“ท่านอาจารย์ พวกเราลงมือได้เมื่อไหร่?”
ในความมืด หญิงสาวอายุน้อยคนหนึ่งพูดอย่างอดใจรอไม่ไหว: “คนเหล่านี้ล้วนมาจัดการพี่เทียน ไม่มีใครดีสักคน”
ชายชราผมขาวกล่าว: “ลูกศิษย์ ไม่ต้องรีบร้อน หมอนั่นฉลาดมาก สงครามใหญ่ยังไม่เริ่มต้นเลย ตอนนี้ลงมือบุ่มบ่าม จะไม่ทำให้เราสองคนโดนเปิดเผยเหรอ พวกเราตกอยู่ในอันตรายแล้ว”
หญิงสาวพูดด้วยความฉุนเฉียว: “คนพวกนี้ไร้ยางอายจริงๆ เป็นบ้าไปหมดเพื่อที่จะเป็นเทพ บังคับพี่เทียนมาจนถึงจุดนี้แล้ว แม้แต่พี่สะใภ้ก็ยังเกิดเรื่องขึ้นเลย สมควรตายจริงๆ! ซือซือน้อยจะเสียใจแค่ไหนกัน”
“อย่ากังวลเลย เมื่อถึงเวลาชำระบัญชี ไม่มีใครหนีรอดได้แม้แต่คนเดียว”
ชายชราหัวเราะฮ่าๆและพูดปลอบโยน
……
“ครั้งนี้สรวงสวรรค์จะทำสำเร็จได้จริงไหม? ฉันว่ามีความเป็นไปได้สูง”
“ทั้งหมดนี้ยังไม่ถึงสุดท้าย ไม่มีใครบอกได้ ไม่ต้องรีบร้อน รอต่อไป มหาพญาเทพก็ยังไม่ปรากฎตัวเลย”
“พวกเรารอมานานหลายปีแล้ว เพื่อรอเวลานี้ หวังว่าจะทำให้สำเร็จได้”
……
“เกรงว่าเย่เซิ่งเทียนเข้าไปแล้ว พวกเราต้องรีบเข้าไป”
“ไม่รู้ว่าพวกเขาทำสำเร็จหรือยัง จับตัวเย่เซิ่งเทียนแล้วหรือเปล่า”
“เรื่องนี้ไม่ต้องกังวล เย่เซิ่งเทียนเป็นเพียงแค่แดนทะลุเทพหนึ่งวัง มีคนมากมายเข้าไป แม้ว่ามีการตายไปบ้าง แต่ก็จับเย่เซิ่งเทียนไว้ได้”
“ฮ่าๆ เย่เซิ่งเทียนไม่ใช่เทพสักหน่อย พรสวรรค์ของเขาเหนือคนจริงๆ แต่ในที่สุดแล้วความแข็งแกร่งก็ยังต่ำเกินไป ไม่มีประโยชน์”
……
……
“เตรียมตัวให้ดี รอสนับสนุนเย่เซิ่งเทียนทุกเวลา”
“ฉันว่าชายคนนั้น คุณซ่อนตัวมานานขนาดนี้ ตอนนี้ยินดีที่จะปรากฎตัวแล้วงั้นเหรอ?”
“คุณก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอ ทำเสแสร้งอะไร”
“คุณว่า ถ้าเย่เซิ่งเทียนรู้แล้ว ว่าพวกเราหลบอยู่ที่นี่ เขาจะรู้สึกยังไง?”
“เหอะๆ หมอนั่นหยิ่งยโสมาก วันนี้พวกเราก็ไม่หลบซ่อนอีกต่อไป เดาว่าจะต้องทำให้เขาตกใจแทบแย่!”
……
…..
“คุณจะปรากฎตัวไหม? ฉันไม่เชื่อว่าคุณจะตาย เอ๊ะ ไม่มีคู่ต่อสู้ เหงาจริงๆ
เย่เซิ่งเทียนคือหมากของคณ คุณยังมีหมากอะไรอีกไหม?”
