ตอนที่ 1481

สุดท้ายแล้วศาสตร์วรยุทธก็มาบรรจบกันอยู่จุดเดียวคือผู้แข็งแกร่งเป็นผู้ชนะ

จะทักษะยุทธหรือรูปแบบอาคมอะไรก็ช่าง ตราบใดที่พลังแข็งแกร่งมากพอก็เพียงพอแล้ว

ในมุมมองของศาสตร์รูปแบบอาคม ปรมาจารย์รูปแบบอาคมย่อมสามารุแก้รูปแบบอาคมได้ แต่หลิงฮันไม่ใช่ปรมาจารย์รูปแบบอาคม ความเข้าใจของเขามีชีวิตจำกัด

เขาปล่อยหมัดจู่โจมเข้าใส่ดอกบัวสีเขียว

‘ตูม’ ดอกบัวขนาดหลายพันฟุตถูกหมัดกระแทกเข้าใส่จนปรากฏคลื่นสั่นสะเทือนนับไม่ถ้วนไป แต่ดูเหมือนการโจมตีของหลิงฮันจะสร้างความเสียหายไม่ได้เลยแม้แต่น้อย

เซียนหมิงซินส่ายหัว หากรูปแบบอาคมง่ายๆเช่นนี้ยังไม่สามารถแก้ไขแล้ว เขาสมควรจะนำมาเป็นลูกศิษย์งั้นรึ?

หลิงฮันไม่ท้อถอย เขากระตุ้นใช้งานรูปแบบอาคมทั้งสิบในร่างกายพร้อมกับปลดปล่อบทักษะดาบฟ้าคำรามใส่ดอกบัว

‘ตูม’ การโจมตีนี้ทรงพลังเป็นอย่างมาก ที่บริเวณดอกบัวมีรอยฟันหนาลึกปรากฏทิ้งเอาไว้

แต่ปัญหาก็คือรูปแบบอาคมดอกบัวที่มีขนาดและความสูงพันฟุตนี้มีคุณสมบัติในการฟื้นฟูตนเอง ร่องรอยที่มีของเหลวสีฟ้าไหลออกมาค่อยแห้งอย่างรวดเร็ว

เซียนหมิงซินที่มองอยู่จิตใจสั่นสะท้าน

เขาตกตะลึงเป็นอย่างมากเพราะว่าต่อให้เป็นตัวเขาที่เป็นเซียนก็ไม่อาจสลักรูปแบบอาคมถึงสิบรูปแบบเอาไว้บนร่างกาย รูปแบบอาคมที่ถูกกระตุ้นใช้งานพร้อมกันถึงสิบรูปแบบนั้นทรงพลังจนเขายังต้องพยักหน้ายอมรับ

หากเขาสามารถสลักรูปแบบอาคมสิบรูปแบบไว้บนร่างตนเองได้บ้าง เขาจะต้องไร้เทียมทานในหมู่เซียนระดับต้นแน่นอน

รุ่นเยาว์ผู้นี้คืออัจฉริยะ!

แต่ว่าเจ้าคิดจะทำลายรูปแบบอาคมดอกบัวบรรพกาลสีครามด้วยวิธีเช่นนั้นงั้นรึ? เจ้าหวังสูงเกินไปแล้ว วิธีเช่นนั้นไม่มีทางทำสำเร็จได้เด็ดขาด!

หลิงฮันครุ่นคิดก่อนจะนำดาบอสูรนิรันดร์ออกมาและสะบั้นฟาดฟันใส่ดอกบัว

ดาบเล่มนี้คืออาวุธระดับนิรันดร์ แม้พลังของมันจะยังไม่เติบโตเต็มที่ แต่หากเป็นความสามารถในการทะลวงและบดขยี้ เป้าหมายย่อมมีเพียงชะตากรรมเดียวคือตกตาย

‘ปัง’ ดาบปะทะเข้ากับดอกบัวสีเขียวโดยที่รูปแบบอาคมได้พังทลายในพริบตา ลำต้นของดอกบัวค่อยๆเหี่ยวเฉาด้วยความเร็วที่มองเห็นด้วยตาเปล่า

พลังทำลายของอุปกรณ์ระดับนิรันดร์น่าสะพรึงกลัวเป็นอย่างยิ่ง แม้ดาบอสูรนิรันดร์จะยังไม่ใช่อุปกรณ์นิรันดร์ที่แท้จริง แต่ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์นี้พลังของมันย่อมสามารถทะลวงได้ทุกสรรพสิ่ง

