เมืองจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์
ภายในภาพวาด ฟางเฉิงโบกมือ ทรายสีขาวจํานวนมากบินออกมาและกระจัดกระจายไปทั่ว
ทรายสีขาวละลายกลายเป็นน้ํานมซึมลงสู่พื้น
ฟองอากาศผุดขึ้นมาเมล็ดถั่วที่ฝังอยู่ใต้ดินดูดซับน้ํานมและเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว
ภายในสามนาที ดินแดนที่แห้งแล้งก็กลายเป็นอุดมสมบูรณ์และมีต้นถั่วงอกขึ้นมาจากพื้น
“อีกครั้ง!” ฟางที่เฉิงนําทรัพยากรอมตะบนเส้นทางแห่งหิมะออกมา
ทรัพยากรอมตะถูกโยนขึ้นสู่อากาศและกลายเป็นสายฟ้ากระจายไปรอบๆ
สายฟ้ากระตุ้นให้ต้นถั่วเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว
“ต่อไป!” ฟางเฉิงนาทรัพยากรอมตะลําดับที่สามออกมา
หลังจากสามวันสามคืน ฟางเฉิงก็หยุดเคลื่อนไหว
เขามองไปที่ทุ่งถั่วทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์ยืนเป็นแถวอยู่ที่นั่นและรอรับคําสั่งของฟางตี้เฉิง
ฟางเฉิงถอนหายใจและคิด นี่เป็นทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์ชุดสุดท้าย ข้าใช้ทรัพยากรอมตะไปหมดแล้ว
ฟางที่เฉิงถูกเจตจํานงของเทพอมตะบัวสวรรค์ขังไว้ในภาพวาด หลังจบสงครามชะตากรรมเขารอให้ร่างหลักมาช่วยขณะที่เขาพยายามรวบรวมกองกําลังของตน
แต่ถึงตอนนี้ร่างหลักของเขาก็ยังไม่ปรากฏตัว ฟางเฉิงต้องช่วยเหลือตัวเอง
เขาไม่สามารถติดต่อร่างหลักและไม่สามารถเชื่อมต่อสวรรค์สีเหลือง แต่เขามีอํานาจบางส่วนในวังเมล็ดถั่วศักดิ์สิทธิ์ นี่คือเหตุผลที่เจตจํานงของเทพอมตะบัวสวรรค์ไม่สามารถทําสิ่งใดกับเขา ได้ในระยะเวลาสั้นๆ
ฟางตี้เฉิงยืมพลังอํานาจของวังเมล็ดถั่วศักดิ์สิทธิ์เพื่อสร้างทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์มาตลอดตอนนี้เขาได้รับกองกําลังขนาดใหญ่มาแล้ว
“ถึงเวลาแล้ว ออกไปและยึดครองภาพวาดทั้งหมด!” ฟางเฉิงออกคําสั่งโดยไม่ลังเล
กองทัพทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์บุกเข้าไปในโลกภาพวาดอื่นๆ
พื้นที่เพาะปลูกขนาดใหญ่ของเมืองจักรพรรดิ
“ปีนี้เป็นปีที่อุดมสมบูรณ์!”
“ถูกต้อง ทุกครอบครัวมีผลผลิตที่ดี”
“เสียงนั่นคือสิ่งใด?”
ชาวนากําลังพูดคุยกันอย่างมีความสุขก่อนที่พวกเขาจะได้ยินเสียงแปลกๆ
กองทัพทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์บุกเข้าสู่โลกภาพวาดแห่งนี้
พวกมันค้นพบชาวนาและเริ่มเข่นฆ่าผู้คน
“วิ่ง!”
“สัตว์ประหลาด หนีเร็ว!”
“ปล่อยข้า อา…”
เลือดสาดกระเซ็นไปทั่วทุกหนทุกแห่ง ศีรษะและร่างกายของชาวนาคนสุดท้ายถูกแยกออกจากกัน
ทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์สังหารมนุษย์ทั้งหมดและครอบครองโลกภาพวาดแห่งนี้
ภาพวาดอื่น
มันเป็นฤดูใบไม้ผลิและทิวทัศน์อันงดงาม
อาจารย์และศิษย์หนุ่มสาวกลุ่มใหญ่กําลังชื่นชมความงามของธรรมชาติ
ระหว่างการพูดคุยอย่างสนุกสนาน ทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์ปรากฏตัวขึ้นและทําให้เด็กสาวกรีดร้อง
“พวกมันกล้าทําร้ายผู้หญิงของเรา!”
“พวกมันคือสิ่งใด?”
อาจารย์และศิษย์มองทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์ด้วยความสงสัยและตกใจ
ทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์เริ่มโจมตียามเร่งเข้ามาช่วยเหลือ
“พวกมันมีเจตนาร้าย!”
“พวกมันมาจากที่ใด?”
“ลืมมันไปก่อน หลังจากฆ่าพวกมัน ค่อยพูดคุย!”
