ตอนที่ 1003: กำจัดราชาเสือ (3)
เจี้ยนเฉินจ้องไปที่ราชาเสือที่กำลังตกตะลึงอยู่ด้วยความเย็นชาและเขาก็เหยียดออกไป “ราชาเสือ ข้าอยากจะรู้ว่าเจ้าจะหนีข้าได้หรือไม่ในวันนี้ ชดใช้สิ่งที่เจ้าทำมาเมื่อหลายปีก่อนหน้านี้ซะ” หลังจากนั้น เจี้ยนเฉินก็เคลื่อนไหวเล็กน้อยและเคลื่อนไปได้หลายสิบเมตรในพริบตา เขาปรากฏขึ้นตรงหน้าราชาเสือทันที เขาโจมตีไปที่ราชาเสืออีกครั้งด้วยมือที่เปล่งรัศมีไปด้วยพลังแห่งการทำลายล้าง
ราชาเสือคำรามขึ้นไปบนท้องฟ้าและแสงสีทองแสบตาก็เคลือบไปที่ร่างของเขาทันที มันเปล่งแสงออกไปรอบ ๆ และมันก็เจิดจ้าแสบตามาก
ราชาเสือเปลี่ยนไปเป็นเสือขนสีทองทันทีภายใต้แสงสว่างนั้น ร่างจริงของเขาเป็นราชาพยัคฆ์ขนทอง แม้ว่าสายพันธุ์ของเขาจะไม่ได้ใกล้เคียงกับระดับสัตว์อสูรโบราณเลย แต่มันก็ถูกเรียกว่า ‘ราชา’ ภายในหมู่สัตว์อสูรเสือ
ราชาเสืออ้าปากกว้างของมันออกมาและคำรามดังเหมือนแผ่นดินไหวไปที่เจี้ยนเฉิน บอลที่อัดแน่นไปด้วยพลังงานธาตุความมืดขนาดเท่ากำปั้นพุ่งออกมาจากปากของราชาเสือ มันพุ่งไปที่เจี้ยนเฉินด้วยความเร็วแสง
รอบ ๆ มืดลงเล็กน้อยด้วยการปรากฏขึ้นมาของบอลพลังงาน แม้แต่อุณหภูมิรอบ ๆ ก็ยังดิ่งลงไปด้วย
บู้ม !
หมัดของเจี้ยนเฉินโจมตีเข้าไปที่บอลพลังงานและเสียงดังมากก็เกิดขึ้นทันที พลังงานที่เหลืออยู่ที่น่ากลัวกวาดไปรอบ ๆ ทำให้ท้องฟ้าสั่นไหวและมิติแตกแยกออก
มิติของทวีปเทียนหยวนไม่ได้ใกล้เคียงกับความแข็งแกร่งของมิติในอาณาจักรทะเลเลย แค่เซียนผู้คุมกฎก็เพียงพอที่จะทำให้มิติที่ทวีปเทียนหยวนแตกออกได้แล้ว ดังนั้นทุกครั้งที่เซียนราชาปะทะกัน มันก็จะแสดงให้เห็นถึงการทำลายล้างอย่างรุนแรงไปรอบบริเวณ
ในครั้งนี้ การปะทะของการโจมตีระหว่างเจี้ยนเฉินและราชาเสือทำให้ทั่วทั้งเทือกเขาสั่นไหว ภูเขาทั้งหมดในส่วนลึกของเทือกเขาแตกออกและพังทลายลงมาพร้อม ๆ กัน เสียงร้องที่น่ากลัวของสัตว์อสูรนับไม่ถ้วนเต็มไปทั่วท้องฟ้า
เจี้ยนเฉินต้านพลังงานมืดด้วยร่างกายของเขาและไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเลย ในอีกด้านหนึ่ง ราชาเสือก็อ่อนแอลงเล็กน้อยหลังจากที่เขายิงบอลพลังงานออกมา แม้แต่ในสภาพที่ดีที่สุดของเขา เขาก็ไม่ได้ใกล้เคียงที่จะเป็นคู่มือของเจี้ยนเฉินเลย อย่าว่าแต่ในตอนนี้ที่เขาบาดเจ็บและความแข็งแกร่งของเขาลดลงในตอนนี้
