อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่ 1091 ฝูกวง
ภายในม่านเป็นห้องทำโทษห้องหนึ่ง หรือเรียกว่าห้องนอนหรูหราอลังการ
เพราะมีครึ่งหนึ่งเป็นห้องทำโทษ บนผนังมีเครื่องมือทรมานมากมาย เครื่องมือทรมานทุกอย่างที่นางรู้จักหรือไม่รู้จักล้วนมีหมด
อีกครึ่งหนึ่งเป็นเตียงแกะสลักไม้จันทน์กว้างหกฟุต รอบเตียงรายล้อมไปด้วยดอกไม้และผ้าม่านสีสันสดใส
กลิ่นคาวเลือดและกลิ่นหอมอบอวลไปพร้อมกัน
ความโหดร้ายผสมผสานกับความโรแมนติก
ความเยือกเย็นและความอบอุ่นผสมผสานกัน
ไม่รู้ว่าควรพูดบรรยายภาพข้างในยังไงชั่วขณะหนึ่ง
ตรงห้องทำโทษนั่น ชายหนุ่มคนหนึ่งถูกมัดไปทั่วร่างกาย เท้าทั้งคู่ลอยขึ้น ศีรษะห้อยลง
ตรงที่ศีรษะห้อยลงคือถังน้ำขนาดใหญ่ ในตอนนี้ ศีรษะและร่างกายครึ่งหนึ่งของเขาจมอยู่ในถังน้ำแล้ว
เขาดิ้นรนสุดชีวิต เพราะร่างกายถูกมัด จึงไม่สามารถดิ้นหลุดออกได้
ทหารหลายคนเฆี่ยนตีร่างของเขาด้วยแส้
ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยรอยแผลเป็นทับซ้อนกัน น่าเวทนาเกินกว่าที่จะทนดูได้ หลายแห่งโดนเหล็กร้อนนาบจนแดงไปหมด
เนื้อและเลือดแต่ละชั้นถูกแผดเผา กระดูกสีขาวปรากฏออกมาให้เห็น
ส่วนบนเตียงไม้จันทน์ ยังมีชายหนุ่มคนหนึ่ง
ผู้ชายคนนั้นยิ่งแย่
เขาถูกล่ามไว้กับขอบเตียงด้วยเหล็กใหญ่โต ร่างกายเปลือยเปล่า
สิ่งที่ทำให้กู้ชูหน่วนตกตะลึงก็คือผู้ชายบนเตียงคนนั้น
เขาอายุเพียงแค่ยี่สิบต้นๆ รูปร่างหน้าตาหล่อมาก ร่างกายเต็มไปด้วยบาดแผล เล็กๆใหญ่ๆจนนับไม่ถ้วน
มีบาดแผลจากมีด ดาบ อาวุธลับ เหล็กร้อน น้ำร้อนลวก บาดแผลถูกงูกัด ทั้งแผลเก่าแผลใหม่ แทบไม่ตรงไหนยังอยู่ในสภาพดี
โดยเฉพาะตอนนี้เลือดของเขากำลังหยดไหล เลือดสดสีแดงไม่เพียงเปื้อนเตียง แม้แต่ดอกไม้ข้างเตียงก็ล้วนเปื้อนไปด้วยเลือดของเขา
นางเป็นหมอ
สามารถดูออกว่า บาดแผลของผู้ชายบนเตียงคนนั้น ล้วนเริ่มมีมาตั้งแต่เด็กแล้ว
แต่ตอนนี้เขาถูกคนใช้มีดกรีดทรมานกระดูกทั้งร่างกายของเขา
เนื้อถูกแยกออก แล้วถูกคนใช้มีดกรีดกระดูก
เป็นความเจ็บปวดทรมานขนาดไหน
เขากัดฟันแน่น ไม่ยอมส่งเสียงออกมา
หากไม่ใช่เพราะมือทั้งคู่ของเขากำหมัดแน่นจนเส้นเอ็นนูนขึ้นมา ทุกคนคงคิดว่า เขาเป็นท่อนไว้ ไม่มีความรู้สึก
ดูเขาเต็มไปด้วยความอ้างว้าง
กู้ชูหน่วนแทบไม่กล้าคาดเดา ชายหนุ่มคนนี้เคยถูกทรมานอย่างไร้มนุษยธรรมมามากมายขนาดไหนแล้ว
ขันทีน้อยกระซิบอยู่ข้างหูว่า
“รออยู่ข้างๆ หากจักรพรรดินีต้องการ ก็ยื่นเอายาไปให้ ”
“ค่ะ….”
“ปริมาณยานี้เพียงพอไหม? หากไม่พอ ระวังจะรักษาศีรษะไว้ไม่ได้”
“เพียงพอ…..”
กู้ชูหน่วนเก็บระงับความตกตะลึงไว้ ยืนรออยู่ด้านข้างอย่างนอบน้อม ดวงตาคู่นั้นกลับแอบเหลือบมองอยู่บ่อยครั้ง
ภายใต้ความมัว นางมองเห็นผู้หญิงเกียจคร้านคนหนึ่ง ใช้ปลายนิ้วเรียวยาวเชยคางผู้ชายที่อยู่บนเตียงขึ้นมา พร้อมพูดขึ้นด้วยเสียงมีเสน่ห์ว่า “ดูทำให้เจ้าเจ็บปวดสิ หากเจ้ายอมเชื่อฟังตั้งแต่แรก ข้าจะทำเช่นนี้กับเจ้าได้ลงคือหรือ?”
ผู้ชายที่อยู่บนเตียงหันศีรษะไปทางอื่น หลับตาอย่างเจ็บปวด ปล่อยให้จักรพรรดินีทำตามอำเภอใจอยู่บนร่างกายเขา
“รู้ไหมว่าทำไมข้าถึงชอบเจ้า? ข้าไม่เคยเห็นใครทนต่อความทรมานได้เหมือนอย่างเจ้า และก็ไม่เคยเห็นใครหยิ่งโอหังเหมือนอย่างเจ้า”
“สิ่งที่เจ้าต้องการ ข้าล้วนให้เจ้าแล้ว ปล่อยเขาไป”
เลว่อิ่งเสียงแหบ ริมฝีปากแห้งแตกมีเลือดไหล
ไม่รู้ว่าไม่ได้พูดอะไรนาน หรือขาดน้ำ
จักรพรรดินีโบกมือ ขันทีพวกนั้นรีบดึงเชือก
ดึงเชือกขึ้นมา ผู้ชายที่ศีรษะห้อยลงรีบหายใจคำโต
อาจเป็นเพราะกลั้นหายใจอยู่ในน้ำนานเกินไป ฝูกวงแทบขาดอากาศหายใจ เมื่อได้ลมหายใจใหม่ก็อดไม่ได้ที่จะไอขึ้นมา