กู่ต้าวอี้ร่วงลงมาสู่เบื้องล่าง ร่างทั้งก้าวเองก็ร่วงตามมาเช่นกัน การโจมตีของทั้งเก้าเกือบจะถูกตัวหลิงฮันแล้วก็ร่วงลงมาเสียก่อน
ผู้คนที่ดูเหตุการณ์อยู่รู้สึกเห็นใจกู่ต้าวอี้มาก แต่หากเป็นพวกเขาก็คงทำเหมือนกับหลิงฮัน
หากหลิงฮันเลือกทำเช่นนี้ตั้งแต่แรกทุกคนคงเหยียดหยามหลิงฮัน แต่การต่อสู้ก่อนหน้านี้ของหลิงฮันกับกู่ต้าวอี้ได้แสดงให้เห็นแล้วว่าเขาแข็งแกร่งขนาดไหน ดังนั้นถึงแม้การลอบโจมตีแผ่นหินนี้จะดูลอบกัดไปบ้างแต่ทุกคนก็ยังคงชื่นชมความสามารถในการพลิกสถานการณ์ของหลิงฮัน
ฮ่าๆ ข้าไม่นึกเลยว่าจะลงเอยเช่นนี้“
“แต่ทำไมข้าถึงได้รู้สึกคุ้นๆแปลกๆ?”
“สุนัขตัวดำตนนั้น!”
“ใช้แล้ว หลิงฮันกับเจ้าสุนัขตัวดำค่อนข้างเหมือนกัน ใครก็ตามที่ถูกเขายั่วยุจะต้องลงเอยด้วยความอับอายเช่นนี้”
เสียงหัวเราะลั่นดังขึ้นจากเบื้องล่าง พอคิดดูแล้วช่างตลกยิ่งนัก กู่ต้าวอี้งัดทักษะมากมายมาใช้อย่างต่อเนื่อง แม้กระทั่งทักษะที่แข็งแกร่งที่สุดก็ยังใช้ออกมา แต่สุดท้ายกลับพ่ายแพ้ในดาบเดียว
ตูม!
ร่างของกู่ต้าวอี้หล่นกระแทกพื้นล่างหุบเขาจนฝุ่นฟุ้งกระจาย ด้วยอำนาจแห่งกฎเกณฑ์ของหุบเขาเฉินเอี๋ยนจอมยุทธระดับดาราจึงไม่สามารถเหาะเหินได้
กู่ต้าวอี้คลานลุกขึ้นยืนจากพื้นและคำรามลั่น เสียงของเขาอัดแน่นไปด้วยจิตสังหารอันโหดเหี้ยม
การร่วงลงมาครั้งนี้คือความอับอายที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตเขา ในขณะที่ร่วงหล่นลงมาเขาสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนว่าทุกคนกำลังหัวเราะเยาะเขาอยู่
เขาใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นแดงฉานจนแทบจะระเบิดออกมา
ความอัปยศครั้งนี้น่าอับอายแทบจะเท่ากับตอนที่ถูกขับไล่ออกมาจากดินแดนแห่งเซียนไม่ผิดเพี้ยน
“ข้าจะฆ่าเจ้า!” กู่ต้าวอี้คำราม ผมเพ้าของเขายุ่งกระเซอะกระเซิง
เขาขึ้นไปยืนบนแผ่นหินอีกครั้งและทะยานขึ้นท้องฟ้า ความเร็วในการไต่เต้าของกู่ต้าวอี้รวดเร็วจนน่าอัศจรรย์ เหตุการณ์หนึ่งก็เป็นเพราะราชาที่แข็งแกร่งไปอยู่ที่ด้านบนหมดแล้ว เหล่าราชาที่อยู่ด้านล่างจะมีใครสามารถหยุดยั้งเขาได้? ต่อให้พวกเขาก่อตั้งพันธมิตรกันก็ไร้ความหมาย
ในทางตรงข้าม ความเร็วในการไต่เต้าของหลิงฮันช้าลงมาก จอมยุทธที่อยู่ด้านบนนี้มีแต่ราชาที่แข็งแกร่ง หากต้องการเอาชนะย่อมใช้เวลานานพอสมควร
“หลิง! ฮัน!” ความเร็วของกู่ต้าวอี้น่าสะพรึงอย่างมาก เขากำราบเอาชนะราชาที่อยู่เบื้องล่างมาได้อย่างต่อเนื่อง เพียงแค่เขาลงมือหนึ่งครั้งแผ่นหินก็จะยกตัวสูงขึ้นสองถึงสามฟุต
เขาคำรามด้วยความโกรธพร้อมกับกวัดแกว่งดาบในมือ นี่เป็นครั้งแรกตั้งแต่อยู่ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ที่เขานำอาวุธเซียนออกมาใช้ ดาบเล่มนี้คืออุปกรณ์ศักดิ์สิทธิ์ระดับยี่สิบ ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์มันเป็นอาวุธที่แข็งแกร่งที่สุด!
ดาบของกู่ต้าวอี้จู่โจมศัตรูไปทั่ว แต่ทันใดนั้นดาบของเขาก็ถูกหยุดเอาไว้ เมื่อมองไปจะเห็นจักรพรรดินีที่ถือหินต้นกำเนิดสวรรค์เอาไว้ในมือ
ดาบของกู่ต้าวอี้ถูกหยุดเอาไว้ได้
“อะไรกัน!” เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น ผู้คนด้านล่างก็อุทานออกมา
การจู่โจมที่เกรี้ยวกราดของกู่ต้าวอี้ถูกหยุดเอาไว้ได้? นั่นแสดงว่าพลังของอีกฝ่ายย่อมไม่ด้อยไปกว่ากู่ต้าวอี้
ราชาที่ทรงพลังผู้นั้นคือใครกัน!