เพียงไม่กี่ลมหายได้ ดอกบัวก็เหี่ยวเขาทั้งหมดและรูปแบบอาคมก็สลายหายไปอย่างสมบูรณ์

เซียนหมิงซิน “…”

ภายในใจของเซียนหมิงซินเต็มไปด้วยความสงสัยนับหมื่น หลิงฮันใช้หนึ่งในวิธีที่เป็นไปไม่ได้มากที่สุดในการทำลายรูปแบบอาคมนี้ทำลายรูปแบบอาคมได้สำเร็จ เพราะงั้นต่อให้เขาเป็นถึงเซียนก็อดไม่ได้ที่จะตกตะลึง

โชคดีที่ตอนนี้มีใครอื่นอยู่ที่นี่ ไม่เช่นนั้นเขาจะรีบไปแลกเปลี่ยนความคิดกับอีกฝ่ายเรื่องที่ว่ารูปแบบอาคมดอกบัวบรรพกาลสีครามนั้นไม่สามารถถูกทำลายด้วยความรุนแรง แต่ตอนนี้ความจริงที่ว่านั้นกลับถุกรุ่นเยาว์ผู้หนึ่งทำลายทิ้งไปแล้ว

เจ้าหนูนี่… เป็นสัตว์ประหลาดตัวน้อย!

เมื่อเห็นหลิงฮันกำลังจะสะบั้นดาบใส่ดอกบัวดอกที่สอง เซียนหมิงซินก็รับห้ามปรามอย่างรวดเร็ว “หยุด! พอแล้ว! ดอกบวกเหล่านี้ข้าไม่ได้ปลูกพวกมันขึ้นมาง่ายๆ!” เขาปล่อยมือปราณก่อเกิดขนาดใหญ่คว้าไปนำร่างของหลิงฮันมายังดอกบัวที่เขาอยู่

เซียนหมิงซินถอนหายใจ

ดอกบัวนี้นอกจากจะสลักรูปแบบอาคมระดับสิบหกที่ใกล้เคียงกับรูปแบบอาคมเซียนลงไปแล้ว มันยังเป็นสมุนไพรศักดิ์สิทธิ์ระดับสิบหกที่เกือบจะกลายเป็นสมุนไพรศักดิ์สิทธิ์ลึกล้ำแล้วในอีกก้าวเดียวซึ่งไม่รู้ว่าเขาทุ่มเทเลี้ยงดูมันมานานเท่าไหร่

ถูกแล้ว รูปแบบอาคมนี้ไม่เพียงใช้ทดสอบศิษย์ แต่เขายังมีจุดประสงค์ที่ยิ่งใหญ่กว่านั้นคือการนำดอกบัวจำนวนมากผสานรวมเป็นดอกบัวต้นกำเนิดเพื่อให้มันทำลายกำแพงของสมุนไพรระดับสิบหกและกลายเป็นสมุนไพรศักดิ์สิทธิ์ลึกล้ำ

แต่ตอนนี้มันกลับถูกหลิงฮันทำลายไปแล้วส่วนหนึ่ง จะบอกว่าเขาไม่เป็นทุกข์เลยงั้นรึ?

แต่จะร้องทุกข์ก็ไม่ได้เนื่องจากเขาเป็นคนให้หลิงฮันแก้ไขรูปแบบอาคมด้วยตัวเองซึ่งก็ไม่ได้ตั้งกฎว่าห้ามใช้อุปกรณ์ศักดิ์สิทธิ์ช่วย

สามารถทำให้เซียนเป็นทุกข์ได้ด้วยพลังบ่มเพาะระดับดารา เกรงว่าคงมีหลิงฮันเป็นคนแรก

“คารวะเซียน!” หลิงฮันผสานมือ

เซียนหมิงซินสะบัดแขนเสื้อและพยายามระงับความเจ็บปวดเอาไว้ในใจ “เจ้าสลักรูปแบบอาคมหยินหยางห้าธาตุเอาไว้บนร่างกาย?”

