การฟังเสียงของมังกรวารีก็เป็นความเพลิดเพลินอย่างหนึ่ง ช่างไพเราะดุจดั่งสายน้ำที่ไหลรินลงมาจากภูเขาสูงก็มิปาน
มู่เฉียนซียิ้มพลางกล่าว “มังกรวารี สวัสดี ครั้งนี้ต้องขอบคุณเจ้ามาก”
“การทำภารกิจเพื่อเจ้านายเป็นหน้าที่ของมังกรวารีอยู่แล้ว ข้าฟื้นขึ้นมาช้า ทำให้นายท่านลำบากแล้ว”
ดวงตาที่เหมือนไพลินคู่นั้นมองผมเผ้าที่ยุ่งเหยิงของมู่เฉียนซีด้วยแววตาที่เจ็บปวด
“ข้าได้ปิดผนึกคัมภีร์หมื่นคำสาปเอาไว้แล้ว นอกจากนายท่านแล้ว ไม่มีผู้ใดสามารถเปิดผนึกนี้ได้ ต่อให้เผ่าคำสาปจะใช้วิธีเซ่นไหว้ด้วยชีวิตก็ตาม”
คัมภีร์หมื่นคำสาปไม่กลัวสุ่ยจิงอิ๋งกับอาถิง แต่กลับกลัวมังกรวารี
เนื่องจากมังกรวารีเชี่ยวชาญในการปิดผนึก ดังนั้นจึงปิดผนึกเจ้าหมอนี่ไว้ได้พอดี
มู่เฉียนซีถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งใจไปเปราะหนึ่ง ก่อนจะกล่าวว่า “เช่นนั้นก็ดี!”
นางมองไปที่จิ่วเยี่ย และกล่าวว่า “ตอนนี้ปลดผนึกให้จิ่วเยี่ยได้หรือไม่?”
มังกรวารีกล่าว “ไม่ได้!”
“ข้าจะเพิ่มความแข็งแรงให้กับผนึกนี้” สุดท้ายมังกรวารีได้เพิ่มความแข็งแรงของผนึกอีกหลายชั้นกว่าจะวางใจ
สุ่ยจิงอิ๋งยืนยิ้มอยู่ข้าง ๆ หากซีเอ๋อร์ไม่อยู่ นางจะต้องบอกให้มังกรวารีเพิ่มผนึกถึงสิบกว่าชั้นแน่นอน
มังกรวารีกล่าว “ข้าได้ทำให้คำสาปในร่างของบุรุษผู้นี้คงที่ไปได้ชั่วคราวแล้ว เมื่อถึงเวลาก็สามารถแก้ผนึกนี้ได้ แต่คำสาปในร่างของเขาเป็นคำสาปโบราณที่แข็งแกร่งที่สุด ต่อให้พลังของข้าจะอยู่ในขั้นสูงสุดเต็มที่ก็ไม่สามารถปิดผนึกไปได้ตลอด”
“ต้องหาวิธีแก้คำสาปนี้ให้ได้ถึงจะถูก”
มู่เฉียนซีพยักหน้าพลางกล่าวว่า “ข้าเข้าใจแล้ว”
มังกรวารีก้มหน้าลงเล็กน้อยและเข้าไปใกล้มู่เฉียนซี
ดวงตาที่ดุจดั่งไพลินสีน้ำเงินคู่นั้นเผยความอาลัยอาวรณ์ขึ้น
“นายท่านมีอันตราย แต่ข้าเหมือนจะใช้พลังในไข่มุกมังกรวารีศักดิ์สิทธิ์ไปหมด กว่าจะประคองชีวิตให้รอดได้ แม้แต่กลายร่างเป็นร่างมนุษย์ข้าก็ทำไม่ได้ อีกไม่นานก็ต้องเข้าสู่การหลับใหลแล้ว”
“ข้าไม่สามารถอยู่ข้างกายนายท่านได้ ไม่สามารถดูแลนายท่านได้ โปรดนายท่านลงโทษข้าด้วย”
