บทที่ 2161 เป็นนายนี่เอง
ช่วงนี้รัฐอิสระสงบสุขอย่างน่าประหลาดใจ ตระกูลเนี่ยและพันธมิตรอู๋เว่ยไม่มีปัญหาใหญ่อะไรเลย
เยี่ยหวันหวั่นสั่งการให้คนของตระกูลเนี่ยและพันธมิตรอู๋เว่ยสืบหาเบาะแสของนายหญิงเนี่ยและหัวหน้าตระกูลเนี่ย ส่วนทางอาชูร่า ยังคงจับตามองเกาะที่ค้นพบก่อนหน้านี้
มีเพียงเรื่องเดียวที่ต้องเอ่ยถึงคือ หลังจากเนี่ยอู๋หมิงจากโลกไปแล้ว เจ้าคนตายก็จากไปอย่างเงียบเชียบไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่เหมือนกัน หายไปจากการรับรู้ของเยี่ยหวันหวั่น นักพรตใจบริสุทธิ์และอี้จือฮวารวมถึงหนุ่มกรรมกรต่างชาติก็ตามหาเบาะแสของเจ้าคนตายอยู่ตลอด
สำหรับการจากไปของเจ้าคนตาย เยี่ยหวันหวั่นนึกสงสัยอยู่บ้าง ไม่รู้ว่าเขาคิดจะทำอะไรกันแน่ หรือว่า…จะปิดด่านฝึกฝน หลอมกู่ที่สามารถปลุกชีพคืนวิญญาณได้อะไรแบบนั้น
แน่นอน ความคิดประเภทนี้ถูกสลัดทิ้งในชั่วพริบตา เยี่ยหวันหวั่นไม่ได้เก็บมาคิดเป็นจริงเป็นจัง
“คุณเก้า…ทางคุณตรวจสอบถึงไหนแล้ว”
ช่วงเช้าตรู่ เยี่ยหวันหวั่นโทรหาซือเยี่ยหาน
“อีกสามวันจะได้ข้อมูล” เสียงของซือเยี่ยหานดังลอดออกมา
หลังจากคุยกับซือเยี่ยหานอยู่ครู่หนึ่ง เยี่ยหวันหวั่นก็วางสาย
ช่วงนี้ ซือเยี่ยหานออกสืบเรื่องเกาะกลางทะเลทุกวัน อยู่ที่สำนักงานใหญ่ของอาชูร่าน้อยมาก เยี่ยหวันหวั่นจึงรับตัวถังถังกลับมา ขอแค่ซือเยี่ยหานมีเวลาว่าง ก็จะมาหาที่บ้านตระกูลเนี่ยเอง
ตอนนี้ ความสัมพันธ์ของนายแห่งอาชูร่าและตระกูลเนี่ย คนในรัฐอิสระต่างก็รู้กันทั่วตั้งนานแล้ว การที่ซือเยี่ยหานไปบ้านตระกูลเนี่ย กลายเป็นเรื่องปกติไปแล้ว
เยี่ยหวันหวั่นเพิ่งวางสาย กลับมีเสียงเคาะประตูอย่างเนิบช้าดังขึ้น
“ประตูไม่ได้ล็อก เข้ามาเลย”
เยี่ยหวันหวั่นเอ่ย ทว่ามีสีหน้าสงสัยอยู่บ้าง เช้าขนาดนี้ ใครมาหาตัวเองที่ห้องหนังสือของตระกูลเนี่ยกันนะ…
พอเยี่ยหวันหวั่นเอ่ยจบ ประตูห้องหนังสือก็ถูกเปิดออก
“เป็นนายนี่เอง?!”
