บทที่ 2079 เข้าใจผิดกัน
อสูรฟ้าคิดๆ ดูแล้วก็มองไปที่ซือเยี่ยหาน “ใช่ไหมครับ…”
ซือเยี่ยหานยืนนิ่งอยู่ที่เดิม เงียบอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ได้พยักหน้า ตอบรับว่า “อืม”
“ฝึกซ้อมเหรอ ฉันว่าพวกนายเล่นงิ้วอยู่มากกว่า พวกนายไปหลอกผีเถอะ ฉันไม่เชื่อทั้งนั้น นายคิดว่าคนอื่นเขาจะเชื่อเหรอไง ยอดเลยนะ โจมตีบ้านตระกูลเนี่ยสิ มัวยืนเฉยอยู่ทำไมล่ะ ลงมือสิ เอาให้นองเลือดเลย พวกเรารับประกันว่าจะไม่ลงมือเลย ถ้าไม่ไหวจริงๆ ตระกูลเสิ่นของพวกเรากับตระกูลจี้ให้นายยืมคนได้นิดหน่อยนะ รับรองว่าทำให้นายถล่มตระกูลเนี่ยได้แน่!” คุณชายเสิ่นพูดเสียดสี
อสูรฟ้าพูดไม่ออกแล้ว…
ซือเยี่ยหานก็นิ่งเงียบไม่ไหวติง…
หลินเชวียจึงต้องเป็นคนออกหน้า “เกี่ยวอะไรกับนาย นายพล่ามให้น้อยๆ หน่อยเถอะ การฝึกซ้อมของพวกเรา นายไม่เข้าใจหรอก”
“อู๋โยว เรื่องมันเป็นยังไงกันแน่!”
ตอนนี้ หัวหน้าตระกูลเนี่ยมองไปที่เยี่ยหวันหวั่น
เยี่ยหวันหวั่นเผยสีหน้ามึนงง เธอก็อยากรู้เหมือนกันว่าเรื่องมันเป็นยังไงกันแน่ ตอนนี้กลับบอกว่าเป็นการฝึกซ้อม หลอกไม่ได้แม้แต่เธอด้วยซ้ำ แล้วคิดว่าจะหลอกพ่อแม่เธอได้งั้นเหรอ?!
“หวันหวั่น ถังถังเป็น…เป็นลูกชายของลูกกับเขา…จริงๆ เหรอ?”
นายหญิงเนี่ยเดินเข้ามาประชิดตัวเยี่ยหวันหวั่น พลางขมวดคิ้วแน่น
“แม่คะ เรื่องนี้เล่าไปแล้วยาวจริงๆ” เยี่ยหวั่นเอ่ยด้วยรอยยิ้มขื่นๆ
“งั้นก็เล่าให้แม่ฟังแบบคร่าวๆ” นายหญิงเนี่ยไม่ให้โอกาสเยี่ยหวันหวั่นได้ปล่อยผ่านไป
“เอ่อ…แม่คะ อันที่จริง ก็ใช่ค่ะ เป็นไปตามหลักชีววิทยาเลย…แต่ว่า วันนี้เขาทำแบบนี้กับพวกเรา ไม่เคารพพ่อกับแม่ หนูจะให้เขามอบคำอธิบายให้พ่อแม่ให้ได้เลยค่ะ!” เยี่ยหวันหวั่นรีบกล่าวออกมา
“ฮึ่ม ฉันไม่ยอม จะต้องมอบคำอธิบายให้ฉันด้วย!” เนี่ยอู๋หมิงเดินออกมา พลางตะคอกเสียงเย็น
เยี่ยหวันหวั่นนิ่งเงียบไป รวมนายด้วยที่ไหนกันล่ะ? นายจะเอาคำอธิบายไปทำซากอะไร
