อีกฝ่ายไม่ใช่จอมยุทธระดับดาราขั้นต้นหรือขั้นสูงแต่เป็นขั้นสูงสุดแถมยังบรรลุชั้นสูงสุดอีกด้วย!
นอกจากนั้นชายชราก็ยังเป็นอัจริยะสามดาว
ความต่างในพลังต่อสู้ของหลิงฮันกับชายชรานั้นมีมากถึงสิบเอ็ดดาว ห่างรวมอำนาจแห่งจักรภพและทักษะยุทธอื่นๆด้วยแล้ว… หลิงฮันต้องมีพลังต่อสู้อย่างร้อยสิบห้าดาวเพื่อต่อกรกับชายชรา
แต่เรื่องแบบนั้นจะเป็นไปได้รึ?
ไม่มีทาง!
หลิงฮันจ้องไปยังประตูหินด้านหลัง สีหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นหนักแน่น
เบื้องหลังนี้มีภรรยาของเขาอยู่ เขาไม่อาจหลบหนีหรือถอยหลัง!
ต้องสู้!
หลิงฮันคำรามและปลดปล่อยอำนาจของกาลเวลาแปรผันพันปี นี่คือทักษะที่ทรงพลังที่สุดในตอนนี้ของเขา
‘พรึบ’ มือพลังปราณขนาดใหญ่ของชายชราค่อยๆจางหายไป เมื่อฝ่ามือมาถึงด้านหน้าหลิงฮันอำนาจของมันก็สลายหายไปอย่างสมบูรณ์
เมื่อเห็นเหตุการณ์ตรงหน้า ทุกคนก็ตกตะลึงจนพูดไม่ออก
อย่างที่บอกไปก่อนหน้านี้ว่าหลิงฮันกับชายชรานั้นมีพลังที่ห่างกันราวๆสิบห้าดาว ใต้ท้องฟ้านี้จะมีอัจฉริยะขนาดนั้นได้อย่างไร?
แต่ความจริงก็ยังเป็นความจริง หลิงฮันสามารถสลายการโจมตีเมื่อครู่ได้
“น่าสนใจ!” จักรพรรดิโจ้วเทียนแววตาส่องประกาย
“ฮ่าๆ!” จักรพรรดิปี้ลั่วเองก็ตะลึงไม่แพ้กัน นิ้วมือทั้งห้าของเขากระตุกเล็กน้อยราวกับอยากลงมือด้วยตัวเอง
“ยอดเยี่ยม!” ชายชราเอ่ยชม ถึงแม้ฝ่ามือเมื่อครู่จะไม่ใช่พลังทั้งหมดของเขา แต่มันก็ยังทำให้เขาสนใจในตัวหลิงฮันยิ่งขึ้นไปอีก เห็นแบบนี้แล้วหากยังจะบอกว่าหลิงฮันไม่มีสมบัติล้ำค่าอยู่กับตัวล่ะก็ ต่อให้ถูกตัดหัวเขาก็ไม่เชื่อ
ชยาชราโจมตีอีกครั้ง คราวนี้เขาใช้พลังมากกว่าเดิมสิบเท่า!
หลิงฮันคำรามปลดปล่อยอำนาจของกาลเวลาแปรผันพันปีอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ต่อให้เป็นกาลเวลาแปรผันพันปีก็ไม่สามารถสลายพลังโจมตีของชายชราได้อย่างสมบูรณ์ ภายใต้คลื่นกระแทกอันรุนแรง ร่างของเขาสั่นสะท้านและถูกทำให้ล่าถอยเกินกว่าสิบก้าว
เมื่อเห็นว่าหากล่าถอยอีกเพียงก้าวเดียวร่างของตนเองจะกระแทกเข้ากับประตูหิน หลิงฮันก็กัดฟันพร้อมกับกระทืบเท้าขวาลงที่พื้นจนสามารถทรงตัวได้
หลิงฮันยืนยืนตระหง่านอย่างองอาจ ร่างของเขาเหยียดตรงราวกับหอก
ภาพตรงหน้าทำให้ฉีเชียวเซวี่ยและปรมาจารย์คนอื่นๆของจักรวรรดิราชวงศ์ดวงดาราหายนะรู้สึกเลื่อมใส
เทียบกับความรักอันบ้าคลั่งของติงหลีอันแล้ว ความรักของหลิงฮันดูจริงจังกว่ามากนัก
เพียงแต่ว่าต่อหน้าอำนาจอันทรงพลัง ความรักที่จริงใจจะมีประโยชน์อันใด? ต่อให้เจ้าป้องกันการโจมตีของศัตรูคนแรกได้ แต่เจ้าจะป้องกันกันโจมตีจากศัตรูที่มีอยู่นับสิบนับร้อยได้รึ?
