ปีศาจพันมายาเห็นว่ามีหวังแล้ว บนใบหน้าจึงเค้นรอยยิ้มออกมาอีก เขากำลังจะเอ่ยเงื่อนไขออกมาอีก ทันใดนั้นด้านหลังก็มีคลื่นไหวกระเพื่อม เงาดำยาวเรียวเส้นหนึ่งปรากฏขึ้นแล้วแทงเข้าใส่แผ่นหลังของเขาโดยที่เขาไม่ทันระวังประหนึ่งสายฟ้าแลบ ซัดเขาเซไปข้างหน้าทันที พร้อมกันนั้นบนแผ่นหลังก็มีสีดำเข้มลอยออกมาพร้อมกับกลิ่นเหม็นคาวที่แผ่ออกมา
“อ้าก!”
ปีศาจพันมายาร้องอย่างเจ็บปวด แสงสีดำบนร่างส่องสว่างก่อตัวเป็นมือใหญ่ข้างหนึ่งในพริบตาแล้วฟาดรุนแรงออกไป
เสียง “ปัง” ดังขึ้นทีหนึ่ง เงาดำที่ปรากฏตัวออกมาจากความว่างเปล่าด้านหลังถูกมือใหญ่ของเขาโจมตีทั้งที่กั้นกลางด้วยอากาศจนปลิวออกไป
เงาดำยาวเฟื้อยนี้เห็นชัดว่าคือหางโค้งยาวเส้นหนึ่ง ผู้ที่ถูกฟาดปลิวออกไปไม่ใช่แมงป่องกระดูกแล้วยังจะเป็นใครได้อีก?
“เจ้า! ถึงกับแอบสั่งให้อสูรเลี้ยงลอบจู่โจม ข้าจะสู้ตายกับเจ้า!” ปีศาจพันมายามองมาทางหลิ่วหมิงอย่างเคียดแค้น ความรู้สึกชาหนึบแผ่ขยายจากแผ่นหลังอย่างรวดเร็ว เห็นชัดว่าพิษของแมงป่องกำลังแพร่กระจายไปอย่างรวดเร็ว
เขารีบกระตุ้นพลังเวทในร่างสร้างปราณดำชั้นหนึ่งเป็นเกราะปกป้องแผ่นหลัง ปราณดำไหลเคลื่อนอย่างเร็วไว สุดท้ายจึงฝืนกดปราณพิษไว้ได้
หลิ่วหมิงกลับมีสีหน้าตกตะลึง จากนั้นเผยสีหน้าประหลาดใจออกมาเล็กน้อย ผู้ที่ลอบจู่โจมปีศาจพันมายาคือเซียเอ๋อร์ก็จริง แต่เขาไม่ได้สั่ง
เขาเพ่งจิตสื่อสารกับแมงป่องกระดูกที่ถูกโจมตีปลิวออกไปเล็กน้อยจึงเข้าใจได้คร่าวๆ
เมื่อครู่เซียเอ๋อร์ไม่ทันระวังถูกปีศาจพันมายาซัดปลิวออกไปต่อหน้าหลิ่วหมิงจึงคิดแค้นอยู่ในใจ ดังนั้นนางจึงฉวยช่องว่างที่ปีศาจพันมายาสนทนากับหลิ่วหมิงอยู่แอบเข้ามาหาอย่างเงียบเชียบและลอบจู่โจมดั่งอสนีบาต
ส่วนเนื้อหาที่ปีศาจพันมายากับหลิ่วหมิงสนทนากัน เซียเอ๋อร์กลับไม่ได้สนใจ
หลังจากหลิ่วหมิงเข้าใจต้นสายปลายเหตุก็ถอนหายใจแผ่วเบา จากนั้นสายตาก็เย็นเยียบขึ้นมา เขายกมือขึ้นสะบัดอย่างไม่มีความลังเลใดๆ อีก ปราณดำบนร่างพลุ่งพล่านทะลักออกมา
ปีศาจพันมายาเห็นการเคลื่อนไหวของหลิ่วหมิง ขณะที่โกรธจัดก็พรั่นพรึงอยู่บ้าง ระหว่างที่พยายามกดการแพร่กระจายของพิษต่อก็เผยสีหน้าดุร้ายออกมาในเวลาเดียวกัน เขาอ้าปากพ่นโลหิตบริสุทธิ์คำหนึ่งลงบนธงกระดูก
หลังจากธงกระดูกสีดำดูบซับโลหิตบริสุทธิ์ไปก็ถูกย้อมเป็นสีเลือดแดงก่ำอย่างรวดเร็ว มันส่องแสงกะพริบทว่าไม่ขยายใหญ่ขึ้น กลับหดเล็กลงจนมีขนาดเท่าฝ่ามือ
ปีศาจพันมายาอ้าปากอย่างเร็วไวอีกครั้งจากนั้นสูดธงกระดูกสีเลือดเข้าไปในปากทันที เขากัดธงกระดูกดังกรอบจนแหลกแล้วกลืนลงไปในคำเดียว
เสียง “เปรี้ยง” ดังขึ้น!