จากนั้น ท่ามกลางสายตาของฝูงชน เนี่ยอู๋หมิงก็เดินไปหยุดข้างๆ ซือเยี่ยหาน จากนั้นก็ใช้นิ้วจิ้มหน้าท้องของซือเยี่ยหาน “เอาล่ะ ไอ้หนุ่ม นายมันผู้ชายเดรัจฉาน นายมีลูกกับน้องสาวฉัน อา จากนั้นก็เปิดตูดหนี หลายปีมานี้ พวกนายไม่เคยติดต่อมาหาถังถังสุดที่รักของฉันเลย นายรู้ไหม ทั้งหมดเป็นฉันที่ต้องเลี้ยงดูเก็บอึเช็ดฉี่ให้ถังถัง เป็นทั้งพ่อทั้งแม่ให้…”
ซือเยี่ยหานไม่พูดอะไร
“เก็บอึเช็ดฉี่ให้นายน้อยถังถัง…”
อสูรฟ้าทำท่าจะพูดอะไร แต่พอเห็นสายตาของซือเยี่ยหานก็หุบปากลงทันที
ดูเหมือนว่า ตอนนี้ทั้งกลุ่มอาชูร่าของพวกเขาจะไม่มีสิทธิ์พูดอะไรทั้งนั้น มีแต่ต้องยอมรับความผิด แบกรับไปตรงๆ
“ฉันก็ไม่ได้จะกดดันนายมากนักหรอก ไม่ว่ายังไง ตามมุมมองทางชีววิทยาแล้ว นายก็คือพ่อของถังถัง ถูกต้องไหม?”
“อืม…” ซือเยี่ยหานตอบ
“ดี นายยอมรับก็ดี หลายปีมานี้ฉันเก็บอึเช็ดฉี่ให้ถังถัง ก็เป็นเพราะถังถัง ฉันอายุปูนนี้แล้ว ถึงหาแฟนไม่ได้แม้แต่คนเดียว หน่วงเหนี่ยวชีวิตฉันไว้ พูดมาสิ นายเตรียมจะชดเชยให้ฉันยังไง” เนี่ยอู๋หมิงเอ่ยเสียงเย็น
ซือเยี่ยหานนิ่งเงียบ
“นายพูดมาสิ!!” เนี่ยอู๋หมิงใช้นิ้วจิ้มซือเยี่ยหานต่ออีกสองสามที
“ได้”
ผ่านไปครู่หนึ่ง ซือเยี่ยหานก็เอ่ยตอบ
“นายพูดแล้วนะ ไอ้หนุ่ม ถ้านายกล้างกกับฉัน นายอย่าคิดจะได้เจอถังถังอีกชั่วชีวิตนี้”
พอเนี่ยอู๋หมิงพูดจบ ก็หันหลังกลับไปมองหัวหน้าตระกูลเนี่ยกับนายหญิง “พ่อแม่ นี่เป็นการฝึกซ้อมจริงๆ ผมสมคบกับเขาเอาไว้นานแล้ว…ไม่สิ ตกลงกันไว้น่ะ รอให้ผมมีเวลาแล้วจะค่อยๆ อธิบายกับพวกพ่อแม่นะ!”
“แกไสหัวกลับมาหาฉันซะ!”
หัวหน้าตระกูลเนี่ยหน้าแดงก่ำด้วยความโมโห
“โอ้…”
เนี่ยอู๋หมิงเดินคอตกกลับมา และไม่กล้าพูดมากอีก
———————————————————————-
บทที่ 2080 ขอโทษพ่อแม่
“อู๋โยว ลูกเลอะเลือนไปแล้วเหรอ ทำไมลูกถึงได้…กับคนแบบนี้!”
สีหน้าของหัวหน้าตระกูลเนี่ยไม่น่ามองแล้ว “ไม่น่าเชื่อเลยว่าเขาจะพาคนมาโจมตีตระกูลเนี่ย ตอนนี้ ทั่วทั้งรัฐอิสระรู้กันหมดแล้ว แถมเขายังเป็นพ่อแท้ๆ ของถังถังอีก ลูกจะให้ตระกูลเนี่ยเอาหน้าไปไว้ที่ไหนกัน!”