มู่เฉียนซีกล่าว “มังกรวารี เจ้าอย่าได้โทษตัวเองเลย ครั้งนี้เจ้าทำได้ดีมากแล้ว ข้าจะรอคอยวันนั้น วันที่เจ้าฟื้นฟูพลังกลับมาได้เหมือนเดิม”
ได้เห็นความปากร้ายเย่อหยิ่งของอาถิง ความลามกเจ้าชู้ประตูดินของนิรันดร์ ความอ่อนโยนของสุ่ยจิงอิ๋ง พวกเขาล้วนแต่ไม่เคารพและให้เกียรติเหมือนกับมังกรวารีเลย
สำหรับนางแล้วพวกเขานั้นไม่ใช่เจ้านายและลูกน้องแต่อย่างใด แต่เปรียบเสมือนมิตรสหายที่สนิทกัน
มังกรวารีกล่าวอย่างจริงจังว่า “มังกรวารีจะไม่ทำให้นายท่านผิดหวัง”
ในตอนนี้เอง สุ่ยอู๋ซินก็มาแล้ว
สุ่ยอู๋ซินเห็นมังกรวารีก็รู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างยิ่ง เขาคุกเข่าลงตรงหน้ามังกรวารีและกล่าวว่า “ท่านมังกรวารี ในที่สุดข้าก็ได้พบท่านแล้ว”
มังกรวารีก้มมองไปที่สุ่ยอู๋ซิน
ในตอนนี้เขาเปรียบเสมือนขุนเขาที่อยู่สูงสุดจนไม่อาจเอื้อมถึง เขาไม่ได้อ่อนโยนเหมือนดั่งที่อยู่ต่อหน้ามู่เฉียนซี
“เจ้าเติบโตมาได้ไม่เลวเลย”
เผ่ามังกรอื่นเห็นมังกรวารีเข้าต่างก็ตกใจนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง จากนั้นต่างก็พากันคุกเข่าลง
“ท่านมังกรวารี!”
พลังอำนาจนี้ การกดดันเช่นนี้ ไม่ผิดแน่นอน!
นี่คือเผ่ามังกรเทพผู้ที่สร้างแดนมังกรแห่งนี้ขึ้น ท่านมังกรวารี บัดนี้เขาได้ปรากฏตัวขึ้นที่แดนมังกรแล้ว
มังกรวารีมองลงมาที่พวกเขาและกล่าวว่า “บัดนี้ พวกเจ้าได้รู้เรื่องที่พวกเจ้าไม่ควรรู้ ข้าจะต้องปิดผนึกความทรงจำของพวกเจ้า”
“ท่านมังกรวารีรีบปิดผนึกเถอะขอรับ!”
จากนั้นพลังธาตุวารีก็ได้ห่อหุ้มพวกเขาเอาไว้ และได้ลบล้างความจำบางส่วนที่พวกเขาไม่ควรรับรู้ทิ้ง
เรื่องที่มู่เฉียนซีได้ครอบครองมหาวัตถุศักดิ์สิทธิเทพนิรันดร์ ยิ่งมีคนรู้มากเท่าไหร่ก็ยิ่งไม่เป็นผลดีมากเท่านั้น
มังกรวารีกล่าวกับมู่เฉียนซีว่า “นายท่าน ครั้งนี้ต้องขอบคุณไข่มุกมังกรวารีศักดิ์สิทธิ์แล้ว แต่ในตอนนี้สภาพแวดล้อมของแดนมังกรมันแย่มากจริง ๆ นายท่านอนุญาตให้ข้าเปลี่ยนแปลงสภาพแวดล้อมของแดนมังกรได้หรือไม่?”
