มีคำกล่าวว่า
เมื่อคุณอยู่เป็นโสดมานานพอ เรื่องอาจจะพลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือ
ลู่โจวเริ่มสงสัยว่าบางทีนั่นอาจจะเป็นเหตุผลว่าทำไมแม่ของเขาถึงได้แสดงความสนอกสนใจเฉินยู่ซานนัก
ลูกชายของเธอเป็นโสดมานานมาก ฉะนั้นผู้หญิงทุกคนก็ดูจะเป็นคู่ที่สมบูรณ์แบบไปเสียหมด…
ตราบใดที่พวกเธอมีโครโมโซม Y สองตัว ฟางเหมยก็แทบจะรอไม่ไหวที่จะลักพาตัวพวกเธอมาเป็นลูกสะใภ้…
“โอ้ ดูเธอสิ” ฟางเหมยพูดกับเฉินยู่ซาน
เฉินยู่ซานไม่เข้ากับเมืองเล็กๆ นี้ในแง่ของลักษณะภายนอก บุคลิกที่ชอบเข้าสังคมและมีมนุษยสัมพันธ์ดีของเธอทำให้ฟางเหมยกังวลเล็กน้อยเพราะเธอรู้สึกเหมือนว่าบุคลิกที่เย็นชาและงุ่มง่ามของลูกชายเธอนั้นจะไม่ดีพอสำหรับเฉินยู่ซาน
เฉินยู่ซานหน้าแดงและตอบว่า “โอ้ คุณป้า อย่าพูดแบบนั้นเลยค่ะ”
“โธ่ ไม่เป็นไรหรอก นี่เธอมาหาลู่โจวหรือเปล่า? เข้ามาก่อนสิ! ลูกชายฉันเป็นพวกชอบเก็บตัวนิดหน่อย อย่าเก็บสิ่งที่เขาพูดมาใส่ใจเลยนะ ตอนนี้เรากำลังกินข้าวกันอยู่ เธอกินข้าวมาหรือยังจ๊ะ? แล้ว… ตาเฒ่าลู่ ไปเอาตะเกียบกับชามมาหน่อย!”
“ได้เลย!”
เฉินยู่ซานรู้สึกงุนงงเล็กน้อยกับความกระตือรือร้นของฟางเหมย แล้วเธอก็ปฏิเสธอย่างสุภาพ
“ไม่ต้องค่ะ ไม่ต้อง ไม่เป็นไร ฉันทานมาเรียบร้อยแล้ว”
ลู่โจวถอนหายใจแล้ววางตะเกียบของเขาลง
แม้ว่าเขาจะยังคงอยากสำราญกับอาหารของเขา…
“แม่ครับ ผมอิ่มแล้ว”
“อิ่มแล้วเหรอ?”
“ใช่ แล้วก็เธอ… มากับฉัน”
ระหว่างที่พ่อแม่และน้องสาวของเขามองอยู่ ลู่โจวก็พาเฉินยู่ซานเข้าไปในห้องนอนของเขา
ลู่โจวปิดประตูแล้วนั่งลงที่โต๊ะทำงานของเขา ในที่สุดเขาก็รู้สึกโล่งอก
สุดท้ายเขาก็ออกห่างจากครอบครัวที่ตื่นเต้นจนเกินเหตุของเขาได้
หลังจากเฉินยู่ซานได้เข้ามาในห้องของลู่โจว เธอก็มองไปรอบๆ อย่างอยากรู้อยากเห็น
“นี่ห้องของนายเหรอ?”
“ใช่ แต่ฉันก็อยู่ที่นี่แค่ช่วงวันหยุดเท่านั้น”
ทันใดนั้นเฉินยู่ซานก็สังเกตเห็นรูปที่อยู่ในกรอบซึ่งวางอยู่บนโต๊ะทำงาน แล้วเธอก็พูดขึ้นว่า “ฉันเห็น… โอ้? นี่เป็นรูปนายตอนอยู่ชั้นมัธยมเหรอ?” ดวงตาของเธอเป็นประกายเหมือนกับเธอเพิ่งได้เห็นของมีค่าชิ้นหนึ่ง อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เธอจะได้ดูมันใกล้ๆ ‘ของมีค่า’ ก็หายไปจากสายตาเธอเสียก่อน
“ฉันยังไม่มีเวลาทำความสะอาดเลย…” ลู่โจวพูดระหว่างที่เขารีบเก็บกรอบรูปใส่ไปในลิ้นชัก เขาพูดว่า “นั่งก่อนสิ”
“ใจแคบ!”