เมื่อเห็นผู้มาเยือน หัวคิ้วของเยี่ยหวันหวั่นก็ขมวดชนกันทันที
ผู้ที่มาไม่ใช่คนแปลกหน้าสำหรับเยี่ยหวันหวั่น แต่เป็นรองผู้นำของกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์
“ฮ่า…คุณหนูอู๋โยว มีเรื่องบางอย่างอยากจะหารือกับคุณสักหน่อยน่ะ” รองผู้นำกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์ หัวเราะเบาๆ พลางเอ่ยออกมา
“นายเข้ามาในตระกูลเนี่ยได้ยังไง”
ใบหน้าของเยี่ยหวันหวั่นเย็นชา
“บ้านตระกูลเนี่ย…อยากเข้าก็เข้าได้ ก่อนหน้านี้ แม้แต่เทียนเซียวกับจี้หวงผมยังพาไปได้ ตระกูลเนี่ย…ย่อมไม่ยากเช่นกัน” รองผู้นำเอ่ยยิ้มๆ
“กลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์…”
เยี่ยหวันหวั่นหรี่ตาลงเล็กน้อย
ความหมายที่จะสื่อก็คือ เป็นกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์ที่ลักพาตัวจี้ซิวหร่านและไห่ถังผู้นำเทียนเซียวไป…
ก่อนหน้านี้ถึงแม้เยี่ยหวันหวั่นจะสงสัยในกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์ แต่ เธอก็แค่สงสัยเท่านั้น เป้าหมายที่เยี่ยหวันหวั่นสงสัยมากที่สุดคือสายหลัก ไม่คิดเลยว่า เรื่องพวกนี้เป็นฝีมือของกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์จริงๆ
“ว่ายังไงครับ คุณหนูอู๋โยว คุณจะตามผมไปเอง หรือว่า…ให้ผมพาคุณไป” รองผู้นำเอ่ยพร้อมรอยยิ้มเย็น
“ก็ต้องขึ้นอยู่กับนายแล้ว”
จากนั้น เยี่ยหวันหวั่นก็ค่อยๆ ลุกขึ้นมา สายตาจับจ้องไปที่รองผู้นำ “นายสามารถลักพาตัวจี้ซิวหร่านกับไห่ถังไปได้ นายแข็งแกร่งมากจริงๆ…เพียงแต่ ถ้านายคิดจะเอาตัวฉันไป เกรงว่าคงไม่ง่ายขนาดนั้น”
“ฮ่าๆ นั่นก็ต้องลองดูถึงจะรู้ ใช่ไหมล่ะ” เมื่อรองผู้นำพูดจบ ก็สาวเท้าก้าวเข้าไปหาเยี่ยหวันหวั่น
“รนหาที่ตาย!”
ดวงตาของเยี่ยหวันหวั่นส่องประกายยะเยือกแวบหนึ่ง แล้วซัดฝ่ามือใส่รองผู้นำในทันใด
จากนั้น ฝ่ามือของเยี่ยหวันหวั่นและรองผู้นำก็ปะทะกัน เกิดเสียงดังอื้ออึงแว่วออกมาจากห้องหนังสือ
ขณะที่ทั้งสองกำลังต่อสู้กัน ในใจของเยี่ยหวันหวั่นได้ทำการประเมินอย่างคร่าวๆ ไว้แล้ว
รองผู้นำกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์คนนี้ แข็งแกร่งมากจริงๆ แต่…คิดจะพาตัวเธอออกจากบ้านตระกูลเนี่ย ก็เพ้อฝันเกินไปแล้ว
—————————————————————-
บทที่ 2162 เงาร่างที่คุ้นเคย
เยี่ยหวันหวั่นมั่นใจว่า ขอแค่ตัวเองทุ่มพลังโจมตีออกไปโดยไม่กั๊กไว้ รองผู้นำคนนี้ก็สู้เธอไม่ได้แน่!
เพียงแต่…
นัยน์ตาของเยี่ยหวันหวั่นกลอกกลิ้งแวบหนึ่ง แสร้งทำเป็นสู้ไม่ได้ พลางถดร่างถอยหลังไป
“นาย…”
ใบหน้าของเยี่ยหวันหวั่นฉายแวว ‘ตื่นตะลึง’ เอ่ยขึ้นว่า “ฉันไม่ใช่คู่ต่อสู้ของนาย…อย่าฆ่าฉัน ฉันจะไปกับนาย…”
พอได้ยินคำพูดนี้ของเยี่ยหวันหวั่น รองผู้นำกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์ก็ตกตะลึงไปเล็กน้อยเช่นกัน
ทั้งสองเพิ่งจะสู้กัน อีกทั้งเนี่ยอู๋โยวก็ยังไม่ได้เพลี่ยงพล้ำ ทำไมจู่ๆ ถึงยอมแพ้ซะล่ะ
ทว่า รองผู้นำกลับไม่รู้สึกเอะใจเลย ทุกอย่างล้วนอยู่ในการควบคุมของเขา
“งั้นก็ลำบากคุณหนูอู๋โยวแล้ว คุณมัดมือตัวเองซะเถอะ” รองผู้นำโยนเชือกเส้นหนึ่งให้
เยี่ยหวันหวั่นพยักหน้า แล้วมัดสองมือของตัวเองอย่างเชื่อฟัง
“ยังไงก็ตาม ฉันสงสัยมาก ที่นี่คือตระกูลเนี่ย ต่อให้นายเข้ามาได้ แต่ถ้าคิดจะพาฉันออกไป เกรงว่าจะไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกนะ ถ้าคนในบ้านตระกูลเนี่ยรู้ตัวขึ้นมา อย่าว่าแต่จะพาฉันไปเลย น่ากลัวว่านายเองก็หนีไม่รอดด้วย”
เยี่ยหวันหวั่นมองรองผู้นำแล้วเอ่ยขึ้นมา
พอได้ยินคำพูดของเยี่ยหวันหวั่น รองผู้นำกลับยิ้มนิดๆ แล้วตอบกลับว่า “เรื่องนี้ ไม่รบกวนให้คุณหนูอู๋โยวมาเป็นกังวลหรอก”
พอรองผู้นำพูดจบ ก็เดินไปด้านหลังของเยี่ยหวันหวั่น ปลดภาพแขวนภาพหนึ่งลงมาจากผนังห้องหนังสือ
….
