ตอนที่ 995: อันตรายที่ใกล้เข้ามา
“ลูกข้า มันน่าเสียดายจริงจริงที่ข้าจะไม่ได้เห็นหน้าเจ้าอีกต่อไป ข้าอยากรู้ว่าเจ้าเป็นอย่างไรในตอนนี้ การตามมนุษย์นั้นไปทำให้เจ้าลำบากหรือเปล่า ? ” รัมกุยเนสคิดในใจ ความสิ้นหวังเต็มไปในหัวใจของนาง นางรู้ว่าม่านพลังจะทนได้อีกไม่นานถ้าไม่มีพลังจากนาง นางต้องตายแน่หลังจากที่มันสลายไป
แม้ว่านางจะเป็นสัตว์อสูรระดับ 7 ที่ทรงพลัง แค่นางก็ไม่ได้อยู่ในสภาพที่ดีที่สุด นางไม่ได้แข็งแกร่งเหมือนก่อนหน้านี้
ในตอนก่อนที่จะตาย นางคิดถึงและกังวลเกี่ยวกับลูกของนางที่สุด
ด้านนอก เสียงระเบิดจากม่านพลังดังออกมาอย่างต่อเนื่อง เซียนสวรรค์กระหน่ำโจมตีม่านพลังภายใต้คำสั่งของเซียนผู้คุมกฎ มันทำให้พลังของม่านพลังลดลงอย่างรวดเร็ว
เฒ่าโฮวลอยอยู่กลางอากาศ เขาจ้องอย่างเย็นชาที่ม่านพลังด้านล่าง ในขณะที่สายตาของเขาเต็มไปด้วยความระมัดระวัง เขาได้สะสมกำลังของเขาเอาไว้และพร้อมที่จะโจมตีออกไปในทุกขณะ เขาเตรียมการเพื่อที่ว่า สัตว์อสูรระดับ 7 ที่ซ่อนอยู่ในม่านพลังจะได้ไม่สามารถโจมตีเขาอย่างกระทันหันได้
ไกลออกไป เจี้ยนเฉินตามขนเสือขาวไปในขณะที่เขาโอบโหยวเยว่เอาไว้ เสือขาวยืนอยู่บนไหล่ของเขา เขาเดินทางไปที่ทางเหนือของทวีป ไปยังที่ซึ่งรัมกินเนสซ่อนตัวอยู่
รุยจินและเฮยยู่ตามเขาอยู่ใกล้ ๆ แม้ว่าพวกเขาจะสามารถเปิดประตูมิติได้ แต่พวกเขาก็ไม่รู้ตำแหน่งที่แน่นอนเพราะมีแต่ขนของเสือเท่านั้นที่นำทางไป ดังนั้นทั้งหมดที่พวกเขาทำได้ก็คือตามขนเสือไปเท่านั้น
อย่างไรก็ตาม พวกเขาก็เร็วมากแม้ว่าจะบินอยู่
ในพริบตาเดียว หลายวันก็ได้ผ่านไป กลุ่มของเจี้ยนเฉินผ่านอาณาจักรนับไม่ถ้วนที่มีขนาดต่าง ๆ กันเช่นเดียวกันกับเทือกภูเขาต่าง ๆ พวกเขาบินไปอย่างต่อเนื่องและเข้าใกล้ทางเหนือหลังจากที่พวกเขาเดินทางมาได้ 10 ล้านกิโลเมตร
ในเวลาเดียวกัน เซียนสวรรค์ก็ทำลายม่านพลังของรัมกุยเนสได้สำเร็จในที่สุด ม่านพลังต้านการโจมตีของพวกเขามาได้มากกว่าสิบวันและพลังงานของมันก็หมด มันเผยให้เห็นทางเข้าที่มืดดำของโพรง
เซียนสวรรค์ถอยหลังไปหลังจากที่ม่านพลังสลายไป เฒ่าโฮวเข้าไปในโพรงอย่างระมัดระวังคนเดียว เขาเห็นรัมกุยเนสที่ไร้พลังอยู่บนพื้นเพียงปราดแรกที่มอง
ตาของรัมกุยเนสเต็มไปด้วยความอ่อนแอและหมองหม่น นางมองไปที่เฒ่าโฮว ก่อนที่จะหลับตาลงอย่างช้า ๆ นางยอมรับความตายแล้วในตอนนี้ เพราะนางไม่มีพลังที่จะหนีได้ในสภาพตอนนี้ แม้ว่านางจะต่อต้านอย่างเต็มกำลังไปในเฮือกสุดท้ายในสถานการณ์แบบนี้ นางก็คงไม่สามารถทำให้เซียนผู้คุมกฎที่อยู่ในสภาพดีเยี่ยมบาดเจ็บได้
เฒ่าโฮวจ้องเขม็งไปที่รัมกุยเนสสักพัก หลังจากที่เขายืนยันได้แล้วว่า สัตว์อสูรระดับ 7 นี้บาดเจ็บอย่างหนัก เขาก็ลังเลเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม เขาก็ไม่ยอมประมาท เขาโบกมือแล้วรวมพลังงานที่ทรงพลังแล้วยิงไปที่รัม กุยเนสด้วยความเร็วแสง
บู้ม !
