บทที่ 882 มารหัวขน + ตอนที่ 883 พูดคำพูดลามกออกมา

ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น

ตอนที่ 882 มารหัวขน + ตอนที่ 883 พูดคำพูดลามกออกมา โดย Ink Stone_Romance

ตอนที่ 882 มารหัวขน

รอจนผู้หญิงสามคนนั้นเดินไปไกลแล้ว โอหยางเซี่ยงหมิงถึงได้เดินออกมาจากหลังเสาไฟ เกิดอาการวิงเวียน หัวสมองก็มึนงงไปหมด

มารหัวขน……

คำพูดของผู้หญิงคนนั้นดังสะท้อนอยู่ข้างหูเขาไม่หยุด!

ลูกสาวคนเล็กสุดที่รักของเขา แก้วตาดวงใจของเขา หัวแก้วหัวแหวนของเขา……

คาดไม่ถึงว่าจะเป็นลูกชู้!

เป็นลูกชู้ที่ลูกชายและภรรยาให้กำเนิดออกมา……

โอหยางเซี่ยงหมิงโซซัดโซเซ เขารีบจับเสาไฟฟ้าไว้ เรื่องในอดีตไหลพรั่งพรูออกมาราวกับกระแสน้ำก็ไม่ปาน รายละเอียดมากมายที่เมื่อก่อนเขาไม่ได้ใส่ใจก็ค่อย ๆ ผุดออกมา ยังมีคำพูดที่แม่ของเขามักจะพูดกรอกหูเขาอยู่เสมอ……

พิงเสาไฟฟ้าอยู่นาน โอหยางเซี่ยงหมิงค่อย ๆ สงบสติอารมณ์ลงได้  สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น พรุ่งนี้เขาจะให้คนไปสืบหา คนหนึ่งคือภรรยาของเขา อีกคนคือลูกชายแท้ๆของเขา เขาไม่อยากให้พวกเขาถูกใส่ความ

หางตาของเขากวาดตาไปรอบ ๆ ก็เหลือบไปเห็นรูปภาพที่ตกอยู่บนพื้นหนึ่งรูป ใจก็พลันเต้นโครมคราม รีบร้อนเก็บขึ้นมา มองแค่แวบเดียว ภาพตรงหน้าของโอหยางเซี่ยงหมิงก็มืดลง

หากไม่ใช่ว่าเขาพิงเสาไฟฟ้าอยู่ กลัวว่าคงจะล้มลงไปกองอยู่กับพื้นไปแล้ว

ผู้ชายผู้หญิงสองคนที่เสื้อผ้ายับยู่ยี่บนรูปภาพ กำลังจูบกันอย่างเร่าร้อน มือของผู้ชายยังวางไว้บนส่วนอกอันอวบอิ่มโป๊เปลือยของผู้หญิง ส่วนห้องที่เป็นสถานที่พลอดรักเขาก็คุ้นเคยเป็นอย่างมาก

เพราะว่าเป็นโรงแรมที่ตัวเขาเองไปเปิดห้องอยู่บ่อยๆ จึงคุ้นเคยกับโครงสร้างของห้องในโรงแรมเป็นอย่างดี

อีกทั้งผู้ชายผู้หญิงคู่นี้ที่กำลังปล่อยความเร่าร้อนกันอยู่นี้ เขาก็คุ้นเคยไปมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว ——

คนหนึ่งเป็นภรรยาของเขา อีกคนเป็นลูกชายคนโตของเขา ทั้งสองคนต่างก็เป็นคนที่สนิทที่สุดของเขา

แต่ตอนนี้คนที่สนิทกับเขาทั้งสองคน กลับหักหลังเขา อาจจะมากจนกระทั่งให้กำเนิดนังมารหัวขนเลยก็ได้ ปิดตาปล่อยให้เขาโง่ได้มาตั้งสิบหกปี

โอหยางเซี่ยงหมิงมือสั่นเทายัดรูปลงไปในกระเป๋าเสื้อเชิ้ต สูดหายใจเข้าลึก แล้วก็เดินกลับไป

หวงอวี้เหลียนที่อยู่ในบ้านจิตใจฟุ้งซ่าน หนังตาขวากระตุกอยู่ตลอด มีลางสังหรณ์ว่าจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น

