ปีศาจอมตะฉีเจีย!
ผู้อมตะลึกลับระบุตัวตนของเขา บรรยากาศกลายเป็นเงียบสงัด
หัวใจของผู้อมตะทั้งสามฝ่ายสั่นไหว ตามบันทึกในประวัติศาสตร์ปีศาจอมตะฉีเจียสามารถแข่งขันกับเทพปีศาจไร้ขอบเขตในบางแง่มุม
อู่ส่วยขมวดคิ้วอยู่ในวังมังกร เขาตระหนักถึงหลายสิ่ง ดูเหมือนในชีวิตก่อนหน้าปีศาจอมตะฉีเจียจะล้มเหลวในการฟื้นคืนชีพ มิฉะนั้นข้อมูลเกี่ยวกับการฟื้นคืนชีพของเขาย่อมแพร่กระจายออกไป เหตุผลที่เป็นไปได้มีสองประการหนึ่งวิญญาณชะตากรรมไม่ถูกทําลายสองเทพปีศาจจิตวิญญาณที่ประสบความสําเร็จในการหลอมรวมวิญญาณทารกอมตะแทรกซึมเข้าสู่วังสวรรค์และควบคุมสถานการณ์ได้อย่างสมบูรณ์เขาไม่อนุญาตให้ปีศาจอมตะฉีเจียฟื้นคืนชีพ
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ อู่ส่วยก็ก่นเสียงเย็น
“โฮก..”
วินาทีถัดมา มังกรปีศาจก็เริ่มเคลื่อนไหว
ก่อนหน้านี้เนื่องจากกระแสลมปราณ มังกรปีศาจจึงได้รับบาดเจ็บแต่ตอนนี้ถ้ำสวรรค์ทั้งหมดถูกดูดซับไปแล้วโดยปีศาจอมตะฉีเจียมังกรปีศาจได้รับอิสรภาพกลับคืนและพุ่งเข้าหาปีศาจอมตะฉีเจียทันที
“ฮ่าฮ่า เข้ามา” ปีศาจอมตะฉีเจียเผยรอยยิ้มบาง
เขาไม่หลบแต่ยื่นมือออกไป
ท่าไม้ตายอมตะมือปราณใหญ่!
ปราณสีขาวพุ่งออกไปและควบรวมเป็นมือปราณขนาดยักษ์
มันมีขนาดเท่าศีรษะของมังกรปีศาจ!
“ปัง!”
ทั้งสองฝ่ายปะทะกันแต่มือปราณของปีศาจอมตะฉีเจียเป็นฝ่ายถูกทําลายลงอย่างง่ายดาย
ตี้จางเฉิงไล่ล่าปีศาจอมตะฉีเขียต่อไป
ปีศาจอมตะฉีเจียไม่หลบและยังแสดงออกอย่างผ่อนคลาย
ไม่กี่วินาทีหลังจากนั้น จางเฉิงก็ส่งเสียงกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
“มือปราณของข้าสามารถควบรวมและสลายตัวได้ตามต้องหารมันสามารถจับภูเขาและมหาสมุทรเมื่อมันควบรวมมันสามารถแทรกซึมเข้าสู่ร่างกายเมื่อมันสลายตัวเจ้าจะจัดการกับมันอย่างไร?”ปีศาจอมตะฉีเจียกล่าว
ทุกคนตกตะลึง
ปีศาจอมตะฉีเจียปราบจางเฉิงในกระบวนท่าเดียว เขาแข็งแกร่งเกินไป
“ผู้ยิ่งใหญ่บนเส้นทางปีศาจอีกคน!”
“เห้อ…วิญญาณชะตากรรมถูกทําลาย โลกจะตกสู่ความโกลาหล
“ปีศาจอมตะฉีเจียเสียชีวิตไปมากกว่าล้านปี แต่การกระท่าของฟางหยวนกลับทําให้เขามีโอกาสฟื้นคืนชีพ!”