“เฒ่าเก๋อ พาเขาไปที่อื่น” จักรพรรดิโจ้วเทียนกล่าว
ตอนนี้หลิงฮันกำลังป้องกันขัดขวางไม่ให้เขาทำลายอาคมบนประตูหิน
“อืม!” ชยาชราพยักหน้า “รุ่นเยาว์ ไปสู้กันบนท้องฟ้า”
“สู้น้องสาวเจ้าสิ!” หลิงฮันกล่าว “หากข้ายังอยู่ที่นี่ ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถแตะต้องภรรยาข้าได้!”
จักรพรรดิโจ้วเทียนและจักรพรรดิปี้ลั่วเปลี่ยนสีหน้าทันใด
ที่พวกเขาส่งกองกำลังมาบุกรุกจักรวรรดิราชวงศ์ดวงดาราหายนะ หากไม่ใช่เพราะต้องการครอบครองตัวจักรพรรดินีจะยังมีเหตุผลใดอีก?
ทั้งสองจักรพรรดินั้นเคยกล่าวไว้ครั้งหนึ่งว่า ตราบใดที่จักรพรรดิแห่งดารายินดีจะแต่งงานด้วย พวกเขาสามารถยอมสละได้แม้แต่บัลลังของจักรพรรดิและมอบอำนาจทั้งหมดให้จักรพรรดินี
ตอนนี้เมื่อได้ยินหลิงฮันกล่าวว่าจักรพรรดินีเป็นภรรยาของเขา สองจักรพรรดิจึงเกรี้ยวกราดเป็นอย่างมาก
ชายชราเองก็โมโหเช่นชั้น เมื่อกี้เจ้าพูดว่า ‘สู้น้องสาวเจ้าสิ’ งั้นรึ?
เขาโกรธจนควันออกหูและปล่อยหมัดออกไปด้านหน้า บอลแสงสีดำทมิฬถูกปล่อยออกมาจากหมัด ความมืดมิดของบอลแสงนี้ดำมืดเกินกว่าจะพรรณนา มันปลดปล่อยกลิ่นอายของความตายออกมาราวกับว่าหากสัมผัสมันจะต้องสิ้นชีพทันใด
“ห้าหยินดับสูญ!” ชายชราคำราม ทักษะนี้คือทักษะที่เขาคิดค้นขึ้นโดยมีทักษะโบราณเป็นแบบอย่าง
หลิงฮันยังคงตอบโต้ด้วยทักษะกาลเวลาแปรผันพันปี ทักษะนิรันดร์ทักษะนี้สามารถใช้ได้ทั้งจู่โจมและป้องกัน
ด้วยกายหยาบที่เทียบเท่าแร่โลหะศักดิ์สิทธิ์ระดับสิบสองของหลิงฮัน เขาสามารถต้านทานพลังทำลายที่หลงเหลือจากการใช้ทักษะกาลเวลาแปรผันพันปีได้
จักรพรรดิโจ้วเทียน จักรพรรดิปี้ลั่วและปรมาจารย์คนอื่นตกตะลึงยิ่งขึ้นเรื่อยๆ หลิงฮันไม่ได้แค่ป้องกันการโจมตีได้อย่างเดียว แต่สภาพของเขายังสมบูรณ์ไร้รอยขีดข่วนอีกด้วย หากเป็นแบบนี้ต่อไปการต่อสู้คงลากยาวไปถึงสิบปี
แต่พวกเขาไม่สามารถรอนานขนาดนั้นได้ ตอนนี้จักรพรรดินีกำลังเก็บตัวอยู่ซึ่งไม่รู้ว่าจะกลับออกมาเมื่อไหร่
ต่อให้นางไม่ทะลวงผ่านระดับ แต่แค่พลังดั้งเดิมของนางแม้จักรพรรดิทั้งสองร่วมมือกันก็ไม่อาจเอาชนะเอาได้อยู่แล้ว
ดังนั้นในขณะที่นางเก็บตัวบ่มเพาะพลังอยู่จึงเป็นโอกาสที่ดีที่สุด!
