บทที่ 2127 ซ้อมแม่ให้ตายได้เลย
จากนั้น หลังจากที่เป่ยโต่วมองเห็นใบหน้าของผู้หญิงคนนั้นชัดๆ ทั้งตัวก็นิ่งค้าง แววตาเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ
“แม่?!”
เป่ยโต่วมีสีหน้าสับสน ผู้หญิงที่มาลอบสังหารผู้นำของพวกเขา ทำไมถึงเป็นแม่เขาไปได้ล่ะ?!
อย่าว่าแต่เป่ยโต่วเลย ขนาดชีซิงที่ยืนอยู่ด้านข้าง ก็มีสีหน้าประหลาดใจมาก
ในความทรงจำของชีซิง แม่ของเป่ยโต่วเป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่ง แถมยังสุขภาพไม่ดี แล้วทำไมคืนนี้ถึงมาปรากฏตัวขึ้นในห้องของผู้นำได้ล่ะ
หรือว่า แม่ของเป่ยโต่วคือตัวการเบื้องหลังที่จับตัวจี้หวงกับผู้นำกองกำลังชั้นยอดของรัฐอิสระไป
เพียงแต่ ไม่ว่ายังไงชีซิงก็คิดไม่ออกเลยว่า แม่ของเป่ยโต่วจะทำแบบนี้ไปทำไม
“แม่ ทำไมถึงเป็นแม่ล่ะ…มันเรื่องอะไรกันแน่ แม่มีความแค้นอะไรกับพี่เฟิง ถึงฉวยโอกาสตอนดึกดื่น คิดจะมาเอาชีวิตพี่เฟิง”
เป่ยโต่วจ้องมองแม่ของตัวเอง ด้วยสีหน้ากระวนกระวายเล็กน้อย
พอเป่ยโต่วพูดจบ ผู้หญิงคนนั้นก็เหลือบมองเป่ยโต่วแวบหนึ่ง “ใครบอกแกว่าฉันมาลอบฆ่าผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ยของพวกแก”
“แม่ เห็นกันอยู่ทนโท่ไม่ใช่เหรอ อย่างที่พูดกันว่าเดือนมืดลมแรงสังหารคนยามวิกาล ถ้าแม่ไม่ได้มาฆ่าพี่เฟิง หรือแม่จะเยี่ยมกันล่ะ ถ้าแม่จะมาเยี่ยม แม่ก็เดินเข้าประตูหน้าสิ!” เป่ยโต่วเอ่ยอย่างร้อนรน
“ออกไปซะ” แม่ของเป่ยโต่วขมวดคิ้วนิดๆ “ฉันมีเรื่องจะคุยกับผู้นำของพวกแกเป็นการส่วนตัว”
“แม่ แม่ห้ามทำเรื่องโง่ๆ เด็ดขาดเลยนะ หลายปีมานี้ที่แม่อยู่ในโรงพยาบาล เป็นพี่เฟิงที่จ่ายค่ายาให้ทั้งนั้น พวกเราจะตอบแทนบุญคุณด้วยความแค้นไม่ได้นะ แม่ห้ามลงมือกับพี่เฟิงเด็ดขาด เพราะพี่เฟิงซ้อมแม่ให้ตายได้เลยนะ!” ใบหน้าของเป่ยโต่วเต็มไปด้วยความกังวล
“ชีซิง ช่วยพาเขาออกไปให้น้าทีได้ไหม” แม่เป่ยโต่วมองชีซิงที่อยู่ด้านข้าง เปิดปากเอ่ยขึ้น
“ทุกคนออกไปก่อนเถอะ” เยี่ยหวันหวั่นสั่ง
พอสิ้นเสียงของเยี่ยหวันหวั่น ชีซิงถึงได้พยักหน้ารับ แล้วคว้าตัวเป่ยโต่ว ลากเป่ยโต้วออกไปข้างนอก ปิดประตูห้องนอนให้ด้วย
ตอนนี้ ภายในห้องนอนเหลือแค่เยี่ยหวันหวั่นกับแม่เป่ยโต่วแค่สองคน
“คุณน้า พูดมาเถอะ บุกเข้ามาในบ้านฉันดึกๆ ดื่นๆ แบบนี้ น่าจะไม่ใช่แค่มาอยากมาคุยกับฉันใช่ไหม”
เยี่ยหวันหวั่นมองประเมินแม่ของเป่ยโต่ว ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ถึงรู้สึกอยู่ตลอดว่าแม่ของเป่ยโต้วคล้ายจะไม่ได้มีเจตนาร้ายกับตัวเอง