……
ในความมืด มีคนหลบอยู่มากมาย
ในเวลานี้ก็ไม่ได้ปรากฎตัว สื่อสารกันด้วยเสียง
“ภาพสะท้อนไท่ซางโบราณกำลังจะคงที่ เตรียมตัวให้พร้อมที่จะเข้าไป”
พญาดำกวาดสายตามองเหย้ม่อและคนอื่นๆ พูดเบาๆว่า: “ในเวลานี้ พวกคุณยังมีโอกาส เป้าหมายของพวกคุณก็คือการเป็นเทพ และทำลายโซ่ตรวน และผงาดขึ้นในโลกสงครามแห่งอนาคต เป็นศัตรูต่อเรา จบไม่สวยหรอก”
คนของตระกูลโม่หัวเราะและพูดว่า: “มหาพญาเทพพูดตลกแล้ว พวกเราจะเป็นศัตรูกับสรวงสวรรค์ได้อย่างไร เป้าหมายของทุกคนก็เหมือนกันหมด
เหย้ม่อยิ้มและกล่าว: “ใครบอกว่าไม่ใช่ล่ะ เพื่อที่จะกลายเป็นเทพพวกเราก็กลายเป็นบ้ากันหมด จะทำให้ผู้อื่นเดือดร้อนแต่ไม่ได้ดีต่อตัวเองแบบนั้นได้ยังไง”
ชายชราตระกูลเฟิงหัวเราะเหอะๆ กล่าว： “หวังว่าสรวงสวรรค์จะไม่ยับยั้งฉันจากการเป็นเทพ พวกเราก็ยังแสวงหาโอกาสที่จะอยู่รอดในโลกแห่งการต่อสู้อันยิ่งใหญ่ในอนาคต ถ้าสรวงสวรรค์ยับยั้งไม่ให้เราเป็นเทพงั้นก็พูดยากแล้วล่ะ”
พญาดำพูดด้วยสายตาสงบนิ่งว่า: “ต่างคนต่างมีสิ่งที่ตนต้องการ ไม่ก้าวก่ายซึ่งกันและกัน”
“ภาพสะท้อนไท่ซางโบราณเสถียรแล้ว เริ่มเข้าไปได้”
มีคนกล่าว
ภาพสะท้อนไท่ซางโบราณดูเหมือนจริง และยึดครองอย่างเผด็จการอยู่ตรงนี้
ก็เหมือนกับเสายักษ์ที่พุ่งไปบนฟ้า ทำให้ผู้คนเห็นแล้วรู้สึกหวาดกลัว
“ดูเหมือนว่าผนึกของโลกประมุข ก็กำลังจะแตกแล้ว เพียงแค่ภาพสะท้อนของไท่ซางโบราณก็ใหญ่โตมโหฬารเช่นนี้ แต่แค่คิดก็รู้แล้วว่าโลกประมุขที่แท้จริงนั้นยิ่งใหญ่แค่ไหน!”
มีคนสะอื้น
สามารถมาถึงที่นี่ได้ ต่างก็รู้อะไรบางอย่างแล้ว
พื้นดินบนโลกแห่งนี้ ในยุคนั้นถูกเรียกว่าโลกประมุข
แม้ว่าผู้คนไม่เข้าใจ ว่าทำไมต้องเรียกชื่อว่าโลกประมุข กลับไม่ได้มีกะจิตกะใจจะไปสนใจชื่อนั้น
เส้นทางเปิด ทุกคนเริ่มเข้าไปข้างใน
ในขณะเดียวกัน ในวิหารปีศาจ เย่ซ่งเทียนลืมตาขึ้นอย่างกะทันหัน จ้องเขม็งอย่างใจจดใจจ่ออย่างยิ่งไปที่ออร่าบนร่างกาย
ในแววตา มีประกายแห่งพลังแห่งกฎ
“เริ่มต้นแล้วเหรอ?”
เย่เซิ่งเทียนยิ้มอย่างชั่วร้าย เต็มไปด้วยความอาฆาต!