เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1371
วิญญาณจักรพรรดิอู่โดนลู่ฝานแยกออกเป็นสอง
แต่ลู่ฝานรู้สึกเหมือนสิ่งที่ตัวเองฟันโดนเป็นเพียงเงา วิญญาณจักรพรรดิอู่ไม่ได้โดนเขาฟัน
เป็นไปตามคาด วินาทีต่อมาลู่ฝานเห็นวิญญาณจักรพรรดิอู่โผล่มา กลืนกินฤทธิ์ยาอย่างรวดเร็ว
เห็นได้ด้วยตาเปล่าว่าตรงที่ที่โดนลู่ฝานฟันจนขาด เริ่มกลับมาเป็นเหมือนเดิมอย่างรวดเร็ว
ลู่ฝานเห็นท่าไม่สู้ดี จึงรีบเคลื่อนไหวปราณชี่ เพื่อเอาฤทธิ์ยาพวกนี้เข้าไปในวิญญาณเขา
แต่วินาทีต่อมา ลู่ฝานรู้สึกว่าปราณชี่ของตัวเองไม่ทำตามคำสั่ง!
สภาวะแบบนี้ ลู่ฝานตกใจจนไม่รู้จะตกใจยังไงแล้ว
จักรพรรดิอู่หัวเราะร่าแล้วพูดว่า “ได้โลกใบเล็กของฉันไปแล้ว แปดเปื้อนพลังแห่งโลกของฉัน ยังจะใช้พลังของนายต่ออีกเหรอ ฝันไปเถอะ!”
วิญญาณลู่ฝานแผดเสียงออกมา พุ่งเข้าไปฆ่าวิญญาณจักรพรรดิอู่
วิญญาณสองดวงไล่ล่ากันอยู่ในตัวลู่ฝาน เริ่มแย่งชิงฤทธิ์ยากันสุดชีวิต
ด้านนอกหวูเฉินที่กำลังจะกินยาเทพ จู่ๆ เขาเห็นสีหน้าลู่ฝานผิดปกติ
คิ้วที่ขมวดแน่นกับพลังบนตัวที่ปั่นป่วนไม่หยุด ดูไม่เหมือนการทำให้วิญญาณแข็งแกร่ง!
“เกิดอะไรขึ้น”
หวูเฉินเอามือวางลงบนไหล่ลู่ฝานแล้วเขย่าเบาๆ
ลู่ฝานไม่ฟื้นขึ้นมา หวูเฉินรู้สึกว่าจิตญาณของลู่ฝานกำลังสั่นสะเทือนอย่างแรง พลังวิญญาณปั่นป่วนในร่างกาย เหมือนสูญเสียการควบคุมอย่างไรอย่างนั้น!
“แย่แล้ว!”
หวูเฉินรีบส่งพลังของตัวเองเข้าไปในตัวลู่ฝาน
หลับตาลงทั้งสองข้าง ทันใดนั้น หวูเฉินเห็นวิญญาณสองดวงสู้กันอยู่ในตัวลู่ฝาน
ตอนนี้ฤทธิ์ยาเสริมวิญญาณ โดนวิญญาณลู่ฝานกับวิญญาณจักรพรรดิอู่ช่วงชิงไปหมดแล้ว
เห็นได้ชัดว่าลู่ฝานเสียเปรียบ ฤทธิ์ยากว่า 60 เปอร์เซ็นต์ โดนวิญญาณจักรพรรดิอู่แย่งไปหมด
วิญญาณขนาดใหญ่ของจักรพรรดิอู่ ปล่อยพลังอันแข็งแกร่งออกมาอีกแล้ว
แข็งแกร่งกว่าตอนลู่ฝานเห็นมันครั้งแรกเสียอีก
วิญญาณจักรพรรดิอู่พูดเยาะเย้ยว่า “ลู่ฝาน คิดไม่ถึงสินะ แม้ฉันไม่ทันระวังจึงบาดเจ็บเพราะพลังหุ้นตุ้นในตัวนาย แต่ฉันฟื้นฟูพลังไม่น้อย ผ่านโลกใบเล็กของฉัน น่าขำชะมัด เครื่องรางกระจอกๆ ของนาย คิดจะผนึกฉันไว้ ไม่รู้หรือไงว่าตอนนี้มันก็อาศัยพลังแห่งโลกของฉัน เพื่อฟื้นฟูพลัง ตอนนี้ฉันกลืนกินฤทธิ์ยาไปเกือบครึ่ง นายจะทำอะไรฉันได้”
วิญญาณลู่ฝานดูโมโหมาก กระบี่หุ้นตุ้นในมือเริ่มขยายตัว ท่าทางเหมือนจะสู้กับวิญญาณจักรพรรดิอู่จนถึงตาย
ลู่ฝานพูดเสียงดังว่า “ฉันจะฆ่านาย!”
