บทที่ 507 เรือไดโตะโชวะมารุ โดย Ink Stone_Fantasy
เนื่องจากคลัสเตอร์สถานีวิทยุของโมโตโรล่ายังไม่ได้เปิดใช้งาน ฉินสือโอวจึงได้สั่งการเฮลิคอปเตอร์ที่มีวิทยุไร้สายเข้าสู่มหาสมุทร ซึ่งทำให้รับสัญญาณได้ไม่ค่อยดีนัก
เบิร์ดพยายามใช้คำพูดที่ทำให้คนเข้าใจง่าย ฉินสือโอวจึงเข้าใจทุกอย่างที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ที่แท้ก็มีเรือประมงบุกรุกเข้าไปในเขตเพาะพันธุ์ของเขา แถมยังเป็นเรือประมงขนาดใหญ่อีกด้วย
เมื่อได้ยินอย่างนั้นฉินสือโอวก็โมโหขึ้นมาทันที ให้ตายเถอะ! มาในช่วงเก็บเกี่ยวพอดีเนี่ยนะ? สงสัยคงจะเล็งไว้ตั้งแต่แรกแล้วสินะ
เมื่อเฮลิคอปเตอร์บินวนกลับมา ฉินสือโอวก็โดดขึ้นไปนั่ง เสียงตะโกนของวินนี่ก็ดังตามหลังขึ้นมา “ฉินสือโอว เจรจาก่อนอย่าเพิ่งใช้ความรุนแรงล่ะ ระวังตัวด้วย!”
ระหว่างที่เฮลิคอปเตอร์กำลังเคลื่อนตัว ฉินสือโอวก็ใช้จิตสำนึกแห่งโพไซดอนของตนสำรวจน่านน้ำไปด้วย
ห่างจากชายฝั่งเขตเพาะเลี้ยงไปประมาณ 350 กิโลเมตร มีเรือประมงที่มีความยาวประมาณ 60-70 เมตรจอดลอยลำอยู่ หลังจากที่ฉินสือโอวรู้น้ำหนักและโครงสร้างของเรือลำนั้นผ่านจอเรดาร์ เขาจึงได้เบาใจเรา
ฉินสือโอวประเมินจากโครงสร้างและความยาวของเรือขนาด 60-70 เมตร น้ำหนักเหลือมากสุดก็แค่ 2,000 ตัน ของที่บรรจุได้สูงสุดไม่เกิน 1,000 ตัน ซึ่งต่างจากเรือประมงยักษ์ขนาดหมื่นตันที่สามารถกวาดผลผลิตไปจนหมดแหล่งเพาะได้
ถึงแม้จะเป็นเพียงเรือขนาดพันตัน แต่ฉินสือโอวก็ไม่อาจชะล่าใจได้ เพราะไม่ว่าอย่างไรนั้นมันก็เป็นปลาในฟาร์มเพาะเลี้ยงของเขา
ฉินสือโอวมีหัวใจแห่งโพไซดอน แม้ว่าเขาจะไม่ใช่เจ้าสมุดทั่วโลก แต่ก็ถือเป็นเจ้าสมุทรในเขตปกครองนี้
เพราะในตัวของสัตว์ทะเลทุกชนิดในฟาร์มเพาะเลี้ยงมีพลังแห่งโพไซดอนซ่อนอยู่ ดังนั้นฉินสือโอวจึงสามารถส่งจิตเข้าไปในร่างของสิ่งมีชีวิตนั้นได้ตามต้องการ ในทะเลลึกก็มีปลาที่เขาสิงจิตเข้าไปได้เช่นกัน นั่นก็คือปลาทูน่าครีบน้ำเงินเหนือที่หายากมากๆ ฉินสือโอวจึงรีบส่งจิตเข้าไปในตัวทูน่าทันที
เมื่อวานมาดูรอบๆ เรือก็สังเกตเห็นบอลหิมะที่อยู่รอบเรือลำนี้ ไอซ์สเกตและมิสเตอร์บีนก็ว่ายวนอยู่รอบๆ ด้วยความกังวล
เพียงชั่วครู่ฉินสือโอวก็รู้ถึงสาเหตุที่ปลาโลมาทั้ง 2 ตัวนั้นกังวล เพราะบอลหิมะกำลังใช้หัวชนเข้าที่ใต้ท้องเรือประมงด้วยความบ้าคลั่ง!
ฉินสือโอวปลอบขวัญแล้วรีบพาเจ้าสามตัวนั้นลงสู่ใต้ทะเล ถึงแม้ฉินสือโอวจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับบอลหิมะจนต้องทำร้ายตัวเองแบบนี้ แต่สิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้ก็คือต้องทำความเข้าใจกับเรือประมงนี้เสียก่อน
หลังจากปรับขวัญเจ้า 3 ตัวนั้นแล้ว ฉินสือโอวก็ไหว้สำรวจรอบเรือประมง สักพักสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง บ้าเอ้ย! วันนี้ฉันจะฆ่าคนพวกนี้ซะ!