เฉินยู่ซานมองไปรอบๆ และได้เห็นว่าไม่มีเก้าอี้ตัวอื่นอยู่ในห้อง ดังนั้นเธอจึงนั่งลงบนเตียงแทน
พวกเขาเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ดังนั้นจึงไม่มีอะไรแปลกสำหรับเรื่องนี้
ลู่โจวอดที่จะถามออกมาไม่ได้ “เธอมาที่นี่ทำไม? อีกอย่าง ทำไมเธอไม่บอกฉันล่ะ?”
“ฉันบอกนายแล้ว แต่นายไม่สนใจฉันเอง” เฉินยู่ซานหยิบโทรศัพท์ของเธอออกมาแล้วพูดว่า “ดูสิ”
ลู่โจวรับโทรศัพท์มาแล้วมองดู
อีโมจิพวกนั้นดูเหมือนเป็นฝีมือของเสี่ยวไอ…
ลู่โจวหยิบโทรศัพท์ของเขาออกมาแล้วแอบส่งข้อความให้เสี่ยวไอ
[ทำไมนายไม่บอกให้ฉันตอบกลับ!]
เสี่ยวไอ: [แต่เจ้านายบอกให้ผมปฏิเสธการขอเข้าพบทั้งหมดไม่ใช่เหรอ?]
เจ้าเด็กนี่!
เมื่อไม่กี่วันก่อน ฉันยังชมเจ้าปัญญาประดิษฐ์นี่อยู่เลย แต่ตอนนี้มันกลับมาปัญญาทึ่มอีกแล้ว!
เฉินยู่ซานมองดูลู่โจวพิมพ์อะไรที่โทรศัพท์ของเขาแล้วเธอก็เอียงหัว
“นายยุ่งอยู่เหรอ?”
“เปล่า” ลู่โจวเก็บโทรศัพท์แล้วพูดว่า “นี่เป็นช่วงวันหยุด แล้วทำไมเธอมาอยู่ที่นี่… เธอไม่อยากไปฉลองเหรอ?”
เฉินยู่ซานตอบว่า “วันหยุดบ้าอะไรกัน! วันตรุษจีนผ่านมาสามวันแล้ว ฉันบินจากปักกิ่งมาที่นี่”
ลู่โจวพูดว่า “แต่มันก็ยังเป็นวันหยุด เธอไม่ไปอยู่กับครอบครัวเหรอ?”
“ทนพวกเขาไม่ไหวน่ะ” เฉินยู่ซานถอนหายใจแล้วกลอกตา “ก็เพราะว่าเป็นผู้หญิงวัยยี่สิบตอนกลางที่ยังไม่ได้แต่งงาน ครอบครัวฉันเลยคิดว่าทุกอย่างที่ฉันทำมันผิดหมด พ่อฉันจัดเดทไว้ให้ฉันสองครั้งวันก่อนที่จะถึงวันตรุษจีน ฉันเลยต้องหนีมา”
ลู่โจวอยากจะพูดว่าเขาก็กำลังต้องก้าวข้ามสิ่งเดียวกัน แต่เขารู้สึกแปลกนิดหน่อยที่มาเห็นอกเห็นใจเธอ
“การนัดบอดมันไม่ดีตรงไหนเหรอ? แล้วถ้าเธอชอบพวกเขาล่ะ?”
“ฉันไม่ชอบ” เฉินยู่ซานสั่นหัวแล้วพูดว่า “การต้องใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ของนายกับคนที่นายไม่เคยเจอมันแย่ยิ่งกว่าการซื้อลอตเตอรี่อีกนะ”
ลู่โจวรู้สึกราวกับว่าเพราะภูมิหลังของพ่อของเธอ พวกผู้ชายที่ได้รับการแนะนำมาให้เธอจึงเป็นพวกชนชั้นสูงทั้งสิ้น
อย่างไรก็ดีทุกคนล้วนแต่มีความคิดเรื่องการแต่งงานของตัวเอง
ไม่ว่ายังไงก็ตาม ความรักโรแมนติกก็เป็นแค่ส่วนหนึ่งของชีวิต ยังมีสิ่งที่มีความหมายอีกหลายสิ่งให้ทำ
อย่างเช่นการได้ค้นพบศักยภาพของตัวเอง
นั่นเป็นสิ่งที่มีความหมายมากยิ่งกว่าการส่งต่อพันธุกรรมของใครสักคน
เฉินยู่ซานยิ้มให้ลู่โจวแล้วพูดว่า “ยังไงก็แล้วแต่ ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อสร้างความรำคาญให้นายหรอก ฉันอยากกลับไปที่จินหลิง แต่ฉันมีบางสิ่งที่ต้องทำที่จุดเซมิคอนดัคเตอร์เจียงเฉิง อีกอย่างคือฉันมีหลายอย่างที่ฉันต้องหารือกับนายด้วยตัวเอง ดังนั้นฉันก็เลยมาที่นี่แทน”
ลู่โจว “อะไรล่ะ?”