อย่างไรเสียแดนมังกรแห่งนี้ก็เป็นสถานที่ที่เขาได้สร้างมันขึ้นมากับมือ เขาไม่อยากให้มันต้องมีสภาพที่แห้งแล้งเช่นนี้
มู่เฉียนซีกล่าว “ได้สิ! มังกรวารี เจ้าอยากจะทำสิ่งใดก็ทำได้เลย ไม่ต้องขออนุญาตข้าก็ได้”
ดวงตาสีน้ำเงินดุจดั่งไพลินคู่นั้นมองไปที่มู่เฉียนซีและกล่าวว่า “ไม่ขออนุญาตไม่ได้ ท่านเป็นเจ้านายของมังกรวารี ทุกอย่างของข้า ทุกเรื่องที่ข้าทำ ล้วนแต่ต้องได้รับการอนุญาตจากนายท่านก่อน”
“มังกรวารี…”
สุ่ยจิงอิ๋งกล่าว “เอาล่ะ! ซีเอ๋อร์ เจ้าอย่าไปสนใจเขาเลย เขาก็เป็นคนนิสัยเช่นนี้นี่แหละ ต่อให้พูดมากไปก็ไม่มีประโยชน์ แข็งยิ่งกว่าหินเสียอีก”
มังกรวารีมาตรงหน้ามู่เฉียนซีและกล่าวกับมู่เฉียนซีว่า “นายท่าน ขึ้นมาบนหลังข้าเถอะ”
“แล้วจิ่วเยี่ยล่ะ!”
“ทิ้งเอาไว้ในมิติของข้าก็ได้ เขาที่ถูกปิดผนึกเอาไว้เช่นนี้ก็ไม่ได้นับว่าเป็นสิ่งมีชีวิตแต่อย่างใด สามารถโยนเข้าไปเหมือนสิ่งของได้เลย”
อย่างไรเสียการแบกคนที่ถูกแช่แข็งเช่นนี้มันก็เป็นเรื่องที่ยุ่งยากจริง ๆ มู่เฉียนซีจึงโยนเขาเข้าไปในมิติ
ครั้นแล้ว องค์ชายจิ่วเยี่ยผู้สง่าผ่าเผยก็ถูกโยนเข้าไปในแหวนมิติราวกับสิ่งของก็มิปาน
สุ่ยจิงอิ๋งยิ้มอย่างอ่อนโยน อันที่จริงแล้วมังกรวารีที่ดูเหมือนอ่อนโยนก็เป็นคนที่ตระหนี่ถี่เหนียวมากเหมือนกัน
ใครผู้ใดที่กล้ารังแกนายท่านของเขา เขาก็จะคิดหาวิธีทำให้คนผู้นั้นทรมานได้ในที่สุด
จิ่วเยี่ยได้รังแกซีเอ๋อร์ถึงเพียงนี้ หากมังกรวารีไม่ทำอะไรสักอย่างก็แปลกแล้ว
สุ่ยจิงอิ๋งกลับเข้ามาในมิติพันธสัญญา มังกรวารีพามู่เฉียนซีทะยานขึ้นฟ้ามองดูสภาพแวดล้อมของแดนมังกร
สุสานมังกรได้อันตรธานหายไป และพวกเขาก็ออกจากที่นั่นอย่างปลอดภัย
และในตอนนี้ มังกรวารีก็ได้บินว่อนไปทั่วทั้งแดนมังกร พร้อมกับได้มอบสายฝนให้กับแดนมังกร
สายฟ้าอันเย็นฉ่ำนั้นได้ตกลงบนร่างของมู่เฉียนซี และชะล้างรอยแผลของนางจนกลับมาหาเป็นปกติอย่างรวดเร็ว
ทว่า ไม่เพียงแค่การรักษาเท่านั้นที่ง่ายดาย สายฝนที่ตกลงไปในตอนนี้ได้ทำให้แดนมังกรที่แห้งแล้งเหี่ยวเฉากลับมามีชีวิตชีวาอย่างรวดเร็วอีกด้วย
สถานที่ที่มีพลังวิญญาณอันน้อยนิดในตอนนี้กลับเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังวิญญาณอย่างไร้ที่สิ้นสุด
เหล่าบรรดายอดฝีมือที่เอาชีวิตรอดมาจากซากปรักหักพังของสุสานมังกรได้เหล่านั้นเห็นเช่นนี้เข้าก็ตกตะลึงพรึงเพริดขึ้น “นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”
“พวกเรารอดแล้ว”
“……”
ดูเหมือนว่าพวกเขาจะรู้สึกสูญเสียความทรงจำบางอย่างไป
การหนีรอดมาจากความตายได้นั้นทำให้พวกเขาดีอกดีใจเป็นอย่างยิ่ง และจู่ ๆ พวกเขาก็รู้สึกได้ว่าพลังวิญญาณของแดนมังกรค่อย ๆ ฟื้นฟูกลับมาเหมือนเดิม สิ่งนี้ก็ยิ่งทำให้พวกเขาดีใจจนแทบบ้าคลั่ง
พวกเขามองดูสายฝนที่หลั่งไหลลงมาจากฟากฟ้าและตกใจสะดุ้งขึ้น
“เป็นเพราะสายฝนเหล่านี้ พลังวิญญาณในแดนมังกรของพวกเราจึงได้แข็งแกร่งขึ้น นี่สวรรค์ให้พรแก่แดนมังกรของพวกเราแล้วเหรอ?”
