ตอนที่ 948 เจ้าสุนัขตัวนั้นเป็นคนรับใช้ของข้าเอง
จวนซางจั้วหยวน
ค่ายอาคมสำหรับรักษาความปลอดภัยถูกเปิดใช้งาน
นายทหารชุดเกราะเงินเดินลาดตระเวนตลอดเวลา
อากวงก็คอยล่องหนออกตรวจตราอยู่เป็นระยะ
นอกจากหลินเป่ยเฉิน ทุกคนล้วนทำงานไม่อยู่เฉย
เมื่อมีการรักษาความปลอดภัยเข้มงวดถึงเพียงนี้ ต่อให้อวี้ซือไป๋ฟื้นคืนชีวิตขึ้นมาจากความตายสำเร็จ ก็ไม่มีทางแอบเข้ามาลอบสังหารหลินเป่ยเฉินได้เด็ดขาด
แต่อย่างไรก็ตาม บัดนี้มีเรือนร่างผอมบางของคนผู้หนึ่งยืนอยู่บนหลังคาของจวนซางจั้วหยวน เมื่อยืนมองจากบนนี้ สายตาจึงสามารถมองเห็นความเคลื่อนไหวทั่วจวนได้อย่างชัดเจน
แสงจันทร์สาดส่องลงมาอาบไล้เรือนร่างของคนผู้นั้น แต่ไม่ปรากฏเงาทอดลงไปบนพื้นดิน
สายลมโชยพัด
ชายเสื้อคลุมปลิวไสว
เปิดเผยให้เห็นชุดรัดรูปที่สวมใส่อยู่ด้านใน
นี่คือเรือนร่างของสตรีนางหนึ่ง
นางยืนอยู่บนหลังคาของจวนซางจั้วหยวนก็จริง แต่กลับไม่มีผู้ใดพบเห็นนางเลยสักคน
หลังจากกวาดสายตามองรอบบริเวณอยู่หลายครั้ง สตรีลึกลับก็หันหน้ามองไปทางโรงเตี๊ยมที่ตั้งอยู่ห่างจากจวนซางจั้วหยวนไปไม่ถึงครึ่งลี้
ชาซานถง เซียนทะเลทรายจากจักรวรรดิหลิวชา กำลังยืนอยู่บนยอดหลังคาของโรงเตี๊ยมที่สูงหกชั้น ดวงตาของเขาจ้องมองมาทางจวนซางจั้วหยวนด้วยความเย็นชาน่าขนลุก
เขาทำตามคำสั่งของจีหวูชวง ในการมาคอยจับตาดูหลินเป่ยเฉินอยู่ที่นี่
สตรีลึกลับขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ในที่สุด นางก็ไม่ได้ลงมือ ก่อนจะหมุนตัวหายลับไป
…
ในห้องโถงใหญ่ของจวนซางจั้วหยวน
หลินเป่ยเฉินกำลังนั่งไถหน้าจอโทรศัพท์มือถือ
ในแอปวีแชท เทพีกระบี่หิมะไร้นามยังคงติดธุระสำคัญ ไม่สามารถกลับมาออนไลน์หรือตอบข้อความของเขาได้เลยสักครั้งเดียว เด็กหนุ่มไม่รู้เหมือนกันว่านางยุ่งอยู่จริง ๆ หรือมีเจตนาไม่อยากสนทนากับเขากันแน่
ส่วนทางด้านแอปเจิ้นอ้ายหว่าง ธิดาอู๋ไห่จือตี้หรือที่รู้จักกันในนาม ‘เทพธิดาห้าสมุทร’ ก็ไม่เคยตอบข้อความของหลินเป่ยเฉินเช่นกัน
แม้ว่าบัญชีผู้ใช้ของนางจะถูกปล่อยทิ้งร้างไม่มีความเคลื่อนไหวและนางก็ไม่เคยกลับมาออนไลน์อีกเลย แต่หลินเป่ยเฉินก็ชักจะสงสัยขึ้นมาจริง ๆ แล้วว่าหรือธิดาอู๋ไห่จือตี้จะบล็อกเขาไปแล้ว
ในขณะที่ร้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรในแอปจิงตง มอลล์ยังเปิดให้บริการอยู่ทุกวัน และก็ยังคงเย็นชาไร้มนุษยสัมพันธ์อยู่เช่นเดิม เพียงชวนคุยได้ไม่กี่คำหลินเป่ยเฉินก็ท้อใจ จนต้องล้มเลิกความพยายามตีสนิทไปในที่สุด
อีกอย่าง ผู้ดูแลร้านเพื่อนพ้องพี่น้องโจรเป็นบุรุษ หลินเป่ยเฉินไม่มีเหตุผลให้ตีสนิทบุรุษด้วยกันเองอยู่แล้ว
ดังนั้น เด็กหนุ่มจึงเปิดเข้าไปในแอป QQ ด้วยความเบื่อหน่าย
ผลก็คือเมื่อเข้าสู่การทำงานของแอปพลิเคชัน ข้อความส่วนตัวก็เด้งขึ้นมาทันที
‘น้องชาย เจ้ายังอยู่หรือไม่?’