“ฉันได้อ่านจดหมายแนะนำของคุณ ฉันได้ทำการแก้ไขแบบง่ายๆ แน่นอนว่านั่นก็ไม่ใช่เหตุผลที่ฉันมาที่นี่” เฉินยู่ซานหยิบเอกสารออกมาจากกระเป๋าของเธอแล้ววางมันลงบนโต๊ะระหว่างที่พูดขึ้นว่า “ดูนี่ ฉันได้สิ่งนี้มาจากเครือข่ายของพ่อฉัน มันเป็นข้อมูลภายใน”
“กลุ่มเมือง 19+2…” ลู่โจวมองที่เอกสารแล้วขมวดคิ้วขณะที่พูดว่า “นี่มันไม่ใช่นโยบายเมื่อนานมาแล้วเหรอ?”
“ไม่เหมือนกัน” เฉินยู่ซานสั่นหัวแล้วพูดว่า “ต้องขอบคุณหุ้นส่วนของนายในอีสต์เอเชียเอเนอร์จี้ ฉันได้ยินมาว่าอีสต์เอเชียเอเนอร์จี้วางแผนที่จะสร้างโรงงานพลังงานฟิวชั่นแห่งใหม่ในเขตเศรษฐกิจสามเหลี่ยมปากแม่น้ำแยงซีเกียงใกล้กับเซี่ยงไฮ้ สถานีพลังงานแห่งนี้เป็นไปได้ว่าจะให้ประโยชน์กับกลุ่มเมืองสามเหลี่ยมปากแม่น้ำแยงซีเกียง!”
ลู่โจวถามขึ้นด้วยความอยากรู้ว่า “แล้วยังไง?”
เฉินยู่ซานยิ้มเยาะแล้วพูดว่า “นายก็รู้ดีว่าฉันเรียนทางด้านเศรษฐศาสตร์กับการบริหารมา ฉะนั้นฉันจึงมีประสบการณ์ด้านเศรษฐศาสตร์มหภาคมาบ้าง การขยายออกของพลังงานฟิวชั่นที่ควบคุมได้ตลอดสามปีที่ผ่านมาจะช่วยเร่งกระบวนการทำให้เป็นเมืองของพื้นที่ที่ถูกครอบคลุมด้วยพลังงานฟิวชั่นอย่างแน่นอน
“หลังจากค้นหาข้อมูลที่ฉันได้ฟังมาจากพ่ออย่างละเอียด ฉันก็มีความรู้สึกว่าปักกิ่งกำลังพยายามที่จะเร่งกระบวนการนี้อย่างแข็งขัน พวกเขากำลังจะเริ่มจากกลุ่มเมืองสามเหลี่ยมปากแม่น้ำแยงซีเกียง!”
แม้ว่าลู่โจวจะยังมีคำถามอีกมากมาย แต่เขาก็พอจะเข้าใจความคิดคร่าวๆ ว่าเฉินยู่ซานหมายความถึงอะไร
โดยรวมแล้วเฉินยู่ซานคาดการณ์ว่าปากแม่น้ำแยงซีเกียงอาจจะกลายเป็นการทดสอบนำร่องสำหรับการสร้างกลุ่มเมืองทันสมัยและนี่ยังหมายถึงโอกาสทางธุรกิจแบบไร้ขีดจำกัด
ลู่โจวถามว่า “แล้วเธอมีแผนอะไรไหม?”
“นั่นคือสิ่งที่ฉันกำลังวางแผนไว้ว่าจะหารือกับนาย” เฉินยู่ซานหยิบเอกสารอีกชุดหนึ่งออกมาจากกระเป๋าของเธอและวางมันลงบนโต๊ะ เธอยิ้มอย่างมั่นใจแล้วพูดว่า “น่าเสียดายที่เราไม่ได้อยู่ในธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ ไม่เช่นนั้นฉันคงจะแนะนำให้นายซื้อที่ดินรอบๆ เซี่ยงไฮ้อย่างแน่นอน แต่โชคดีที่อสังหาริมทรัพย์ไม่ใช่สิ่งเดียวที่จะทำเงินได้ อย่างไรก็ตาม เราเป็นบริษัทเทคโนโลยีขั้นสูง เราควรจะมุ่งความสนใจไปที่ช่องทางเฉพาะของเราเอง”
ลู่โจวถามด้วยความสงสัยว่า “อย่างเช่นอะไร?”
“เมืองอัจฉริยะ” นิ้วมือที่อ่อนนุ่มของเฉินยู่ซานแตะลงที่เอกสารบนโต๊ะระหว่างที่เธอพูดขึ้นอย่างทะเยอทะยานว่า “ฟังให้ดีนะ ฉันกำลังจะบอกนายเกี่ยวกับแนวคิดหลักของแผนนี้…”
………………