ทันใดนั้นไอหมอกสีแดงดำก็พวยพุ่งออกมาจากในร่างของปีศาจพันมายาแล้วหุ้มทั้งร่างของเขาเข้าไปด้านในอย่างเร็วไว
หลิ่วหมิงเห็นเช่นนี้ ในใจพลันรู้สึกประหลาดใจอย่างยิ่ง เขาเพ่งสายตามอง
เห็นเพียงใจกลางหมอกสีแดงดำนี้บรรจุไอปีศาจบริสุทธิ์อันเข้มข้นไว้ มีเสียงเปรี๊ยะๆ ดังออกมาจากกลางไอหมอกแต่ไม่รู้ว่าด้านในเกิดเรื่องอะไรขึ้น
ทันใดนั้นไอหมอกสีแดงดำก็ไหลเคลื่อนอย่างรุนแรงแล้วหมุนวนแผ่วเบาล้อมรอบร่างปีศาจพันมายาไว้ จากนั้นก็จมหายเข้าไปในร่างเขาอย่างรวดเร็วอีกครั้งประหนึ่งวาฬยักษ์ดูดน้ำ
ความเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ตั้งแต่ต้นจนจบกินเวลาเพียงไม่กี่ลมหายใจ
หลังจากหลิ่วหมิงเห็นหน้าตาของปีศาจพันมายาชัดอีกครั้ง สีหน้าก็เปลี่ยนไปเล็กน้อยอย่างห้ามไม่ได้
เส้นผมสีดำของอีกฝ่ายรวมถึงดวงตาทั้งสองข้างล้วนกลายเป็นสีแดงดุจโลหิต ร่างกายขยายใหญ่ขึ้นเป็นสองเท่าของร่างเดิม บนผิวหนังก็ปรากฏลวดลายมารสีดำประหลาดดวงแล้วดวงเล่าแผ่อยู่ทั่ว เส้นเลือดเต้นกระตุกไม่หยุดอยู่ใต้ผิวหนัง แลดูดุร้ายยิ่งนัก
สองแขนของเขากลายเป็นกรงเล็บผีสีดำ ปลายนิ้วมีเล็บแหลมยาวที่ทอประกายมืดมัวงอกออกมา ส่วนสองขาก็กลายเป็นอุ้งเท้าอินทรีสีดำสนิท
ปีศาจพันมายาในเวลานี้ไม่เพียงมีไอปีศาจซึ่งบริสุทธิ์และเข้มข้นวนเวียนอยู่รอบร่าง แรงกดดันจิตวิญญาณบนร่างก็แข็งแกร่งขึ้นกว่าก่อนหน้านี้เกือบหนึ่งเท่ากว่า
“ตอนนี้ข้าผสานธงพันธสัญญามารพันวิญญาณให้เป็นหนึ่งเดียวกับกายเนื้อแล้ว วิชาพันธสัญญามารเสร็จสมบูรณ์ เจ้าหนู เจ้าเอาชีวิตมาเสีย!” ปีศาจพันมายาสองมือกำแน่นเป็นหมัดแล้วแหงนหน้าหัวเราะดังลั่น
หลิ่วหมิงสำรวจอีกฝ่ายตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วเลิกคิ้วเรียว สีหน้าตกตะลึงบนใบหน้าค่อยๆ กลับมานิ่งสงบดังเดิม
“ข้าจะให้เจ้าชดใช้ที่ดูถูกผู้อื่น!”