เยี่ยหวันหวั่นมองด้วยแววตาประหลาดใจ รองผู้นำกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์คนนี้ ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะเปิดเส้นทางลับในห้องหนังสือตระกูลเนี่ยขึ้นมา
ในห้องหนังสือมีเส้นทางลับได้ยังกัน?!
อีกอย่าง เส้นทางลับเส้นนี้ น่าจะเพิ่งขุดขึ้นได้ไม่นาน ดูเหมือนจะขุดจากด้านนอกเข้ามาในบ้านตระกูลเนี่ย
“ฮ่าๆ ผมบอกไปแล้วไง จะพาคุณหนูอู๋โยวออกจากตระกูลเนี่ย ไม่ยากหรอก ถูกไหม” รองผู้นำกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์เอ่ยกลั้วหัวเราะ
“กลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์ ยอดเยี่ยมจริงๆ”
เยี่ยหวันหวั่นพยักหน้า เธอยอมรับว่ามีเส้นทางลับที่ถูกขุดจากภายนอกเข้ามายังห้องหนังสือตระกูลเนี่ย
นาทีนี้ เยี่ยหวันหวั่นก็กระจ่างแจ้งทันที
มิน่าล่ะบอสใหญ่ระดับสุดยอดของรัฐอิสระพวกนั้นถึงถูกคนลักพาตัวไปจากถิ่นของตัวเองอย่างเงียบเชียบได้ พอเห็นแบบนี้แล้ว กลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์คงเตรียมการมาก่อน และเตรียมพร้อมไว้นานแล้ว
“คุณหนูอู๋โยว เชิญ”
รองผู้นำกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์ยืนอยู่ด้านข้าง แล้วบอกให้เยี่ยหวันหวั่นเดินเข้าไปในเส้นทางลับก่อน
สำหรับจุดนี้ เยี่ยหวันหวั่นก็ไม่ได้พูดอะไรมาก และย่างเท้าก้าวเข้าไปในเส้นทางลับ
หลังจากเยี่ยหวันหวั่นเข้าไปในเส้นทางลับแล้ว รองผู้นำกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์ก็ตามเข้ามาทันที แล้วยกภาพแขวนที่วางอยู่ไกลออกไปกลับมาไว้ที่ผนังด้านหลังของห้องหนังสืออีกครั้งโดยที่ตัวอยู่ในเส้นทางลับ
ตอนนี้ เยี่ยหวันหวั่นเดินไปข้างหน้า มุมปากยกขึ้นนิดๆ ก่อตัวเป็นรอยยิ้มที่ชวนให้คนแปลกใจ
รองผู้นำกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์คนนี้คิดไปว่าลักพาตัวเธอได้แล้ว แต่หารู้ไม่ว่า เยี่ยหวันหวั่นกำลังดำเนินการตามแผนที่เนี่ยอู๋หมิงเสนอไว้ก่อนหน้านี้…
ขอแค่ทำให้คนร้ายที่อยู่เบื้องหลังการลักพาตัวบอสใหญ่ของรัฐอิสระปรากฏตัวออกมาได้ เยี่ยหวันหวั่นก็พร้อมเสี่ยง เป็นฝ่ายยอมตามไปด้วยตัวเอง
อีกอย่าง เยี่ยหวันหวั่นได้ปรึกษากับปู่รอง ผู้อาวุโสใหญ่ของพันธมิตรอู๋เว่ย และหารือกับซือเยี่ยหานแล้ว
ขอแค่วันไหนตัวเองหายตัวไป ก็ยืนยันได้เลยว่าเธอดำเนินการตามแผนของเนี่ยอู๋หมิงแล้ว และจะทิ้งเบาะแสไว้ให้พวกเขา
พอถึงเวลา พากเขาจะร่วมมือกันทั้งภายนอกและภายใน…
….
วันต่อมา
บนเกาะกลางทะเลแห่งหนึ่ง
หลังจากพาเยี่ยหวันหวั่นมาโยนไว้ที่เกาะแล้ว รองผู้นำของกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์ก็จากไปทันที
“ที่นี่…ก็คือเกาะที่คุมขังจี้ซิวหร่านกับพวกไห่ถังไว้สินะ…”
เยี่ยหวันหวั่นเพิ่งมาถึงเกาะ จึงสำรวจตรวจตราไปรอบๆ พลางเอ่ยพึมพำ
จากนั้น หางตาของเยี่ยหวันหวั่นก็พลันเหลือบไปเห็นว่า ด้านหน้าไม่ไกลนัก มีเงาร่างที่ดูค่อนข้างคุ้นเคย กำลังถือจอบขุดดินอย่างบ้าคลั่งอยู่
———————————————