“โจมตีพร้อมกัน จัดการเจ้าหนูนั่นและทำลายประตูหิน!” จักรพรรดิโจ้วเทียนกล่าวเสียงดัง
ในขณะเดียวกัน จักรพรรดิปี้ลั่วเองก็ออกสั่งคำแบบเดียวกัน
ทันใดนั้นเอง ปรมาจารย์ระดับดารากว่าร้อยคนก็ปลดปล่อยกระบวนท่ากระหน่ำโจมตีใส่หลิงฮัน
แบบนี้ยังจะต้านทานเอาไว้ได้อีกรึเปล่า?
ไม่มีทางแน่นอน!
ฉีเชียวเซวี่ยและเหล่าแม่ทัพรู้สึกสิ้นหวัง คราวนี้หลิงฮันทำได้เพียงยอมรับความตายเท่านั้น
หลิงฮันแสยะยิ้ม ‘พรึบ’ เขาปลดปล่อยอำนาจสวรรค์พร้อมกับสะบัดมือโยนเม็ดยาเพลิงลอยล่องออกไป
เม็ดยาที่โยนออกไปไม่ใช่หนึ่งเม็ดแต่เป็นหนึ่งกำมือ!
ภายใต้อำนาจสวรรค์ จอมยุทธที่มีระดับพลังต่ำกว่าหลิงฮันกลายเป็นไร้เรี่ยวแรงและร่วงหล่นสู่พื้นดินทันที แม้กระทั่งจอมยุทธระดับดาราขั้นกลางก็ยังมีสีหน้าไม่สู้ดี พลังต่อสู้ของพวกเขาถูกลดลงไปสองดาว
พริบตาเดียวหลังจากนั้น เม็ดยาเพลิงลอยล่องก็ระเบิดออกมา
ตูม! ตูม! ตูม!
เม็ดยาเพลิงลอยล่องหลายสิบเม็ดระเบิดพร้อมกันเปรียบเสมือนจอมยุทธระดับดาราขั้นกลางหลายสิบคนโจมตีพร้อมกันด้วยพลังเต็มที่ คลื่นระเบิดอันน่าสะพรึงกลัวทำให้แม้กระทั่งผู้อาวุโสซ้ายขวาและเหล่าแม่ทัพที่อยู่ห่างออกไปก็ยังได้รับผลกระทบ
แต่กลุ่มที่ได้รับผลกระทบมากที่สุดคือทางด้านของเหล่าปรมาจารย์จากจักรวรรดิราชวงศ์สวรรค์นิรันดร์และจักรวรรดิราชวงศ์นภาสีคราม ปรมาจารย์ระดับดาราตกตายไปเจ็ดคน สิบเจ็ดคนได้รับบาดเจ็บสาหัสในขณะที่ยี่สิบเอ็ดคนบาดเจ็บเพียงเล็กน้อย
โศกนาฏกรรมที่รุนแรงครั้งนี้เพียงพอที่จะสลักลงไปยังประวัติศาสตร์ของดาวเหอหนิง
“หลิง! ฮัน!” จักรพรรดิโจ้วเทียนทนไม่ไหวและคำรามออกมา หากเทียบกับจักรวรรดิราชวงศ์นภาสีครามแล้ว จักรวรรดิของเขาถือว่าได้รับความเสียหายกว่ามากเนื่องจากเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อน ปรมาจารย์ระดับดาราในจักรวรรดิของเขาจำนวนหนึ่งก็ถูกสังหารโดยหลิงฮัน
“เรียกหาบิดาเจ้ารึ!” หลิงฮันเอ่ยตอบอย่างไร้ความสุภาพ