เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1369
แสงเก้าสีรอบๆ เริ่มสั่นสะเทือน ฟ้าดินเคลื่อนไหว พลังมหาศาล!
ตัวของลู่ฝานอยู่ในแสงเก้าสี รู้สึกว่าตัวเองเหมือนเรือลำเล็กในมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ สามารถพลิกคว่ำได้ทุกเมื่อ
แต่เขาพยายามทรงตัว เหงื่อเม็ดเล็กๆ ไหลลงจากหน้าผาก
ขณะนั้นเจดีย์เสวียนเก้ามังกรในตัวตะโกนว่า “พระเจ้า วิชากลั่นเก้ามังกรระดับเทพ! นี่เป็นวิธีที่กลั่นฉันออกมา คิดไม่ถึงว่าในใต้หล้านี้ยังมีคนรู้จักวิชานี้!”
ลู่ฝานได้ยินเสียงตะโกนของไอ้เก้า เขาเข้าใจทันทีว่าวิชายาที่อาจารย์ของตัวเองแสดงออกมาแข็งแกร่งขนาดไหน วิชาที่สามารถกลั่นอาวุธเทพอย่างไอ้เก้าออกมาได้ ในใต้หล้านี้คงมีแค่วิธีนี้เท่านั้น อีกทั้งลู่ฝานยังรู้สึกว่าวิธีกลั่นแบบนี้ ไม่ได้ใช้แค่การกลั่นยา กลั่นเครื่องรางเท่านั้น มังกรเทพเก้าสีที่คำรามอยู่ มีพลานุภาพมากมายบนตัว แม้เอามาสู้กับคน ก็คงเป็นวิชาที่สุดยอดมากแน่ๆ!
หวูเฉินตะโกนเสียงดังว่า “ลู่ฝาน เทพยอดกลั่นยาอู๋จี๋ ควบคุมมังกร!”
ลู่ฝานรีบเดินเข้ามา ยื่นมือสองข้างออกมา วิชาเทพไร้ขีดจำกัดปรากฏขึ้นมา เริ่มควบคุมมังกรเทพเก้าสี
จู่ๆ ลู่ฝานรู้สึกว่าร่างกายตัวเองกำลังจะพังทลาย พลังอันน่ากลัวพุ่งเข้ามาในตัวเขา มีเสียงเม็ดถั่วระเบิดดังออกมาทั้งตัว
ตอนนี้หวูเฉินรีบเอาสมุนไพรสองอย่างสำคัญออกมา
หญ้าต่อชีวิต ดอกผกผัน!
ปราณขาวดำที่มือทั้งสองข้างกลายเป็นพลังฟ้าดิน สมุนไพรทั้งสองอย่างกลายเป็นผุยผงอย่างรวดเร็วท่ามกลางพลังฟ้าดิน
หวูเฉินสะบัดมือเอาผงสมุนไพรทั้งสองลงไปในหม้อไฟบุ๋น ทันใดนั้นสมุนไพรอากาศเวิ้งว้างในหม้อเริ่มแผ่ขยายออกอย่างรวดเร็ว มังกรเทพเก้าสีด้านนอกหม้อขยายตัวใหญ่ขึ้น ลู่ฝานเกือบโดนระเบิดจนปลิวออกมา!
“เคลื่อนไหวเก้ามังกร ผสานยา!”
หวูเฉินตะโกนเสียงดัง ในเวลาเดียวกันก็วางสองมือลงบนหม้อยา
พลังทั้งสองคนใช้ลงบนมังกรเทพเก้าสีพร้อมกัน ทันใดนั้นมังกรเทพเก้าสีพุ่งเข้าไปในหม้อยาอย่างบ้าคลั่ง เข้าไปในสมุนไพรอากาศเวิ้งว้าง
แรงดึงดูดมหาศาลออกมาจากหม้อยา ลู่ฝานกัดฟันกรอด เริ่มต้านทานเอาไว้
หวูเฉินพูดเสียงดังว่า “จะสำเร็จหรือล้มเหลวขึ้นอยู่กับการกระทำครั้งนี้ ลู่ฝาน นายยอมแพ้ไม่ได้นะ!”
ลู่ฝานแผดเสียงดังว่า “สู้กับมันสุดกำลัง!”
แรงดึงดูดยิ่งรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ จนทำให้แสงเก้าสีรอบๆ กลายเป็นพลังโหมกระหน่ำ!
ลู่ฝานที่อยู่ท่ามกลางพลังโหมกระหน่ำ รู้สึกว่าใบหน้าตัวเองบิดเบี้ยวไปหมดแล้ว ถ้าตอนนี้เขาเห็นหน้าตัวเอง คงต้องอุทานอย่างตกใจว่า “ไอ้หน้าตาน่าเกลียดคนนี้เป็นใคร!”