‘น้องชาย รูปประจำตัวของเจ้าดูดีมาก เจ้าช่วยทำให้ข้าบ้างได้หรือไม่?’
‘น้องชาย ช่วยข้าเปลี่ยนรูปประจำตัวหน่อยสิ เจ้าสามารถเลือกรูปได้ตามใจชอบเลย ข้าส่งรูปไปให้เจ้าดูแล้ว’
‘น้องชาย?’
‘เจ้าอยู่หรือไม่? น้องชาย?’
‘น้องชาย ข้าแต่งตั้งเจ้าให้เป็นผู้ดูแลกลุ่มนี้แล้ว’
‘น้องชาย ช่วยเปลี่ยนรูปประจำตัวให้ข้าหน่อยสิ ข้าจะเลือกรูปที่ดีที่สุดส่งให้เจ้า’
‘น้องชาย ตราบใดที่เจ้าเปลี่ยนรูปประจำตัวให้ข้า เจ้าจะขออะไรก็ได้ทั้งนั้น ข้าจะบอกความจริงให้นะ ข้ามีน้องสาวเป็นสตรีที่งดงามที่สุดในจักรวรรดิเจิ้งหลง และข้าจะแนะนำนางให้กับเจ้า…’
[ส่งรูปภาพ]
[ส่งรูปภาพ]
[ส่งรูปภาพ]
ในแอป QQ มีแต่ข้อความจากเจ้าของบัญชีกระบี่มังกรเบิกฟ้าเท่านั้น
หมอนี่จะบ้าหรือไงนะ?
ทำไมถึงต้องตั้งใจประจบเขาขนาดนี้ด้วย?
เมื่อนั่งอ่านข้อความทั้งหมดจนครบถ้วน หลินเป่ยเฉินก็ไม่รู้แล้วว่าตนเองสมควรหัวเราะหรือร้องไห้มากกว่ากัน
ทว่า เมื่อเห็นรูปภาพที่กระบี่มังกรเบิกฟ้าส่งมาให้ดู เขาก็อดรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาไม่ได้
ไม่ใช่ว่าหลินเป่ยเฉินไม่เคยพบเห็นหญิงงามมาก่อน
อย่างเช่น เฉียนเหมยกับเฉียนเจินที่เขาดูแลเองกับมือ ไปจนถึงบรรดาสาวสวยรอบกายเขาอย่างหลิงเฉิน เยว่เว่ยหยาง มู่ซินเยว่ และเทพีกระบี่หิมะไร้นาม ต่างก็ถือว่าเป็นเหล่ายอดสาวงามทั้งสิ้น
แต่เด็กสาวที่อยู่ในรูปภาพ น่าจะอายุประมาณ 16 – 17 ปี นางสวมใส่ชุดเกราะเกล็ดมังกรสีแดงเพลิงล้ำค่า ผมสั้นมีสีแดงเพลิง คิ้วโก่ง หน้าตามีความสวยงามสะอาดหมดจดอย่างเป็นธรรมชาติ ไม่ว่าใครได้ยลโฉมหน้าตาเช่นนี้ ก็เป็นต้องหลงรักโดยไม่รู้ตัว
เพียงเพื่ออยากจะให้หลินเป่ยเฉินช่วยเปลี่ยนรูปประจำตัวให้ กระบี่มังกรเบิกฟ้าถึงกับยอมขายน้องสาวของตัวเองเชียวหรือ?
ไอ้หมอนี่มันยังเป็นมนุษย์อยู่อีกไหม
หลินเป่ยเฉินกดเข้าไปในกลุ่มแชทของแอป QQ
และพบว่าตนเองเป็นหนึ่งในผู้ดูแลกลุ่มแล้วจริง ๆ
ในกลุ่มนี้มีสมาชิกอยู่เพียงสามคน บัดนี้ กลับมีสองคนที่ได้เป็นผู้ดูแลกลุ่ม
แล้วจะปกครองกันอย่างไรเนี่ย?
หลินเป่ยเฉินถอนหายใจ ก่อนจะช่วยรักษาหน้าอีกฝ่ายด้วยการกดเซฟรูปภาพของเด็กสาวผมแดง และใช้สิทธิ์ในการเป็นผู้ดูแลกลุ่มเข้าไปเปลี่ยนรูปประจำตัวให้แก่กระบี่มังกรเบิกฟ้า…
‘น้องชาย? เจ้ามาแล้วหรือ?’