รัมกุยเนสลอยออกไปอย่างไม่ได้ต่อต้านอะไร นางปะทะเข้ากับผนังของโพรงอย่างแรงก่อนที่นางจะร่วงลงที่พื้น นางกระอักเลือดออกมาทันที อาการบาดเจ็บที่น่ากลัวที่เกิดขึ้นที่ร่างของนางในขณะที่เลือดก็ไหลออกมาจากมัน มันย้อมขนสีขาวราวหิมะให้เป็นสีแดง
ตาของรัมกุยเนสมืดหม่นลงมากกว่าเดิม นางอ่อนแอลงไปอีก
เฒ่าโฮวอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาเมื่อเขาเห็นแบบนี้ เขาพูดออกมา “ดูเหมือนว่าจะไม่จำเป็นต้องกังวลแล้ว อาการบาดเจ็บของเจ้ามากกว่าที่ข้าคิดเอาไว้อีก ดูเหมือนข้าจะเอาแกนอสูรระดับ 7 และศพของเจ้ามาได้ง่ายดายเลยในวันนี้”
ในขณะที่เขาพูด พลังงานก็เริ่มมารวมกันในมือของเฒ่าโฮว เขาโจมตีไปที่รัมกุยเนสอีกครั้ง เขาระมัดระวังและไม่อยากจะเข้าใกล้รัมกุยเนส เพราะเขากลัวว่านางจะแกล้งทำเป็นบาดเจ็บ
เสือขาวที่ยืนอยู่เงียบ ๆ บนไหล่ของเจี้ยนเฉินก็ตัวสั่นขึ้นมาทันทีที่รัมกุยเนสได้รับบาดเจ็บ ไฟสองแสงสว่างออกมาจากตาของมันและพลังแห่งการมีอยู่ที่มหาศาลของสัตว์อสูรระดับ 7 ก็เปล่งประกายออกมาจากร่างเล็ก ๆ ของมัน พลังแห่งการมีอยู่เต็มไปด้วยไฟโทสะ
โฮ้ก ! เสือขาวคำรามดังขึ้นไปในท้องฟ้า มันไม่เหมือนการคำรามก่อนหน้านี้ แต่มันเป็นเสียงคำรามของเสือจริง ๆ มันดังบาดหูและกระจายไปทั่วทั้งท้องฟ้า
หลังจากนั้น เสือขาวก็กระโจนออกจากไหล่ของเจี้ยนเฉิน มันคลี่ปีกที่ม้วนไว้ออกทันทีและเริ่มกระพือปีก เสือขาวกลายเป็นแสงสีขาวและพุ่งออกไปด้วยความเร็วที่เหลือเชื่อ มันหายไปทันทีเหมือนตัดมิติได้ มันเคลื่อนไปเร็วที่สุดเท่าที่มันจะทำได้
การกระทำอย่างกะทันหันของเสือขาวทำให้เจี้ยนเฉินและคนอื่นอึ้งไป อย่างไรก็ตาม เจี้ยนเฉินก็ตระหนักได้ถึงบางอย่างอย่างรวดเร็วและหน้าของเขาก็เคร่งเครียด เขาพูดด้วยเสียงแหบ “เหมือนแม่ของเสี่ยวไป๋กำลังตกอยู่ในอันตรายตอนนี้ พวกเรารีบกันเถอะ”
“เจี้ยนเฉิน ความเข้าใจในความลึกลับของธรรมชาติของเจ้านั้นยังห่างไกลจากขีดจำกัดมากนัก ให้ข้าพาเจ้าไปเอง” เฮยยู่พูด เขาโบกมือแล้วพลังที่มองไม่เห็นก็ล้อมรอบเจี้ยนเฉินและโหยวเยว่เอาไว้ หลังจากนั้น พลังนั้นก็หลอมรวมเข้ากับมิติรอบ ๆ มากยิ่งขึ้นไปกว่าเดิม พวกเขากลายเป็นภาพติดตาจากพลังมิติพร้อมกับรุยจินและเฮยยู่ พวกเขาพุ่งเลยขนเสือไปทันทีและไล่ตามหลังเสือขาวไป
รัมกุยเนสได้รับการโจมตีอย่างรุนแรงในบึง นางยืนนอนอยู่ที่พื้น ในขณะที่เลือดย้อมร่างกายนางจนแดงไปหมด เลือดที่อยู่บนพื้นได้กลางเป็นแอ่ง ในขณะที่ตาของนางมืดมน นางดูเหมือนตาจะปิดแล้ว
เฒ่าโฮวยิ้มอย่างเหี้ยมโหด เขาไม่กลัวอีกแล้วในตอนนี้และดาบโค้งก็ปรากฏขึ้นในมือของเขา เขากำลังจะโจมตีครั้งสุดท้ายไปที่รัมกุยเนสเพื่อที่จะจบชีวิตของมัน
โฮ้ก
ในตอนนี้เอง เสียงคำรามก็ดังมาแต่ไกล เสียงเริ่มจากที่ใกล้เส้นขอบฟ้าและดังขึ้นเรื่อย ๆ และมาถึงในทันที
เสียงคำรามมีแรงกดดันมหาศาลเหมือนเสียงคำรามอย่างโกรธเกรี้ยวผู้เป็นใหญ่ สัตว์อสูรทั้งหมดที่อยู่ในบึงพิษกลัวและทรุดลงกับพื้นด้วยร่างกายที่สั่นเทา
แม้แต่เซียนสวรรค์และเฒ่าโฮวยังกลัวจากเสียงคำราม อย่างไรก็ตาม ผลกระทบก็ไม่รุนแรงมากเพราะพวกเขาเป็นมนุษย์
“นะ นั่นมันสัตว์อสูรระดับ 7 สัตว์อสูรระดับ 7 อีกตัวมาแล้ว” ท่าทางของเฒ่าโฮวเปลี่ยนไปอย่างมาก มันเปลี่ยนไปเป็นความกลัว