“จอมยุทธมนุษย์ได้เข้ามาที่เทือกเขาครอสของพวกเรา จัดการเขา ผู้อาวุโสของตระกูลกิลลิกัน ขับไล่มนุษย์อกไป ราชาเปิง ทำไมเจ้าถึงไม่ช่วยด้วยหล่ะ?” ราชาเสือพูดด้วยภาษามนุษย์หลังจากที่เขาหันไปหาราชาเปิงและผู้อาวุโสคนอื่นอื่น เสียงของเขาแหบ และเขาพยายามที่จะให้ตระกูลกิลลิกันทั้งเผ่าสู้กับเจี้ยนเฉิน
ราชาเปิงยืนกอดอกอยู่ในขณะที่เขามองดูอยู่ไกลไกล เขามองไปที่เจี้ยนเฉินด้วยความสนใจแต่เขาก็ไม่ได้ออกไปช่วยใคร เขาไม่ได้แสงความตั้งใจที่จะไปยุ่งเช่นกัน เขาไม่สนใจคำพูดของราชาเสือ
ผู้อาวุโสของตระกูลกิลลิกันถูกกระแทกถอยไปไกลจากพลังงานน่ากลัวที่เหลืออยู่ พวกเขาทั้งหมดกระจายออกไปไกลจากตรงที่เจี้ยนเฉินและราชาเสือสู้กัน พวกเขาทั้งหมดจ้องไปที่เจี้ยนเฉินด้วยความตกใจ ในตอนนี้ ทุกคนบอกได้เลยว่าเจี้ยนเฉินนั้นเป็นเซียนราชามนุษย์และเป็นคนที่ราชาเสือไม่สามารถเอาชนะได้
ผู้อาวุโสทุกคนมองหน้ากันและกันในขณะที่พวกเขาลอยอยู่ไกล พวกเขาเริ่มลังเล การที่มนุษย์ผ่านเข้ามาเทือกเขาครอสเป็นอะไรที่พวกเขายอมไม่ได้ แต่ผู้ที่มาในครั้งนี้นั้นน่ากลัวเกินไป พวกเขาไม่กล้าที่จะพุ่งเข้าไปอย่างไม่คิด มันเหมือนว่าพวกเขากำลังรนหาที่ตาย
หลังจากนั้น ผู้อาวุโสทั้งหมดก็มองไปที่ราชาเปิง พวกเขาตัดสินใจที่จะไม่เข้าไปยุ่งเช่นกันเพราะว่าพวกเขาเห็นการกระทำของราชาเปิง เช่นนั้น พวกเขาจึงทำเหมือนว่าพวกเขาไม่ได้ยินที่ราชาเสือพูด
“ราชาเสือ เจ้ากล้าที่จะวางแผนต่อต้านเทพเจ้าของทวีปของเจ้า นี่เป็นบาปนัก ข้าอยากจะรู้ว่าใครจะช่วยเจ้าในตอนนี้” เจี้ยนเฉินพูดอย่างเย็นชา เขาต่อยออกไปอีกครั้งที่หลังของราชาเสือ มันทะลุเข้าไปในตัวราชาเสือ ในขณะที่พลังที่รุนแรงก็กระแทกให้เขากระเด็นไป เขากระแทกลงที่พื้นอย่างแรง พื้นเต็มไปด้วยรอยแยกและทำให้เกิดหลุมใหญ่
เจี้ยนเฉินไม่ได้หยุดและลดระดับลงมา ในตอนที่ราชาเสือจะลุกขึ้นมา เจี้ยนเฉินเตะไปที่หัวของราชาเสืออย่างรุนแรง ทำให้เขากระเด็นไปที่อากาศอีกครั้ง
เจี้ยนเฉินสามารถฆ่าราชาเสือได้อย่างไม่ยากเย็น แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการเพราะมันจะทำให้ราชาเสือตายง่ายเกินไป ดังนั้น เขาจึงต้องการที่จะบดขยี้เกียรติของราชาเสือที่เป็นสัตว์อสูรระดับ 8
ราชาเสือตกลงอย่างแรงห่างออกไป 50 เมตร เขาสะบัดหน้าเพราะเขาค่อนข้างมึนหลังจากที่เจี้ยนเฉินเตะเขา จากนั้น เขาก็มองไปที่เจี้ยนเฉินอย่างโหดร้าย เขาพูดด้วยภาษามนุษย์ “มันไม่ง่ายที่เจ้าจะฆ่าข้าหรอก เจี้ยนเฉิน ข้าจะทำให้เจ้าเสียใจสิ่งโง่โง่ที่เจ้าทำในวันนี้ไม่ช้าก็เร็ว” แสงสีแดงเลือดจ้าก็ล้อมอยู่ที่ราชาเสือทันที มันสว่างจ้ามากและตอนที่มันลดแสงลง ราชาเสือก็หายไป เขาใช้ทักษะลับเพื่อที่จะหนีไปในรูปของสัตว์อสูร
