เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1361
หวูเฉินมองลู่ฝานแล้วอดขำออกมาไม่ได้
“ลู่ฝาน ดูเหมือนไม่ได้เจอกันนาน นายรู้จักพูดติดตลกแล้ว เรื่องตลกที่นายเล่า ตลกจริงๆ!”
หวูเฉินหัวเราะไม่หยุด ส่วนลู่ฝานมองเขาอย่างเฉยเมย
หัวเราะได้ไม่นาน หวูเฉินพบว่ามีอะไรผิดปกติ เขาหยุดหัวเราะแล้วพูดว่า “ลู่ฝาน นายพูดจริงเหรอ พูดตลกอะไรกัน นายไปประเทศตันเซิ่ง หุ้นตุ้น หรือนายทะลุระดับแดนเซียนบู๊แล้ว อย่าบอกนะว่านายซื้อยางไม้ต้นวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ซ่อมแซมสวรรค์ หรือซื้อมุกหกเต๋าหุ้นตุ้นมาได้ ถ้านายซื้อของพวกนี้มาได้ ฉันคงใช้ชีวิตอย่างสูญเปล่าแล้วล่ะ”
ลู่ฝานส่ายหน้าพูดว่า “ไม่ใช่ยางไม้ต้นวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ซ่อมแซมสวรรค์ แล้วก็ไม่ใช่มุกหกเต๋าหุ้นตุ้น แต่เป็นพลังแห่งโลก อาจารย์ดูนี่สิ!”
ลู่ฝานเหวี่ยงมือส่งพลังแห่งโลกอันน้อยนิดที่ตัวเองสามารถใช้ได้ออกมาจากนิ้ว
พลังแห่งโลกที่บางละเอียดเหมือนเส้นไหมปรากฏออกมา ทำให้พื้นที่รอบๆ เคลื่อนไหวอย่างแรง เสียงพื้นที่แตกร้าวดังขึ้น พลังฟ้าดินกระจัดกระจายออกไปเอง เหมือนเจออะไรน่ากลัวอย่างไรอย่างนั้น
หวูเฉินอ้าปากค้าง มองพลังแห่งโลกในมือลู่ฝานอย่างไม่อยากเชื่อ
หวูเฉินใช้มืออันสั่นเทาแตะลงไปเบาๆ
“พลังแห่งโลกจริงด้วย นาย……นายได้มายังไง”
เสียงหวูเฉินเริ่มสั่นเครือ
ลู่ฝานยิ้มพูดว่า “จักรพรรดิอู่ถ่ายทอดให้ แม้เขาไม่ค่อยอยากถ่ายทอดให้ฉันสักเท่าไร แต่ผลที่ได้นับว่าไม่เลว เขาเอาโลกใบเล็กพร้อมกับพลังแห่งโลกให้ฉัน!”
หวูเฉินเอาฝ่ามือวางลงบนข้อมือลู่ฝาน จากนั้นส่งพลังเข้าไปตรวจสอบภายในร่างกายลู่ฝาน
ทันใดนั้นหวูเฉินเห็นโลกใบเล็กที่งดงามกว้างใหญ่ในตัวลู่ฝาน หลังจากเห็นลู่ฝานโดนเปลี่ยนแปลงจากพลังแห่งโลกจนทำให้พลังชีวิตเต็มเปี่ยม ร่างกายเต็มไปด้วยพลัง
หวูเฉินเสียงสะอื้น เหมือนมีน้ำตาอยู่ตรงหางตา
“พลังแห่งโลกจริงๆ เป็นพลังแห่งโลกที่สมบูรณ์ พระเจ้า คิดไม่ถึงว่าความฝันทั้งชีวิตของฉันจะเป็นจริงด้วยมือลูกศิษย์ของฉัน คิดไม่ถึงว่าชีวิตนี้ฉันจะได้เห็นว่าโลกใบเล็กหน้าตาเป็นยังไง ลู่ฝาน ขอบใจนายมาก นายบอกฉันได้หรือเปล่าว่าได้โลกใบเล็กมาได้ยังไง”
ลู่ฝานพยักหน้าแล้วเล่าออกมาเสียงเบา
เริ่มตั้งแต่เข้าไปในเขาวิถีบู๊ จนกระทั่งความโหยหาของจักรพรรดิอู่เข้ามาในตัวเขา
หวูเฉินฟังเงียบๆ เขาชักมือกลับมาแล้ว เขามองลู่ฝานด้วยสายตาที่อบอุ่นเป็นอย่างมาก
“ต้องขอบคุณยารวมศูนย์ที่อาจารย์ให้ฉัน ไม่งั้นตอนนี้ฉันคงโดนความโหยหาของจักรพรรดิอู่ชิงร่างกายไปแล้ว อาจารย์มีวิธีกำจัดความโหยหาของเขาไหม”
หวูเฉินพยักหน้าพูดว่า “มีสิ นายเข้าไปในหุ้นตุ้น แล้วหาของจากในหุ้นตุ้นมาสักสองสามชิ้น หลังจากนั้นนำมากลั่นเป็นยาแล้วกินเข้าไป ก็สามารถบีบมันออกมาได้”
ลู่ฝานขมวดคิ้วพูดว่า “อาจารย์บอกเหมือนไม่บอก หุ้นตุ้นเข้าไปยังไงล่ะ!”