อาจารย์ ศิษย์ และยามร่วมมือกันต่อสู้ แต่ในไม่ช้ากองทัพทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์นับพันก็มาถึงโลกภาพวาดแห่งนี้
หลังจากการต่อสู้อันแสนขมขึ้น พวกเขาก็ถูกสังหารอย่างไร้ปรานีโดยทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์มีเพียงส่วนเล็กๆที่สามารถหลบหนี
ทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์เหล่านี้มีความแข็งแกร่งอย่างน้อยเทียบเท่ากับสัตว์อสูรเดียวดายแต่ในโลกภาพวาดพวกมันต้องปฏิบัติตามกฎ ช่องว่างระหว่างผู้อมตะกับผู้ใช้วิญญาณระดับมนุษย์มีค่อนข้างน้อย
ยิ่งไปกว่านั้นทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์ยังถูกส่งไปยังโลกภาพวาดอื่นๆแบบสุ่มจํานวนของพวกมันจึงไม่เท่ากัน
ฟางที่เฉิงโจมตีอย่างหนัก กองทัพทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์บางส่วนมีความก้าวหน้าที่ดีบางส่วนถูกต่อต้านขณะที่บางส่วนถูกกําจัดโดยผู้ใช้วิญญาณในโลกภาพวาด
แต่ถึงกระนั้นฟางเฉิงก็ยังเผยรอยยิ้มพึงพอใจ
“ข้าเดาถูก
ภาพวาดของวังเมล็ดถั่วศักดิ์สิทธิ์เชื่อมต่อกับภาพวาดของเมืองจักรพรรดิ แม้ข้าจะถูกขังอยู่ที่นี้แต่ทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์ของข้ามาจากวังเมล็ดถั่วศักดิ์สิทธิ์และมีต้นกําเนิดเดียวกับเมืองจักรพรรดิ ศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดดังนั้นพวกมันจึงสามารถเคลื่อนที่ไปรอบๆ
“ยิ่งทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์ยึดครองภาพวาดได้มากเท่าใด ข้าก็จะสามารถควบคุมเมืองจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ได้มากเท่านั้น หลังจากควบคุมได้มากพอข้าจะสามารถปราบปรามเจตจํานงของเทพอมตะบัวสวรรค์และกลายเป็นเจ้าของเมืองจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์!!
การเคลื่อนไหวของฟางที่เฉิงในครั้งนี้ทําให้เมล็ดพันธุ์อมตะของวังสวรรค์ต้องมารวมตัวกันเพื่อหาวิธีรับมือกับสถานการณ์
“เกิดสิ่งใดขึ้นกับทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์เหล่านั้น?” เส้นต้าเจียงขมวดคิ้ว
ดวงตาของซุนเหยากลายเป็นสีแดง “ข้าไม่รู้เช่นกัน สัตว์ประหลาดเหล่านี้ปรากฏตัวและเริ่มเข่นฆ่าผู้คนอย่างป่าเถื่อนพวกมันชั่วร้ายมาก ขอทานที่น่าสงสารและคนเร่ร่อนถูกสัตว์ประหลาดฆ่าตาย”
“บางทีนี่อาจเป็นการเผชิญหน้าโดยบังเอิญของพวกเราหรืออาจเป็นบททดสอบ?”เติ้งรูฉีคาดเดา
อิงเฉิงจ่อขมวดคิ้ว “ข้าสังหารทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์ไปบ้างแล้วแต่ข้าไม่ได้รับสิ่งใดเลย”
เว่ยอู่ซางวิเคราะห์อย่างใจเย็น“ทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์เป็นผลผลิตของวังเมล็ดถั่วศักดิ์สิทธิ์ตามข่าวลือผู้อมตะสามารถสร้างทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์ขึ้นในวังเมล็ดถั่วศักดิ์สิทธิ์และสามารถใช้พวกมันในการต่อสู้ก่อนหน้านี้วังเมล็ดถั่วศักดิ์สิทธิ์อยู่กับกองกําลังของทะเลทรายตะวันตกพวกเขาใช้ทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์ต่อสู้กับภาคกลางของเรา”
“เหตุผลที่อยู่เบื้องหลังการปรากฏตัวของทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์ในครั้งนี้คือสิ่งใด?”จ้าวจเยถาม
เว่ยอู่ซางส่ายศีรษะ “ข้าไม่รู้ เรามาถึงที่นี่ได้สักพักแล้ว แต่โลกภาพวาดกว้างใหญ่และลึกซึ้งเกินไปเราไม่รู้รายละเอียดของมันมากนัก”
“พวกเจ้าจะหาเหตุผลไปเพื่อสิ่งใด?” เซียวฉีซิงเดินเข้ามา
“พี่เซียว”
“เจ้ารู้บางสิ่งงั้นหรือ?”
เมล็ดพันธุ์อมตะเหล่านี้ค่อนข้างคาดหวังกับเซียวฉีซึ่ง หลังจากทั้งหมดเขามีความก้าวหน้ามากที่สุดในกลุ่ม
เขาเข้าร่วมกับกองทัพและได้รับตําแหน่งทางทหารบางอย่าง
เซียวฉีซิงกล่าว “ข้าไม่สนใจเหตุผลที่อยู่เบื้องหลังการปรากฏตัวของทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์ข้ารู้เพียงว่าคนระดับสูงกําลังระดมกําลังเพื่อกําจัดพวกมันข้าเป็นผู้นําในภารกิจนี้หากพวกเจ้าร่วมมือกับข้า หลังจบการต่อสู้พวกเจ้าจะได้รับรางวัลตอบแทนอย่างเหมาะสม
“ดี สัตว์ประหลาดเหล่านี้ต้องถูกกําจัด!” เสินต้าเจียงกล่าว
ซุนเหยาพยักหน้า “ทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์โหดร้ายเกินไปพวกมันไม่สนใจชีวิตมนุษย์ข้าจะแก้แค่นให้ขอทานที่น่าสงสารและคนเร่ร่อนเหล่านั้น”
“นับข้าด้วย” จ้าวฉเย่ตอบรับ
ในไม่ช้าเมล็ดพันธุ์อมตะทั้งหมดก็ตกลงร่วมมือกับเซียวฉีซิงและให้เขาเป็นผู้นําชั่วคราว
เซียวฉีซิงหัวเราะเสียงดัง เขาพอใจมาก“ไป! ไปฆ่าทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์!”