บทที่ 594
ดังนั้น คนในงานนี้ แม้แต่คนที่ได้มีโอกาสไปชั้น5ของคลับเฮาส์ฮุยหวงก็ไม่มี
แม้แต่ซุนโหย่วฉายเอง ก็เป็นได้แค่สมาชิกระดับต่ำสุดของคลับเฮาส์ฮุยหวง
เซียวฉางควนบอกว่าตนเองเคยขึ้นไปชั้น10มาแล้ว ทุกคนก็ไม่เชื่อเป็นธรรมดา
เซียวฉางควนก็ไม่คิดว่า ที่ตนเองพูดไปดังนั้น คนพวกนี้กลับมองว่าตนเองคุยโวโอ้อวด ก็เลยพูดออกมาอย่างไม่พอใจว่า “ครั้งนั้น
ลูกเขยของผมจัดการให้ผมขึ้นไปกับพวกเพื่อนๆ สมัยเรียน พวกคุณไม่เชื่อก็แล้วแต่！”
ซุนโหย่วฉายก็หัวเราะลั่น “ผมรู้จักลูกเขยคุณ ลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านผู้หญิงแห่งเมืองจินหลิงใช่ไหมล่ะ? ได้ยินว่าเป็นไอ้กระจอกที่เกาะ
ผู้หญิงกิน เขายังไม่เท่าคุณเลย เขาจะมาเชิญคุณไปคลับเฮาส์ฮุยหวงได้อย่างไรกัน? ”
เซียวฉางควนก็ส่งเสียงไม่พอใจ “ไม่เชื่อก็ตามใจ”
ซุนโหย่วฉายก็ยิ้มพูดว่า “ถ้าคุณมีความสามารถอย่างนั้นจริง ทำไมไม่เชิญพวกท่านประธานไปสนุกกันที่คลับเฮาส์ฮุยหวงเล่า? จะมาเอาห้องทองแดงไม่มีระดับที่เทียนเซียงฝู่ทำไมกัน? ”
พูดจบ เขาก็พูดอย่างเข้าใจอะไรบางอย่างว่า “อ๋อ ผมรู้แล้ว ที่แท้คุณก็ไม่เห็นท่านประธานกับคนอื่นๆ อยู่ในสายตาเลยสินะครับ！คุณคิดว่าฐานะของพวกเขา ไม่สมควรที่ได้นั่งในห้องทองแดงอย่างนั้นใช่ไหม? และไม่คู่ควรที่จะไปคลับเฮาส์ฮุยหวงใช่ไหม? ”
คำพูดของซุนโหย่วฉาย ทำให้เซียวฉางควนเถียงไม่ออก
ซุนโหย่วฉายคนนี้ร้ายกาจมาก และฉลาดมาก เดี๋ยวประจบ เดี๋ยวทำให้คนขายหน้าเสียไม่มีที่ยืน
ดังนั้น ต่อให้เซียวฉางควนจะโกรธแค่ไหน ก็ไม่สามารถหาเหตุผลใดไปเถียงซุนโหย่วฉายได้เลย
ดังนั้น เขาก็ได้แต่พูดไปว่า “ผมไม่ได้หมายความเช่นนั้น………”
ซุนโหย่วฉายเห็นเขาสู้ไม่ได้ ก็เลยโบกปัดพูดไปว่า “เอาเถอะ ผมก็ไม่อยากจะเถียงกับคนกระจอกอย่างคุณ อย่างคุณน่ะหรือ อยากจะเป็นกรรมการผู้จัดการ? ถ้าให้คุณได้เป็นจริงๆ ล่ะก็ คงจะเป็นที่น่าขบขันกันไปทั่ว”
พูดจบ เขาก็หันตัวไปหาพวกประธานเพ๋ยแล้วก็รีบเปลี่ยนสีหน้าเป็นยิ้มแย้ม แล้วพูดว่า “ท่านประธานครับ พวกเราไปกันเถอะ”
ซุนโหย่วฉายจองห้องทองคำไว้ให้ทุกคน ถูกใจคุณในงานอย่างมาก แม้แต่กรรมการผู้จัดการบางคนที่เป็นกลาง ก็ยังยิ้มให้เขาเล็กๆ
เซียวฉางควนเห็นดังนั้น ก็โมโหจนกระทืบเท้า แต่ก็ทำอะไรไม่ได้
สวี่เหวินหย่วนทางด้านข้าง ก็ลากเขาไว้ แล้วพูดข้างๆ หูว่า “น้องเซียว อย่าโมโหไป สถานการณ์ตอนนี้ ก็แค่การแก่งแย่งกันได้ความชอบเท่านั้น”
พูดจบ เขาก็ขยับเข้ามาปลอบว่า “ผมว่านะ คุณไม่ควรโกรธแล้วไม่ตามไป แต่ควรตามไปห้องทองคำด้วย ไปแสดงศักยภาพต่อหน้า
ท่านประธานให้ดี แล้วเอาชนะให้ได้ ถ้าคุณยอมเสียตอนนี้ เช่นนั้นตำแหน่งกรรมการผู้จัดการ ก็เกรงว่าจะต้องตกไปอยู่ในมือของ
ซุนโหย่วฉายเสียแล้วล่ะ! ”
เซียวฉางควนก็ถึงบางอ้อ！
จริงด้วย！
ในด้านการเชิญมางานเลี้ยง ตนเองแพ้ให้กับซุนโหย่วฉาย แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าฝั่งตรงข้ามจะเป็นผู้ชนะในที่สุด
ถ้าวันนี้ตนเองยอมแพ้เพราะโมโห ก็จะเป็นการสูญสิ้นทั้งหมด แพ้ยกกระดาน！
ดังนั้น เขาก็ขอบคุณสวี่เหวินหย่วน “พี่สวี่ ขอบคุณพี่มากที่ช่วยเตือน ผมก็อยากจะดูเหมือนกันว่า ซุนโหย่วฉายคนนี้จะมีดีแค่ไหน！”
พูดจบ เขาก็พูดกับ！ว่า “ในเมื่อคุณมีความจริงใจเช่นนี้ ผมก็จะตามคุณขึ้นไปห้องทองคำ เปิดหูเปิดตาเสียหน่อย”
ซุนโหย่วฉายก็ส่งเสียงไม่พอใจ พูดว่า “ก็บอกแล้วว่าคุณมันกระจอก ยังจะไม่ยอมรับอีก！ถ้าคุณพลาดที่จะได้มีโอกาสแบบนี้กับผม ผมว่าคืนนี้คุณกลับไป คงต้องร้องไห้หลายเที่ยวแน่ๆ ！”
————