“ท่านหัวหน้าตระกูลเนี่ยครับ เป็นเรื่องเข้าใจผิดกัน เข้าใจผิดไปจริงๆ!” อสูรคนหนึ่งเอ่ยออกมา
“ไสหัวไป!” หัวหน้าตระกูลเนี่ยตะคอก
“ได้ครับได้ ไม่มีปัญหา ท่านจะให้ผมไสหัวไปไหนดีครับ”
หัวหน้าตระกูลเนี่ยคร้านจะพูดจาไร้สาระต่อแล้ว จึงมองไปที่เยี่ยหวันหวั่นแล้วเอ่ยว่า “อู๋โยว พ่อไม่มีทางยอมรับเขา”
“อู๋โยว เขาไม่เข้าท่าเกินไปแล้ว!” นายหญิงเนี่ยก็พูดขึ้นมา
“พ่อคะ แม่คะ” เยี่ยหวันหวั่นมองไปที่หัวหน้าตระกูลเนี่ยและนายหญิงเนี่ย “ทั้งคู่วางใจเถอะค่ะ ถ้าพวกพ่อไม่ยอมรับเขา หนูก็ไม่มีทางยอมรับเขาเหมือนกัน ถังถังก็จะไม่ยอมรับเขาด้วย!”
พอได้ฟังคำพูดนี้ของเยี่ยหวันหวั่น สีหน้าของหัวหน้าตระกูลเนี่ยและนายหญิงถึงได้ดูดีขึ้นมาบ้าง
“ยังจะมามุงล้อมที่นี่อยู่ทำไม ยังไม่ไสหัวไปให้ฉันอีก!”
หัวหน้าตระกูลเนี่ยตวาดใส่กองกำลังมากมายที่อยู่รอบๆ
“ไปๆๆ…รีบไปเร็ว!”
อสูรฟ้ารีบโบกมือ พาพวกหลินเชวียออกจากที่นี่พร้อมกับคนอื่นๆ อย่างรวดเร็ว
ภายใต้เสียงตำหนิของหัวหน้าตระกูลเนี่ย กลุ่มอำนาจที่สังเกตการณ์อยู่ก็รีบจากไปอย่างว่องไวเช่นกัน
ไม่นานนัก หน้าบ้านตระกูลเนี่ยก็เหลือแค่ซือเยี่ยหานที่ยังไม่ไปไหน
“พวกเราไปเถอะ!”
หัวหน้าตระกูลเนี่ยโบกมือ พาพวกเยี่ยหวันหวั่นกลับเข้าบ้านตระกูลเนี่ย
“พ่อคะ…แม่คะ จะดีร้ายยังไงเขาก็เป็นนายแห่งอาชูร่า ถ้าปล่อยให้ยืนอยู่หน้าประตูบ้านเนี่ยตลอด ถูกคนอื่นชี้ไม้ชี้มือใส่…พอถึงเวลา จะส่งผลเสียนะคะ ไม่สู้ให้เขาเข้ามาก่อน ต่อให้มีเรื่องต้องพูดกัน ก็คุยกันให้ชัดเจนเถอะค่ะ ถึงยังไงเขาก็เป็นพ่อของถังถัง” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยเบาๆ
“ไม่ได้ บ้านตระกูลเนี่ยของฉันไม่อนุญาตให้เขาเหยียบเข้ามาแม้แต่ครึ่งก้าว!” หัวหน้าตระกูลเนี่ยกล่าว
ทันใดนั้น นายหญิงเนี่ยก็ปรายตามองหัวหน้าตระกูลเนี่ยแวบหนึ่ง “ที่อู๋โยวพูดมาก็มีเหตุผล ให้เขาเข้ามาก่อน ต่อให้อู๋โยวตัดขาดความสัมพันธ์กับเขา ก็ต้องคุยกันให้ชัดเจน ไม่งั้นจะทำยังไงได้”