ปีศาจพันมายาเห็นเช่นนี้กลับหัวเราะอย่างโกรธจัด เขาก้าวพรวดไปข้างหน้า ยื่นมือตะปบอากาศ ไอปีศาจหนาทึบรอบร่างรวมตัวกันกลายเป็นกรงเล็บยักษ์สีแดงดำขนาดสิบกว่าจั้งข้างหนึ่งแล้วตะปบรุนแรงเข้าใส่หลิ่วหมิง
จุดที่กรงเล็บมารตวัดผ่าน ทิ้งรอยสีดำลึกเส้นหนึ่งไว้กลางอากาศประหนึ่งจะฉีกมิติบริเวณใกล้ๆ ให้ขาดออก
ใบหน้าของหลิ่วหมิงยังคงเรียบเฉย แต่พลังเวทในทะเลจิตวิญญาณภายในร่างกลับรวมตัวกันไปที่เหนือหัวไหล่ขวา ท่ามกลางปราณดำที่วนล้อม บนแขนปรากฏเกล็ดสีม่วงเข้มขึ้นมาชั้นหนึ่ง
“ไปตายเสีย!”
ปีศาจพันมายาส่งเสียงน่าขนลุกออกมา ขณะที่กรงเล็บมารอยู่ห่างจากหลิ่วหมิงไม่ถึงสองสามจั้งนั่นเอง บนผิวก็พลันมีอัคคีมืดสีดำชั้นหนึ่งผุดออกมา ปราณมืดประหลาดสายหนึ่งแผ่ออกมาพร้อมกับที่เพิ่มพลังขึ้นอีกหลายส่วน
ในเวลานี้เองหลิ่วหมิงก็ยกแขนขวาขึ้น เหวี่ยงฝ่ามือข้างหนึ่งอย่างดุดัน มังกรหมอกห้าตัวโถมออกมาบินวนกลางอากาศแล้วก่อตัวเป็นมือใหญ่สีดำสนิทขนาดสิบกว่าจั้งข้างหนึ่ง ปะทะกับมือมารที่ปีศาจพันมายาเสกออกมาเสียงดังสนั่นในทันใด
“บึ๊ม” เสียงทุ้มหนักราวกับไม้ผุหักโค่นดังขึ้นกลางอากาศ!
จุดที่ฝ่ามือสองข้างสัมผัสกัน ปราณดำดุร้ายแผ่เป็นวงพุ่งกระจายออกไปสี่ด้านแปดทิศแทรกสลับกับอัคคีมืดดวงแล้วดวงเล่า
สองฝ่ายยื้อกันอยู่กลางอากาศชั่วขณะ ท่าทางสูสีคู่คี่
ทันใดนั้นเหนือหัวไหล่ของหลิ่วหมิงก็ส่องแสงสีน้ำเงิน เงาวัวสีน้ำเงินตัวหนึ่งลอยออกมาแล้วทอประกายระยิบระยับ จมลงไปในมือใหญ่สีดำที่เกิดจากวิชามังกรพยัคฆ์ทมิฬอย่างเร็วไว
มือใหญ่สีดำฉับพลันมีแสงสีน้ำเงินอ่อนชั้นหนึ่งปกคลุม หลังจากส่องสว่างเล็กน้อย แรงดูดมหาศาลสายหนึ่งก็โถมบ้าคลั่งออกมาจากกลางฝ่ามือ หลังจากส่งเสียงดัง “ฟึบ” ก็ดูดอัคคีมืดฝั่งตรงข้ามทั้งหมดเข้าไป
มือใหญ่สีดำราวกับได้กินอาหารเสริม พริบตาเดียวก็ส่องสว่างขยายพรวดขึ้นหลายเท่าจนมีขนาดถึงยี่สิบกว่าจั้ง บนผิวเปล่งแสงสีน้ำเงินสว่าง
ปีศาจพันมายาเห็นภาพนี้ก็ตกตะลึงหน้าถอดสี ปากตะโกนเสียงประหลาดคำหนึ่ง สองมือกดลงเบื้องล่าง กระตุ้นให้ฝ่ามือมารมหึมาทอแสงสีดำเรืองๆ บนผิว อัคคีมืดกองโตทำท่าจะก่อตัวขึ้นอีกครั้ง
หลิ่วหมิงเห็นเช่นนี้พลันยิ้นหยัน ห้านิ้วออกแรงกำอากาศ ทันใดนั้นห้านิ้วของมือใหญ่สีดำก็พลันหุบเข้าหากันด้วย
ได้ยินเพียงเสียงดัง “ปัง” ทีหนึ่ง!