ภายในหอพิพากษาปีศาจ ผู้อมตะของวังสวรรค์กัดฟันแน่นด้วยการแสดงออกที่น่าเกลียด
หลังจากสงครามชะตากรรม ฝ่ายธรรมะร่วงหล่นลงขณะที่ฝ่ายปีศาจพุ่งทะยานขึ้น
ราชันมังกรซึ่งเป็นเสาหลักของวังสวรรค์เสียชีวิต ฟงจิวเก้อทรยศขณะที่ฟางหยวนท่าลายวิญญาณชะตากรรม
ตอนนี้ยังมีปีศาจอมตะฉีเจีย
ผู้อมตะของวังสวรรค์อยากจะกรีดร้องเมื่อตระหนักว่าในอนาคตโลกทั้งใบจะวุ่นวายมากขึ้นเรื่อยๆ
พวกเขาไม่มีความคิดที่จะรับสมัครปีศาจอมตะฉีเจีย
แม้เขาจะเคยต่อต้านเทพปีศาจไร้ขอบเขต แต่มันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะเข้าร่วมกับวังสวรรค์
หลังจากทั้งหมดปีศาจอมตะฉีเจียเป็นปีศาจที่แท้จริง
“เซียวเหอเจี้ยน เจ้าพยายามทําสิ่งใด? เจ้านศัตรูตัวฉกาจมาสู่กองกําลังพันธมิตรสองสวรรค์ของเรา!” ภายในวังมังกร จักรพรรดิผลึกน้ำแข็งตะโกนเสียงดัง
เซียวเหอเจี้ยนหน้าซีดและไม่สามารถโต้แย้ง
เขารู้สึกหวาดกลัวแต่ก็โล่งใจ เขาโล่งใจที่เขาเข้าร่วมกองกําลังพันธมิตรสองสวรรค์มิฉะนั้นเขาอาจกลายเป็นเหยื่อในการฟื้นคืนชีพของปีศาจอมตะฉีเจียเพียงล่าพัง
“นี่ไม่ใช่ความตั้งใจของข้า ข้าเป็นเหยื่อเช่นกัน” เซียวเหอเจี้ยนพยายามปกป้องตนเอง
“นี่เป็นแผนการของปีศาจอมตะฉีเจีย” ในเวลาเดียวกัน วูหยงก็ถอนหายใจอยู่ในบ้านไม่ไผ่สายลม
ลั่วซสุดหายใจลึก “ปีศาจอมตะฉีเจียบ่มเพาะบนเส้นทางแห่งพลังปราณแต่เขากลับสามารถพยากรณ์เหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นในอนาคตนับล้านปีงั้นหรือ?เขาอยู่ในระดับใดกันแน่?
วหยงขมวดคิ้วเล็กน้อยและมองไปทางวังมังกร
เขาสามารถทําความเข้าใจการจัดเตรียมของปีศาจอมตะฉีเจีย แต่เขาสงสัยว่าส่วยอาจรู้เรื่องนี้
วหยงจําได้ว่าส่วยควบคุมมังกรปีศาจให้ทําลายล้างถ้ําสวรรค์ฉีเจียโดยตรงนี่เป็นการตั้งใจทําลายแผนการของปีศาจอมตะฉีเจียหรือไม่
เห็นได้ชัดว่าการทําลายล้างของมังกรปีศาจทําให้ปีศาจอมตะฉีเจียฟื้นคืนชีพก่อนกําหนด
วหยงเป็นคนฉลาดและมีไหวพริบ ยิ่งเขาคิดมากเท่าใด เขาก็ยิ่งสงสัยการกระทําของอู่ส่วยมากเท่านั้น
เป็นไปได้ที่อู่ส่วยจะตระหนักถึงการคงอยู่ของปีศาจอมตะฉีเจีย หลังจากทั้งหมดเขามีความสัมพันธ์กับฟางหยวนขณะที่ฟางหยวนครอบครองวิญญาณกาลเวลามันไม่แปลกหากเขาจะรู้ความลับบางอย่าง”วูหยงนึกถึงฟางหยวน
“ฟางหยวนมาที่นี่หรือไม่?” ภายในหอพิพากษาปีศาจ ผู้อมตะของวังสวรรค์กําลังคาดเดา
ฟางหยวนเดินทางมาจากอนาคต หากเขารู้ความลับเรื่องการฟื้นคืนชีพของปีศาจอมตะฉีเจีย เขาอาจซ่อนตัวอยู่ใกล้ๆและฉวยโอกาสเคลื่อนไหวในจังหวะที่เหมาะสม
บ้านไม้ไผ่สายลมกาลังรอให้บางสิ่งเกิดขึ้น แต่ปีศาจอมตะฉีเจยไม่ต้องการปล่อยพวกเขาไป
“วันนี้เป็นวันดีที่ข้าฟื้นคืนชีพ มาเถอะ ให้ข้าดูว่าผู้อมตะของยุคปัจจุบันเป็นอย่างไร!”