‘ขอบคุณมากนะน้องชาย ฮ่า ๆๆ’
‘รูปประจำตัวของข้าไม่ต้องเป็นสีขาวอีกแล้ว’
กระบี่มังกรเบิกฟ้าเอาแต่ส่งข้อความมาขอบคุณหลินเป่ยเฉินครั้งแล้วครั้งเล่า
‘น้องสาวของท่านงดงามไม่เลว’
หลินเป่ยเฉินพิมพ์ข้อความตอบกลับไป
ตั้งใจให้ฟังดูวางท่าใหญ่โต
เพื่อรักษาภาพลักษณ์ของคนวิกลจริต
‘เอ๊ะ น้องชายสนใจน้องสาวข้าจริง ๆ หรือ? นับว่าเจ้าตาถึงแล้ว ฮ่า ๆๆ รอไว้เจ้ามาที่จักรวรรดิเจิ้งหลงเมื่อใด ข้าจะแนะนำให้เจ้าได้รู้จัก นางเชื่อฟังข้ายิ่งนัก’
กระบี่มังกรเบิกฟ้าบอกชัดว่าต้องการจับคู่ให้แก่หลินเป่ยเฉิน
ภาพลักษณ์ของเขาพังทลายแล้ว
กระบี่มังกรเบิกฟ้ารู้ดีว่าเมื่ออยู่ต่อหน้าหลินเป่ยเฉิน ตนเองจะวางอำนาจไม่ได้เด็ดขาด
กระบี่มังกรเบิกฟ้าทำได้เพียงประจบเด็กหนุ่มต่อไปเท่านั้น
เมื่อหลินเป่ยเฉินเห็นข้อความนี้ เขาก็อดสบถคำหยาบอยู่ในใจไม่ได้
กระบี่มังกรเบิกฟ้าช่างไร้ยางอายเกินไปแล้ว!
ยังคงเอาน้องสาวมาหากินไม่หยุด!!
แม้จะนึกต่อว่าอยู่ในใจ แต่ด้วยเหตุผลกลใดไม่ทราบ หลินเป่ยเฉินกลับรู้สึกว่าพฤติกรรมของกระบี่มังกรเบิกฟ้ามีความรู้สึกที่คุ้นเคยต่อเขาบางประการ
เมื่อคิดดูอยู่หลายรอบ สุดท้าย หลินเป่ยเฉินก็ได้คำตอบ
กระบี่มังกรเบิกฟ้ามีพฤติกรรมเหมือนคนวิกลจริต!
กระบี่มังกรเบิกฟ้ามีบุคลิกเหมือนกับตัวเขานี่เอง!!
หลินเป่ยเฉินกำลังจะกดปิดหน้าจอ แต่แล้วก็นึกอะไรขึ้นมาได้บางอย่าง
‘จริงด้วยสิ ท่านมาจากจักรวรรดิเจิ้งหลงใช่หรือไม่?’
หลินเป่ยเฉินส่งข้อความถามกลับไป
กระบี่มังกรเบิกฟ้าตอบข้อความกลับมาอย่างเร็วไว ‘ใช่แล้วน้องชาย ข้าอยู่ในจักรวรรดิเจิ้งหลง เมื่อข้าออกคำสั่งใดแล้ว ที่นี่ไม่มีใครไม่กล้าปฏิบัติตาม ฮ่า ๆๆ น้องชาย วันหลังหากเจ้ามาที่จักรวรรดิเจิ้งหลง ข้าสัญญาว่าจะรับรองเจ้าเป็นอย่างดี และข้าจะทำให้เจ้าติดใจจนไม่อยากไปที่อื่นใดอีกเลย’
‘ว่าแต่ที่นั่นมีมังกรอยู่จริงหรือไม่?’
หลินเป่ยเฉินส่งข้อความถามออกไปอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย
กระบี่มังกรเบิกฟ้านิ่งเงียบเล็กน้อย
‘มีจริง’ เขาส่งข้อความยืนยันกลับมา ‘เนื่องจากมังกรก็เคยรับใช้ข้ามาแล้ว… หลายครั้งด้วย’
หลินเป่ยเฉินขมวดคิ้ว
ที่ว่ารับใช้นั่น หมายถึงรับใช้แบบไหนนะ?
‘ถ้าอย่างนั้น ข้าขอถามอะไรสักหน่อย ไม่ทราบว่าท่านรู้จักบุคคลที่ชื่อจีหวูชวงหรือไม่?’ หลินเป่ยเฉินเปลี่ยนคำถามทันควัน
เทพสงครามเซียนมนุษย์จีหวูชวงแสดงออกตั้งแต่แรกว่าไม่เป็นมิตรกับหลินเป่ยเฉิน
ขณะนี้ หลินเป่ยเฉินกำลังเตรียมตัวรับมือศัตรู เขาย่อมต้องการข้อมูลทุกอย่างเกี่ยวกับฝ่ายตรงข้าม ยิ่งเข้าใจศัตรูมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งมีโอกาสชนะมากเท่านั้น
‘จีหวูชวง?’