มือมารสีดำบดขยี้มือมารของปีศาจพันมายาจนแหลกสลายเป็นปราณดำสายแล้วสายเล่าลอยกระจายออกไปอย่างเชื่องช้า
ปีศาจพันมายาถูกแรงสะท้อนของวิชาจนร่างกายสะเทือนอย่างรุนแรง พ่นเลือดคำหนึ่งออกมา
“ไม่…เป็นไปไม่ได้! นี่เป็นถึงฝ่ามือมืดมารลี้ลับที่สร้างขึ้นมาจากพลังแห่งพันธสัญญามาร จะถูกเจ้าทำลายลงอย่างง่ายดายเช่นนี้ได้อย่างไร!” ปีศาจพันมายาตกตะลึง ชั่วครู่ให้หลังถึงได้สติกลับมา เขาตวาดด้วยความตกตะลึงและเกรี้ยวกราดอย่างที่สุด สองตาที่แดงดั่งโลหิตเต็มไปด้วยแววตาบ้าคลั่ง
หลิ่วหมิงหัวเราะร่า พลางกระตุ้นเคล็ดวิชาในมือ ปราณดำบนร่างพวยพุ่งออกมา มือยักษ์สีดำที่กำเป็นหมัดอยู่กลางอากาศกางออกช้าๆ แล้วคว้าเข้าไปด้านหน้าตรงที่ปีศาจพันมายาอยู่อีกครั้ง
ปีศาจพันมายาเห็นภาพนี้พลันหน้าถอดสี เขากัดฟัน สองมือตะปบอากาศอย่างต่อเนื่อง
ฟึบ ฟึบ ฟึบ!
เงากรงเล็บสีดำแดงขนาดหนึ่งจั้งกว่าข้างแล้วข้างเล่าปรากฏรอบตัวปีศาจพันมายามากมายถึงสิบกว่าข้าง ทั้งหมดตะปบอย่างรุนแรงเข้าใส่มือยักษ์สีดำ
หลิ่วหมิงคิ้วขมวด ปากท่องมนตร์อย่างรวดเร็วแล้วสะบัดมือ ทันใดนั้นแสงสีน้ำเงินก็ส่องสว่าง เคล็ดวิชาสายหนึ่งพุ่งเข้าไปในมือใหญ่สีดำ
“มอ” เสียงวัวกู่ร้องดังลอยมา
ใจกลางฝ่ามือยักษ์สีดำมีแสงสีน้ำเงินฉายสว่าง เงาวัวสีน้ำเงินตัวหนึ่งลอยออกมาจากตรงกลาง เมื่อกีบเท้าสี่ข้างขยับ มันก็กลายเป็นแสงสีน้ำเงินสายหนึ่งพุ่งเร็วรี่ออกไป
เงาว่องไวปานสายฟ้าลากเงาเลือนรางเส้นแล้วเส้นเล่าทิ้งไว้เบื้องหลัง ประหนึ่งมีแสงอสนีบาตสีน้ำเงินหลายสายพุ่งทะลวงผ่านท้องฟ้าไป
พริบตาเดียวแสงสีน้ำเงินก็แล่นผ่านเงากรงเล็บสีดำแดงทั้งหมด เช่นเดียวกับเมื่อครู่ อัคคีมืดบนมือมารทั้งหมดหายไปในพริบตา
เงาวัวสีน้ำเงินคำรามแผ่วเบาอีกครั้งก็บินวนกลางอากาศรอบหนึ่งแล้วบินพุ่งกลับไปหาหลิ่วหมิง
ห้านิ้วของฝ่ามือยักษ์สีดำสั่นน้อยๆ คลื่นล่องหนสายแล้วสายเล่าก็โถมออกมากำจัดมือมารสีดำแดงซึ่งสูญเสียอัคคีมืดที่สนับสนุน จนพวกมันกลายเป็นปราณดำผืนใหญ่ลอยกระจายหายไป
“ไม่ นี่เป็นไปไม่ได้…” ปีศาจพันมายาเอ่ยออกมาด้วยเสียงแหบพร่า
หลิ่วหมิงสะบัดแขนด้วยสีหน้าเรียบเฉย ฝ่ามือยักษ์สีดำตบเสียงดังกึกก้องเข้าใส่ปีศาจพันมายา
เสียงเปรี้ยงดังสนั่นสะเทือนฟ้าสะเทือนดิน!
