ข้อพิสูจน์สมมติฐานเสมือนของรีมันน์คือเส้นทางใหม่ในการพิสูจน์เส้นวิกฤติราวกับว่าศาสตราจารย์ลู่สร้างบันไดไปสู่สมมติฐานของรีมันน์
แต่ด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม ตัวลู่โจวเองไม่ได้สนใจค่า ε เพิ่มขึ้น
นักวิชาการเกือบทุกคนในสาขาทฤษฎีจำนวนเชิงวิเคราะห์และเรขาคณิตเชิงพีชคณิตกำลังศึกษาค่าเอปซีลอนกันอยู่
เหตุการณ์นี้เหมือนกับตอนที่ศาสตราจารย์จางอี้ถังมีการพิสูจน์รูปแบบด้อยของข้อคาดการณ์จำนวนเฉพาะคู่และริเริ่มวิธีการตะแกรงขนาดใหญ่เป็นครั้งแรก ตอนนั้นก็ดึงดูดความสนใจมากมายจากนักวิชาการทฤษฎีตัวเลขเช่นเดียวกัน
โรงแรมห้าดาวใกล้มหาวิทยาลัยจินหลิง
เนื่องจากโรงแรมนี้อยู่ใกล้ๆ และการเดินทางที่สะดวกสบายทำให้ถูกใช้เป็นสถานที่รับรองในการประชุมทางวิชาการอยู่บ่อยๆ ซึ่งในส่วนของงานเลี้ยงมื้อค่ำก็จัดที่นั่นเช่นกัน
คนกว่าสองพันคนเข้าร่วมงานเลี้ยงมื้อค่ำ
นักวิชาการบางคนไม่ได้เข้าร่วม พวกเขาเลือกที่จะเก็บตัวในห้องและศึกษาเครื่องมือการวิเคราะห์เส้นโค้งไฮเปอร์เอลลิปติกของลู่โจว แม้จะเป็นเช่นนั้นแต่แขกที่มาก็ยังเยอะอยู่ดี
หลังจากการเตรียมตัวอย่างตึงเครียด งานเลี้ยงมื้อค่ำก็เริ่มต้นขึ้น
ระหว่างมื้อค่ำศาสตราจารย์สูงวัยหัวล้านดื่มเยอะไปหน่อย เขายืนขึ้นพร้อมแก้วไวน์แดงในมือและจับโต๊ะเพื่อประคองตัวเองขณะกำลังเย้าแหย่กับเพื่อนของเขา
“อาหารที่นี่อร่อยมาก…พระเจ้า ทำไมไม่มีใครเคยคิดจะจัดงานประชุมคณิตศาสตร์ที่นี่บ้างนะ ผมขอเสนอให้มีการจัดการประชุมคณิตศาสตร์ครั้งหน้าที่นี่! “
คนที่อยู่ใกล้ๆ คือศาสตราจารย์จากมอสโก เขาพูด “การประชุมคณิตศาสตร์ครั้งหน้าจะจัดขึ้นที่เซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก ผลการลงคะแนนออกมาแล้ว ผมจำว่าคุณก็ลงคะแนนเหมือนกัน”
“มีการลงคะแนนด้วยเหรอ โอ้ ผมคงลงคะแนนจริงๆ นั่นแหละ…” ศาสตราจารย์หัวเราะและพูด “โอเค ผมขอเสนอให้งานประชุมคณิตศาสตร์นานาชาติครั้งต่อไปจัดที่จินหลิง”
น่าแปลกที่ข้อเสนอของชายขี้เมาตรงกับความคิดของอีกหลายคน
“ฮ่าฮ่า ผมเห็นด้วย! “
“ผมก็เห็นด้วย! ที่นี่สวยงามมากๆ ผมยังไม่ได้เห็นอะไรตั้งหลายอย่าง”
“ผมไม่สน…”
“แด่เพื่อนที่จินหลิง! เมืองนี้เป็นเมืองที่สวยงาม โดยเฉพาะที่หอประชุม พระเจ้า คุณสัมผัสได้ถึงบรรยากาศแห่งวิชาการทันทีที่เดินเข้ามาที่นี่”
คณบดีฉินฟังสิ่งที่นักคณิตศาสตร์พูดประจบสอพลอ เขาสัมผัสได้ว่าหัวใจของตัวเองเต้นเร็วขึ้น
จะจัดการประชุมคณิตศาสตร์ที่จินหลิงเหรอ!?
