คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1758
ซาแมนธานั่งอยู่บนโซฟาในห้องโถงที่ตกแต่งอย่างหรูหราสว่างไสว ใบหน้างดงามของเธอดูกังวล
ลิลี่ซึ้ออะพารต์เมนต์ตอนที่พวกเขาออกมาจากเมืองตงไห่เพื่อจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ เธอเจอบริษัทโฆษณาในเมืองหยุนโจว ทำงานเก็บเงินและซื้ออะพาร์ตเมนต์แรกของตัวเอง
มีชายในชุดคลุมยาวนั่งอยู่ต่อหน้าซาแมนธา ใบหน้าผอมตอบของเขาดูชั่วร้าย เขาก็คือประมุขนิกายทักเกอร์ วัตสัน ทักเกอร์นั่นเอง
คนของนิกายทักเกอร์สิบกว่าคนยืนอยู่ด้านหลังเขา และทุกคนต่างก็มีแววตาดุร้าย
“คุณนายซาแมนธา”
ตอนนั้นวัตสันที่นั่งด้วยท่วงท่าสบาย ๆ ก็พูดอย่างช้า ๆ ว่า “ผมได้ยินว่าคุณเป็นแม่ยายของแดร์ริล บอกเราหน่อยว่าจะล่อเขาออกมาจากที่ซ่อนได้ยังไง?”
แดร์ริลพาเมแกนเข้าไปในปราสาทของโมอาน่าเหนือและขังเธอไว้ในค่ายกลที่นั่น จากนั้นเขาก็อัดเคนท์กับแฟนนี่ก่อนที่จะจากไป ตอนนั้นไม่มีผู้บ่มเพาะคนใดกล้าขัดขวางเขา จนเมื่อทุกคนตั้งสติได้ พวกเขาก็พยายามเข้าไปในปราสาทเพื่อช่วยเมแกนแต่พวกเขาก็พบว่าที่นั่นมีการวางยามที่เคร่งครัดมาก พวกผู้บ่มเพาะจึงเปลี่ยนใจ แต่ว่าก็ยังอยากช่วยเมแกนอยู่
พวกเขาจำต้องทำแบบนี้เพราะว่าเมแกนบังคับให้ผู้บ่มเพาะกินโอสถวันแห่งความมืดมิดเข้าไปและพวกเขาก็ไม่สามารถได้ยาแก้พิษมาหากว่ามีเรื่องเกิดขึ้นกับเมแกน และเมื่อยาพิษออกฤทธิ์พวกเขาก็ต้องตาย
หลังจากที่ถกเถียงกันยกใหญ่ พวกเขาก็ตัดสินใจจะเริ่มที่แดร์ริล
ถึงอย่างไรเขาก็เป็นสาเหตุที่เมแกนยังติดอยู่ในปราสาท เขาต้องมีหนทางแน่
แต่ว่าพวกเขาไม่รู้ว่าแดร์ริลอยู่ที่ไหน เขานั้นหาตัวได้ยากมาก ดังนั้นจึงมีคนแนะนำว่าน่าจะมาหาเพื่อนและครอบครัวของเขาแทน
วัตสันรู้ว่าแดร์ริลมีผู้หญิงอยู่ที่เมืองหยุนโจว ลิลี่ ดังนั้นพวกเขาจึงมาหาเธอ
“ฉัน-” ซาแมนธาส่ายหน้า เธอพูดอย่างกระวนกระวายว่า “ฉันไม่รู้หรอกว่าเขาอยู่ที่ไหน”
เธอรู้สึกได้ว่าคนที่อยู่ตรงหน้าเธอพวกนี้เป็นผู้บ่มเพาะที่มีพลังแข็งแกร่ง จึงไม่อาจทำให้พวกเขาไม่พอใจได้
“คุณไม่รู้เหรอ?” วัตสันแค่นเสียง ดวงตาเย็นชา “ผมได้ยินมาว่าแดร์ริลอยู่กับคุณเป็นลูกเขยแต่งเข้าบ้านอยู่สามปี ในฐานะที่เป็นแม่ยายของเขา คุณจะไม่รู้ได้ยังไงว่าเขาอยู่ที่ไหน?”
