ลวดลายที่ราวกับแหจับปลาของค่ายกลมัดเทพนั้น คาดไม่ถึงถูกเย่เซิ่งเทียนดึงขาดด้วยมือเปล่า
เทพอาวุโสตะวันตกกับเทพอาวุโสใต้ตกใจจนสีหน้าซีดเผือด ในใจเกิดความรู้สึกลวงโลกนิดๆ เหมือนกับทุกอย่างนี้เป็นภาพลวงตา
ต่อให้เป็นเทพ ก็ไม่มีทางทำลายค่ายกลมัดเทพทิ้งได้ ส่วนเย่เซิ่งเทียน กลับใช้มือทั้งสองข้างดึงจนขาดแล้ว
ทุกอย่างนี้ ดูไม่สมจริงขนาดนั้น
ทำให้คนรู้สึกยากจะเชื่อ
แต่ว่า มันก็คือสิ่งที่เกิดขึ้นจริงแล้ว
หนี!
ในใจลึกของพวกเขาสองคน ขณะเดียวกันเกิดความคิดแบบนี้ขึ้นมา
พวกเขายังเกิดความคิดหนีเอาตัวรอดเป็นครั้งแรก
หลายปีมานี้ ยังไม่มีใครบีบพวกเขาจนมาถึงสภาพอย่างนี้ได้
“นี่ นี่……”
เจ้าพญาสวรรค์ทั้งเจ็ดตะลึงแล้ว
ค่ายกลมัดเทพ โดนทำลายทิ้งแล้ว
ตอนนี้ควรทำอย่างไร?
พวกเขามองทางเทพอาวุโสตะวันตกกับเทพอาวุโสใต้โดยจิตใต้สำนึก
ครั้งนี้ สรวงสวรรค์เสียหายหนักมาก
เทพอาวุโสตะวันออกกับเทพอาวุโสเหนือโดนฆ่า พญาดำโดนจับตัว ไม่เหมือนกันกับสิ่งที่พวกเขาคาดการณ์ไว้โดยสิ้นเชิง
ไม่ใช่บอกว่า เย่เซิ่งเทียนหนีไม่รอดเหรอ?
ทำไมคนที่ตายกลับเป็นคนของพวกเขาทางนี้?
“รีบหนี!”
เทพอาวุโสตะวันตกกับเทพอาวุโสใต้รีบส่งเสียงบอกทันที จากนั้นไม่สนใจพวกเขา หมุนตัวแล้วหนีไป
สามารถเตือนสติก่อนสักครั้ง ถือว่าเป็นการมอบความเมตตาถึงที่สุดแล้ว
ความสามารถของเย่เซิ่งเทียน เห็นได้ชัดว่าลึกเกินกว่าพวกเขาจะหยั่งถึง
ตอนนี้เพียงคนเดียวที่จะรับมือเย่เซิ่งเทียนได้ ก็คือมหาพญาเทพ พวกเขาล้วนไม่ใช่คู่ต่อสู้
พญาเขียวพวกเขาทั้งเจ็ดคน ตะลึงกันครู่หนึ่ง
เทพอาวุโสทั้งสองท่านหลบหนีแล้ว…..
ฉิบหาย!
ยังตะลึงกันอยู่ทำซากอะไร
ควรหนีแล้ว
“ฆ่า!”
เย่ม่อร้องคำรามทีหนึ่ง ไล่ตามฆ่าอย่างรวดเร็ว
เหยดแม่ง!
ในที่สุดก็ลืมตาอ้าปากได้แล้ว
เย่เซิ่งเทียน นำความหวังมาให้ตามคาด การลงทุนของพวกเขาตระกูลเหย้ แลกมาด้วยการตอบแทนที่มหาศาลแล้ว
แต่ไหนแต่ไรมา ล้วนเป็นพวกเขาโดนสรวงสวรรค์กดไว้จนโงหัวไม่ขึ้น
ตอนนี้ สรวงสวรรค์กลัวแล้ว
ส่วนเย่เซิ่งเทียน ก็จ้องเทพอาวุโสตะวันตกกับเทพอาวุโสใต้ไว้ตั้งแต่แรกแล้ว พอก้าวเท้าออก ความเร็วที่ไวถึงขีดสุด ราวกับสายฟ้าแลบสายหนึ่ง
ชั่วพริบตาเดียวก็ตามเทพอาวุโสใต้จนทัน บีบคอของเขาเอาไว้ พูดแบบเย็นชา “แกคิดว่า จะหนีรอดได้งั้นเหรอ?”