ท่าทางของเจี้ยนเฉินเปลี่ยนไปเล็กน้อยเมื่อจู่ ๆ ราชาเสือก็หายไป เขาหลับตาทันทีและขยายพลังแห่งการรับรู้ของเขาไปจนถึงขีดสุดเพื่อพยายามที่จะหาตัวราชาเสือ
“เขาหายไปแล้วจริง ๆ ” เจี้ยนเฉินลืมตาขึ้นอีกครั้งอย่างรวดเร็ว เขาหน้าซีด เพราะว่าเขาไม่สามารถหาราชาเสือได้แม้ว่าเขาขยายพลังแห่งการมีอยู่ออกไป
ในตอนนี้เอง จู่ ๆ เฮยยู่ก็ยิ้มออกมาอย่างประชดประชัน เขายืนอยู่ที่ด้านหลังสุดอยู่เงียบ ๆ มาตลอด แต่แล้วเขาก็พูดออกมา “ข้ารู้ว่าเขาหนีไปที่ไหน”
ใบหน้าของเจี้ยนเฉินเบิกบานขึ้นเมื่อได้ยินแบบนี้ เขาหันไปหาเฮยยู่ทันทีและถาม “ผู้อาวุโสได้โปรดบอกข้าด้วยว่าราชาเสืออยู่ที่ไหน จะให้เขาหนีไปไม่ได้”
สายตาของราชาเปิงเป็นประกาย เขามองไปที่เฮยยู่อย่างตกตะลึง
เฮยยู่พยักหน้าเบา ๆ แล้วพูด “ไม่จำเป็นต้องกังวลไปหรอก น้องเจี้ยนเฉิน ข้าจะพาเขามาที่นี่ตอนนี้” เฮยยู่เหวี่ยงมือของเขาและเปิดมิติออก จากนั้นประตูมิติก็เปิดออกมาอย่างรวดเร็ว
ในอาณาเขตที่กว้างใหญ่ห่างออกไปแสนกิโลเมตรนอกเทือกเขาครอส เสือตัวใหญ่คลานอยู่อย่างอ่อนแอบนพื้นด้วยขนที่เต็มไปด้วยก้อนเลือด ดูเหมือนเขาไม่มีกำลังพอที่จะยืนขึ้น
มันคือราชาเสือที่เพิ่งหนีมา
“เจี้ยนเฉิน เจ้าอยู่ได้อีกไม่นานหรอก ทันทีที่ข้าฟื้นฟูกำลังกลับมาแล้ว ข้าจะรายงานทุกอย่างที่เกิดขึ้นที่นี่ให้กับผู้คุมกฎของทวีปสัตว์เทวะ” ราชาเสือพึมพำเสียงแหบแห้งด้วยสายตาที่ดุร้าย
ทันใดนั้นเอง ท่าทางของเขาก็เปลี่ยนไป เขาจ้องเขม็งไปที่มิติที่อยู่ด้านหน้าที่กำลังบิดเบี้ยวอย่างรุนแรง ประตูมิติเปิดออกอย่างรวดเร็วในขณะที่เขาจ้องออกไปอย่างช่วยไม่ได้
“บ้าเอ้ย” ราชาเสือเริ่มกลัว ในตอนที่เขาพยายามที่จะลุกขึ้นมา มือใหญ่ที่ควบแน่นมาจากพลังงานก็ยื่นออกมาจากประตูมิติ และมือก็คว้าเขาเอาไว้แล้วลากเอาเขาเข้าไป
ในตอนที่ราชาเสือกำลังผ่านประตูมิติออกไป เขาก็พบว่าเขากลับมาที่ส่วนลึกของเทือกเขาครอสแล้ว
“เจ้าไม่มีพลังพอที่จะหนีต่อหน้าข้าหรอก อย่าเปลืองแรงเลย” เสียงชราดังระเบิดออกมา
ราชาเสือหันไปที่เสียงนั่น เฮยยู่ที่อยู่ในชุดดำยืนอยู่ข้าง ๆ เขา
จิตใจของราชาเสือหนาวเหน็บทันที ความสิ้นหวังแผ่กระจายไปทั่วจิตใจของเขา เขารู้ว่าการคาดคะเนของเขานั้นผิดพลาด ชายชราที่อยู่ด้านหลังเขานั้นเป็นจอมยุทธที่ทรงพลังอย่างน่ากลัว