“ผู้นำคะ…ก่อนจะพูดเรื่องอื่น ให้น้าดูแหวนของคุณได้ไหมคะ” แม่เป่ยโต่วจ้องมองเยี่ยหวันหวั่น แล้วเอ่ยออกมา
พอได้ยินคำพูดของแม่เป่ยโต่ว เยี่ยหวันหวั่นก็ระแวงขึ้นมาบ้างแล้ว
แหวน…พุ่งเป้ามาเพราะแหวนอีกแล้ว
เยี่ยหวันหวั่นสงสัยมากว่า แหวนสองวงนั้นสื่อถึงอะไรกันแน่ ทำไมถึงมีคนที่สนใจในแหวนสองวงนี้มากมายขนาดนั้น แห่กันมากลุ่มแล้วกลุ่มเล่า
“น้าหมายถึงของนี่ใช่ไหม” เยี่ยหวันหวั่นชูมือขวาขึ้นมา โบกมือที่สวมแหวนไปทางแม่ของเป่ยโต่ว
หลังจากได้เห็นแหวนที่อยู่บนนิ้วของเยี่ยหวันหวั่นอีกครั้ง สีหน้าของแม่เป่ยโต่วก็แปรเปลี่ยนไป ยืนนิ่งอยู่ที่เดิมไม่พูดไม่จาไปชั่วขณะ ราวกับแหวนวงนี้ กระตุ้นความทรงจำบางอย่างของแม่เป่ยโต่วขึ้นมา
“ผู้นำคะ น้าขอละลาบละล้วงถามสักประโยคเถอะ แหวนวงนี้คุณไปได้มาจากไหนเหรอคะ แหวนวงนี้เป็นของคุณจริงๆ ใช่ไหมคะ” หลังจากผ่านไปพักหนึ่ง แม่ของเป่ยโต่วถึงเปิดปากถาม
พอเยี่ยหวันหวั่นได้ยินก็มีสีหน้าพิกล แม่ของเป่ยโต่วมีประวัติความเป็นมายังไงกันแน่
ในความทรงจำที่ตัวเองฟื้นกลับมาได้ มีความทรงจำเกี่ยวกับแม่ของเป่ยโต่วแค่บางส่วนเท่านั้น
เป่ยโต่วมักจะพูดถึงแม่ตัวเองให้เธอฟังบ่อยๆ
———————————————————————–
บทที่ 2128 เอริคคนใหม่แห่งเดธโรส!
ในความทรงจำของเธอ แม่เป่ยโต่วเป็นแค่คนธรรมดา ดูเหมือนจะไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกับกลุ่มอำนาจใดๆ ในรัฐอิสระเลย และตามที่เป่ยโต่วบอกไว้ แม่ของเขาสุขภาพไม่ค่อยดีมาโดยตลอด
แต่เท่าที่เห็นตอนนี้ แม่ของเป่ยโต่วดูเหมือนจะไม่ธรรมดาอย่างที่แสดงออกมาแล้ว อีกทั้งดูเหมือนจะรู้ความหมายของแหวนสองวงนี้ด้วย
เวลานี้ เยี่ยหวันหวั่นจ้องมองผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า แหวนวงนี้เป็นของเธอไหม ประโยคนี้สื่อถืออะไรกันแน่
เยี่ยหวันหวั่นยังไม่ทันได้เปิดปากพูด ผู้หญิงคนนั้นก็พลันถอนหายใจ ส่ายหน้าแล้วเอ่ยว่า “ช่างเถอะค่ะ แหวนจะเป็นของคุณไหม นี่ไม่ใช่เรื่องที่น้าควรซักถามหรือยุ่มย่าม”
“คุณน้า น้าเป็นใครกันแน่”
เยี่ยหวันหวั่นจ้องมองแม่เป่ยโต่วพลางมุ่นคิ้วนิดๆ
พอเยี่ยหวันหวั่นถามจบ แม่ของเป่ยโต่วก็ย่อตัวคุกเข่าข้างหนึ่งให้เยี่ยหวันหวั่นพลางเอ่ยว่า “ฉันคือหนึ่งในเจ็ดสิบสองขุนพลนรกแห่งเดธโรส และเป็นผู้ประสานงานเครือข่ายเดธโรส ยินดีที่ได้พบเอริคคนใหม่”
พอสิ้นเสียงของแม่เป่ยโต่ว เยี่ยหวันหวั่นก็มีสีหน้ามึนงง
เธอเป็นใคร เธออยู่ที่ไหน
เกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย?!
เอริคคนใหม่แห่งเดธโรสงั้นเหรอ?!