ปีศาจอมตะฉีเจียอยู่ในรูปลักษณ์ของเด็กผู้ชายแต่น้ำเสียงของเขาเหมือนชายชราที่เต็มไปด้วยประสบการณ์หลังกล่าวจบค่าเขาเริ่มโจมตีอีกครั้ง
พลังปราณพุ่งออกมาปกคลุมสนามรบทั้งหมด
“ฮัม เจ้าเล่ห์นัก อย่าเย่อหยิ่งเกินไป เราไม่กลัวเจ้า เราเพียงต้องระวังฟางหยวนเขาอาจซ่อนตัวอยู่บางแห่ง”วูหยงกล่าวและน่าบ้านไม้ไผ่สายลมล่าถอยออกไป
เสียงของฟางเจ๋งดังออกมาจากหอพิพากษาปีศาจ “ถูกต้อง ปีศาจอมตะฉีเจียแม้เจ้าจะมีชื่อเสียงในประวัติศาสตร์ แต่เจ้ายังไม่สามารถเปรียบเทียบกับปีศาจอันดับหนึ่งของยุคปัจจุบันฟางหยวน! คนผู้นี้ทําลายวิญญาณชะตากรรมของวังสวรรค์หากไม่มีเขาเจ้าจะฟื้นคืนชีพได้อย่างไร!”
“ฟางหยวน? ข้าจะว่าชื่อนี้เอาไว้” ปีศาจอมตะฉีเจียยกมือขึ้นและส่งพลังปราณพุ่งออกไป“แต่พวกเจ้าก็ไม่สามารถหลบหนี!”
เขายิงพลังปราณสีขาวออกมาอย่างต่อเนื่อง
พลังปราณเหล่านี้มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ท่าไม้ตายอมตะทั่วไปไม่สามารถทําลายมันคฤหาสน์วิญญาณอมตะทั้งสามหลังตกสู่สถานการณ์ที่ยากลาบากความเร็วของพวกมันลดลงอย่างมาก
อิส่วยกันเสียงเย็นและนวังมังกรพุ่งเข้าโจมตีปีศาจอมตะฉีเจียแทนการล่าถอย
ปีศาจอมตะฉีเจียหัวเราะเสียงดัง “ดี กล้าหาญมาก”
ท่าไม้ตายอมตะหมอกชวนฝัน!
ปีศาจอมตะฉีเจียไม่หลบแต่หายตัวไปอย่างกะทันหัน
อส่วยกลายเป็นมึนงง เขาเหมือนชาวประมงที่ใช้กาลังทั้งหมดเหวี่ยงแหออกไปแต่สุดท้ายเขากลับจับได้เพียงฟองอากาศ
ร่างของปีศาจอมตะฉีเจียปรากฏขึ้นอีกครั้งในตําแหน่งที่ห่างออกไป
เขามองวังมังกรอย่างลึกซึ้ง “ดีข้าจะจ่าสิ่งนี้เอาไว้”
เขายอมแพ้วังมังกรและเลือกโจมตีบ้านไม้ไผ่สายลมกับหอพิพากษาปีศาจ
บ้านไม้ไผ่สายลมส่งพายุกรรโชกแรงออกมาขณะที่หอพิพากษาปีศาจยิงแสงสีแดงเลือดออกมาทั้งสองทรงพลังมาก
แต่ปีศาจอมตะฉีเจียกลับสามารถกําหราบพวกมัน
หลังจากต่อสู้มากกว่าสิบรอบ ดวงตาของเขาก็ส่องประกายขึ้น “ดี ดี ดี ผู้ใดจะคิดว่าเส้นทางแห่งวายุและเส้นทางแห่งเลือดจะพัฒนามาถึงจุดนี้น่าตื่นเต้นจริงๆความพยายามของข้าไม่สูญเปล่าสามารถฟื้นคืนชีพในยุคที่ยิ่งใหญ่นับเป็นพรของข้า!”
“นอกจากพวกเจ้ายังมีผู้ใดให้จดจําอีก?” ปีศาจอมตะฉีเจียถาม
วหยงเผยรอยยิ้มชั่วร้าย “ทะเลตะวันออกยังมีบุคคลที่น่าเกรงขามเขาบ่มเพาะบนเส้นทางแห่งพลังปราณเหมือนเจ้า เขาอยู่ในทะเลปราณเขาเรียกตัวเองว่าบรรพชนทะเลปราณ เขาคือผู้น่ากองกําลังพันธมิตรฝ่ายธรรมะของทะเลตะวันออกในปัจจุบัน!”
