เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1339
บริเวณประตูใหญ่ของตระกูลเทียน อลหม่านวุ่นวายกันไปหมด
พลังปราณแผ่ซ่าน สำแสงพุ่งทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า ช่องโหว่ขนาดใหญ่บนประตูบานใหญ่นั้น ชัดเจนว่าถูกคนใช้กำลังทุบตีอย่างหนัก
หลิงเหยาเป็นผู้นำ ศิษย์พี่ใหญ่และคนอื่น ๆ ยืนกันอยู่ด้านหลัง ลูกหลานตระกูลเทียนกลุ่มหนึ่ง ได้ขัดขวางหลิงเหยาเอาไว้ที่ลานด้านหน้า และจ้องมองไปที่พวกคนเหล่านั้น
“ศิษย์น้องหลิงเหยา คงไม่สามารถเดินหน้าต่อไปได้อีกแล้ว เหมือนว่าตระกูลเทียนได้จัดวางค่ายกลไปทั่ว อย่าได้เหยียบเข้าไปในกับดักของพวกเขาเด็ดขาด”
ศิษย์พี่ใหญ่อู๋เหวยพูดขึ้น
หลิงเหยาถือขลุ่ยหยกอยู่ในมือ คิ้วคว่ำ สีหน้าแดงก่ำและตะโกนขึ้นว่า: “ตระกูลเทียนที่ไร้ยางอาย มอบลู่ฝานคืนกลับมาให้ฉัน! ”
กลุ่มลูกหลานตระกูลเทียนได้ยินที่หลิงเหยาตะโกนพูดแล้ว ก็ค่อย ๆ เดินขึ้นมาข้างหน้า
ลู่ฝาน?
ทำไมลู่ฝานถึงมาอยู่ที่ตระกูลเทียนได้!
ชายวัยกลางคนคนหนึ่งเดินก้าวออกมาจากค่ายกล แล้วก็จ้องเขม็งไปที่หลิงเหยาและคนอื่น ๆ และพูดขึ้นว่า: “เกิดเรื่องอะไรขึ้น นี่ตกลงเกิดอะไรขึ้นกันแน่ พวกนายเป็นท่อนไม้หรืออย่างไร? คนอื่นเขาพังประตูรุกรานเข้ามาด้านในแล้ว ทำไมยังไม่ลงมือจัดการกับพวกเขาอีก! ”
ชายวัยกลางคนโบกมือ องครักษ์ตระกูลเทียนที่อยู่โดยรอบและลูกหลานตระกูลเทียนก็ตะโกนตอบรับ
ทุกคนต่างนำอาวุธกันออกมา ปราณชี่พุ่งทะยาน และมุ่งหน้าเข้าโจมตีหลิงเหยาและคนอื่น ๆ ในทันที
“ฆ่ามัน! ”
ศิษย์พี่ฉู่เทียนชักดาบยาวออกมา พลังอานุภาพทะยานฟ้า
ดาบเทียนควบ สังหาร!
ฉู่สิงถือกระบี่ ใช้มนตร์ 16 อักษรผสมผสานกับค่ายกลแปดทิศ กระบี่มังกรดำก็ปรากฏขึ้นโดยพลัน
หลิงเหยาก็ได้เป่าขลุ่ยหยกอย่างเต็มกำลัง คลื่นเสียงโหมกระหน่ำ
ลูกหลานตระกูลเทียนที่พุ่งโจมตีเข้ามากลุ่มแรก พลันถูกกระบวนท่าพิฆาตอันแข็งแกร่งของกี่คนนี้ จนถึงกับล้มลุกคลุกคลานไปที่พื้น
ชายวัยกลางคนเห็นเหตุการณ์ดังกล่าวแล้ว ก็ตวาดขึ้น
“ไอ้พวกเด็กน้อยที่กำเริบเสิบสานนัก เดี๋ยวฉันจะมาปะทะกับพวกนายเอง! ”
เสียงพูดจบลง พลังปราณในร่างของชายวัยกลางคนก็กลายเป็นเกราะปราณและพุ่งทะยานเข้าใส่ทันที พร้อมกับพลังอันแข็งแกร่ง และชกเข้าไปที่ใบหน้าของหลิงเหยาอย่างรุนแรง
แต่ทันใดนั้น เงาร่างที่น่ากลัวก็พุ่งพรวดออกมาที่ด้านหลังของหลิงเหยา
ดวงตาของสิบสามกระพริบแสงอันน่าสะพรึงกลัว ร่างกายขยายใหญ่ พลังความโหดร้าย พุ่งทะยานขึ้นในทันที
ตึ่งงง!