บนเรือไดโตะโชวะมารุ กัปตันโชเอกำลังยืนรับลมอย่างสบายใจ สายลมพัดผมของเขาพลิ้วไหวไปมา ทำให้เห็นจิตวิญญาณอันแน่วแน่ของเขา
แม้เขาจะเป็นถึงกัปตันเรือประมงขนาด 1,500 ตันนี้ก็เถอะ แต่การแต่งตัวของเขาก็เหมือนนักดำน้ำธรรมดาทั่วไปที่สวนเพียงชุดดำน้ำสีดำและรองเท้าบูตยางหนา
สิ่งที่แตกต่างจากนักดำน้ำทั่วไปคงเป็นจิตวิญญาณของเขา ซาโต้ ไทชิเป็นคนที่ไม่ว่าทำอะไรก็จะดูมีชีวิตชีวาและมุ่งมั่นอยู่เสมอ เพราะเขาคิดว่าแบบนี้จึงจะถือเป็นลูกผู้ชายตัวจริง
ส่วนดาราชายท่าทางเกย์ทั้งหลายที่วัยรุ่นชื่นชอบ เขากลับรู้สึกสะอิดสะเอียน ความบ้าเลือดและครอบครองเท่านั้นจึงจะถือเป็นสัญลักษณ์ของลูกผู้ชาย และนี่คือความเชื่อของเขาตลอดมา
ลมทะเลแรงพัดเข้าหน้า ถึงแม้จะรู้สึกเจ็บบ้างแต่ซาโต้ ไทชิไม่เคยกลัว เขาชอบความรู้สึกเจ็บปวดแบบนี้ เพราะมันจะกระตุ้นจิตวิญญาณนักสู้ของเขาออกมา ทำให้เขารู้สึกกระปรี้กระเปร่าอยู่เสมอ เพราะเหตุนี้ลูกเรือของเขาจึงชอบเรียกเขาว่า ‘คุณพายุผู้เตรียมพร้อมเสมอ’
ระหว่างที่กำลังเพลิดเพลินกับลมทะเล ชายร่างสูงผู้หนึ่งก็เดินมายืนด้านหลังของเขา พร้อมกับก้มตัวคำนับแล้วพูดว่า “กัปตันโชเอ คุณยามาโมโตะพบปลาโลมา 3 ตัวใต้ท้องเรือครับ จะลงมือล่าเลยไหมครับ?”
ซาโต้ ไทชิหันหลังกลับไปมองชายร่างสูงแล้วหัวเราะ “ที่แท้ก็รองกัปตันทามุระนี่เอง ก็แค่โลมา 3 ตัวเท่านั้นไม่ต้องรีบล่าหรอก ปล่อยให้พวกมันทำตัวโอหังไปก่อน ล่าวาฬหลังค่อมก่อนดีกว่าเพราะนั่นคือเป้าหมายในการล่าครั้งนี้”
ทามุระพยักหน้าแล้วพูดอย่างนอบน้อม “ครับ! ผมจะรีบไปรายงานคำสั่งของคุณให้กับลูกเรือคนอื่นเดี๋ยวนี้ครับ”
ซาโต้ ไทชิยกมือห้าม “รองกัปตันทามุระ ไม่ต้องรีบหรอก มานี่ มาสัมผัสลมทะเลนี้ก่อน ทั้งเนื้อวาฬและหูฉลามพวกนี้ล้วนเป็นสิ่งที่ท้องทะเลแห่งนี้มอบให้กับเราทั้งนั้น”
ทามุระเดินไปยืนหัวเรือด้วยความเกรง ซาโต้ ไทชิหลับตาสัมผัสลมทะเลแล้วพูดขึ้น “ถ้าหากตอนนี้มีบุหรี่สักม้วนคงจะดี นี่ต่างหากที่เรียกว่าชีวิต”
สิ้นเสียง ทามุระรีดหยิบยาสูบออกมาพร้อมกับหันหลังให้กับลม แล้วม้วนยาสูบยื่นให้กับซาโต้ ไทชิด้วยสองมือ “นี่ครับกัปตันโชเอ นี่เป็นยาสูบที่ปลูกเองที่บ้านผมครับ แม้จะไม่ดีเท่าของฮอกไกโดบ้านเกิดของท่าน แต่รสชาติก็ไม่เลว หวังว่าท่านจะชอบนะครับ!”
