่นอน！”
คุณท่านซ่งได้ยินคำนี้ ขมวดคิ้วขึ้นมา ยิ่งทำให้ไม่พอใจอู๋ซิน สีหน้าบูดบึ้งขึ้นมา： “ไม่ว่าอาจารย์เย่จะให้ของขวัญอะไรกับฉัน ในสายตาของฉัน ล้วนล้ำค่า!”
ทันใดนั้นอู๋ซินรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
คุณท่านซ่งนี่ถูกเย่เฉินวางยาอะไรกัน?
และในเวลานี้เอง เย่เฉินถูกเขาเรียกชื่อ สีหน้าเผยรอยยิ้มพร้อมลุกขึ้นมา
ทุกคนต่างก็จ้องมาที่เขา อยากดูว่าเขาจะให้ของขวัญอะไรกันแน่
แต่ว่า กลับเห็นในมือเขาไม่มีของแม้แต่ชิ้นเดียว ลุกขึ้นมาก็ไม่เหมือนว่าจะมีของมีค่าอะไรบนตัว
หรือว่า เย่เฉินคนนี้ คือต้องการจะเล่นลูกไม้ “มือเปล่า”กับคุณท่านซ่งเหรอ?！
ถึงแม้ว่าจะให้ภาพวาดขนาดจะเอาไว้ในกระเป๋าไม่ได้แน่นอน！
แต่เย่เฉินสองมือว่างเปล่า นี่ทำให้คนส่วนใหญ่คิดว่า เขาไม่ได้เตรียมของขวัญแน่นอน
แม้ว่าจะเตรียมของขวัญแล้ว เกรงว่าจะไม่มีมูลค่าอะไร เทียบกับ《ภาพพระจันทร์บนน้ำแร่》ของคุณชายอู๋ไม่ได้แน่นอน
คุณท่านซ่งเอง ตอนนี้ก็ได้ตกใจมาถึงลำคอแล้ว
ดวงตาของเขา มองไปที่เย่เฉินตลอด
ตาเห็นสองมือเย่เฉินว่าเปล่า เขากลับตื่นเต้นจนสั่นไปทั่วร่างกาย！
กลัวที่สุดก็คือ เห็นเย่เฉินหยิบกล่องของขวัญ หยิบภาพวาด หรือว่าหยิบของขวัญอื่นๆ
เพราะว่า เขานอกจากยาอายุวัฒนะแล้ว อย่างอื่นไม่อยากได้！
《ภาพพระจันทร์บนน้ำแร่》ดีจริง เป็นการประดิษฐ์ตัวอักษรและภาพวาดโบราณ มันเป็นสิ่งที่เขาชอบมากจริง
แต่ว่า นั่นก็แค่ชอบเท่านั้นเอง
ถ้าคนกำลังจะตาย คุณเอาสิ่งที่เขาโปรดปรานทั้งหมดมาวางตรงหน้าเขา จะมีประโยชน์อะไร?
เขาในตอนนั้น ในทางกลับกันกลับว่ายอมให้สิ่งของทุกอย่างเหล่านี้แลกกับชีวิตแม้ว่าจะเป็นเวลาสั้นๆไม่กี่วัน
ดังนั้น คุณท่านซ่งหวังว่า เย่เฉินจะให้ยาอายุวัฒนะกับตัวเองสักเม็ด รอมานานแล้ว！ อาจกล่าวได้ว่านั่นเป็นความคาดหวังที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของเขาตอนนี้
เวลานี้ เย่เฉินเดินเข้ามาไม่ช้าไม่เร็วมาถึงตรงหน้าคุณท่านซ่ง
อู๋ซินไม่รอให้เขาพูด ก็ได้ประชดไปว่า： “ไอ้หยาฉันว่านะพี่เย่ คุณก็ขี้งกเกินไป? วันเกิดของคุณปู่ซ่งครบแปดสิบปีทั้งที คิดไม่ถึงว่าอะไรก็ไม่ให้ สองมือว่างเปล่ามาร่วมงาน?”
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย ถามกลับว่า ： “ใครบอกคุณว่า ฉันไม่ให้ของขวัญอะไร?”
“งั้นของขวัญที่จะให้ล่ะ?เอาออกมาสิ！”
อู๋ซินพูดอย่างดูถูก ： “คงไม่ใช่ไปซื้อของที่ระลึกเล็กๆน้อยๆมานะ เลือกหยิบของง่ายๆใส่กระเป๋ามาละซิ? คุณก็ไม่ดูหน่อยว่า ของขวัญที่ให้กันในวันนี้ มีอันไหนไม่น่าเกินสิบล้านบ้าง?”