กระบี่ของสิบสามสัมผัสไปที่ร่างของเทียนหนาน ทันใดนั้นเทียนหนานก็กระเด็นลอยไปไกล!
“บ้าชะมัด! รวมค่ายกล! ”
พวกลูกหลานตระกูลเทียนตะโกนเสียงดังขึ้น ทันใดนั้น พลังปราณในตัวของลูกหลานตระกูลเทียนสิบกว่าคนก็เริ่มรวมตัวเข้าด้วยกัน พวกเขากำลังรวมค่ายกล
แต่เมื่อรวมได้เพียงครึ่งเดียว หลินหย่าที่ยืนอยู่ด้านหลังของฉู่สิงที่ไม่พูดไม่จานั้นก็กวาดสายตามอง
วิชาชิงวิญญาณ!
ทันใดนั้น สิบกว่าคนก็ยืนชะงักอยู่กับที่ ขยับเคลื่อนไหวไม่ได้!
บนไหล่ของหลิงเหยา เจ้าดำส่งเสียงคำราม กลายร่างเป็นมังกรดำ อ้าปากพ่นเปลวไฟดำออกมา เผาทำลายทุกสิ่งทุกอย่าง!
โฮกกก!
เสียงคำรามดังสนั่นหวั่นไหว หลิงเหยาและพวกพ้องได้ลงมือสังหารที่หน้าประตูตระกูลเทียนกันอย่างดุเดือด!
สวบ! สวบ! สวบ!
ทันใดนั้น บนท้องฟ้า ก็ปรากฏกี่เงาร่างขึ้น
เมื่อผู้นำยกมือขึ้น ลำแสงก็พุ่งลงมาจากท้องฟ้าทันที
ตูมมม!
เศษหินกระจัดกระจาย สายลมกรรโชกแรง
ในช่วงคับขันนี้ เจ้าดำก็สะบัดหางยักษ์ ตีไปที่ร่างของหลิงเหยาและคนอื่น ๆ
พลังอันอ่อนโยนของหาง ได้พาหลิงเหยาและคนอื่น ๆ ส่งออกไปที่ด้านนอกประตูใหญ่ของตระกูลเทียน เจ้าดำเองก็ถูกลำแสงนี้พุ่งโจมตีเข้าใส่ จนถึงกับร้องแผดเสียงออกมา และถอยหลังไปอย่างไม่หยุด จนมาหยุดอยู่ที่ด้านหน้าของหลิงเหยา
“หยุดได้แล้ว! ไอ้พวกเด็กน้อยจากที่ไหนกัน ถึงกล้าที่มาก่อความวุ่นวายหน้าตระกูลเทียนแบบนี้ พวกนายรนหาที่ตายกันใช่ไหม? ”
เสียงตวาดดังขึ้น ในอากาศ ก็ปรากฏสิบกว่าเงาร่างขึ้น ซึ่งกำลังจ้องมองมาที่หลิงเหยาและพวกพ้อง
ในจำนวนนี้คนที่เป็นผู้นำนั้น ก็คือเจ้าบ้านตระกูลเทียน
โดยมีสีหน้าที่ย่ำแย่ ราวกับถูกคนเหยียบย่ำอย่างไรอย่างนั้น ใบหน้ามีรอยย่นเต็มไปหมด
เจ้าบ้านตระกูลเทียนผู้ที่สงบนิ่งสุขุมในสายตาของคนทั่วไปมาโดยตลอดนั้น วันนี้กลับมีความโมโหอย่างที่สุด ดวงตาเริ่มที่จะพ่นเปลวไฟออกมาแล้ว!