เธอไปห้องครัวต้มบะหมี่มาหนึ่งชาม เคาะประตูห้องของโอหยางซานซาน พูดกับลูกสาวเสียงอ่อนเสียงหวานเพื่อให้ลูกเปิดประตู เพียงแต่โอหยางซานซานกำลังทุกข์ใจอยู่ จะพูดยังไงก็ไม่ยอมเปิดประตู เอาแต่ร้องไม่หยุด

ตอนที่โอหยางเซี่ยงหมิงถึงบ้าน หวงอวี้เหลียนก็ยังพูดจาดี ๆ อยู่   เพียงแต่เหลือบมองเขาแวบหนึ่ง แล้วก็หันไปปลอบใจลูกสาวต่อ

ถ้าหากเป็นตอนปกติ โอหยางเซี่ยงหมิงก็คงไม่คิดมากอย่างแน่นอน

เพียงแต่ตอนนี้ไม่เหมือนเมื่อก่อน  โอหยางเซี่ยงหมิงจะไม่คิดมากได้อย่างไร เขานึกถึงท่าทางเย็นชาที่หวงอวี้เหลียนทำกับตัวเองในยามปกติขึ้นมาอีกครั้ง ผู้ชายคนนี้ก็ระเบิดในทันที

เขาพุ่งขึ้นไปด้วยดวงตาที่แดงก่ำ  ปัดชามบะหมี่ในมือของหวงอวี้เหลียนคว่ำหกตกกระจายเต็มพื้น น้ำแกงสาดกระจายไปทั่วทุกทิศ

“คุณเป็นบ้าอะไร?”

หวงอวี้เหลียนไม่พอใจเป็นอย่างมาก เรื่องของลูกสาวก็ทำเอาเธอร้อนใจอยู่ไม่สุขแล้วอีก เสียงก็เลยแหลมกว่าในยามปกติมาก

“เพี๊ยะ……”

โอหยางเซี่ยงหมิงตบหน้าไปอย่างไม่คิดอะไรทั้งนั้น ตบจนหวงอวี้เหลียนเซถอยหลังไป ใบหน้าครึ่งหนึ่งบวมปูดขึ้นมาในทันที

“คุณบ้าไปแล้วเหรอ? คุณตบฉันทำไม?”

หวงอวี้เหลียนทั้งเจ็บทั้งโมโห รักษาท่าทีสวยสง่างามในยามปกติเอาไว้ไม่ได้อีกแล้ว ตวาดเสียงดังออกมา

“นังสารเลว ฉันจะตีนังสารเลวอย่างแกให้ตาย กล้าสวมเขาให้ฉันหรอ……”

โอหยางเซี่ยงหมิงเสียสติไร้เหตุผลไปแล้วเรียบร้อย ความอดทนและความอยากปกป้องเมื่อครั้งก่อนที่เขามีต่อหวงอวี้เหลียน เวลานี้กลายเป็นอารมณ์โทสะไปหมดแล้ว เขาทั้งถีบทั้งเตะหวงอวี้เหลียนที่อยู่บนพื้น ไม่ผ่อนแรงเลยแม้แต่นิดเดียว

มีเพียงแค่นี้ เขาถึงจะสามารถระบายอารมณ์โมโหที่อัดอั้นในใจได้บ้าง

โอหยางซานซานได้ยินความเคลื่อนไหวในห้องรับแขก ก็รีบวิ่งออกมา กลับเห็นหวงอวี้เหลียนโดนพ่อซ้อมปางตายอยู่

“พ่ออย่าตีอีกเลย……”

โอหยางซานซานร้องเรียก และพุ่งตัวเข้าไป

กลิ่นเหม็นแผ่ออกมา โอหยางเซี่ยงหมิงสะอิดสะเอียนจนอยากจะอ้วก แล้วก็นึกถึงคำพูดเมื่อครู่ของผู้หญิงสามคนนั้นอีกครั้ง ดวงตาแดงก่ำราวกับเลือดไหลออกมาก็ไม่ปาน

“นังมารหัวขน……”

………………………………………

ตอนที่ 883 พูดคำพูดลามกออกมา

เหมยเหมยกำลังรอคอยข่าวคราวของบ้านตระกูลโอหยางอยู่ตลอด ก็ไม่รู้ว่าโอหยางเซี่ยงหมิงได้ยินข่าวคบชู้พวกนั้นแล้วหรือยัง ร่วมถึงรูปภาพที่น่าตื่นเต้นพวกนั้นด้วย

“ที่เธอพูดว่าละครสนุก ๆ อยู่ไหนล่ะ ทำไมยังไม่เริ่มอีก?”

