คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1670
แกนเปลวเพลิงแห่งสวรรค์และน้ำตาเทพธิดายังคงลอยคว้างอยู่กลางอากาศ ขณะที่ผู้บ่มเพาะนับล้านกำลังฆ่ากันอย่างโหดร้ายเพื่อสมบัติทั้งสองชิ้นนี้
แกร๊ง แกร๊ง แกร๊ง
เสียงของอาวุธกระทบกันดังสนั่นไม่หยุดขณะที่มีคนมากมายล้มตายลง นี่มันเป็นการนองเลือดชัด ๆ
เมแกนถือขลุ่ยหยกนางฟ้าไว้ในมือและเริ่มเป่าเบา ๆ เสียงไพเราะของขลุ่ยดังออกมาลอยไปตามลม ใครก็ตามที่ได้ยินเสียงขลุ่ยนี้จะปวดหัวรุนแรง
ขลุ่ยหยกนางฟ้านั้นเป็นอาวุธมหาประลัยที่เมแกนเพิ่งได้ครอบครองซึ่งสามารถกดข่มพลังภายในของผู้อื่นได้ด้วยเสียงของมัน
ผู้บ่มเพาะหลายพันต่างก็ยกมือกุมหัวและล้มลงนอนกับพื้นเพราะความเจ็บปวดแสนสาหัสจากเสียงที่ได้ยิน
เมแกนเปิดริมฝีปากแดงและกล่าวว่า “จักรวาลโลกจงฟัง! ฉันขอสั่งให้ทุกคนช่วยฉันเอาแกนเปลวเพลิงแห่งสวรรค์และน้ำตาเทพธิดามาในฐานะของหัวหน้าพันธมิตร!”
“ครับหัวหน้า” ผู้บ่มเพาะของจักรวาลโลกขานรับพร้อมกัน
ไม่มีใครสังเกตเห็นซู่หรงที่ยืนกำหมัดแน่นอยู่ด้านข้าง
มีความยากลำบากใจบ้างที่ผู้บ่มเพาะอายุนับพันปีอย่างซู่หรงไม่เคยพานพบ? แต่ว่านี่เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกโกรธเช่นนี้
“ฟู่… ฟู่…” ซู่หรงหอบหายใจเสียงดัง เขาสามารถที่จะฆ่ากิเลนขณะที่กำลังคลุ้มคลั่งได้เมื่อครู่ แต่คิดว่าเขาจะได้แกนเปลวเพลิงแห่งสวรรค์และน้ำตาเทพธิดามาเมื่อมันตาย แต่ว่าเขาไม่คาดคิดว่าเมแกนจะลอบโจมตีเขาตอนที่เขากำลังจะคว้าสมบัติทั้งสองชิ้นไว้
“ไอ้พวกเด็กอมมือ! กล้าดียังไงมาแย่งสมบัติของข้า?” ซู่หรงคำรามอย่างโกรธเกรี้ยวก่อนที่จะกัดฟันทนความเจ็บปสดและใช้พลังออกมาทั้งหมด เขายืนขึ้นทันทีและลดม่านพลังลงก่อนที่จะประสานมือเข้าด้วยกันสร้างก้อนลูกไฟให้ปรากฏขึ้นข้างกาย!