หวูเฉินยิ้มแล้วพูดว่า “ยังไม่ถึงเวลา รอให้หุ้นตุ้นเปิดครั้งหน้านายก็จะรู้เอง แน่นอนว่านายสามารถท่องหาประสบการณ์ในแผ่นดินใหญ่ หาทางเข้าอื่นของหุ้นตุ้น ถ้าหาเจอก็ถือว่าไม่เลว”
ลู่ฝานกลอกตามองบนแล้วพูดว่า “โอเค งั้นฉันรอแล้วกัน”
หลังจากหวูเฉินมองลู่ฝานตั้งแต่หัวจรดเท้า เขาพูดออกมาว่า “ลู่ฝาน คิดไม่ถึงเลยว่านายจะมีโอกาสและโชคได้โลกใบเล็กมา ต่อไปนายจะไปสู่ขีดสูงสุดได้เร็วมาก ไม่แน่ภายใน 30 ปี ไม่สิ 15 ปี นายอาจจะลองฝ่าฟันดูสักครั้ง พลังแห่งโลกอยู่ในตัว ตอนนี้ร่างกายของนายเกือบเป็นอมตะแล้ว บางทีอาจถึงเวลาแล้วที่นายจะเร่งความเร็วการฝึกฝน”
ลู่ฝานพูดด้วยสีหน้ายินดี “อาจารย์จะให้สูตรการกลั่นยาฉันเหรอ ระดับเซียนหรือระดับเทพล่ะ”
หวูเฉินหัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า “ยาเหรอ ไม่ใช่ ยายังช้าไป สำหรับนายการยกระดับด้วยยามันเล็กน้อยเกินไป”
หวูเฉินดมตัวลู่ฝานหนึ่งครั้งแล้วพูดว่า “ยาเซียนระดับแปด นายกินยาเซียนระดับสูงสุดไปหนึ่งเม็ดใช่ไหม”
ลู่ฝานพูดว่า “ใช่ ฉันได้รับการถ่ายทอดจากเซียนสือฟาง ฉันทำความปรารถนาสุดท้ายของเขาสำเร็จ เขาเลยให้ยาเทวดาฉันมาหนึ่งเม็ด หลังจากกินเข้าไปฉันรู้สึกว่าสามารถพุ่งถึงแดนปราณดินชั้นสุดยอดได้ในพริบตา คิดไม่ถึงว่ายาแบบนี้เป็นแค่ยาเซียนระดับแปด แล้วยาเซียนระดับเก้าเป็นยังไงเหรอ”
หวูเฉินยิ้มแล้วพูดว่า “ยาเซียนระดับแปดถือว่าดีมากแล้ว ทั้งชีวิตมีเซียนบำเพ็ญชี่จำนวนมากไม่สามารถกลั่นยาเซียนระดับแปดออกมาได้ พวกเขาไม่สามารถรวบรวมสมุนไพรที่จำเป็นได้ นายกินยาเซียนระดับสูงไปหนึ่งเม็ด ต่อไปยาอื่นๆ ที่เทียบไม่ได้กับยานี้ จะมีประสิทธิภาพกับนายไม่ดีเหมือนเดิมแล้ว ส่วนยาเซียนระดับเก้า อีกสองวันฉันจะกลั่นยาเสริมวิญญาณ ซึ่งก็คือยาเซียนระดับเก้า”
ใบหน้าลู่ฝานเต็มไปด้วยรอยยิ้ม หวูเฉินพูดต่อ “พอใจมากใช่ไหมล่ะ ยาที่นายกินเข้าไป เป็นยาที่คนตั้งเท่าไรไม่เคยกินสักครั้งในชีวิต แม้กระทั่งฉินซางต้าตี้ของประเทศอู่อาน ก็อาจไม่เคยกินยาเซียนแบบนี้ มีอาจารย์ดีนับว่าไม่เลวเลยใช่ไหมล่ะ!”
ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “ใช่เลย”
หวูเฉินพูดด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ “งั้นนายอยากมีอาจารย์เพิ่มอีกคนไหม”