ลืมเรื่องงานประชุมนักคณิตศาสตร์ไปได้เลย แค่การประชุมคณิตศาสตร์จีนก็เพียงพอแล้ว
ถ้าตัดสินจากประสิทธิภาพในการทำรายงาน 45 นาทีที่การประชุม IMO ดูเหมือนว่าวงการคณิตศาสตร์จีนเพิ่งเข้าร่วมเป็นหนึ่งในครอบครัวใหญ่ของนักคณิตศาสตร์นานาชาติเท่านั้น ถึงแม้ว่าพวกเขาจะมีนักวิชาการเก่งๆ อย่างลู่โจว แต่ลู่โจวก็เป็นแค่คนหนึ่งคนเท่านั้น
ถ้าจินหลิงสามารถจัดงานประชุมคณิตศาสตร์นานาชาติครั้งต่อไปได้จริงๆ มันคงจะเป็นประโยชน์ต่อวงการคณิตศาสตร์จีนอย่างมาก
…
นาฬิกาข้อมือบอกเวลาสามทุ่ม งานเลี้ยงกำลังจะสิ้นสุด แขกที่มาพากันทยอยออกจากห้องประชุมและกลับไปที่โรงแรมด้วยความหวังว่าจะหลับเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์
จริงๆ แล้วทั้งลู่โจวและมหาวิทยาลัยจินหลิงไม่คาดคิดว่าในระหว่างการรายงาน เขาจะสามารถตอบคำถามได้หมดทุกข้อ
แม้ว่าจะไม่มีนักคณิตศาสตร์ที่โด่งดังขนาดนั้น แต่ฟาลติ้งส์แค่คนเดียวก็เป็นฝ่ายตรงข้ามที่น่ากลัว
ถ้าเกิดว่าคำถามของศาสตราจารย์ฟาลติ้งส์ยากเกินไป ลู่โจวอาจต้องใช้เวลาสักวันสองวันในการหาคำตอบนั้น ดังนั้น ทางมหาวิทยาลัยจินหลิงจึงจองโรงแรมไว้สองคืนให้แขกทุกคน เผื่อว่าจะมีการรายงานรอบที่สอง
แต่สุดท้ายทุกอย่างกลับราบรื่นอย่างน่าประหลาดใจ การรายงานนี้ไม่ได้เกินเวลาที่กำหนดด้วยซ้ำ แม้แต่ลู่โจวเองก็ตกใจกับความสามารถของตัวเองเช่นกันที่สามารถตอบคำถามได้ทุกคำถามภายในเวลาที่กำหนด
การรายงานสิ้นสุดแล้ว…
แต่นักคณิตศาสตร์ที่มาจินหลิงไม่ได้รีบร้อน
เพราะค่าห้องพักก็รวมอยู่กับเงินค่าสมัคร ดังนั้นถ้าพวกเขากลับไปตอนนี้ก็เสียดายเงินน่าดู อีกอย่างในการประชุมประเภทนี้ ทางสถาบันของพวกเขาจะจ่ายเงินคืนให้เสียส่วนใหญ่ พวกเขาคงเสียดายน่าดูถ้าพลาดโอกาสที่จะได้เที่ยวครั้งนี้
อีกทั้งนักวิจัยทฤษฎีส่วนใหญ่มักชอบท่องเที่ยว เห็นได้จากสถานที่ที่พวกเขาเลือกในการจัดการประชุม ICM ครั้งก่อนๆ
สถานที่ที่เลือกล้วนเป็นสถานที่ท่องเที่ยวดังๆ ทั้งนั้น
เช้าวันถัดมาบางคนเช่าจักรยานภูเขาและปั่นขึ้นไปที่เพอร์เพิล เมาน์เทนพร้อมด้วยกระเป๋าและขวดน้ำ ส่วนนักวิชาการคนอื่นๆ ไม่ได้สนใจกิจกรรมที่ใช้กำลัง พวกเขาจึงเลือกประชุมวิชาการที่ล็อบบี้ของโรงแรมแทนเพื่อแลกเปลี่ยนแนวคิดทางการวิจัยบนโซฟาของโรงแรม
เพราะโอกาสที่คนดังจากหลากหลายสายงานวิจัยจะมารวมตัวกันมีน้อยมากๆ
ทุกคนต่างเป็นกันเอง
ถ้าลู่โจวรู้เรื่องนี้ แม้แต่ตัวเขาเองก็คงไม่พลาดโอกาสนี้แน่นอน