“ฉันไม่รู้จริง ๆ”
ซาแมนธาตื่นตระหนก เธอพูดอย่างผิดหวังว่า “บอกตามตรงว่าลูกสาวฉันตายเพราะเขา–” ก่อนที่เธอจะพูดจบ ซาแมนธาก็ปิดหน้าร้องไห้
วิลเลียม ลินดันเป็นหนี้ก้อนใหญ่เมื่อไม่กี่เดือนก่อนหน้านี้ และคุณยายลินดันก็ไม่มีเงินจะใช้หนี้แทนเขา ดังนั้นเธอจึงบอกเจ้าหนี้ว่าลิลี่มีเงินชดใช้ให้ และพวกเขาก็ลักพาตัวลิลี่ไปที่ภูเขา ในที่สุดสำนักมุสิกก็ช่วยลิลี่ไว้
แต่ว่าซาแมนธาไม่ได้รู้เรื่องนีี้ เธอรู้แค่ว่าลูกสาวเธอยังหายสาบสูญ เธอไปแจ้งความกับตำรวจแล้วแต่ก็ไม่มีเบาะแสอะไร
จากนั้นซาแมนธาก็ไปที่เมืองตงไห่เพื่อถามพวกตระกูลลินดัน และวิลเลียมก็บอกเธอว่าแดร์ริลก็มาหาพวกเขาแบบนี้ พวกเขาให้ข้อมูลกับแดร์ริลไปแล้ว แปลว่าการหายตัวไปของลิลี่นั้นเกี่ยวข้องกับแดร์ริล
ซาแมนธาเชื่อเรื่องนี้ดังนั้นเธอจึงเกลียดแดร์ริลเข้ากระดูกดำ
หากว่าลูกสาวเธอยังมีชีวิตอยู่ เธอก็คงจะบอกแบบเดียวกัน แต่หลายเดือนผ่านไปแล้วแต่เธอก็ยังไม่ได้ยินข่าวคราวเรื่องของลูกสาว ลิลี่ต้องเจอปัญหาอะไรแน่
“คุณ-” ซาแมนธาเช็ดน้ำตา เธอถามอย่างระมัดระวัง “คุณสุภาพบุรุษทั้งหลาย ทำไมพวกคุณถึงมาตามหาแดร์ริลล่ะ?”
ซาแมนธาดูเศร้าเมื่อถามออกมา เธอโมโหแดร์ริลมาก
ทั้งหมดต้องเป็นความผิดของเขา เขาต้องเข้าไปเจอปัญหาแล้วลากเธอไปเกี่ยวด้วยแน่
วัตสันยืนขึ้นช้า ๆ เขามองซาแมนธาและแค่นเสียงว่า “แดร์ริลทรยศความเชื่อใจของเราและหลอกหัวหน้าพันธมิตรแคสเทลโล เขาขังเธอไว้ที่ปราสาทโมอาน่าเหนือ เราก็เลยตามหาเขาเพื่อหาทางช่วยหัวหน้าพันธมิตรออกมา ไม่อย่างนั้นทั้งจักรวาลโลกจะต้องวุ่นวายเพราะว่าไม่มีผู้นำ และเราก็จะเจอปัญหา”
ผู้บ่มเพาะของทุกสำนักต่างก็กินโอสถวันแห่งความมืดมิดเข้าไป ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับเมแกน บรรดาผู้บ่มเพาะทั้งโลกต้องโกลาหลแน่
‘อะไรนะ?’
ซาแมนธาตกใจมาก
‘แดร์ริลไอ้คนชั่ว แกกล้าทำร้ายหัวหน้าพันธมิตรเลยเหรอ?’
ซาแมนธาพูดอย่างกระวนกระวาย “สุภาพบุรุษ นี่เป็นเรื่องเข้าใจผิด ฉันไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับแดร์ริล อีกอย่างเขาก็ทำร้ายลูกสาวฉันและฉันก็อยากจะตบหน้าเขามาก”