ทุกคนจ้องมองไปยังจักรพรรดินี แม้นางจะมีผ้าคลุมปิดบังใบหน้าเอาไว้หนึ่งชั้นแต่ทุกคนก็สามารถสัมผัสได้ถึงเสน่ห์อันหาใครเปรียบของนาง
“เจ้ากล้าหยุดข้า?” กู่ต้าวอี้คำรามอย่างโหดเหี้ยม ณ เวลานี้ไม่ว่าใครก็หยุดยั้งเขาจะต้องถูกสังหาร
“แล้วข้าหยุดเจ้าไม่ได้?” จักรพรรดินีแสยะยิ้ม
อันที่จริงกู่ต้าวอี้รู้สึกชื่นชอบสตรีผู้นี้เล็กน้อย
เพียงแต่ว่าอีกฝ่ายบ่มเพาะทักษะเก้าสวรรค์ดับสูญเหมือนกันนางจึงมีโชคชะตาที่จะถูกเขากลืนกิน เพราะงั้นในสายตาของเขาไม่ว่าอีกฝ่ายจะงดงามแค่ไหนก็เป็นได้แค่เครื่องที่มือช่วยให้พลังของเขาแข็งแกร่งยิ่งขึ้น
“ตาย!” เขาชี้นิ้วปลดปล่อยทักษะดรรชนีโลหิตพระเจ้า
จักรพรรดินีสะบัดมือรับการโจมตีด้วยก้อนหิน
เป็นอีกครั้งที่การโจมตีถูกหยุดเอาไว้ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
พลังทำลายของฝ่ามือถูกดูดซับเข้าไปในก้อนหิน
หินต้นกำเนิดสวรรค์คือหินที่ยกระดับมาจากศิลากำเนิดความสับสนวุ่นวาย หินชนิดนี้เป็นแก่นพลังที่กำเนิดขึ้นพร้อมกับสวรรค์และปฐพี หินต้นกำเนิดสวรรค์สามารถดูดซับพลังทำลายที่ต่ำกว่าระดับสร้างสรรพสิ่งได้ทั้งหมด
อย่างน้อยพลังทำลายของดรรชนีโลหิตพระเจ้าก็ไม่เพียงพอ บางทีกู่ต้าวอี้อาจจะต้องใช้ทักษะชาติภพที่สิบและปลดปล่อยทักษะทั้งหมดออกมาถึงจะสามารถทำลายหินต้นกำเนิดสวรรค์ได้
แต่ปัญหาก็คือกู่ต้าวอี้ไม่สามารถใช้ทักษะที่สิบได้โดยตรง แต่ต้องปลดปล่อยทักษะตั้งแต่หนึ่งถึงเก้าออกมาเสียก่อน
“เจ้าไม่มีคุณสมบัติพอที่จะขวางทางสามีของข้า!” จักรพรรดินีกล่าวด้วยน้ำเสียงหยิ่งยโสพร้อมกับชี้นิ้วเหยียดหยามกู่ต้าวอี้
เพื่อหลิงฮัน นางจะขัดขวางเสี้ยนหนามทั้งหมดให้เอง
ใบหน้าของกู่ต้าวอี้เปลี่ยนเป็นมืดมน แม้เขาไม่คิดว่าจักรพรรดินีจะสามารถหยุดยั้งเขาได้ แต่อีกฝ่ายก็มีพลังต่อสู้ทีแทบจะทัดเทียมเขา
“ต่อต้านข้าก็เปรียบเสมือนแส่หาที่ตาย!” เขากล่าว
ทั้งสองคนบ่มเพาะทักษะเก้าสวรรค์ดับสูญกันทั้งคู่ ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งมีโชคชะตายที่จะถูกดูดกลืน เพราะงั้นไม่ว่าอย่างไรนางก็ต้องเอาชนะให้ได้
กู่ต้าวอี้ไม่พล่ามอีกต่อไปและทำได้เพียงสะกดความเกรี้ยวกราดเอาไว้ เขากับจักรพรรดินีมีเพียงคนเดียวที่จะมีชีวิตอยู่ แต่ไม่ว่าอย่างไรตอนนี้ก็ยังไม่ใช่โอกาสเหมาะสมที่พวกเขาจะสู้เป็นตายกัน ตราบใดที่แผ่นหินของถูกทำลายการต่อสู้ก็จะจบลงอย่างรวดเร็ว
ยิ่งกว่านั้นเป้าหมายของเขาตอนนี้ก็คือแผ่นหินสีทองที่อยู่ด้านบนสุดซึ่งสมควรมีวาสนาที่ยิ่งใหญ่รออยู่!
ฮึ่ม!
เขาตัดสินใจลงมือโค่นจักรพรรดินีให้เร็วที่สุดเท่าที่จะได้เพื่อที่จะไล่ตามหลิงฮันและเป็นคนแรกที่ขึ้นไปยังแผ่นหินสีทอง
“ทักษะชาติภพที่หนึ่ง!”
“ทักษะชาติภพที่สอง!”
“……”
“ทักษะชาติภพที่สิบ!”
กู่ต้าวอี้ใช้ทักษะทั้งหมดออกมาและแยกร่างออกเป็นสิบร่างอีกครั้ง