กระบี่มังกรเบิกฟ้าตอบข้อความกลับมาโดยเร็ว ‘ใช่ผู้ที่มีฉายานามว่าเทพสงครามเซียนมนุษย์หรือไม่? แหม น้องชายช่างมาถามได้ถูกคน ข้าย่อมต้องรู้จักมันผู้นี้อยู่แล้ว มันเป็นคนรับใช้ในตระกูลของข้าเอง คนผู้นี้นิสัยก็ไม่มีอะไรมาก ชอบประจบเอาใจข้าเป็นที่หนึ่ง คิดไม่ถึงเลยว่ามันจะไปสะดุดตาน้องชายเข้าซะได้…ว่าแต่ว่าน้องชายถามเรื่องนี้ทำไมหรือ?’
‘เขาเป็นคนรับใช้ของท่าน?’
หลินเป่ยเฉินส่งข้อความกลับไปด้วยความไม่อยากเชื่อ ‘ท่านพูดจริงหรือโกหก?’
‘ข้าจะเอาเรื่องนี้มาโกหกน้องชายเพื่ออะไร? หากมิใช่เพราะว่าเจ้าสุนัขตัวนี้กำลังออกไปหาเศษเงินนอกจากจักรวรรดิเจิ้งหลง บัดนี้ ข้าก็คงเรียกตัวมันมาจับถอดกางเกงให้เจ้าดูไปแล้ว…’
กระบี่มังกรเบิกฟ้ายืนกรานหนักแน่น
หลินเป่ยเฉินพูดอะไรไม่ออก
เขาไม่ได้อยากเห็นไอ้หมอนั่นถูกจับถอดกางเกงสักหน่อย
เด็กหนุ่มพึมพำอยู่ในใจขณะตอบข้อความกลับไปว่า ‘ถ้าอย่างนั้น คนรับใช้ของท่านสมองก็คงไม่ปกติแล้ว เขาเอาแต่มารังควานก่อปัญหากับข้าไม่รู้จักจบสิ้น และเขาก็ไม่เคยไว้หน้าข้าเลย ไม่ทราบว่าเรื่องนี้ท่านจะจัดการอย่างไร?’
‘มันกล้าดีอย่างไร!’
กระบี่มังกรเบิกฟ้าส่งข้อความกลับมาด้วยความตกใจ
‘หากสุนัขตัวนี้ไม่ไว้หน้าเจ้า ก็เท่ากับมันไม่ไว้หน้าข้าเช่นกัน ข้าจะหักขามัน… นี่ น้องชาย เจ้าอยู่ในจักรวรรดิเป่ยไห่ใช่หรือไม่?’
หลินเป่ยเฉินชะงักไปเล็กน้อย ก่อนพิมพ์ตอบด้วยนิ้วมือที่สั่นเทา ‘ใช่’
กระบี่มังกรเบิกฟ้าเงียบไปอึดใจใหญ่
หลินเป่ยเฉินมีสีหน้าไม่สู้ดี
นี่เจ้าคนชั่วช้าที่ยอมขายได้แม้แต่น้องสาวของตนเองกลับหลบลี้หนีหน้าไปทันที เมื่อพบว่าหลินเป่ยเฉินมาจากจักรวรรดิอันต่ำต้อยอย่างนั้นหรือ?
แต่ปรากฏว่าไม่กี่อึดใจหลังจากนั้น ในช่องข้อความก็มีการแจ้งเตือนว่า ‘คำขอร้องในการส่งไฟล์’
‘ผู้ใช้งานบัญชี ‘กระบี่มังกรเบิกฟ้า’ ได้ส่งไฟล์ [ป้ายประจำตระกูล] มาให้ท่าน ต้องการดาวน์โหลดเลยหรือไม่?’
ข้อความจากระบบเด้งขึ้นมาบนหน้าจอ
หลังจากนั้น กระบี่มังกรเบิกฟ้าก็ส่งข้อความมาอธิบายเพิ่มเติมว่า ‘น้องชาย นี่คือป้ายประจำตระกูลของข้า เจ้านำไปใช้งาน เมื่อมีป้ายนี้อยู่ในมือ เจ้าก็สามารถสั่งให้จีหวูชวงทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น มันไม่มีทางกล้าปฏิเสธเด็ดขาด ในเมื่อเจ้าสุนัขตัวนี้มันไม่ไว้หน้าน้องชาย ก็เท่ากับมันไม่ไว้หน้าข้าเช่นกัน เจ้าอยากจะทำอะไรกับมันก็ทำ หรือจะฆ่าให้ตายก็เชิญตามสบายเถิด’