ซาโต้ ไทชิรับบุหรี่มาจุดไฟแล้วสูบ หลังจากที่พ่นควันออกมาลมทะเลก็พัดควันนั้นหายไปทันที ซาโต้ ไทชิพยักหน้าด้วยความพอใจ “เป็นความหอมที่เข้มข้นมาก รองกัปตันทามุระ ผมเริ่มสนใจบ้านเกิดของคุณเสียแล้ว”
“เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ท่านชื่นชอบครับ!” ทามุระพูดด้วยน้ำเสียงปลาบปลื้ม
ทามุระเป็นรองกัปตันคนใหม่บนเรือไดโตะโชวะมารุ ก่อนหน้านี้เขาทำงานอยู่ในเรือล่าวาฬขนาด 500 ตัน เนื่องจากรองกัปตันคนเก่าถูกจับกุมโดยกรมทางทะเลในข้อหาลักลอบขนสินค้าผิดกฎหมาย เขาจึงได้รับโอกาสขึ้นเรือลำนี้
ญี่ปุ่นเป็นประเทศที่มีแผ่นดินขนาดเล็กแต่มีพื้นที่ทะเลขนาดใหญ่ พวกเขาเชื่อว่าก่อนจะครอบครองโลกต้องครอบครองทะเลให้ได้ก่อน ดังนั้นพวกเขาจึงศรัทธาในทะเล เมื่อเทียบกับพื้นบกคนญี่ปุ่นจะเคร่งด้านการทะเลมากกว่า บนเรือกัปตันเรือก็คืออำนาจทุกอย่าง แม้จะมียศสูงกว่าเพียงชั้นเดียวก็สามารถข่มได้ตามใจชอบ
ทามุระเองก็เพิ่งขึ้นเรือล่าวาฬชื่อดังนี้ได้ไม่นาน การออกล่าปลาวาฬและฉลามไกลขนาดนี้ถือเป็นครั้งแรกของเขา
ใช่แล้ว! เรือไดโตะโชวะมารุเป็นเรือล่าวาฬลำหนึ่ง แถมยังเป็นเรือล่าวาฬที่ขึ้นชื่อมากอีกด้วย จนถูกขนานนามว่า ‘หน่วยล่าวาฬแห่งทะเลลึก’ ในฮอกไกโด ทุกครั้งที่ออกล่าก็จะได้เนื้อปลาวาฬและหูฉลามกลับมาไม่ต่ำกว่าพันกิโล
เดือนมีนาคมและเดือนเมษายนของทุกปี เรือไดโตะโชวะมารุก็จะออกล่าปลาวาฬและฉลามไปไกลถึงมหาสมุทรแอตแลนติก ซาโต้ ไทชิรู้พฤติกรรมของกลุ่มปลาคาพีลินเป็นอย่างดี ทุกปีจะมีวันหลังค่อยมารวมตัวที่นี่เพื่ออาหารอันโอชะ
สำหรับวาฬหลังค่อมการปรากฏตัวของกลุ่มปลาคาพีลินถือเป็นอาหารอันโอชะ ในทางกลับกัน การปรากฏตัวของวาฬหลังค่อมและวาฬอื่นๆ รวมถึงฉลามหูฉลามและเนื้อฉลามก็ถือเป็นอาหารอันโอชะสำหรับซาโต้ ไทชิเช่นกัน
ปีที่ผ่านมาซาโต้ ไทชิมักจะออกเรือในเดือนมีนาคม เพื่อหากลุ่มปลาคาพีลินแล้วเฝ้ารอเหยื่อรายใหญ่ รอล่าปลาวาฬตัวใหญ่ที่กินปลาคาพีลินจนอิ่มและล่าขึ้นเรือขณะที่ปลาไร้การป้องกันตัว ปีที่แล้วเขาล่าวาฬขาวได้ตัวหนึ่ง ซึ่งทำให้เขาโด่งดังไปทั่ว
ปีนี้โชคไม่ดี เมื่อเรือไดโตะโชวะมารุออกทะเลก็พบว่ากลุ่มปลาคาพีลินย้ายที่ผสมพันธุ์ใหม่ ไม่ได้ผสมพันธุ์ในเขตพัฒนานิคมพ้นทะเลแซงปีแยร์และมีเกอลงตามเดิม แต่กลับไปผสมพันธุ์ทางตอนใต้ในเขตฟาร์มเพาะนิวฟันด์แลนด์แทน
ซาโต้ ไทชิพาลูกเรือวนหาเป็นอาทิตย์ กว่าจะมาเจอที่นี่ก็เสียเวลาไปไม่น้อย
“สุริยเทพียุติธรรมกับเราเสมอ เมื่อผ่านความยากลำบากก็จะเก็บเกี่ยวได้มากขึ้น ปีนี้เราพบปลาวาฬและฉลามที่มากกว่าปกติ ดูเหมือนว่าปีนี้จะเป็นปีแห่งการเก็บเกี่ยวของพวกเรานะ” ซาโต้ ไทชิพูดจากใจ
“จริงด้วยครับ ที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะกัปตันโชเอทั้งนั้นเลยนะครับ” ทามุระก้มตัวพูดอย่างนอบน้อมและแสดงสีหน้าเชิดชู
……………………………………………