สยงมู่มู่รอจนความอดทนใกล้จะหมด หลายวันมานี้เขาไม่มีกะจิตกะใจจะเขียนเพลงเสียด้วยซ้ำ ตั้งตารอดูละครสนุก ๆ แต่ผ่านไปสามวันแล้ว คลื่นลมก็ยังคงสงบ

“รีบร้อนอะไรเล่า  ละครดีๆก็ต้องเอาไว้ฉายตอนท้ายสุดสิ!”

ตัวเหมยเหมยเองก็ร้อนใจอยู่เหมือนกัน จึงพูดอย่างฉุนๆ

โทรศัพท์ดังขึ้น เป็นเหยียนหมิงซุ่นที่โทรมา เขาโดนเฮ่อเหลียนชิงส่งตัวไปฝึกอบรมที่เขตฐานลับ ปลีกตัวออกมาไม่ได้ แต่ว่าเขาก็ส่งคนติดตามหวงอวี้เหลียนอยู่ตลอด

ถึงแม้จะยังไม่รู้ว่าเฮ่อเหลียนชิงคนนี้ดีหรือไม่ดี แต่การทำงานก็ถือว่าใจกว้างตรงไปตรงมาอยู่ เพิ่งจะรับเหยียนหมิงซุ่นก็ให้ลูกน้องกับเขาแล้ว  ให้เขาสามารถรับรู้ข่าวคราวการเปลี่ยนแปลงในเมืองหลวงได้ตลอดเวลา

“โอหยางเซี่ยงหมิงเมื่อคืนวานทุบตีหวงอวี้เหลียนไปอย่างดุร้าย และยังมีโอหยางซานซานอีก แต่ว่าเขาไม่ได้หยิบรูปภาพพวกนั้นออกมา”

เหมยเหมยดีอกดีใจ โอหยางเซี่ยงหมิงที่ปฎิบัติต่อสองแม่ลูกหวงอวี้เหลียนเหมือนเป็นแก้วตาดวงใจล้ำค่า แต่กลับลงไม้ลงมือแบบนี้ แสดงให้เห็นว่าเขาโมโหมากขนาดไหน!

“ในมือเขาไม่มีรูปภาพใช่ไหมหรือยังไง? ไม่อย่างนั้นฉันพิมพ์ออกมาอีกสักร้อยใบ โปรยที่ตึกโทรทัศน์และวิทยุนั้น?”

เหมยเหมยคิดแผนการขึ้นมาอีกครั้ง เธอรู้สึกว่าที่ตัวเองให้คนไปโปรยรูปภาพตามถนนซอกซอยเป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาด ควรจะจะไปโปรยที่ตึกโทรทัศน์และวิทยุแต่แรกแล้ว!

แบบนี้ขอเพียงแค่โอหยางเซี่ยงหมิงเลิกงานกลับบ้าน ก็จะสามารถเห็นรูปภาพสวยงามที่ร้อนแรงเสียวสะท้านพวกนั้นได้……

ยังมีหวงอวี้เหลียนและโอหยางซานซาน……อยากจะรู้จริงๆว่าหากพวกเธอเห็นรูปพวกนั้นจะมีท่าทียังไง!