สุ่ยอู๋ซินเองก็ได้ลืมเรื่องทุกอย่างไปหมดสิ้นแล้วเช่นกัน แต่พลังแห่งวสันต์นี้ เขารู้สึกคุ้นเคยยิ่งนัก
เขากล่าว “ตามข้ามา!”
พวกเขาตามสุ่ยอู๋ซินไป และเมื่อได้เห็นมังกรเทพศักดิ์สิทธิ์สีครามขนาดใหญ่บนท้องนภา รูม่านตาของพวกเขาก็หดลงทันที
“นี่…นี่เป็นมังกรเทพผู้ที่สร้างแดนมังกรนี้นี่! เขา เขามาช่วยแดนมังกรของพวกเราแล้ว”
“ยอดเยี่ยมไปเลย! เผ่ามังกรของพวกเราได้รับความช่วยเหลือแล้ว”
“……”
“คารวะท่านมังกรวารี!”
“ท่านมังกรวารี!”
“……”
พวกเขาทุกคนต่างก็คุกเข่าลง
การเปลี่ยนแปลงนี้ของพลังวิญญาณในแดนมังกร เผ่ามังกรทั้งหมดต่างก็สังเกตเห็นแล้ว
เมื่อพวกเขารับรู้ได้ถึงพลังอำนาจของมังกรนั้น พวกเขาต่างก็คุกเข่าลงด้วยความเคารพ
“คารวะท่านมังกรวารี!”
“……”
เผ่ามังกรทั่วทั้งแดนมังกรไม่ว่าจะอยู่ฝ่ายไหน ก็ล้วนแต่คุกเข่าลงคารวะมังกรวารีด้วยความเคารพศรัทธา
หลังจากที่ฝนตกหนักได้หยุดลง มู่เฉียนซีก็รู้สึกได้ถึงความเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าของมังกรวารี
มู่เฉียนซีกล่าว “มังกรวารี เสร็จเรียบร้อยแล้วหรือยัง?”
“พอจะได้แล้วนายท่าน” มังกรวารีกล่าว
“เช่นนั้นเจ้าก็กลับเข้าไปพักผ่อนเถอะ”
“ข้าไม่สามารถอยู่ข้างกายนายท่านได้อีกแล้ว” น้ำเสียงของมังกรวารีเต็มไปด้วยความอาลัยอาวรณ์
หนวดมังกรของเขากวาดไปทั่วใบหน้าของมู่เฉียนซีเบา ๆ “แต่นายท่านโปรดรู้เอาไว้เถิดว่าข้าจะอยู่กับนายท่านตลอด ขอเพียงแค่นายท่านต้องการข้า ส่วนเจ้าบุรุษผู้นั้น…” เมื่อพูดถึงจิ่วเยี่ย ดวงตาอันอ่อนโยนคู่นั้นของมังกรวารีก็เผยความเย็นชาออกมา