ตอนที่ 916 ยุให้รำ ตำให้รั่ว + ตอนที่ 917 ดอกเหมยน้อย โดย Ink Stone_Romance
ตอนที่ 916 ยุให้รำ ตำให้รั่ว
อู่เยวี่ยกลับไปยังที่พักอย่างซึม ๆ เธอกับเหมยซูหานพักที่โรงแรมได้ไม่นานก็ย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านหลังโตสุดหรูหรา ซึ่งเป็นบ้านของผู้ชายที่แสนน่ากลัวคนนั้น มิหนำซ้ำเขายังส่งสามีภรรยาคู่หนึ่งมาดูแลเหมยซูหาน
เธอรู้สึกกระหายน้ำเลยไปหยิบน้ำเย็นในตู้เย็น เธอไม่กล้าชี้นิ้วสั่งสามีภรรยาคู่นั้นสักนิดเพราะสามีภรรยาคู่นั้นไม่ได้สนใจเธอ ทางที่ดีเธออย่าหาเรื่องดีกว่า
น้ำที่เย็นเข้ากระดูกก็ไม่สามารถดับไฟที่สุมอยู่ในอกของเธอได้
เหมยซูหานให้เธอกลับมาก่อน แต่ตัวเองกลับอยู่ต่อที่บ้านตระกูลเซียวเพียงเพราะอยากรื้อฟื้นความหลังกับนางแพศยาจ้าวเหมยนั่น!
จ้าวเหมย…
อู่เยวี่ยกัดฟันพึมพำชื่อนี้ด้วยความคับแค้นใจ
“ดอกเหมยน้อยกลับมาหรือยัง?” เสียงชายหนุ่มดังแว่วมาจากข้างนอกทำให้อู่เยวี่ยสะดุ้งเฮือก รีบลุกยืนก้มหน้าลง
เฮ่อเหลียนเช่อเดินเข้ามาเห็นอู่เยวี่ยเพียงคนเดียวก็ขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ
แต่พอเขาได้เห็นอู่เยวี่ยที่ผ่านการขัดสีฉวีวรรณ ดวงตาก็ฉายแววสนอกสนใจขึ้นมา นี่เพิ่งผ่านมาไม่ถึงครึ่งเดือนยัยบ้านนอกคนนี้ก็เปลี่ยนโฉมไปจากเดิม ดูทันสมัยขึ้นทันตา
ก็มีศักยภาพมากอยู่นี่นา!
หากเป็นตอนปกติเฮ่อเหลียนเช่ออาจจะสนใจในตัวอู่เยวี่ยอยู่บ้าง แต่ในตอนนี้ใจเขาจดจ่ออยู่กับแค่เหมยซูหาน ไม่คิดจะสนใจคนธรรมดาอื่น ๆอีก
เฮ่อเหลียนเช่อเองก็ไม่เข้าใจ เดิมทีก็แค่อยากลองเปลี่ยนรสนิยมจึงเรียกเหมยซูหานมาเล่นสนุกเพียงไม่กี่วันเท่านั้น แต่คาดไม่ถึงว่าเขากลับโดนเจ้าดอกเหมยน้อยนี้ขโมยหัวใจไปแล้ว
ทั้งที่เหมยซูหานโตไปหน่อยและก็ไม่ได้หน้าตาดีที่สุดในบรรดาคนที่เขาเคยสนุกด้วยกันมา อีกทั้งจนถึงตอนนี้เขายังไม่เคยได้สัมผัสแม้กระทั้งมือด้วยซ้ำอย่าไปพูดถึงเรื่องอื่นเลย บอกตามตรงแม้แต่ตัวเขายังไม่อยากจะเชื่อที่เขาอดทนไม่ย่ำยีดอกเหมยน้อยที่เขาทั้งรักทั้งชัง
ก็เขาไม่อยากเห็นเหมยซูหานโกรธนี่นา!
เขากัดฟันแน่นด้วยความหมั่นไส้ ทุกครั้งที่เหมยซูหานเสแสร้งทำดีกับเขาหน่อยเขาจะดีใจเป็นอย่างมาก แค่ได้คุยกับเขาสักหน่อย ในหัวก็ไม่มีความคิดอื่น
หาเรื่องจริง ๆ!
แต่เขาก็ยังชอบอยู่ดี…
“ทำไมเหมยซูหานยังไม่กลับมา?”