มีเสียงหัวเราะดังออกมาจากในโทรศัพท์ “ไม่ต้อง โอหยางเซี่ยงหมิงให้คนไปรวบรวมรูปภาพเรียบร้อยแล้ว และวันนี้เขายังไปโรงพยาบาลอีกด้วย”

เหยียนหมิงซุ่นหยุดไป แล้วก็พูดต่อว่า “โอหยางเซี่ยงหมิงไปแผนกเกี่ยวกับผู้ชาย”

เหมยเหมยดวงตาเป็นประกาย ตะโกนเสียงดังว่า “แบบนี้โอหยางเซี่ยงหมิงก็จะรู้ในเร็วๆนี้ว่า จ้าวโลกของเขาใช้การไม่ได้มานานแล้ว มีไว้แค่ประดับเท่านั้นเอง……”

เหมยเหมยที่ดีใจจนเกินไปและมีความเหลิงหน่อยๆ จึงลืมเสแสร้งทำตัวเป็นเด็กสาวเรียบร้อยไปชั่วขณะ พูดจาที่ไม่เหมาะสำหรับเด็กออกมาโดยไม่ได้ยั้งคิด

จ้าวเสวียหลินคิ้วขมวดแน่น สยงมู่มู่ตกตะลึงก่อน หลังจากนั้นใบหน้าหล่อๆก็แดงซ่าน เหมือนกับเด็กอ้วนน้อยตอนเขินอาย หดตัวอยู่มุมโซฟา ปิดบังความเขินอาย แต่หูกลับตั้งตรงอย่างตั้งใจฟัง

มีแค่เพียงเซียวเซ่อที่หน้านิ่งๆ หยิบไอศครีมถ้วยใหญ่มา ตักเข้าปากคำใหญ่ ชำเลืองมองคนสองคนที่เขินอายอย่างดูถูกแล้วแค่นเสียงใส่เบาๆ

เสแสร้ง คำพูดลามกแค่นี้ก็ยังรับไม่ได้ ถ้าหากไปสโมสรแล้วเห็นพวกผู้หญิงทะเลาะกัน คงอยากตายไปเลยมั้ง?

เหยียนหมิงซุ่นรู้สึกประหลาดใจกับคำพูดที่ทะลึงตึงตังของเจ้าหญิงน้อยของตนเองอยู่บ้าง แต่คิดแล้วก็กลับรู้สึกว่าปกติธรรมดา แม้กระทั่งรูปภาพคบชู้ระเริงรักยังกล้าถ่าย เด็กน้อยยังจะมีอะไรที่ไม่กล้าพูดอีก!

โทรศัพท์ฝั่งนั้นมีเสียงเร่งลอยผ่านเข้ามา เหยียนหมิงซุ่นรีบพูดว่า “ครูฝึกให้คนมาตามพี่แล้ว เหมยเหมยสังเกตการณ์อย่างเงียบๆก็พอนะ รอพี่ฝึกอบรมเสร็จแล้วจะไปหาเธอ….พลั่ก….”

เหยียนหมิงซุ่นยังพูดไม่จบ โทรศัพท์ก็สายตัดไป

เหมยเหมยรู้สึกจิตใจหดหู่ แต่ก็กลับมาดีใจขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

มีรูปภาพพวกนั้น และผลตรวจที่วันนี้โอหยางเซี่ยงหมิงไปตรวจที่โรงพยาบาล ว่าร่างกายของตัวเองไม่สามารถให้กำเนิดลูกได้อีก โดนความจริงไปเยอะขนาดนี้ ผู้ชายคนไหนก็คงอดกลั้นไม่ได้หรอกมั้ง?

“โอหยางเซี่ยงหมิงจะไล่หวงอวี้เหลียนออกจากบ้านไหม? ยังมีแม่หมีน้ำตาลนั่นอีก?”

สยงมู่มู่ตื่นเต้นมากๆ ยิ่งตั้งตารอคอยที่จะเห็นจุดจบอันน่าเวทนาของแม่ลูกหวงอวี้เหลียน

“แม่หมีน้ำตาลเนี่ยพูดยาก ถึงอย่างไรก็ไม่ใช่ทั้งลูกสาวทั้งหลานสาว ส่วนหวงอวี้เหลียนฉันรู้สึกว่าคงจะไม่เอาไว้แล้วล่ะ โดนสวมเขาป้อนหญ้ามาสิบกว่าปี  ถ้าโอหยางเซี่ยงหมิงยังสามารถทนต่อไปได้ เขายังถือว่าเป็นลูกผู้ชายอยู่อีกหรอ?”

เหมยเหมยมั่นใจอย่างล้นเปี่ยม เธอมีความมั่นใจว่าโอหยางเซี่ยงหมิงจะต้องไม่ทนต่อไปแน่นอน

…………………………………