ปีศาจพันมายาตกตะลึงและพรั่นพรึง สองแขนสะบัด ลำแสงสีดำสนิทเส้นหนึ่งก็พุ่งรวดเร็วออกมาจากมือ ต้านฝ่ามือยักษ์ที่ร่วงลงมาเอาไว้
“อ้าก อ้าก…”
เมื่อครู่เขาใช้วิชาลับพันธสัญญามารอย่างต่อเนื่องจึงเสียพลังเวทไปค่อนข้างสาหัส เวลานี้เขาแหงนหน้าคำราม กล้ามเนื้อบวมเป่งทั้งร่างขยับรีดเร้นพละกำลังทุกหยาดหยดในร่างถึงต้านฝ่ามือยักษ์ที่ร่วงลงมาเอาไว้ได้อย่างหวุดหวิด
สายตาหลิ่วหมิงเปล่งประกาย ร่างกายพร่าเลือนวูบหนึ่งพลันปรากฏตัวเบื้องหลังปีศาจพันมายาประหนึ่งภูตพราย
จากนั้นแผ่นหลังของเขาก็ทอแสงสีเงิน หนวดของปีศาจสมุทรแปดขาเส้นหนึ่งยื่นออกมา
หนวดของปีศาจสมุทรสะบัดเล็กน้อยก็กลายเป็นฝ่ามือสีเงินข้างหนึ่ง แสงสีเงินส่องสว่างกลางอากาศ หลังจากส่งเสียงดัง “ฟึบ” ฝ่ามือก็ลากรอยสีเงินอ่อนเป็นทางยาวพุ่งทะลวงผ่านท้องน้อยของปีศาจพันมายาในพริบตา
เหตุพลิกผันครั้งนี้เกิดขึ้นเร็วดั่งเหยี่ยวโฉบกระต่าย ตั้งแต่ต้นจนจบเวลาผ่านไปเพียงลมหายใจเดียว!
เฟ่ยอี๋ผู้มีฉายาว่าปีศาจพันมายาก้มศีรษะมองตรงท้องน้อยอย่างไม่อยากเชื่อ เมื่อทะเลจิตวิญญาณถูกแทงทะลุ แสงสีดำบนร่างก็หม่นแสงลงอย่างรวดเร็วทันที ร่างกายหดเล็กลงอย่างช้าๆ ประหนึ่งลมรั่ว
“เปรี้ยง” ฝ่ามือยักษ์สีดำกลางอากาศร่วงลงมาพร้อมกับพลังที่จะทำลายทุกสิ่ง
ผืนดินสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง แม้แต่กำแพงเมืองที่อยู่ห่างไปหลายร้อยจั้งก็ยังสั่นสะเทือนหนักหน่วง ฝุ่นควันนับไม่ถ้วนปลิวว่อนไปทั่วทุกสารทิศ บนผืนดินมีหลุมลึกมหึมาหลุมหนึ่งเพิ่มขึ้นมา ตรงก้นหลุมมีร่างคนสีเลือดร่างหนึ่งทอดกายอยู่
เมื่อฝุ่นควันสลายไปสิ้น ในที่สุดร่างกายปีศาจพันมายาก็ปรากฏชัด แต่ทั้งร่างกลายเป็นเลือดเนื้อเละเทะแน่นิ่ง กระดูกก็เหมือนจะแตกหักจนนับไม่ถ้วน
หลิ่วหมิงร่อนลงข้างกายเขาช้าๆ ด้วยสายตาไร้ความรู้สึก
“เป็น…ไปไม่ได้…ข้าฝึกวิชาพันธสัญญามารสำเร็จแล้ว…จะแพ้ได้อย่างไร…”
ร่างกายของปีศาจพันมายาประหนึ่งกระสอบขาด เขาขยับได้เพียงเล็กน้อย หลังจากเอ่ยออกมากระท่อนกระแท่นก็กระอักโลหิตออกมา จากนั้นก็ส่งเสียงอึกอักในลำคอ พูดคำใดออกมาไม่ได้อีกต่อไป
“แม้ข้าไม่รู้ว่าวิชาพันธสัญญามารที่ว่านี้แท้จริงคือสิ่งใด แต่คิดว่าน่าจะเป็นวิชาลับพันธสัญญาที่คล้ายคลึงกับการเซ่นสังเวยของสายปีศาจสินะ ถึงวิชาลับชนิดนี้จะร้ายกาจ แต่ก็ทำร้ายกายเนื้อไม่น้อย นอกจากนี้เห็นชัดว่าไอปีศาจไม่เข้ากับร่างกายของเจ้า เจ้ามีร่างพันมายาแท้ๆ แต่กลับไม่ฝึกฝนวิชามายา น่าเสียดายอย่างแท้จริง” หลิ่วหมิงเอ่ยขึ้นเรียบๆ ด้วยน้ำเสียงที่แฝงแววเยาะหยัน
เพิ่งเอ่ยจบ เขาก็ยกมือข้างหนึ่งขึ้นสะบัด แสงสีดำเส้นหนึ่งแล่นผ่านไปพร้อมกับที่ศีรษะของปีศาจพันมายาถูกฟันลงมา