เฮ่อเหลียนเช่อเดินมานั่งลงนิ่ง ๆ พลางมองอู่เยวี่ยที่ยืนก้มหน้าอย่างไม่สบอารมณ์
หากไม่ใช่เพราะกลัวเหมยซูหานโกรธเขาต้องไล่อู่เยวี่ยออกไปแน่ ๆ มีแค่เขากับดอกเหมยน้อยอยู่ด้วยกันดีจะตายไป
อู่เยวี่ยรู้สึกได้ถึงสายตาที่เริ่มเย็นยะเยือกขึ้นมาของเฮ่อเหลียนเช่อก็ตัวสั่นระริก รู้สึกเสียวสันหลังวาบ
เธอรู้ว่าเฮ่อเหลียนเช่อไม่ชอบตัวเอง ฉะนั้นต่อหน้าเฮ่อเหลียนเช่อเธอไม่กล้าแม้แต่จะคุยกับเหมยซูหาน และนั่นทำให้อู่เยวี่ยรู้สึกอัดอั้นตันใจเหลือเกิน นอกจากเธอต้องคอยกันพวกผู้หญิงแล้วยังต้องมากันผู้ชายอีกด้วย
เธอไม่เข้าใจจริง ๆ เฮ่อเหลียนเช่อหาผู้หญิงได้ทุกแบบ แล้วทำไมต้องมาแย่งเหมยซูหานกับเธอ?
อีกทั้งยังขี้หึงขนาดนี้อีก!
อู่เยวี่ยลอบมองเฮ่อเหลียนเช่อที่ตีหน้านิ่งแวบหนึ่งก็เกิดความคิดหนึ่งขึ้น แล้วพูดอย่างใจกล้าว่า “พี่ซูหาน…เอ่อ…” สายตาเฮ่อเหลียนเช่อเย็นยะเยือกยิ่งกว่าเดิมจนอู่เยวี่ยรีบแก้คำ “เหมยซูหานไปเจอเพื่อนสนิทคนเก่า เป็นเด็กผู้หญิงที่สวยมากคนหนึ่ง เหมยซูหานปฏิบัติกับเด็กผู้หญิงคนนี้พิเศษกว่าคนอื่น เธอชื่อจ้าวเหมย เมื่อก่อน…”
อู่เยวี่ยยิ่งเล่าก็ยิ่งลื่นไหลและแต่งเติมเรื่องให้เกินจริงไปมาก บอกว่าเหมยซูหานกับจ้าวเหมยต่างรักกันและความสัมพันธ์แนบแน่นยิ่งกว่าคู่รัก ที่เหมยซูหานไม่ยอมกลับมาก็เพราะมัวแต่ไปพลอดรักกับจ้าวเหมย
เฮ่อเหลียนเช่อได้ยินดังนั้นจะไม่โกรธได้อย่างไร ความเยือกเย็นในแววตาเปรียบดังมีดเล่มคมที่กำลังทะลุทะลวงตัวอู่เยวี่ยไป
………………………
ตอนที่ 917 ดอกเหมยน้อย
“เธอไม่ได้คิดอย่างอื่นกับเหมยซูหานเหรอ?” เฮ่อเหลียนเช่อถามเสียงเย็น
อู่เยวี่ยขนหัวลุกรีบส่ายศีรษะพูดคำที่ตรงข้ามกับความคิดในใจ “ไม่ ไม่แน่นอน คุณชายเช่อวางใจได้ เหมยซูหานดูแลฉันเพราะเห็นแก่พ่อของฉันเท่านั้น คนที่เขาชอบจริง ๆคือจ้าวเหมย”
ขอแค่เฮ่อเหลียนเช่อเชื่อคำของเธอ ด้วยความขี้หึงของเฮ่อเหลียนเช่อจะต้องไปจัดการนางแพศยาจ้าวเหมยนั่นแน่!
ถึงตอนนั้นจ้าวเหมยอยากจะขอไว้ชีวิต อยากจะขอความตายก็คงไม่ได้อะไรมาทั้งนั้น ดูสิว่าเธอจะยังมายั่วพี่ซูหานได้อย่างไรอีก!
เฮ่อเหลียนเช่อทำสีหน้ายากจะคาดเดาความคิด เขาไม่มีทางเชื่ออู่เยวี่ยอยู่แล้ว คุณชายเช่ออย่างเขาจะถูกเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆมาจูงจมูกได้หรือ เขาต้องไปสืบหาความจริง
หากเขาสืบได้ว่าคนที่เหมยซูหานชอบจริง ๆคือจ้าวเหมย หึ ถ้าเป็นอย่างนั้นไม่ว่าอย่างไรก็ต้องทำลายจ้าวเหมยให้สิ้นซาก!
ใครก็อย่าหวังจะแย่งของของเขาไปได้!
“ขึ้นไปอยู่ข้างบน ไม่มีอะไรก็อย่าลงมาเตร็ดเตร่ข้างล่าง”
เฮ่อเหลียนเช่อพูดด้วยความหงุดหงิด ต่อให้อู่เยวี่ยไม่ใช่คนในใจของเหมยซูหาน แต่เขาก็รำคาญทุกครั้งที่เห็น อย่าคิดว่าเขาไม่รู้ทันความคิดของอู่เยวี่ย
เหอะ คิดว่าจะปิดบังเขาได้งั้นเหรอ?