เทพอาวุโสใต้อยากจะโจมตีกลับ กลับพบว่าตนเองไม่มีแม้แต่โอกาสลงมือ
ในใจเทพอาวุโสตะวันตกแอบดีใจ โชคดีที่ไม่ได้ไล่ตามเขา
แต่ว่าวินาทีต่อมา เขากลับดีใจไม่ออก
เพราะว่า เย่เซิ่งเทียนขวางทางหนีของเขาไว้แล้ว หิ้วเทพอาวุโสใต้เอาไว้ มองเขาแบบหยอกเย้า
เหมือนกับสายตาเหยียดหยามที่พวกเขามองดูเย่เซิ่งเทียนก่อนหน้านี้
“เย่เซิ่งเทียน ปล่อยพวกฉันไป พวกฉันสามารถขอร้องต่อหน้ามหาพญาเทพแทนแกได้ แกฆ่าพวกฉันแล้ว มหาพญาเทพคงไม่ปล่อยแกไปหรอก!”
เทพอาวุโสตะวันตกตื่นตระหนกตกใจ พูดจาข่มขู่
“งั้นเหรอ?”
เย่เซิ่งเทียนมองเขาอย่างเย้ยหยัน เหมือนมองคนโง่คนหนึ่ง
เทพอาวุโสตะวันตกสูดหายใจเข้าลึกๆ ทีหนึ่ง บอกว่า “เย่เซิ่งเทียน พวกฉันเพียงแค่ทำงานให้มหาพญาเทพ และโดนบังคับแบบจำใจ ปล่อยฉันไป ฉันให้ความร่วมมือกับแกได้ ช่วยแม่แกออกมาไง ไม่อย่างนั้น แม่ของแกจะตายเพราะแกได้!”
ป้าบ!
เย่เซิ่งเทียนจับตัวเทพอาวุโสใต้ไว้ จากนั้นทุบลงบนพื้นอย่างรุนแรง
เสียงดังปัก ก็เหมือนดินโคลนกองหนึ่งตกลงบนพื้น ตายคาที่ไปเลย
เทพอาวุโสตะวันตกตกใจจนสั่นเทาทั้งตัว หน้าถอดสี
“แกเอาความกล้าจากไหนกัน มาข่มขู่ฉัน?”
เย่เซิ่งเทียนเดินมาทางเทพอาวุโสตะวันตกทีละก้าว เหมือนเหยียบอยู่บนหัวใจของเทพอาวุโสตะวันตก
เทพอาวุโสตะวันตกถอยหลังไม่หยุด ในสายตาล้วนเป็นแววตาอ้อนวอน “เย่เซิ่งเทียน ปล่อยฉันไปเถอะ ฉันให้ความร่วมมือกันแกได้จริงๆ นะ ช่วยชีวิตแม่ของแกออกมา ฉันยังรู้เรื่องราวมากมายของสรวงสวรรค์ด้วย ฉันใช้พวกนี้มาแลกเปลี่ยน”
เย่เซิ่งเทียนตบฝ่ามือลงไปทีหนึ่ง กลางอากาศปรากฏฝ่ามือขนาดใหญ่ขึ้นมา ทำให้เทพอาวุโสตะวันตกหมดหวังแล้ว
“แกนึกว่าเป็นใครกัน ถึงมีสิทธิ์มาเจรจาแลกเปลี่ยนกับฉัน”
เย่เซิ่งเทียนไม่สนใจแม้แต่น้อย ตบเทพอาวุโสตะวันตกตายในทีเดียว
บางที เทพอาวุโสตะวันตกเพื่อมีชีวิตรอด อาจจะให้ความร่วมมือกับเขาจริงๆ ก็ได้
แต่ว่า ถึงตอนนี้มหาพญาเทพยังไม่ปรากฏตัวออกมา อธิบายได้ว่าคนพวกนี้อยู่ในสายตาของมหาพญาเทพ ไม่ได้สำคัญอะไร
ดังนั้นเดิมทีมหาพญาเทพจึงไม่เคยเชื่อใจพวกเขา คาดหวังให้พวกเขามาแลกเปลี่ยนกับแม่ หรือว่าช่วยชีวิตแม่ออกมา โดยพื้นฐานเป็นไปไม่ได้