“โอ้ มีผู้อมตะบนเส้นทางแห่งพลังปราณที่แข็งแกร่งอยู่ด้วยงั้นหรือ?ย้อนกลับไปในยุคของข้าเส้นทางแห่งพลังปราณก็ลดลงมากแล้วผู้ใดจะคิดว่ามันจะอยู่มาถึงวันนี้ดีมากดูเหมือนข้าต้องไปเยี่ยมคนผู้นี้”ปีศาจอมตะฉีเจียหัวเราะด้วยความยินดี
วูหยงกล่าวต่อ “นอกจากบรรพชนทะเลปราณยังมีปีศาจอมตะชื่อฟงจิวเก้อเขาเอาชนะมังกรปีศาจในกระบวนท่าเดียวและยังง่ายดายกว่าเจ้าในการต่อสู้ก่อนหน้านี้เขาทรยศวังสวรรค์อย่างเปิดเผยตอนนี้ไม่มีผู้ใดรู้ว่าเขาอยู่ที่ไหนกระทั่งวังสวรรค์ก็ไม่กล้าประกาศจับเขา”
“ฟงจิวเก้อ? ดี ข้าจะจําชื่อนี้ไว้ มีผู้ใดอีก?” ดวงตาของปีศาจอมตะฉีเจียส่องประกายขึ้น
อู่ส่วยขัดจังหวะ “ผ่านพวกเราไปก่อน!”
ขณะที่เขากล่าวถ้อยคําเหล่านี้ วังมังกรก็บินกลับมาอีกครั้ง
ปีศาจอมตะฉีเจียเผยรอยยิ้มบางและชี้นิ้วออกไป “ปราณต่า”
พลังปราณสีขาวพุ่งออกมาและทําให้วังมังกรร่วงหล่นลงจากท้องฟ้า
บ้านไม้ไผ่สายลมฉวยโอกาสพุ่งเข้าหาปีศาจอมตะฉีเจีย
ปีศาจอมตะฉีเจียชี้นิ้วออกไปอีกครั้ง “ปราณสูง”
บ้านไม้ไผ่สายลมถูกส่งลอยขึ้นไปด้านบนโดยไม่สามารถควบคุม
เป็นเพียงเวลานี้ที่หอพิพากษาปีศาจปรากฏขึ้นด้านหน้าปีศาจอมตะฉีเจีย
ปีศาจอมตะฉีเจียนนิ้วไปที่คฤหาสน์วิญญาณอมตะหลังนี้ “ปราณสูงต่า”
หอพิพากษาปีศาจหยุดนิ่งอยู่กลางอากาศ การแสดงออกของผู้อมตะที่อยู่ภายในเปลี่ยนแปลงไป พลังงานอมตะของคฤหาสน์วิญญาณอมตะถูกทําลายโดยตรงคฤหาสน์วิญญาณอมตะระดับแปดหลังนี้ราวกับชายชราที่กําลังจะขาดอากาศหายใจตาย
“เด็กน้อย ข้าจะไม่เล่นกับพวกเจ้าอีกกระจายข่าวออกไป บอกฟางหยวนบรรพชนทะเลปราณและฟงจิวเก้อว่าข้าจะไปเยี่ยมพวกเขาเร็วๆนี้พวกเขาไม่สามารถหลบซ่อนจากข้า!”
ปีศาจอมตะฉีเจียกล่าวก่อนที่เขาจะหายตัวไป ณ จุดนั้น
“เราควรไล่ล่าเขาหรือไม่?” บางคนในวังมังกรถาม
ส่วยกันเสียงเย็น “เขาไปที่ใด เหตุใดเจ้าไม่บอกข้า?”
คนที่ถามหน้าซีด เขาก้มหน้าลงและไม่กลํากล่าวสิ่งใดอีก
“เราจะถอย” อู่ส่วยยิ้มและไม่ลืมกอบกู้ขวัญกําลังใจ “แม้ครั้งนี้เราจะไม่ได้รับประโยชน์มากนักแต่การต่อสู้กับตัวตนเช่นปีศาจอมตะฉีเจียก็คุ้มค่ากับการเดินทางแล้ว”
“เห้อ…หลังจากฟางหยวนก็เป็นปีศาจอมตะฉีเจีย ข้าไม่รู้จริงๆว่าผู้อมตะที่แข็งแกร่งคนใดจะฟื้นคืนชีพขึ้นมาเป็นรายต่อไป!” ฟางเจิ้งเต็มไปด้วยความกังวลเขาเร่งนําหอพิพากษาปีศาจออกจากสนามรบอย่างรวดเร็ว