อู่เยวี่ยที่เหมือนได้รับการปลดปล่อยขึ้นไปชั้นบนอย่างหวาดระแวง เมื่อพ้นจากสายตาของเฮ่อเหลียนเช่อเธอถึงถอนหายใจยาว กลางฤดูร้อนอบอ้าวแบบนี้เธอกลับรู้สึกเย็นยะเยือกเหมือนอยู่กลางเดือนสิบสอง
เฮ่อเหลียนเช่อคงเชื่อคำพูดของเธอสินะ?
เขาจะทำอย่างไรกับจ้าวเหมย?
อยากเห็นจุดจบของนางแพศยานั่นจริง ๆ!
“ดอกเหมยน้อยกลับมาแล้วเหรอ? ร้อนมั้ย? มาดื่มน้ำแตงโมสักแก้วสิ…”
เสียงของเฮ่อเหลียนเช่อดังแว่วมาจากชั้นล่าง เป็นเสียงที่ถามด้วยความเป็นห่วงราวกับก้อนน้ำแข็งถูกหลอมละลายก่อนที่จะกลายเป็นฤดูใบไม้ผลิ น้ำเสียงช่างต่างจากที่พูดกับเธออย่างสิ้นเชิง
อู่เยวี่ยอดลูบแขนไม่ได้ อีกทั้งยังรู้สึกคลื่นไส้แต่ก็ไม่ได้ตรงกลับไปที่ห้องเพราะต่อให้รู้สึกคลื่นไส้ขนาดไหนเธอก็จะแอบฟัง เธออยากรู้ว่าเฮ่อเหลียนเช่อได้ทำอะไรกับเหมยซูหานหรือเปล่า
“เธอมาทำอะไรที่นี่?”
ชายวัยกลางคนอายุราวสี่สิบเดินหน้านิ่งเข้ามา สายตาที่มองเธอไร้แววตาเหมือนกำลังมองร่างคนไร้วิญญาณอยู่
อู่เยวี่ยสะดุ้งตกใจอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ คิดจะแก้ตัวแต่กลับพูดไม่ออกสักประโยคเดียว รีบกระเสือกกระสนหนีไปภายใต้สายตาอันเย็นชาของผู้ชายคนนี้
เฮ่อเหลียนเช่อเพิ่งยื่นน้ำแตงโมแก้วหนึ่งให้กับเหมยซูหาน ในเวลาเดียวกันผู้ชายคนนั้นก็เดินมากระซิบข้างหูของเขาไม่กี่ประโยค เฮ่อเหลียนเช่อกระตุกยิ้มที่มุมปากมองขึ้นไปชั้นบนแวบหนึ่งอย่างเย้ยหยัน
“ดอกเหมยน้อย…”
“อย่าเรียกฉันว่าดอกเหมยน้อย เรียกชื่อของฉัน”
เหมยซูหานขมวดคิ้วแน่นและพูดขัดเฮ่อเหลียนเช่อ แต่กลับยื่นมือรับน้ำแตงโมซึ่งทำให้เฮ่อเหลียนเช่อที่กำลังจะโกรธยิ้มแฉ่งออกมาด้วยความดีใจในทันที
เป็นครั้งแรกเลยนะเนี่ยที่ดอกเหมยน้อยรับของกินจากมือของเขา!
คำโบราณว่าไว้ไม่มีผิดจริง ๆ ความจริงใจจะทำลายทุกสิ่ง น้ำหยดลงหินทุกวันหินยังกร่อน ต่อให้เหมยซูหานใจแข็งราวกับหินแล้วจะอย่างไรล่ะ?
สักวันหนึ่งเขาจะให้เหมยซูหานยอมนอนอยู่ใต้ร่างของเขาด้วยตัวเอง และยอมตกอยู่ในภวังค์แห่งความรักของเขา!
“ไม่เรียกก็ไม่เรียก งั้นฉันเรียกเธอว่าซูหานดีไหม?”
สำหรับเหมยซูหานแล้วอารมณ์ของเฮ่อเหลียนเช่อช่างแปลกประหลาด ลูกน้องของเขาเองยังไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองเลยว่าคุณชายเช่อที่เล่นสนุกมาสิบกว่าปี ปกติไม่เคยทำหน้าดี ๆให้ใคร เวลาอารมณ์เสียยังเคยฆ่าคนมาแล้ว
แต่ในตอนนี้กลับโดนกำราบโดย ‘ผู้ชายแก่’ ที่ไม่นับว่าสดใหม่หรืออ่อนกว่าใด ๆ
เทียบกับผู้ชายที่เฮ่อเหลียนเช่อเคยเล่นมานั้นเหมยซูหานนับได้ว่าเป็นผู้ชายที่แก่แล้วจริง ๆ!
ถึงแม้คำว่าซูหานจะยังทำให้เหมยซูหานรู้สึกอึดอัดอยู่บ้าง แต่ก็ยังดีกว่าดอกเหมยน้อยนั่นมาก เหมยซูหานจึงไม่ได้คัดค้าน สีหน้าก็ผ่อนคลายลงขึ้นมาก หายากมากที่ทั้งคู่จะอยู่ร่วมกันอย่างสงบสุข
…………………………