วิญญาณจักรพรรดิอู่หัวเราะร่าแล้วพูดว่า “นายมีพลังหุ้นตุ้นคุ้มกันกาย ฉันทำอะไรนายไม่ได้ แต่นายก็ทำอะไรฉันไม่ได้เหมือนกัน”
พูดจบวิญญาณจักรพรรดิอู่หายไป แทรกซึมเข้าไปในร่างกายลู่ฝานอีกครั้ง
แต่เสียงของมันยังดังมาจากทั่วทิศ
“ตอนนี้ฉันฟื้นฟูพลังแล้ว ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป พลังของนายจะไม่ทำตามคำสั่งนายอีกแล้ว ฮ่าๆ นายเตรียมตัวกลายเป็นคนธรรมดาแล้วหรือยัง”
ลู่ฝานแผดเสียงออกมาว่า “มีปัญญาก็ออกมาสู้ตัดสินเป็นตายกับฉันสิ!”
วิญญาณจักรพรรดิอู่หัวเราะร่าแล้วพูดว่า “มีวันนั้นอยู่แล้ว รอให้พลังหุ้นตุ้นบนตัวนายหายไปจนหมด ฉันจะออกมาสู้ตัดสินเป็นตายกับนายอีกครั้ง ตอนนั้นฉันกลืนกินจิตญาณของนายเข้าไปด้วย”
ตัวของลู่ฝานเริ่มสั่นไปตามวิญญาณ นี่คือการที่เขาโมโหสุดขีด
แต่ขณะนั้นเอง แสงสีขาวปรากฏขึ้นในตัวลู่ฝาน ในเวลาเดียวกันเสียงของหวูเฉินดังขึ้นในตัวลู่ฝาน
“ฉันไม่มีทางให้วันนั้นเกิดขึ้น ลู่ฝาน เตรียมตัว!”
เมื่อได้ยินเสียงของหวูเฉิน ลู่ฝานรีบยกกระบี่หุ้นตุ้นในมือขึ้นมา
“ฟ้าดินผกผัน!”
หวูเฉินแผดเสียงเบาๆ ทันใดนั้นลู่ฝานเห็นประกายแสงนับไม่ถ้วนปรากฏในตัวเขา ก่อตัวเป็นวิญญาณจักรพรรดิอู่ขึ้นมาอีกครั้ง และปรากฏตัวตรงหน้าเขา
วิญญาณจักรพรรดิอู่ก็อึ้งเช่นกัน ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
แสงสีขาวเข้าไปในตัวลู่ฝาน ทันใดนั้นลู่ฝานรู้สึกว่าวิญญาณตัวเองเริ่มลุกไหม้
เหมือนจะก่อตัวเป็นรูปเป็นร่างอย่างไรอย่างนั้น!
“ฟาดฟัน!”
ลู่ฝานไม่มีเวลาไปคิดว่าตอนนี้วิญญาณตัวเองเปลี่ยนแปลงอย่างไร เขารู้เพียงว่าเหมือนมีพลังเต็มเปี่ยมไปทั้งตัว!
กระบี่ฟาดฟันลงมา กลายเป็นสีหลากหลาย
กระบี่นี้ลู่ฝานไม่ออมมือเลย เอาพลังหุ้นตุ้นที่เหลืออยู่ไม่มากของตัวเองฟาดฟันออกมาทั้งหมด
วิญญาณจักรพรรดิอู่เพิ่งรวมตัวเสร็จ ก็โดนลู่ฝานฟาดฟันทันที
ตู้ม!
ลู่ฝานสั่นสะเทือนไปทั้งตัว โลกใบเล็กในตัวปั่นป่วนเป็นอย่างมาก
ลู่ฝานกระอักเลือดออกมาแล้วลืมตาขึ้น
สิ่งที่ปรากฏในสายตาคือใบหน้าชราของหวูเฉิน
หวูเฉินดึงมือกลับมา พูดด้วยใบหน้ามีรอยยิ้มว่า “โชคดีที่ทันเวลา จากพละกำลังของฉันตอนนี้ สร้างความผกผันได้เพียงครู่เดียวเท่านั้น”
เลือดไหลออกมาจากมุมปากของหวูเฉิน ลู่ฝานรีบประคองหวูเฉินทันที
กลับมาควบคุมปราณชี่ได้เหมือนเดิมแล้ว ลู่ฝานไม่สนใจโลกใบเล็กในตัวที่ยังปั่นป่วนอยู่ เขาส่งปราณชี่เข้าไปในตัวหวูเฉินทันที
ทันใดนั้นลู่ฝานรับรู้ถึงความว่างเปล่า
ว่างเปล่าจริงๆ ร่างกายที่ว่างเปล่ายิ่งกว่าคนธรรมดา