แต่น่าเสียดายที่เมื่อคืนเขาต้องทำงานถึงเช้า เขายุ่งๆ อยู่กับการจัดการวิทยานิพนธ์เพราะต้องการอัปโหลดวิทยานิพนธ์การวิเคราะห์เส้นโค้งไฮเปอร์เอลลิปติกบน arXiv ให้เร็วที่สุด
นั่นเป็นเพราะตอนนี้มีข้อมูลผิดๆ แพร่กระจายออนไลน์ไปทั่ว
สำหรับผู้เชี่ยวชาญที่มีความรู้ พวกเขาคงไม่ได้รับผลกระทบจากข้อมูลผิดๆ เพราะพวกเขาสามารถแยกแยะปัญหาได้อย่างสบายๆ แต่สำหรับคนที่ไม่มีประสบการณ์นั้น พวกเขาต้องมาเสียเวลาถ้าข้อมูลที่ได้รับเป็นข้อมูลที่ไม่ถูกต้อง
หลังจากที่ลู่โจวพิมพ์คำสุดท้ายเสร็จ เขาก็เอนตัวไปบนเก้าอี้
“ในที่สุดก็เสร็จแล้ว! “
ลู่โจวถอนหายใจด้วยความโล่งใจและลูบขอบตาดำๆ ของตัวเอง เขาหยิบยาชูกำลังจากพื้นที่ระบบและดื่มมันเข้าไป
ของเหลวรสหวานไหลผ่านปุ่มรับรสของเขาพร้อมกลิ่นมิ้นท์ที่แตะจมูก
ลู่โจวหยิบโทรศัพท์ออกมาและหันกล้องมาที่หน้าตัวเอง เขาสังเกตเห็นว่าถุงใต้ตาของเขาหายไปแล้ว
“มหัศจรรย์อยู่นะ”
น่าเสียดายที่ยาตัวนี้คล้ายกับโล่กันไนโตรเจนที่ไม่สามารถย้อนรอยทางวิศวกรรมได้ ไม่อย่างนั้นลู่โจวก็พร้อมที่จะนำยาตัวนี้ไปที่สถาบันการทดลองชีวเคมีเพื่อการวิจัยในอนาคต
ลู่โจวมองขวดที่ค่อยๆ สลายกลายเป็นผุยผง เขาสะบัดมือและจดจ่อกับคอมพิวเตอร์ต่อ
เขาทำวิทยานิพนธ์เสร็จแล้ว สิ่งเดียวที่ต้องทำตอนนี้คือการอัปโหลด
เขาเข้าไปที่ arXiv และอัปโหลดสำเนาวิทยานิพนธ์ของตัวเอง หลังจากนั้นก็เขียนอีเมลและแนบวิทยานิพนธ์ไปด้วย หัวข้อของอีเมลคือ “บันทึกประกอบของสมมติฐานเสมือนของรีมันน์”
เขาส่งอีเมลไปที่กองบรรณาธิการวิทยานิพนธ์ในคณิตศาสตร์ประจำปี และใส่ชื่อของเวร่าในฐานะผู้ร่วมงาน ลู่โจวยืดหลังและลุกจากเก้าอี้
แม้ว่าเพิ่งจะทำงานจนไม่ได้นอนทั้งคืน แต่เป็นเพราะยาชูกำลังที่ทำให้เขามีแรงแข็งขันและอะดรีนาลีนที่หลั่งไปทั่วร่างกาย
เขาตั้งใจว่าจะออกกำลังกายเพื่อเรียกเหงื่อเสียหน่อย แต่อยู่ดีๆ ก็มีสายเข้า
ลู่โจวรับสาย
“ฮัลโหล?
“ผมเอง ฟาลติ้งส์…ตอนนี้คุณว่างไหม”
“ว่างครับ ทำไมเหรอครับ”
“ผมได้ยินมาว่าวิวจากเพอร์เพิล เมาน์เทนค่อนข้างสวย…ผมรู้ว่ามันอยู่ไม่ไกลแต่ผมไม่มีรถ เพราะฉะนั้น…”
ดูเหมือนว่าฟาลติ้งส์ไม่อยากจะยอมรับว่าตัวเขาไม่รู้เส้นทาง ปลายสายจึงเงียบไปสักพัก
แต่สุดท้าย ชายสูงวัยดื้อด้านก็กระแอมและถามอย่างเคอะเขิน “ผมจะไปที่นั่นได้อย่างไร”
ลู่โจวแทบจะหัวเราะออกมา
นี่มันศตวรรษที่ 21 แล้วนะ
คุณไม่รู้วิธีการใช้กูเกิ้ลได้อย่างไร
แล้วอูเบอร์ล่ะ
ลู่โจวส่ายหัวและกระแอม
“โอเค รอผมที่ทางเข้ามหาวิทยาลัย
“ผมว่างช่วงบ่าย ผมจะพาคุณไปเอง”
………………………