บทที่ 582
ซ่งหรงวี่ที่อยู่ข้างๆที่เห็นเช่นนี้ ก็รีบลุกขึ้นยืน และกล่าวว่า: “คุณปู่ ตระกูลซ่งของเราก็เป็นมิตรกับตระกูลอู๋มานานหลายปี โปรดคิดทบทวนให้ดี!”
ซ่งหรงวี่ต่อให้ตายก็ไม่อยากเห็น สองตระกูลซ่งและตระกูลอู๋แตกหักกัน
เขายังหวังว่าจะให้ซ่งหวั่นถิงได้แต่งงานกับตระกูลอู๋ ถ้าทั้งสองครอบครัวแตกหักกัน งั้นก็ไม่มีทางเป็นไปได้ตลอดไป!
คุณท่านซ่งเหลือบมองซ่งหรงวี่ กล่าวอย่างเย็นชาว่า: “ไม่มีอะไรให้คิดทบทวนแล้ว ตระกูลอู๋เป็นตระกูลแรกในเจียงหนาน ตระกูลซ่งของเราคบผู้ที่มีฐานะร่ำรวยกว่าไม่ได้หรอก! ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ตระกูลซ่งและตระกูลอู๋ก็ตัดความสัมพันธ์กัน!”
เมื่อสิ้นเสียงลง ทุกคนที่นั่งอยู่ต่างก็ตกตะลึง
ทุกคนต่างก็คิดไม่ถึง งานจัดเลี้ยงวันเกิด ไม่คิดว่ามันจะทำให้เกิดความแตกแยกระหว่างตระกูลอู๋ตระกูลแรกในเจียงหนานและตระกูลซ่งซึ่งเป็นตระกูลแรกในจินหลิง ……
ดูเหมือนว่า ต่อจากนี้ไปจินหลิงจะเปลี่ยนไป!
สายตาเย็นชาของอู๋ตงไห่มองข้ามคุณท่านซ่งและเย่เฉินไป พูดด้วยความโกรธว่า: “ตระกูลซ่งก็ดี อาจารย์เย่ก็ดี ฉันอู๋ตงไห่จะจำพวกคุณไว้! เรามารอดูกัน! อู๋ซิน ไป!”
พูดจบ อู๋ตงไห่ประคองอู๋ซิน สะบัดแขนเสื้อจะไป
เย่เฉินพูดอย่างเย็นชา: “นี่ก็นึกว่าเรื่องมันจบแล้ว?”
อู๋ตงไห่หันหัวกลับมา ถามด้วยกลิ่นอายแห่งการสังหาร: “ไอ้แซ่เย่ นายคิดว่ายังไงล่ะ?”
เย่เฉินกล่าว: “ฉันทำให้ลูกชายแกเสียมือไปข้างหนึ่ง เพียงแค่สอนบทเรียนให้เขา แต่พวกแกไปพังร้านของท่านซือ ก็ต้องชดใช้!”
เมื่อพูดจบ เย่เฉินกล่าวอย่างไม่สงสัย: “ฉันให้เวลาจำกัดภายในสามวัน ชดใช้ให้ท่านซือสิบเท่า และก้มหัวขอโทษท่านซือซะ ไปอ้อนวอนให้เขายกโทษให้ มิฉะนั้น ครั้งหน้าฉันจะทำให้มือข้างหนึ่งของอู๋ซินพิการอีก!”
เมื่ออู๋ตงไห่ได้ยินคำนี้ สายตาเย็นชา หน้าตาดุร้าย!
เขาตะโกนด้วยดวงตาที่โกรธจนแทบจะหลุดออกมา: “เย่เฉิน! ความน่าเกรงขามของแก รู้ไหมว่าสถานะของตระกูลอู๋ในเจียงหนานคืออะไร? มาเล่นกับตระกูลอู๋ของฉัน ฉันจะปล่อยให้ตายโดยไร้ที่กลบฝัง!”
เย่เฉินยิ้มเยาะเย้ยและกล่าว: “อย่ามางี่เง่ากับฉันที่นี่เลย ตระกูลอู๋ของพวกแกในสายตาฉัน เทียบไม่ได้แม้แต่รากผม! ฉันแนะนำให้หลังจากที่แกไปชดใช้ให้ท่านซือ ก็รีบไสหัวออกไปจากจินหลิงซะ มิฉะนั้น สองพ่อลูกอย่างพวกแก อาจจะตายที่นี่นะ!”
“แก……”
อู๋ตงไห่คิดไม่ถึง ว่าเย่เฉินจะบ้าคลั่งได้ขนาดนี้!
ตอนนี้เขามีความคิดที่อยากจะฆ่าเย่เฉิน แต่เมื่อคิดถึงคุณท่านซ่ง ท่าทางของไอ้แก่ตายยาก ทำได้แค่ฝืนใจทนไปชั่วขณะ
แต่ว่า ในใจของเขา เย่เฉินต้องตาย!
เพียงแต่ตอนนี้ โอกาสที่จะได้ฆ่าเขาก็ยังมาไม่ถึง
หลังจากที่กลับไปจะคิดวางแผนอย่างรอบคอบ ทำไม่ได้จริงๆ ดึงตัวกลุ่มยอดฝีมือมา กวาดเย่เฉินให้ราบคาบ!
เมื่อคิดจนถึงตอนนี้ อู๋ตงไห่โบกมืออย่างโหดเหี้ยม และกล่าวว่า: “อู๋ซิน เราไปกัน!”
พูดจบ ก็พาอู๋ซินที่มือหัก ออกจากวิลล่าของตระกูลซ่งอย่างจนตรอก
ซ่งหรงวี่มองไปยังร่างของอู๋ตงไห่ที่เดินจากไป และมองซ่งหวั่นถิง เช่นเดียวกับคุณท่านที่อ่อนกว่า 10 กว่าปี แอบกัดฟัน ดวงตาเต็มไปด้วยความไม่เต็มใจ
สำหรับเขาแล้วในวันนี้ เป็นการสูญเสียอย่างหนัก!
คุณปู่ผู้แก่เฒ่าท่านนี้ ทันใดนั้นมีอายุขัยเพิ่มขึ้นเป็นสิบๆปี ความดีความชอบที่ยิ่งใหญ่ของเย่เฉินก็ยกให้เป็นของซ่งหวั่นถิง และเพื่อเย่เฉิน คุณปู่ก็แตกคอกับตระกูลอู๋……
ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไป บางทีวันหนึ่งคุณปู่อาจจะประกาศอย่างกะทันหันว่า ให้ซ่งหวั่นถิงเป็นทายาทรุ่นต่อไป!
อย่างนั้น เขาก็คงกระทำในสิ่งที่ไร้ประโยชน์แล้วน่ะสิ?