หลิงเหยาและคนอื่น ๆ ต่างก็ไม่หวาดกลัวแม้แต่น้อย เงยหน้าขึ้นมองไปที่เจ้าบ้านตระกูลเทียน
หลิงเหยาพูดขึ้นว่า: “ผู้ที่มานั้นคือเจ้าบ้านตระกูลเทียนใช่ไหม! ”
เจ้าบ้านตระกูลเทียนพูดเสียงดังว่า: “ข้า เทียนหลิง พวกนายเป็นใครกัน? วันนี้มาบุกรุกตระกูลเทียนของพวกเรา ไม่รู้จักคำว่าตายกันเลยใช่ไหม? ”
ฉู่สิงใช้กระบี่ชี้ไปที่เทียนหลิงเจ้าบ้านตระกูลเทียน และพูดเสียงดังว่า: “ไอ้แก่ตระกูลเทียน มอบตัวศิษย์น้องลู่ฝานออกมา มิเช่นนั้นวันนี้ จะทำให้ตระกูลเทียนของพวกนายอยู่กันอย่างไม่เป็นสุขแน่! ”
เทียนหลิงโมโหอย่างหนักจนมือเริ่มสั่นแล้ว ส่งเสียงฮึขึ้นอย่างเย็นชาและพูดต่อว่า: “อยู่กันอย่างไม่เป็นสุขเหรอ พวกนายช่างโอหังกันเกินไปแล้ว ไม่ต้องมาทำเป็นปากดีเลย ลำพังแค่พวกเด็กน้อยอย่างพวกนายกี่คน บวกกับไอ้หนอนหนึ่งตัว ต่อให้เป็นหัวหน้าปีศาจทั้งสิบ ก็ยังไม่เคยมาพูดจาโอหังอวดดี ที่หน้าตระกูลเทียนแบบนี้ ฉันว่าวันนี้พวกนายคงจะไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปอีกแล้ว ทุกคนมาที่นี่ ลงมือจัดการ สังหารพวกมันให้หมดทุกคน! ”
เมื่อเทียนหลิงสั่งการลงไป นักบู๊ในชุดเกราะสีเขียวจำนวนสิบกว่าคนก็เดินออกมา
ชัดเจนว่าพวกคนเหล่านี้ต่างหากที่เป็นกองทัพของตระกูลที่แท้จริงของตระกูลเทียน ซึ่งทุกคนต่างก็มีลมหายใจที่แกร่งกล้าอย่างที่สุด และอยู่ในขั้นแดนปราณดินขึ้นไปอย่างแน่นอน
นักบู๊เกราะเขียวสิบกว่าคนนี้ถืออาวุธขึ้นพร้อมกัน พลังที่แข็งแกร่ง ได้มารวมอยู่ในมือของพวกเขาแล้ว
หลิงเหยาและพวกพ้องได้ยืนหันหลังเข้าหากัน หลิงเหยาเงยหน้ามองไปที่เทียนหลิงและพูดว่า: “ตระกูลที่ชั่วช้า หน้าด้านไร้ยางอายอย่างที่สุด! ”
เทียนหลิงโกรธจัดจนถึงขนาดที่เส้นเอ็นบนหน้าผากผุดขึ้นมา แล้วตะโกนเสียงดังว่า: “ฆ่ามัน! ”
สิบกว่าคนนั้นได้โบกมือขึ้นพร้อมกัน พลังปราณอันน่ากลัว ก็ได้พุ่งโจมตีไปที่หลิงเหยาและพวกพ้องอย่างพร้อมเพรียง
เจ้าดำส่งเสียงคำราม พ่นเปลวไฟออกมา ร่างกายของสิบสามขยายใหญ่ขึ้นเป็นสิบเท่า ราวกับยักษ์มายืนขวางอยู่ด้านหน้าของหลิงเหยาและพวกพ้อง
ตูมม! ตูมม! ตูมม!
เสียงระเบิดดังขึ้นติดต่อกัน เศษหินกระจัดกระจายไปทั่ว
โดยท่ามกลางชั้นหมอกควัน ไม่นึกว่าหลิงเหยาและพวกพ้องจะพุ่งโจมตีออกมาอย่างกะทันหัน
การโจมตีเมื่อสักครู่นี้ คิดไม่ถึงว่าพวกเขาจะต้านทานเอาไว้ได้ทั้งหมด!
จิตบู๊เข้าฌาน สังหาร!
กระบี่มังกรหยินหยาง!
ฟาดฟันสวรรค์!
กระบี่คะนองเทพแปดทิศ!
ร่างทองครองธรรม!