หวูเฉินเสื้อผ้าสะบัดปลิวเสียงดังพึ่บพั่บ
ด้านล่างเท้าทั้งสองคน เริ่มมีอากาศเวิ้งว้างแยกออก
ในหม้อไฟบุ๋น มีสีดำหมุนวนอยู่!
ลู่ฝานรู้สึกว่าตัวเองเหนื่อยล้ามาก เหมือนจะทรุดลงได้ตลอดเวลา
เขาไม่สามารถรับรู้ถึงจิตญาณของตัวเองได้อีกแล้ว และไม่สามารถรับรู้ได้ว่าสภาพในร่างกายตัวเองเป็นยังไง
สิ่งเดียวที่เขารู้คือด้านหน้าเริ่มมีภาพลวงตาปรากฏขึ้น
เหมือนเขาเห็นวงโคจรการเปลี่ยนแปลงของโลกในหม้อ เขาเห็นแสงลึกลับยากจะคาดเดา พยุงทุกสิ่งทุกอย่างของโลกเอาไว้
แสงนี้รวมตัวเป็นตาข่าย จากนั้นแผ่ขยายออกไป แข็งตัว สุดท้ายปกคลุมความมืดมิดเอาไว้
เหมือนรวมตัวเป็นรูปร่างของยา!
เดี๋ยวนะ ยา!
ลู่ฝานมีสติขึ้นมาทันที จากนั้นความเจ็บปวดไม่สิ้นสุดโถมเข้ามาหาเขา
ลู่ฝานเข้าใจว่าหลังจากตัวเองถอดรกเปลี่ยนกระดูกมาอีกครั้ง จะไม่เจอความเจ็บปวดแบบนี้อีกแล้ว
แต่ความจริงพิสูจน์แล้วว่าถึงอวัยวะภายใน เส้นลมปราณและกระดูกของเขาก่อตัวจากพลังแห่งโลก แต่ยังไงเขาก็ยังเป็นมนุษย์ ยังรู้สึกถึงความเจ็บปวดของร่างกายเหมือนเดิม
ความเจ็บปวดที่เหมือนไฟแผดเผาผิวหนังกล้ามเนื้อทุกตารางนิ้ว พุ่งเข้าไปในจิตญาณของเขา
ลู่ฝานกัดฟันจนเสียงดังกรอด
ตอนนี้พลังในหม้อไฟบุ๋นเริ่มสงบลง
เหมือนสมุนไพรอากาศเวิ้งว้างดูดพลังพอแล้ว อยู่ในสภาวะอิ่มตัว ไหลเวียนเหมือนน้ำวน เริ่มหดตัวลงทีละนิด
ค่อยๆ เล็กลงท่ามกลางสายตาของลู่ฝาน สุดท้ายรวมตัวกลายเป็นแสงสีดำขลับ!
ใบหน้าหวูเฉินมีรอยยิ้ม เขาพูดเสียงเบาว่า “ลู่ฝาน นายวางมือลงได้แล้ว!”
เมื่อได้ยิน ลู่ฝานทรุดลงบนพื้นทันที เขาหอบหายใจแรง ราวกับวินาทีต่อไปจะตายอย่างไรอย่างนั้น
หวูเฉินยื่นมือตัวเองเข้าไปในหม้อไฟบุ๋น
พลังฟ้าดินปรากฏขึ้นบนนิ้วมือ เขาวาดมือออกมา!
ทันใดนั้นแสงสีดำแยกออกเป็นสอง หวูเฉินเหวี่ยงมือ แสงสองแสงเริ่มหมุนวน
ในความมืดมิด วงแหวนเก้าสีปรากฏขึ้น
หลังจากนั้นวงแหวนเก้าสีแผ่ขยายออกไป สุดท้ายปกคลุมความมืดมิดเอาไว้ ไม่นานยาเก้าสีสองเม็ดรวมตัวเป็นรูปร่างเรียบร้อย
เริ่มส่งกลิ่นยารุนแรงออกมา!
“หอมมาก!”
ลู่ฝานพูดพึมพำ
วินาทีที่ได้กลิ่นยานี้ ลู่ฝานรู้สึกว่าความเจ็บปวดของตัวเองหายไปในพริบตา
ลู่ฝานพยายามลุกขึ้นมาด้วยตัวอันสั่นเทา เมื่อได้กลิ่นยา ลู่ฝานรู้ว่าคงกลั่นยาสำเร็จแล้ว
เขาไม่อยากพลาดวินาทีที่กลั่นยาสำเร็จ เหมือนเขาเอาตัวแนบกับหม้อยา เบิกตาโตมองยาสองเม็ดในหม้อยา