ตอนอยู่ที่จีน เยี่ยหวันหวั่นได้รู้จากปากซืออู๋เทียนมาแล้วว่าแม่หม้ายดำผู้นำทุกรุ่นของเดธโรสจะมีโค้ดเนมว่า ‘เอริค’ เหมือนกันหมด
ตอนนี้ ไม่น่าเชื่อเลยว่าแม่ของเป่ยโต่วจะเรียกตัวเองว่าเอริคคนใหม่?!
นอกจากนี้ เรื่องที่เยี่ยหวันหวั่นยากจะจินตนาการได้ก็คือ แม่ของเป่ยโต่วเป็นคนของเดธโรส แถมยังเป็นหนึ่งในเจ็ดสิบสองขุนพลนรกด้วย?!
ถึงแม้เธอจะไม่รู้ว่าเจ็ดสิบสองขุนพลนรกคืออะไร แต่ก็รู้สึกว่าน่าจะร้ายกาจใช่ไหม
“ถ้าคุณไม่ทราบว่าแหวนวงนี้เป็นตัวแทนของอะไร ฉันสามารถบอกคุณได้นะคะ” เมื่อเห็นสีหน้ามึนงงของเยี่ยหวันหวั่น แม่เป่ยโต่วก็เอ่ยขึ้นมา
“งั้น…น้าลองว่ามาสิ” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยด้วยสีหน้าจนปัญญา เธอไม่รู้จริงๆ ว่าแหวนวงนี้เป็นตัวแทนของอะไร
“ได้ค่ะ” แม่เป่ยโต่วพยักหน้า “เดธโรสก่อตั้งขึ้นเมื่อหลายร้อยปีก่อน และเอริครุ่นแรกที่ก่อตั้งเดธโรสขึ้น เคยรักกับคุณชายของตระกูลใหญ่ตระกูลหนึ่งในรัฐอิสระ จากนั้น เนื่องจากปัญหาด้านระบอบการปกครองของรัฐอิสระ ความรักของทั้งคู่จึงถูกต่อต้านอย่างรุนแรง ท้ายที่สุด คุณชายตระกูลใหญ่คนนั้นก็ทอดทิ้งรุ่นที่หนึ่งไป นับจากนั้น รุ่นที่หนึ่งถึงได้ก่อตั้งเดธโรสขึ้น เรียกขานตัวเองว่าแม่หม้ายดำ โค้ดเนมเอริค”
เยี่ยหวันหวั่นมีสีหน้าประหลาดใจ ไม่น่าเชื่อเลยว่าเดธโรสจะถูกก่อตั้งขึ้นมาแบบนี้
“และในเดธโรส ท่านรุ่นที่หนึ่งได้ตั้งกฎหลักข้อหนึ่งขึ้นด้วยตัวเอง ซึ่งก็คือแหวนที่อยู่ในมือของคุณ แหวนวงนี้เป็นตัวแทนของอำนาจสูงสุดในเดธโรส ใครก็ตามที่ครอบครองแหวนวงนี้ ก็จะได้อำนาจบัญชาการเดธโรส” แม่ของเป่ยโต่วเล่าต่อไป
เยี่ยหวันหวั่นฟังแล้วไม่เข้าใจอยู่บ้าง “กฎข้อนี้ ไม่รัดกุมพอนะ ถ้าแหวนหายไป หรือว่าถูกคนอื่นขโมยไป แบบนั้นจะไม่…”
“ถ้าเป็นผู้แข็งแกร่ง จะทำแหวนหาย หรือถูกคนขโมยไปได้ยังไง แต่ถ้าเป็นผู้อ่อนแอ ก็ไม่มีคุณสมบัติเพียงพอที่จะได้เป็นเอริคแห่งเดธโรส” แม่เป่ยโต่วตอบ
พอได้ยินคำนี้ เยี่ยหวันหวั่นก็พูดอะไรไม่ออก เอริครุ่นแรกของเดธโรส มั่นใจในตัวเองเกินไป แถมยังประมาทเลินเล่อเกินไปด้วย
“ตอนนี้ แหวนอยู่ในมือของคุณแล้ว คุณก็คือเอริคคนใหม่แห่งเดธโรสค่ะ” แม่เป่ยโต่วพูดต่อไป
“งั้น ถ้าฉันโดนคนอื่นขโมยแหวนวงนี้ไปล่ะ” เยี่ยหวันหวั่นลองถามหยั่งเชิงดู
“ถ้าถูกคนอื่นขโมยไป คุณก็จะไม่มีความเกี่ยวข้องใดๆ กับเดธโรสอีกต่อไป แหวนอยู่ในมือใคร คนนั้นก็คือเอริครุ่นปัจจุบัน” แม่ของเป่ยโต่วอธิบาย
………………………………………..