“เปลวเพลิงทุ่งหญ้าคลั่ง”
ซู่หรงร้องกร้าวอย่างเย็นชาเมื่อลูกไฟข้างกายเขาแผ่กระจายออกไปอย่างรวดเร็ว เปลวเพลิงแผ่ขยายไปกว้างนับพันกิโลเมตรในพริบตา มันกลายเป็นทะเลเพลิงเวทสุดลูกหูลูกตา
เปลวเพลิงทุ่งหญ้าคลั่งนั้นเป็นสุดยอดวิชาของซู่หรงที่สามารถทำลายได้ทั้งท้องฟ้าและผืนดิน
ในยามปกติซู่หรงจะไม่ใช้วิชานี้เพราะว่ามันใช้พลังภายในมากเกินไป และพลังภายในของเขาก็ลดลงไปมากหลังจากที่ปล่อยเปลวเพลิงทุ่งหญ้าคลั่งออกไป
“อ๊า”
คนมากมายร้องโหยหวนอย่างทรมานเมื่อโดนเปลวเพลิงทุ่งหญ้าคลั่งและตายลงในทะเลเพลิงนั้น
ผู้บ่มเพาะชั้นล่าง ๆ นั้นก็โดนเผาไม่เหลือแม้แต่เถ้าถ่าน แม้แต่ผู้บ่มเพาะระดับจักรพรรดิยุทธ์ยังต้องใช้พลังทั้งหมดสร้างม่านพลังมาปกป้องเปลวเพลิง
“ไอ้เด็กพวกนี้กล้าที่จะชิงสมบัติไปจากข้าเหรอ? ไว้ค่อยลองใหม่คราวหน้าเถอะ” ซู่หรงหัวเราะขณะที่เขาใช้พลังที่เหลือเหาะไปและคว้าทั้งแกนเปลวเพลิงแห่งสวรรค์และน้ำตาเทพธิดามาไว้ในมือ
คนหลายล้านต่างก็กำลังปกป้องตัวเองจากเปลวเพลิงตอนนั้นจึงไม่มีใครขวางซู่หรง
เปลวเพลิงทุ่งหญ้าคลั่งค่อย ๆ อ่อนกำลังลงและเมื่อเขาได้สมบัติทั้งสองมาไว้ในมือ ทะเลเพลิงรอบด้านก็มอดไปหมดแล้ว ตอนนั้นเองที่ทุกคนตั้งสติได้และมองซู่หรงอย่างโกรธเกรี้ยว
“เขาเอาแกนเปลวเพลิงแห่งสวรรค์และน้ำตาเทพธิดาไปแล้ว!”
“จับเขาไว้!”
คนนับแสนต่างก็พุ่งเข้ามาด้วยดวงตาแดงก่ำพร้อมอาวุธในมือ ทั้งหมดต่างก็อยากฆ่าซู่หรงเมื่อได้เห็นว่าเขาคว้าสมบัติทั้งสองไว้ได้
ใบหน้าซู่หรงขาวซีดเพราะว่าเขาใช้พลังภายในทั้งหมดไปเมื่อปล่อยเปลวเพลิงทุ่งหญ้าคลั่งออกมาก่อนหน้านี้ ใจเขาดิ่งวูบเมื่อได้เห็นว่าทุกคนต่างก็พุ่งเข้ามาหมายฆ่าเขา จากนั้นเขาก็ตะโกนก้องออกมาและหันหลังวิ่งหนี
แต่ว่าตอนนี้พลังภายในของซู่หรงนั้นอ่อนแอมาก เขาวิ่งไปได้ไม่กี่ก้าวก็เจอเมแกนจับได้
เมแกนโจมตีเข้าที่หน้าอกของเขาจัง ๆ
“อั่ก!”
ซู่หรงกระอักเลือดออกมาก่อนที่จะปลิวถอยหลังไปหลายเมตร เขารู้สึกว่าไม่สามารถรวบรวมกำลังได้อีกแล้วตอนที่ตกกระแทกพื้น
“ส่งแกนเปลวเพลิงแห่งสวรรค์และน้ำตาเทพธิดามาซะถ้าไม่อยากตาย!” เมแกนดึงดาบยาวออกมาและพุ่งเข้าหาซู่หรง
“ศิษย์พี่ซู่!” แดร์ริลตะโกนก้องและรีบวิ่งเข้าไปเพื่อจะช่วยซู่หรงแต่ว่าเขาก็อยู่ไกลเกินไปและไม่มีทางไปถึงได้ทันเวลา
ซู่หรงไม่มีความกลัวแม้สักนิด เขาหัวเราะลั่นและกล่าวว่า “ฮ่าฮ่า ถึงข้าไม่ได้มัน พวกแกทั้งหลายไม่มีใครได้มันไปแน่!”
จากนั้นเขาก็ยื่นแขนออกมาคว้าเด็กสาวคนหนึ่ง! ควีนนี่นั่นเอง!