บทที่ 619
สองพ่อลูกตระกูลหลิวหนีเอาชีวิตรอดไปแล้ว หงห้าก็คิดว่า การลงโทษแบบนี้ของอาจารย์เย่น่าสนใจดี ไม่ต้องลงมือด้วยตนเอง ก็สามารถทำให้ทั้งสองคนหวั่นกลัวไม่เป็นอันหลับนอน พูดได้ว่าเป็นการลงโทษที่ดีที่สุดสำหรับพวกเขาแล้ว
ในตอนนี้ในห้องอาหารเหลือเพียงบอดี้การ์ดของตระกูลอู๋
หงห้าก็เอ่ยปากถามว่า “อาจารย์เย่ครับ ไอ้พวกนี้ จะจัดการอย่างไรดี? คุณว่าฆ่าพวกมันเลยดีไหมครับ? หรือว่าจะ……”
เย่เฉินก็แจ๊ะปากพูดว่า “อันนี้ต้องค่อยๆ คิด คุณมีความคิดอะไรดีๆ ไหม? ”
หงห้าก็มองไปยังจางจื่อโจว ที่เหมือนหมานอนตายตัวหนึ่ง ในใจก็โมโห
ก่อนหน้านี้เขาไม่คิดเลยว่า ตระกูลอู๋อยากจะฆ่าตนเอง
โชคดีที่วันนี้ได้อาจารย์เย่ช่วยไว้ ตนเองเลยมีชีวิตรอดมาได้
ไม่เช่นนั้น ตนเองก็คงจะต้องตายด้วยเงื้อมมือของจางจื่อโจวไปแล้ว！
ดังนั้น ตอนนี้ความแค้นที่หงห้ามีแต่ตระกูลอู๋ ก็เพิ่มขึ้นในพริบตา
เขาอยากจะสับพวกจางจื่อโจวทั้ง5คนให้เป็นหมื่นๆ ชิ้น
ดังนั้น เขาก็รีบพูดว่า “อาจารย์เย่ครับเอาไอ้5คนนี้ให้ผมจัดการแล้วกันครับ！”
เย่เฉินก็ถามอย่างสงสัยว่า “คุณคิดว่าจะจัดการอย่างไร? ”
หงห้าก็พูดเสียงเย็น “เอาไปเลี้ยงหมาในฟาร์มให้หมด ให้หมาของผมค่อยๆ กินพวกมันให้หมดใน1เดือน！”
พูดไปดังนั้น หงห้าก็พูดอีกว่า “คืนนี้ ก็ให้หมาของผม กินไอ้ของที่อยู่ในกางเกงพวกมันก่อนเลยแล้วกัน！”
พวกจางจื่อโจวทั้ง5คนได้ยินดังนั้น ก็ตกใจจนร้องไห้โฮ！
ปกติแล้วเป็นยอดฝีมือที่เข่นฆ่าคนเป็นผักปลา ตอนนี้กลายเป็นที่หวาดกลัวจนแทบจะตาย
จางจื่อโจวถึงกับร้องไห้จนหายใจแทบไม่ทัน ร้องขออย่างน่าสงสารว่า “อาจารย์เย่ครับ ท่านหงห้าครับ ผมผิดไปแล้ว！ขอให้ทั้งสองท่านโปรดเมตตา ชีวิตหมาๆ ของผมด้วยเถอะครับ！”
4คนที่เหลือก็พยักหน้าขอร้องเหมือนกัน ร้องไห้กันระงม
ตอนนี้เย่เฉินก็มองท่านหงห้า แล้วก็พูดอย่างลึกซึ้งว่า “พวกมันก็เป็นแค่หมา ที่คอยรับใช้ให้ตระกูลอู๋เท่านั้น ฆ่าพวกมันไม่ค่อยมี
ความหมายเท่าไรนัก สำหรับตระกูลอู๋แล้ว ตายไม่กี่คนไม่เท่าไร เปลี่ยนวิธีที่น่าสนกว่านี้เถอะ”
พวกจางจื่อโจวทั้ง5 ก็โล่งอก
ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เย่เฉินพูดออกมาแบบนี้ ชีวิตของตนเองก็ถือว่ารอดแล้ว！
ในตอนนี้ ท่านหงห้าก็รีบถามว่า “อาจารย์เย่ครับ คุณคิดว่าเปลี่ยนเป็นวิธีไหนดี? ”
เย่เฉินก็ครุ่นคิด แล้วพูดว่า “เอาอย่างนี้ ไปสลักสุดยอดตัวอักษรลงบนหน้าผากพวกมัน ให้พวกมันกลับไป เพื่อไปโชว์กับอู๋ตงไห่”
พูดจบ เขาก็หันไปมองพวก5คนนั้น แล้วพูดนิ่งๆ ว่า “พวกมึง5คน ใครมาคนแรก? กูจะบอกให้นะ ใครสลักก่อน มีโปรโมชั่นให้ คนแรกสลักแค่4ตัวอักษร ต่อจากนั้นเพิ่มทีละตัวอักษร！”
จางจื่อโจวได้ยินดังนั้น ก็นึกถึงเมื่อครู่ ที่หน้าผาหของหลิวกว่างสลักคำว่า พ่อไอ้ตกอับ 4ตัวอักษร ก็อนาถถึงเพียงนั้น ในใจก็ตุ้มๆ ต่อมๆ ในหัวคิดได้แต่จะขอร้องเว้นโทษ
แต่ว่า หนึ่งในพวกเขา รู้ว่าครั้งนี้ไม่รอดแน่ ก็เลยตะโกนออกมาอย่างดังว่า “ผม！ผมคนแรก！”
จากนั้นก็มีตะโกนเหมือนกัน “ผมคนที่สอง！”
“ผมคนที่สาม！”
“ผม ผมคนที่สี่！”
ทั้งสี่คนพูดต่อกันราวกับเสียงประทัดที่ดังเรียงกัน ทีเดียวก็ได้ลำดับทั้งสี่หมดแล้ว
จางจื่อโจวที่เงียบไม่พูดอยู่นาน ก็ได้แต่รับเอาลำดับที่5ไป
เขาแสดงสีหน้าหัวเสีย จนอยากจะฆ่าตัวตายตรงนั้น！