“แต่ว่า…” หัวหน้าตระกูลเนี่ยขมวดคิ้วแน่น
“แต่เต่ออะไร ฉันบอกให้เขาเข้าก็ให้เข้าสิ”
พอนายหญิงพูดจบ ก็หันไปเอ่ยกับซือเยี่ยหาน “เธอตามมาสิ”
“ได้ครับ…” ซือเยี่ยหานพยักหน้า เดินตามหลังเยี่ยหวันหวั่น เว้นระยะห่างกับเยี่ยหวันหวั่นเล็กน้อยอย่างรู้ตัวดี
ซือเยี่ยหานในตอนนี้ เหมือนเด็กน้อยคนหนึ่งที่กระทำความผิดไว้ ดวงตาฉาบด้วยแววร้อนรนอย่างที่ยากจะได้เห็น
ภายในห้องรับแขกตระกูลเนี่ย
เยี่ยหวันหวั่นจ้องมองซือเยี่ยหาน “คุณจะยืนอยู่ตรงนี้ทำไม ยังไม่รีบไปรินน้ำชาขอรับผิดให้พ่อแม่ฉันอีกเหรอ?!”
ซือเยี่ยหานเงอะงะอยู่บ้าง
“ไม่จำเป็น พวกเรารับไม่ไหวหรอก ไม่งั้นเกิดวันไหนเขาอารมณ์ไม่ดีขึ้นมา คงมาปิดล้อมตระกูลเนี่ยของพวกเราอีก” หัวหน้าตระกูลเนี่ยฮึเสียงเย็น
ซือเยี่ยหานปิดปากเงียบ…
“พูดขอโทษพ่อแม่ฉันก่อน ยอมรับผิดซะ” เยี่ยหวันหวั่นกล่าวพลางขมวดคิ้ว
ซือเยี่ยหานมองไปที่นายหญิงเนี่ยและหัวหน้าตระกูล “เป็นเรื่องเข้าใจผิดกัน…”
พอได้ยินคำพูดนี้ เยี่ยหวันหวั่นแทบอยากพ่นน้ำลายใส่หน้าซือเยี่ยหานแล้ว เขาอีคิวต่ำจริงๆ หรือว่าเสแสร้งกันแน่?!
ตัวเองให้เขาพูดขอโทษ แต่เขากลับมอบคำว่าเข้าใจผิดให้เธอเนี่ยนะ?!
“ฉันให้คุณขอโทษ มาเข้าใจผิดอะไรอีก!” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยด้วยความหงุดหงิด
ไม่เห็นเหรอไงว่าพ่อแม่โกรธจนกลายเป็นแบบไหนแล้ว ขนพองแล้ว! ฮึ่ม โกรธจนขนพองกันไปหมดแล้ว!
“หัวหน้าตระกูลเนี่ย นายหญิง ขอโทษด้วยครับ เป็นผมเองที่ไม่ได้ตรวจสอบให้ชัดเจน”
สุดท้าย ซือเยี่ยหานก็ยอมลงให้ โค้งตัวให้หัวหน้าตระกูลเนี่ยและนายหญิง
ถังถังจ้องมองซือเยี่ยหานที่ยืนอยู่กลางห้องรับแขก จากนั้นก็ดึงชายเสื้อของเยี่ยหวันหวั่นพลางเอ่ยถามว่า “แม่ครับ…เขาคือพ่อแท้ๆ ของผมจริงๆ เหรอ”
“อื้ม” เยี่ยหวันหวั่นพยักหน้า
เพียงแต่ตอนนี้ไม่ใช่ปัญหาวุ่นวายเรื่องใครคือพ่อแท้ๆ แต่กลายเป็นจะกู้หน้าให้พ่อแท้ๆ คนนี้ยังไงดีต่างหาก
…………………………………………………………………..