“ขอรับ” หลิงฮันพยักหน้า เขารู้ว่าไม่อาจปิดบังเรื่องนี้ต้อหน้าเซียนได้ หากไม่ใช่เพราะรู้อยู่เขาอีกฝ่ายคงไม่เรียกเขามาพบ

“กระดูกของเจ้า… ช่างยอดเยี่ยมนัก” เซียนหมิงซินเอ่ยชมจากใจ แต่เขาไม่รู้ว่ายิ่งหลิงฮันแข็งแกร่งขึ้นกระดูกในร่างก็จะทรงพลังขึ้นตามไปด้วย ไม่เช่นนั้นเขาคงจะรู้สึกอิจฉาจนตรอมใจตายเป็นแน่

เขาคิดเพียงว่าหลิงฮันคงจะกินสมบัติบางอย่างเข้าไปทำให้กระดูกมีความทนทานและแข็งแกร่งกว่าจอมยุทธทั่วไป

แน่นอนว่าหลิงฮันย่อมไม่อธิบายและพยักหน้าตอบรับ

“พรสวรรค์ในศาสตร์วรยุทธของเจ้าน่าอัศจรรย์เป็นอย่างมาก แถมกายหยาบก็ยังพิเศษ แม้ศักยะภาพในศาสตร์รูปแบบอาคมจะไม่สูงนักแต่ด้วยกายหยาบของเจ้าทำให้สามารถรีดเค้นประสิทธิภาพของรูปแบบอาคมได้ถึงจุดสูงสุด” เซียนหมิงซินอธิบายด้วยใบหน้าซับซ้อน

“ข้าคาดหวังกับเจ้าเอาไว้มาก” เขากล่าวต่อ “ในหกเดือนต่อมาจะมีการประลองระหว่างศิษย์ใหม่ หากเจ้าคว้าชัยชนะมาได้ เจ้าจะได้รับแก่นก่อเกิดพลังเซียนเป็นรางวัล”

จิตใจของหลิงฮันสั่นสะท้านทันใด แก่นก่อเกิดพลังเซียนเกิดจากการที่ตัวตนระดับสร้างสรรพสิ่งควบแน่นพลังจากสวรรค์และปฐพีมาอัดแน่นเป็นสมบัติ มันสามารถเสริมทั้งรากฐานพลังบ่มเพาะและเสริมความเข้าใจมในศาสตร์วรยุทธให้แก่จอมยุทธ ความล้ำค่าของมันนั้นสูงเกินกว่าจะบรรยายออกมาเป็นคำพูด

ต่อให้เป็นเซียน การจะสร้างแก่นก่อเกิดพลังเซียนขึ้นมาก็ไม่ใช่เรื่องง่าย แม้จะใช้เวลาหลายล้านปีบางทีก็อาจจะทำไม่สำเร็จ

จะต้องนำมันมาให้ได้!

“ข้าคิดว่าไม่น่าเป็นเรื่องยาก” หลิงฮันกล่าวอย่างมั่นใจ

เซียนหมิงซินหัวเราะก่อนจะส่ายหัวและกล่าว “เจ้ามั่นใจเกินไปหน่อย คาดว่าเค้าคงยังไม่รู้ว่ากู่ต้าวอี้นั้นทะลวงผ่านระดับวารีนิรันดร์เรียบร้อยแล้ว แถมพลังต่อสู้ของเขาก็ยังสามารถทัดเทียมได้แม้กระทั่งจอมยุทธระดับวารีนิรันดร์ขั้นสูง”

รวดเร็วเช่นนั้นเชียว?

หลิงฮันตกตะลึง แต่เมื่อคิดอีกครั้ง กู่ต้าวอี้เคยเป็นถึงตัวตนระดับโลกียนิพพาน อย่างน้อยในระดับพลังที่ต่ำกว่าระดับโลกียนิพพานความรวดเร็วในการบ่มเพาะพลังของเขาสมควรจะรวดเร็วดุจแสงโดยไม่มีคอขวด

ยิ่งเขามีแก่นกำเนิดนิรันดร์ด้วยแล้ว ตราบใดที่สะสมปราณก่อเกิดได้เพียงพอ การทะลวงผ่านระดับย่อมไม่ใช่เรื่องยากเย็น

แม้หลิงฮันจะสลักรูปแบบอาคมทั้งสิบเอาไว้บนร่างกายทำให้มีพลังต่อสู้เทียบเคียงได้กับจอมยุทธระดับวารีนิรันดร์ขั้นสูงขั้นต้น แต่เขาก็ไม่สามารถกล่าวอย่างมั่นใจว่าจะเอาชนะกู่ต้าวอี้ได้

ภายในครึ่งปีนี้… เขาจำเป็นต้องทะลวงผ่านระดับวารีนิรันด์